Η παιδεία της επανάστασης για την επανάσταση της παιδείας

Γίνεται οι άνθρωποι να ευημερήσουν πραγματικά και να ξεδιπλώσουν την ομορφιά και τα ταλέντα τους σε πραγματική βάση; Απολύτως ναι. Ξεχωριστό παράδειγμα η φροντίδα ενός κατοικίδιου, που αποκαλύπτει τις πραγματικές του ομορφιές και τα ταλέντα του ενώ σε αντίθετη περίπτωση δε φαίνονται.Η αντίστοιχη φροντίδα στον άνθρωπο, ξεκινάει από την παιδεία και τη μικρή ηλικία, οργανωμένη με τέτοιο τρόπο που δεν θα έχει ξαναδεί η Ιστορία της ανθρωπότητας.Κύριο συστατικό της, η ευγένεια, η καλαισθησία και η αναζήτηση των νοημάτων και των αντιφάσεων της ζωής χωρίς καταπιεστικά προγράμματα.Σε αυτή την "επιστημονικής φαντασίας" εκπαίδευση, τα πτυχία θα αποτελούν τόσο μακρινό παρελθόν συμβολικά, όσο με εκείνο πριν την ανακάλυψη της γραφής.Ο δε ανταγωνισμός θα θεωρείται άλλο τόσο παρωχημένος που θα έχει ξεχαστεί και η σημασία του.Θετικές και θεωρητικές επιστήμες δεν θα είναι σε σύγκρουση ή αδιάφορες, αλλά σε αρμονική σύνδεση με βάση τις πραγματικές ανάγκες μιας συνειδητοποιημένης κοινωνίας, μαθαίνοντας να ξεπερνά το φράγμα των πρωτογενών-ορμητικών ατομικιστικών αντιλήψεων.Νέο κοσμοϊστορικό γεγονός, η γραφειοκρατική βάναυση εποχή πέρασε ανεπιστρεπτί.Ζήτω!...Εμ τι, οι εφιάλτες του παρόντος καταπολεμούνται και διαλύονται με όνειρα του μέλλοντος.

Τα ορόσημα του αγωνιζόμενου κόσμου

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν το αποκορύφωμα των ταξικών αγώνων από τότε που ιδρύθηκε το ελληνικό εργατικό κομμουνιστικό κίνημα και επίσημα με την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος.Ακολούθησαν οι μεγάλοι αγώνες του λαού στο πιο συνειδητό επίπεδο για να τσακιστούν όλες οι άμεσα ενδιαφερόμενες αστικές τάξεις που έφεραν δικτατορίες, παγκόσμιους και περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, εμφύλιο πόλεμο και ξανά δικτατορία.Αυτό τι ακριβώς δείχνει; πως οι λαϊκοί αγώνες ποτέ δεν σταμάτησαν και δεν σταματούν, απλώς έτσι φαίνεται λόγω της πρωτόγονης σκληρότητας των εκμεταλλευτών της ανθρώπινης παραγωγικότητας και δημιουργίας.Οι ήττες είναι πάντοτε προσωρινές γιατί η τάξη που κυριαρχεί δεν έχει κανένα σχέδιο για την ανάπτυξη του ανθρώπου.Οι συγκλονιστικοί φοιτητές στο Πολυτεχνείο, οι εργάτες και οι απλοί πραγματικοί δημοκράτες που πάλεψαν και θυσιάστηκαν για έναν ολόκληρο λαό και για τα ιδανικά της ελευθερίας, συγκεντρώνουν όλη την προηγούμενη Ιστορική περίοδο των μεγάλων ταξικών αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση της εργαζόμενης και λαϊκής τάξης που συνεχώς αναγεννιέται.Ένας αγωνιστής εκείνες τις ηρωικές μέρες είπε σε ξένο δημοσιογράφο: "είμαστε Έλληνες και θέλουμε δημοκρατία"...

Προς την πιο λογική αλήθεια

Πιστεύουμε ή ακολουθούμε την κλίση μας στην ανώριμη και στην ώριμη ηλικία.Απολύτως σεβαστό και εν μέρει φυσιολογικό αφού ενεργούμε με οικογενειακές και υποκειμενικές κοινωνικές παραστάσεις καθώς και από εθνικές και τοπικές παραδόσεις.Είναι αυτονόητο πως δεν κατέχει κανείς την απόλυτη αλήθεια σε μια άγνωστη, άπιαστη, πολύπλοκη και ρευστή κατάσταση ως προς την προέλευση της φυσικής ύπαρξης και του κοινωνικού νοήματος στην ασφυκτικά στενή αντικειμενικότητα της ατομικής και κοινωνικής ύπαρξης.Η παρελθούσα και η παρούσα εξελικτική διαδικασία όμως, δυστυχώς, δεν αφήνει τα περιθώρια για την σχετικοποίηση ή την υπερανάλυση της υπάρχουσας αλήθειας, βιώνοντας με αγωνία εντός και εκτός ορίων τις ανάγκες της ατομικότητας και της κοινωνικότητας σε ένα σύστημα χωρίς ολότητα.Ανάγκες βιοτικές, ανάγκες συναισθηματικές και πνευματικές.Στην ανώτερη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία, δε θα λύνονταν οι αντιθέσεις εύκολα και τα διαλεκτικά παθήματα και μαθήματα θα συνεχίζονταν.Θα ξεκινούσε απλά ο δρόμος για την ακόμα πιο ρεαλιστική κατάκτηση του εαυτού μας -και μόνο- και την ανάδειξη των ταλέντων μας σε απείρως μεγαλύτερους ορίζοντες.Οι κλίσεις και τα ταλέντα σε όλους τους τομείς της ζωτικής παραγωγικότητας και της γενικής φαντασιακής δημιουργίας δεν περιορίζονται, παρά μόνο όταν διαστρεβλώνονται, καταπιέζονται και εν τέλει καταστρέφονται στους τωρινούς ανύπαρκτους ορίζοντες.

Αφιερωμένο στον γατούλη μου τον Ευγένιο ή στον πάπιο όπως χαρακτηριστικά τον λέγαμε (γιατί το νιαούρισμά του παρέπεμπε σε πάπια) για την απαράμιλλη ευγένειά του τρία χρόνια τώρα από τότε που μας είχε απόλυτη ανάγκη σε ηλικία μεγάλη και αδέσποτος άγνωστο πώς και γιατί.Έφυγε σήμερα το ξημέρωμα παλεύοντας τη νεφρική ανεπάρκεια ένα ολόκληρο συγκλονιστικό χρόνο.Η απώλεια και ο πόνος δεν περιγράφονται, η αληθινή αγάπη όμως είναι αιώνια!

Ανάπτυξη υπάρχει μόνο όταν όλοι οι άνθρωποι ευημερούν και δεν φοβούνται

Η κλιματική και κοινωνική κρίση, αποκορύφωμα των προηγούμενων επαναλαμβανόμενων κρίσεων- καταρρεύσεων, αντανακλά με τον πιο αδιέξοδο τρόπο, τον ζόφο της καπιταλιστικής δήθεν ανάπτυξης.Από την βιομηχανική επανάσταση και μετά δεν έχει σταματήσει προς χάριν της τεχνολογίας, της σύγχρονης και σκληρής ειδωλολατρίας συμπερασματικά, η αφαίμαξη των πόρων και η ανελέητη ρύπανση του πλανήτη για τον ασήμαντο λόγο του κέρδους που εξαφανίζει και την μαγική ποικιλία των πολιτισμών.Ήταν τυχαία τα κοιτάσματα και όλα τα χημικά στοιχεία που σταθεροποιήθηκαν στο φλοιό της γης (και που θα τα χρειαστούμε κάποια στιγμή για σημαντικό σκοπό, αν τον βρούμε έτσι όπως πάει) για να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες ζωής; Ή μήπως το ότι εξελίχθηκαν τόσες πολλές φυλές ανθρώπων διαφορετικές εκ πρώτης όψεως αλλά ίδιες στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους ήταν κι αυτό τυχαίο;

Τα δηλητήρια του φόβου και της σύγχυσης των ΜΜΕ

Πραγματικά τώρα, το πιστεύεις πως η καμπάνα χτυπάει μόνο για τους ιδεολόγους ριζοσπάστες; Δηλαδή οι υπόλοιποι που δεν ασχολούνται συστηματικά με τις πολιτικές εξελίξεις, θα έχουν καλύτερη μοίρα; Μπορεί να υπάρξει ειρήνη πραγματική στον ασταμάτητο ταξικό πόλεμο των αστών εναντίον των λαών; Με βάση την Ιστορία των κοινωνιών και βέβαια όχι, κατηγορηματικά! Εκτός εάν έχεις αποφασίσει να πιστεύεις τα παραπάνω βασανιστικά ερωτήματα για χίλιους δύο λόγους, με πρώτο λόγο τo θεμέλιo της κοινωνικής αφασίας: το δε με νοιάζει τίποτα.Η αιχμή του δόρατος της προπαγάνδας χτυπάει τα σημεία εκείνα που η αφασία αποδυναμώνει.Φίλε μου, κάθε φορά οπουδήποτε δε θα σε νοιάζει τίποτα, εκεί θα σού 'ρχεται και θα σε τυραννάει. Κι όχι τίποτα άλλο, θα παίρνεις στο λαιμό σου και 'κεινους που έμαθαν να νοιάζονται τα πάντα...Εσύ είσαι που δεν θες καλύτερο τον κόσμο, εσύ δεν τους αφήνεις!...

Υπέρτατη αξία η λύση της άλυτης εξίσωσης πλούτου και φτώχειας με απαλοιφή και των δυο από τον πίνακα

Στους φτωχούς δεν αρέσει ο πλούτος και πολύ καλά κάνουν, πόσω μάλλον η στιλπνή πολυτέλεια που χαρακτηρίζει την ματαιότητα και τη βλακεία των πλουσίων από την κούνια (δυστυχώς η μοναδική αυτή βλακεία, έχει εδώ και τουλάχιστον 200 χρόνια καταστρέψει την ανθρώπινη αξία, γιατί με εξαιρέσεις, όλοι και όλες θέλουν ή θα ήθελαν να γίνουν πλούσιοι).Στους φτωχούς όμως (με εξαίρεση αντίστροφη, για παράδειγμα τις πεινασμένες επιτροπές των μητροπολιτικών ιμπεριαλιστικών κρατών ή των ολόκληρων και μισών προτεκτοράτων τους),  τους αρέσει η καλή ποιότητα ζωής και η δική τους "τελειομανία" και τους αρκούν τα λίγα και καλά, με μια λέξη τα κανονικά.Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί σε άλλες αναλύσεις, αυτό ήταν πριν την εδραίωση της αστικής "επανάστασης" με καταναγκασμό τη μόδα των βασιλιάδων και των αριστοκρατών για να "σταματήσει" η ταξική κίνηση-πάλη της κοινωνίας για την κατάργηση των τάξεων, που, θα ξεκινούσε το πρώτο βήμα προς την ατομική και κοινωνική ελευθερία.Σήμερα δεν περιγράφεται το τι θέλουν οι άνθρωποι...

Ο καπιταλισμός και το κακό του παραμύθι περί ζωής

Θα πρέπει να γνωρίζουμε στις ταξικές αναλύσεις μας το θεμελιώδες γεγονός της εκμετάλλευσης μέσω της καθοδήγησης τής κάθε νέας γενιάς, από τους γονατισμένους της μέσης ηλικίας στα τετελεσμένα της κεφαλαιοκρατικής πραγματικότητας ανεξάρτητα μιας δήθεν ή πρώην προοδευτικής νυν και αεί συντηρητικής στάσης.Η ακαταμάχητη ζωτικότητα του νέου ανθρώπου χωρίς ακόμη τον αυτοέλεγχό του, αποτελεί το κυριότερο όπλο της τάξης του κέρδους για την διαιώνιση της κοινωνικής απάτης.Γι' αυτό ακριβώς στην Αριστερά λέμε ότι δεν υπάρχει σκόπιμα παιδεία στο εμπορευματοχρηματικό σύστημα των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων της ανθρωπότητας.Δεν υπάρχει κανένα μέλλον χωρίς ολοκληρωμένη παιδεία στους νέους παρά μονάχα αιώνιο παρελθόν.

Ο 21ος αιώνας ως εγχειρίδιο του ψέματος

Να το πούμε ανοιχτά πως αν δεν κάνουν στροφή 360 μοιρών οι καθημερινοί άνθρωποι και δεν αναζητήσουν ξανά και ξανά την ελευθερία τους, το μόνο που μπορούν να αναμένουν είναι μια ασύλληπτη και πρωτόγνωρη κάθε φορά δυστυχία.Οι ιμπεριαλιστές δεν διστάζουν πότε να ξαναγράφουν την Ιστορία, ανάλογα με τα συμφέροντα που επιβάλλουν οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.Σήμερα δίνουν σε μια γέφυρα το όνομα του μεγάλου Σαλβαδόρ Αλιέντε επιλεκτικά για την εξαπάτηση των προοδευτικών μαζών και ταυτόχρονα ξεκινούν το πλέξιμο του ιστού για να εξισώσουν τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό -με ψηφίσματα μαϊμού- με τον φασισμό και το ναζισμό που γέννησε η πολιτική του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού και που πάντα θα γεννάει αν δεν ανατραπεί μια για πάντα.Απώτερος σκοπός αυτής της αστικής συνωμοσίας, οι σοσιαλιστές και οι κομμουνιστές να μην έχουν την στήριξη της παραγωγικής τάξης ποτέ πια.Ποιοι δηλαδή; εκείνοι και εκείνες που μαρτύρησαν και που τσάκισαν εν τέλει το αυγό που γέννησε το καπιταλιστικό φίδι του αισχρού κέρδους και της ανομίας.Η πρώην Σοβιετική Ένωση, μετράει τα θύματά της σε αριθμό 27 εκατομμύρια και σίγουρα ακόμα πόσα εκατομμύρια Κινέζων εργατών της Κίνας του Μάο αλλά και της ευρύτερης Ανατολής στον Ειρηνικό, από τις ακατονόμαστες θηριωδίες του φασισμού και του ναζισμού της τριμερούς συμμαχίας του Άξονα, με την αιγίδα του κλασικού δυτικού ιμπεριαλιστικού συνασπισμού (όλοι μαζί σύμμαχοι και εχθροί), για να σταματήσουν το δικαιότερο όραμα της εργατικής τάξης και της αγροτιάς.Συν τα εκατομμύρια θύματα των προοδευτικών κι ανυποψίαστων εργατών κι αγροτών ολόκληρης της Ευρώπης...Η οικονομική Ευρώπη της Γερμανίας, της Αμερικής και των άλλων κρατών-ουρών έχει κανένα μέλλον όταν κάθονται ακόμη σε κυβερνητικές θέσεις οι ίδιοι πρωταίτιοι καπιταλιστές εκείνης της περιόδου;

Εμείς, της Γης οι κολασμένοι γράφουμε τα Άπαντα του ανθρώπου

Όπως έλεγε ο Τρότσκι, η βαρβαρότητα της ανθρωπότητας στους προηγούμενους αιώνες δε χωνεύτηκε.Αυτό σημαίνει πως "τούτη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές" οι περισσότεροι άνθρωποι, τα δισεκατομμύρια των καταπιεσμένων, ανακατεύονται ξανά από τους δισεκατομμυριούχους, με τον επικοινωνιακό, οικονομικό και μιλιταριστικό πόλεμο που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους.Μια ασύλληπτη παγκόσμια τραγωδία με επικέντρο τον άνθρωπο που προσπαθούν να αφανίσουν τα άδεια κελύφη της τεχνοκρατίας.Οι τεχνοκράτες δεν πιστεύουν στην ανθρωπότητα και στις μεγάλες της αξίες διότι κατάγονται από τους βάρβαρους εκείνους των προαναφερθέντων αιώνων.Κληρονόμοι της αρπαγής της ζωής και συνεχιστές του βασιλείου του σκοταδισμού.Ως πότε θα δεχόμαστε τους συνανθρώπους μας να νοσούν και να φεύγουν πρόωρα, ξέροντας καλά πια τους βαρβάρους απ' τα παλιά και το παρασιτικό τους ξεπερασμένο σύστημα στο ζοφερό βαλτωμένο σήμερα;

Η σπουδαιότητα της ενότητας της τάξης μας

Ο 20ος αιώνας θεωρείται ο ριζοσπαστικότερος όλων, επειδή έδειξε τις δυνατότητες και τους κοινωνικούς αγώνες των παραγωγών, ενάντια στις ακρότητες των εκμεταλλευτών που ενώθηκαν για να σταματήσουν το ποτάμι των αναγκαίων κοινωνικοοικονομικών μετασχηματισμών στο πλήρωμα του χρόνου των εργατών και των αγροτών, μετά απο τόσους αιώνες βάρβαρης εκμετάλλευσης του μόχθου τους.Ο πρώτος και ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασαν περισσότερο για αυτόν ακριβώς το σκοπό.Το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής, μπορούσε να πραγματοποιηθεί και χωρίς αυτούς.Μπορούμε να φανταστούμε την μαζική οργάνωση της ανερχόμενης εργατικής τάξης σε όλο τον τότε γνωστό βιομηχανοποιημένο κόσμο με αστραπιαίους ρυθμούς, για να κατανοήσουμε πλήρως τη φύση του ταξικού ιμπεριαλιστικού πολέμου και τον πραγματικό λόγο που πραγματοποιείται από τα κυρίαρχα πολιτικά και οικονομικά κέντρα...της κακίας!...

Μπορούμε και να το σκεφτούμε κι έτσι

Στις απαρχές του πολιτισμού, το εμπόριο των αγαθών ένωσε για κάποιο διάστημα τους ανθρώπους και τις φυλές τους.Εντούτοις όπως γίνεται πάντα, όπου όλα μετατρέπονται στο αντίθετό τους -εξαιτίας της προσκόλλησης και της χειραγώγησης των μαζών στο μονολιθικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της ικανοποίησης κάθε μορφής- στην πορεία των χρόνων τούς χώρισε για τα καλά.Η ασχολία αποκλειστικά με τις ανταλλαγές και την υλική μόνο υπόσταση των αγαθών, δηλαδή την συσσώρευση του ατομικού πλούτου από τη μια και την εξάπλωση της μαζικής φτώχειας από την άλλη, οδήγησε στις ασταμάτητες αιματηρές συγκρούσεις και στη μόνιμη πολιτισμική και ταξική εχθρότητα, που πέρασε από πολλά διαφορετικά στάδια και κορυφώθηκε στην σύγχρονη εποχή που ήδη διανύουμε με άρρητη αβεβαιότητα.Ένα διαρκές άδικο παράλληλο σύμπαν, από κενόδοξους "μάγους" που "μάλλον" δεν πρέπει να έχει υπάρξει όμοιό του στην κίνηση της ανθρώπινης εξέλιξης και της Ιστορίας, όσον αφορά την καταστροφή του ανθρώπινου συμπαντικού γρίφου και του μέλλοντος των όντων και του πλανήτη!

Άλυτος ο γρίφος της κλιματικής αλλαγής στην πάλη των τάξεων

Μέσα σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο και πλήρως εμπορευματοποιημένο κοινωνικό χάος, καλούμαστε στην ιστορική μας ύπαρξη ν' αντέξουμε!Να προσπαθήσουμε να αγωνιστούμε όσο το δυνατόν γίνεται, κόντρα στην πολυπλοκότητα των συστημικών κοινωνικοοικονομικών και υπαρξιακών διαφορών, για να απαγκιστρωθούμε -Αμήν και πότε κάποια στιγμή- από την σύγχυση της απογοήτευσης που αυτές δημιουργούν με κατάληξη τα πικρά αποτελέσματα.Οπωσδήποτε, πρέπει να μείνουμε μακριά από τις μισάνθρωπες και αντιλαϊκές αντιλήψεις μιας εικονικής πραγματικότητας, που πλέον, ούτε κι αυτός ο όρος δεν αρκεί για να ερμηνεύσει το πιο Ιστορικό αδιέξοδο της ανθρωπότητας γενικά και πιο ειδικά των διαφορετικών κοινωνιών.Δεν είναι θέμα μονοπολικού ή πολυπολικού κόσμου, καλύτερου ή χειρότερου, αλλά θέμα υπερανάγκης ωρίμανσης της ανθρώπινης συνείδησης ως την πρωτεύουσα ουσία που χειρίζεται το παρελθόν το παρόν και το μέλλον των πάντων.Το να διορθωθούν τα σφάλματα των προγόνων αποτελεί την επιτυχημένη εξέλιξη των απογόνων κι ο απόλυτος ενδιαφέρων στόχος!Για να σκεφτεί κάποιος θετικά, αρκεί μονάχα να κοιτάξει σοβαρά την ασφυκτική ζωή του που ολοένα και στενεύει...Θα καταλάβει ότι δεν είναι ο μόνος μα όλοι, ακόμη κι αυτοί στις καλύτερες θέσεις.Όλοι εγκλωβίζονται στο ρόλο τους.Καλοί και κακοί, δίκαιοι και άδικοι.Τελευταία αρνητική εξέλιξη για το κεφάλαιο και κυρίως αδιανόητη πριν, εμφανίζεται να είναι η κλιματική κρίση της φύσης.Όπως προσπαθεί να κρύψει την ύπαρξη της εργαζόμενης τάξης και κατ' επέκταση την μεθοδική διάσπαση της ενότητάς της με τον παροπλισμό της, το ίδιο προσπαθεί να κάνει και με την διαταραχή του κλίματος την ίδια στιγμή που οι επιστήμονές του δεν το κρύβουν.Τι να κάνουν κι αυτοί; το ελάχιστο που μπορούν!

Το "αιώνιο" σύστημα χρειάζεται και αιώνιο αγώνα

Στην τωρινή και μονίμως αλγεινή δομική κρίση του καπιταλισμού, που αποδεικνύεται η πιο κρίσιμη όλων των εποχών για την ανθρωπότητα και όχι μόνο, η μέρα ισούται με μήνα, ο μήνας με χρόνο κ.ο.κ.Κατά αυτό ακριβώς τον τρόπο, η Ιστορική κοινωνική κίνηση επιταχύνεται για τον εκ νέου διαμοιρασμό του πλούτου του κόσμου.Με ζητούμενο πάντα, την μερίδα του λέοντος που είναι και η βασική καταστρεπτική αρχή του αρπακτικού καπιταλισμού σε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές του εκφάνσεις.Το βαρύ πυροβολικό της τάξης του κέρδους και πάλι, ο μικροαστικός κόσμος και η εργατική ελίτ που γεφυρώνουν συνεχώς το τεκτονικό χάσμα που γιγαντώνεται από τους σεισμούς της φρικτής και απερίγραπτης αδικίας μέσα στις κοινωνίες.Οι ιμπεριαλιστές όχι μόνο δεν βάζουν μυαλό, αλλά έχουν σαν ιδεοληπτικό στόχο να μην βάλει κανείς ξαναεπαναφέροντας το δόγμα του τέλους της κοινωνικής Ιστορίας.Με δυο λόγια, να σταματήσουν την Ιστορική κίνηση του ανθρώπου ως προς την μετάβασή του από το ζώο.Γίνεται; Όχι με απόλυτη βεβαιότητα.Και "ξέρουμε" τον λόγο.Γιατί ο προορισμός μας είναι άλλος και πολύ πιο σοβαρός απ' ότι η εμμονή του ελέγχου του ανθρωπότητας από τα νέα δεσμά της σκοτεινής πλέον τεχνολογίας!

Η αφοσίωση στις θεμελιώδεις βάσεις των αξεπέραστων κοινωνικών ιδεών

Κακά τα ψέμματα.Κανένα αστικό πολιτικό σύστημα εξουσίας, δεν αφήνει (με την οργάνωση-επιτροπή του καπιταλιστικού κράτους του) να έρθει η εργατική-λαϊκή κυβέρνηση, που θα εξυπηρετήσει ολόκληρο το λαό μια για πάντα και θα καταργήσει τα άδικα και σκανδαλώδη προνόμια της κυρίαρχης ολιγαρχικής οικονομικής τάξης.Είναι ένα βασικό καθοδηγητικό συμπέρασμα διαύγειας και πείρας για κάθε προοδευτικό αριστερό αγωνιστή που θέλει να συμμετέχει στην αλλαγή της κοινωνίας.Φυσικά αυτό φαίνεται και ενστικτωδώς στις λαϊκές μάζες αλλά, καταλήγει πάντα είτε στην αδιαφορία ή την σκόπιμη άγνοια έως και την ποταπή ειρωνεία είτε στην υποταγή της μοίρας τού καταπιεσμένου στον καταπιεστή.Το πρόγραμμα της γνήσιας Αριστεράς, δηλαδή της ταξικής ανατροπής των εκμεταλλευτών του μόχθου για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής των αγαθών και για την κάλυψη των αναγκών των συντριπτικά πολλών που ανήκουν στους συντριπτικά λίγους, την αλλαγή των σχέσεων παραγωγής και ιδιοκτησίας της κοινωνίας για την λύση των κοινωνικών καταστροφικών αντιφάσεων που γεννούν τα αλληλοσυγκρουόμενα υλικά-οικονομικά συμφέροντα, την σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία που θα οδηγήσει σε κάποια βαθμίδα -των συσχετισμών δυνάμεων- της εξέλιξης στην κομμουνιστική χωρίς τάξεις αταξική κοινωνική αρμονία, δεν αλλάζει ούτε σχετικοποιείται επειδή η Δεξιά κυβερνητική επιτροπή, έρχεται de facto κάθε φορά ως ο συνήθης ύποπτος, για να πάρει τα παιχνίδια των αφεντικών από τα χέρια των οπορτουνιστών ή οποιονδήποτε άλλων εν πάση περιπτώσει.Τα προγράμματα που επεξεργάστηκαν οι πρωτοπόροι και ολοκληρωμένοι (λόγω συσσωρευμένων γνώσεων και συνθηκών) θεωρητικοί, αποσκοπούσαν τότε στο σήμερα και στο κάθε εφικτό αύριο.Η μελέτη στους αντιδραστικούς καιρούς φέρνει τις επαναστατικές μέρες!

Πουθενά στην Ιστορία δεν κυριάρχησαν αληθινά οι λίγοι πονηροί

Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα στην υπέρ βιομηχανική και ψηφιακή εποχή των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων (όπως είναι καθορισμένη), μελλοντικής κοινωνικής βιωσιμότητας.Τα "υπερσύγχρονα" υλικά αγαθά δεν εξυπηρετούν ούτε στο ελάχιστο (ας δούμε το δυσβάστακτο κόστος τους οικονομικό και ηθικό), την κοινωνική τους αποστολή για τον λόγο τον οποίο εφευρέθηκαν.Επινοήθηκαν για την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου κάνοντας τη ζωή του ευκολότερη και κυρίως πολιτισμένη.Όμως μια τέτοια κατάσταση δεν υφίσταται.Τα αδιανόητα γεγονότα παγκοσμίως και η "πρόσφατη" Ιστορία των κοινωνιών το αποδεικνύουν.Αλλά το συγκεκριμένο αυτό καθ' αυτό θέμα, έχει πολλές φορές ειπωθεί από διαφορετικές ιδεολογικές αντιλήψεις και αφετηρίες χωρίς να καταλήγει κάπου αποφασιστικά.Δεν υπάρχει δηλαδή πραγματική προβληματική.Η ουσία δεν είναι απλώς να το διαπιστώνουμε ως τετελεσμένο αποτέλεσμα "κρύβοντας" παραλυτικά την αιτία του.Tο αποτέλεσμα μιας θεοποιημένης μετασχηματισμένης ύλης -με εσφαλμένο και ανήθικο τρόπο που συμπεραίνουν πάρα πολλοί ειδήμονες και μη- για το κέρδος των διαβόητων αγορών και την καλοπέρασή τους εις βάρος των κοινωνικών μαζών, πραγματοποιεί όλους τους διδακτικούς μύθους για τον γκρεμό της αλαζονείας και του κυνισμού της "ανθρώπινης" ματαιότητας και του αγριανθρωπισμού.Ο κοινωνικός ιδεολογικός-ταξικός συνειδησιακός αγώνας για την εξάλειψη της αιτίας της εποχής μας, είναι το θεμελιώδες νόημα, το νόημα των νοημάτων!"Η Ιστορία του κόσμου είναι το δικαστήριο του κόσμου" έλεγε ο Χέγκελ.

Το κοινωνικό κεφάλαιο για τις ανάγκες της ανθρωπότητας

"Πάντα" και παντού διαφαίνεται η συνωμοσία της μπουρζουαζίας (ασχέτως τους παράλληλους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς για τον αποπροσανατολισμό και την κακή προπαγάνδα στους λαούς), για την δυσφήμηση και τη δαιμονοποίηση της εργατικής δημοκρατίας/εργατικής εξουσίας με σκοπό την κατάργηση της αιτίας της αιώνιας κοινωνικής αδικίας, που στην πραγματικότητα ποτέ δεν έγινε πράξη.Όχι γιατί δε γίνεται ή ότι δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν (που λέει και το κυρίαρχο εξωπραγματικό αφήγημα), αλλά επειδή δε συμφέρει μια ενοποιημένη κοινωνία όπου οι άνθρωποι αληθινά πρωτοπορούν υλικά και πνευματικά, χωρίς τις πρόσθετες και αφύσικες αντιφάσεις μιας κατά κυριολεξία παρασιτικής εξουσίας ιδιωτικών κεφαλαίων.Όπως δεν εφαρμόστηκε πραγματικά και καμιά θρησκεία που είχε ως διδασκαλία την αγάπη, την καλοσύνη, την πανανθρώπινη συνεργασία, την αρμονία κοκ!Αντιθέτως εφαρμόζονται όλα εκείνα που αντικειμενικά δε γίνονται, δε νοούνται και γι' αυτό το λόγο η ατομική και συλλογική σύγχυση θριαμβεύει...Όλα τα καλά εφαρμόζονται όταν λείπει ο δόλος.Οι δρόμοι που ανοίχτηκαν κάποτε από τον καπιταλισμό σήμερα οδηγούν σε αδιαπέραστα αδιέξοδα!...

Ο δαίμονας της ανασφάλειας ένα μεγάλο κακό για το τίποτα

Πώς να μην υπάρχει απίστευτη βαρβαρότητα στις γειτονιές των ανθρώπων σ' όλο τον κόσμο, όταν δεν υπάρχει η αληθινή οργάνωση στην κοινωνία; Με φόντο την πολιτική ή την απολίτικη πόλωση που δεν έχει καμιά απολύτως αντιπροσωπευτική βάση και κοινωνικό αποτέλεσμα, με τα αστικά και μικροαστικά κόμματα να μην εκπροσωπούν τελικά τα κοινωνικά συμφέροντα, κατακερματίζονται οι συνειδήσεις και εκβαρβαρίζονται.Ο άνθρωπος σε κανονικές συνθήκες είναι υπερκοινωνικός, αλλά, όταν επικρατεί η υλική ανισότητα (σώζων εαυτόν σωθήτω) και η μη πληροφόρησή του, με δυο λόγια η έλλειψη της παιδείας του αφού πουθενά δε διδάσκεται η ουσία της ζωής, παρά μόνο η διαφθορά, μετατρέπεται στο αντίθετό του με ασύλληπτες συνέπειες για το μέλλον.Η βασική αιτία ξεκινάει όπως είναι γνωστό, από τις άρχουσες τάξεις που για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί ούτως ώστε να μην ενωθούν οι πολλοί και διεκδικήσουν το φυσικό-συμπαντικό τους δικαίωμα στην κοινωνικότητα και κανονικότητα της ζωής.Η πραγματική εξέλιξη δεν πρέπει να φοβάται την αλήθεια...

Χίλια δυο κομμάτια ο κόσμος να τον ενώσουμε με αλήθειες

Το αστικό σύστημα διοίκησης των τοπικών κοινωνιών (τοπικής αυτοδιοίκησης) και των μεγάλων γεωγραφικών τμημάτων μιας χώρας (περιφερειών) συγκεντρώνει τη λαϊκή βούληση σε λίγα χέρια όλο και πιο πολύ.Η συγκέντρωση του κοινωνικού πλούτου έτσι επιτυγχάνεται.Η εκλογική σολομωνική τεχνοκρατία "εξελίσσεται" καλά.Ας δούμε το πιο κραυγαλέο παράδειγμα στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, όπου, συγκεντρώνονται μια "χούφτα" αντιπρόσωποι για να εκπροσωπήσουν υποτίθεται τις αποφάσεις εκατομμυρίων πολιτών με τα αλληλοσυγκρουόμενα ταξικά τους συμφέροντα, που δεν βγαίνουν σε κανένα απολύτως αποτέλεσμα πραγματικής κοινωνικής εναρμόνισης.Κάθε χώρα έχει ανάγκη από την μαζική πολιτική συμμετοχή κάθε μέλους της, ακόμη και στον μικρότερο πληθυσμό, για την λογική κεντρική διοίκηση και αυτοδιοίκηση σε κάθε παραγωγική και κοινωνική δραστηριότητα και δη σε ανακλητή βάση ανά πάσα στιγμή οποιουδήποτε αντιπροσώπου, που έχει εκλεγεί για συγκεκριμένο σκοπό και δεν τον εκπληρώνει.Το κυριότερο όμως είναι η αμοιβή, που δεν πρέπει να ξεπερνάει μια ειδικευμένη εργασία.Γιατί η πολιτική συμμετοχή δεν είναι επάγγελμα αλλά καθήκον και προϋπόθεση για την ελευθερία του ατόμου και της προοδευτικής λαϊκής κοινωνίας.Που υπάρχει αυτό στον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης και διαχείρισης των κοινωνικοοικονομικών υποθέσεων των μαζών; Πουθενά.Κι ούτε πρόκειται να υπάρξει.Τι σημαίνει μια αστική Βουλή ή μια περιφέρεια και ένας δήμος με μελετημένο ποσοστό βουλευτών κ.ο.κ από τις ολιγαρχίες της πλουτοκρατίας για να ελέγχονται, που αμείβονται ως καπιταλιστές επαγγελματίες, μπροστά στις βουλές και τις ανάγκες των εκατομμυρίων πολιτών; Μια απάτη σημαίνει, την μεγαλύτερη μέχρι στιγμής με όλες τις εκτροπές που όλοι και όλες γνωρίζουμε!Η πραγματική δημοκρατία στη βάση της, αντιμάχεται τα αλληλοσυγκρουόμενα στην ουσία οικονομικά συμφέροντα, δεν τα προωθεί, δεν τα διαιωνίζει, τα καταργεί και τα λύνει.Κατά συνέπεια οι λαοί στην εξουσία με αμέτρητες και αμερόληπτες συνελεύσεις για την κοινωνική αρμονία.

Ο δρόμος του μαρτυρίου και η αναγκαιότητα της ενιαίας ταξικής πάλης

Μετά την κατάρρευση του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού" ουσιαστικά βρισκόμαστε εκτός κοινωνικής διαλεκτικής.Ο λόγος βρίσκεται στο γεγονός ότι η ταξική πάλη, κινείται στον φαύλο κύκλο της ταξικής συνεργασίας (σα να κυνηγάμε την ουρά μας) διαμέσου της εκλογικής ενσωμάτωσης, που τελικά, καταλήγει στην εγκατάλειψη της κοινωνικής πάλης εξαιτίας της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.Οι αντιθέσεις δε λύνονται, παραμένουν και μεγαλώνουν.Όμως το γεγονός αυτό δεν σημαίνει καθόλου πως δε θα αλλάξει.Κινδυνεύει όμως να καθυστερήσει -εντελώς καταστρεπτικά κι ενώ η υπάρχουσα ζημιά δε περιγράφεται- μια γνήσια αλλαγή από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, ενδεχομένως και από τα μεσαία, όταν η πρωτοπορία τους δεν είναι πια και τόσο πρωτοπόρα για τον κοινό τους στόχο: μιας ανθρώπινης κοινωνίας αντάξιας των δυνατοτήτων τους στον δύσκολο αυτό αιώνα από πολλές απόψεις.Η σαφήνεια και η σταθερότητα στους κοινωνικούς αγώνες είναι το παν!...

Η επιδίωξη της δύναμης αποδυναμώνει το νόημα

Η συστημική βλάβη στα κάθε μορφής τεχνολογικά δίκτυα αν δεν αποκατασταθεί, επηρεάζει κάποια στιγμή και τα υπόλοιπα που δουλεύουν κανονικά.Έτσι είναι και το τωρινό σύστημα οργάνωσης και διαχείρισης της ανθρώπινης κοινωνίας.Όταν προκύπτει μια δυσλειτουργία στη δομή του κοινωνικού συστήματος με μια κρίση βαθιά οικονομική και αξιακή, θα το επηρεάσει ολόκληρο κάποια δεδομένη στιγμή.Η μεγαλύτερη δυσλειτουργία που δεν διορθώνεται στο σύστημα του κέρδους επί των πάντων λοιπόν, είναι η ασυνεννοησία και η αναλγησία, η υποκρισία και η απαξίωση.Ο αναστοχασμός και η υπέρβαση του επιφανειακού από την προπαγάνδα του μηδέν, της τακτικής της διάσπασης και της στρατηγικής του χάους, για το τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα και στο σπίτι της που κινδυνεύει, αποδεικνύεται μονόδρομος αλλά και Ιστορικό καθήκον.Ένα πράγμα είναι σίγουρο αν υπάρχει ή όχι κάτι μετά από δω ή κάποιος λόγος ύπαρξης στη Γη.Υπάρχουμε ήδη εδώ.Η καρδιά όταν πονάει για όλα τα δεινά του κόσμου υπάρχει ελπίδα και η ελπίδα του ανθρώπου, ξεκινάει από την ώρα εκείνη που θα σταματήσει να φοβίζει και να φοβάται.Αρκετός δεν είναι ο φόβος του αγνώστου;

Για μια πραγματικότητα πραγματική

Οι υλικές οικονομικές συνθήκες δεν αφήνουν το κάθε μέλος της κοινωνίας να δείξει τις αληθινές του αξίες και τα χαρίσματά του.Έτσι ήταν "πάντα" και έτσι θα παραμείνει όσο το εκμεταλλευτικό οικονομικό σύστημα, δεν ανατρέπεται από την παραγωγική τάξη, που, στην ουσία είναι στην ανεργία-απραξία, με μια λέξη στην παρακμή.Γενικώς στην απόλυτη ανασφάλεια και φυσικά εντελώς αποπροσανατολισμένη από την αληθινή πραγματικότητα -ιδίως στην εποχή της φουτουριστικής αυτοματοποίησης και της μετατροπής του ανθρώπου σε απόλυτη χρηματιστική μονάδα.Μπορεί όμως να γίνει αυτό; θα αναρωτηθεί ο καλοπροαίρετος γιατί ο κακόπιστος ούτε καν το κάνει, αμέσως λέει: Δε γίνεται αυτό.Κι όμως γίνεται, πρωτίστως ανατρέπεται στη συνείδηση και με "λίγη" προσπάθεια, διότι η συνείδηση είναι αυτή που αλλάζει τα πράγματα ούτως ή άλλως.Εντούτοις υπάρχει ένα πρόβλημα στη διαμόρφωση της συνείδησης.Το φράγμα του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, που διακόπτει βάναυσα τις απαραίτητες γνώσεις (ιστορικοπολιτικές κυρίως σε συνδυασμό με τις εσωτερικές ατομικές αναζητήσεις) για την ολοκληρωμένη συνειδητοποίηση του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου.Το οποίο φράγμα, το εκμεταλλεύονται δεόντως με χίλιους δύο τρόπους οι εκάστοτε ολιγαρχίες.Εν προκειμένω οι της αναβαθμισμένης τεχνοκρατικής κεφαλαιοκρατίας.Με την υλιστική αντίληψη της Ιστορικής κίνησης, μπορούμε να αντιληφθούμε τις απεριόριστες δυνάμεις που κρύβονται στις ανθρώπινες δυνατότητες.Να αντιστρέψουμε δηλαδή την εσφαλμένη αντιστροφή της ύλης που καθορίζει την ιδέα, επειδή η ιδέα έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει την υλική κατάσταση ανάλογα με το πόσο σωστή ή λάθος είναι.Και ο προορισμός της ιδέας, με βάση τη φυσική της φύσης αλλά και τη μεταφυσική του σύμπαντος σίγουρα πρέπει να βγαίνει κάπου!Με την αντίθεση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο πουθενά δε βγαίνει.Το δίλημμα, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα επίκαιρο όσο ποτέ.

Η ψήφος στην Αριστερά σημαίνει μέλλον

Η Αριστερά συμμετέχει στις εκλογές και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση για να δείχνει την ύπαρξή της και να αφυπνίζει συνειδήσεις σε ταξική βάση.Σε καμιά περίπτωση για να πάρει θέσεις διαχείρισης του αστικού συστήματος σε κυβερνήσεις, δήμους, περιφέρειες κτλ.Η ενσωμάτωση είναι σίγουρη κάθε φορά που έπραξε και πράττει το δεύτερο.Δε γίνεται να αλλάξουν τα πράγματα από μέσα.Βέβαια το καράβι πρέπει να στρίβει συνεχώς προς τα αριστερά και ολοταχώς μπροστά μέχρι να βρει τη χώρα της Ουτοπίας-αρμονίας.(Γιατί για να μη ξεχνιόμαστε, βρισκόμαστε στη χώρα της δυστοπίας-βαρβαρότητας).Ποτέ δε φταίει το πρόγραμμα της Αριστεράς που δεν εφαρμόζεται.Φταίνε οι συσχετισμοί και τα πρόσωπα.Έτσι, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν!

Κάποτε η Εργατική Πρωτομαγιά θα τιμάται κάθε μέρα

Μετά την οικονομική και κοινωνική κρίση της δεκαετίας του 1970 που συνοδεύτηκε από τις καπιταλιστικές δικτατορίες σε όλο τον κόσμο, της πρώτης ύστερα από μια περίοδο ραγδαίας βιομηχανικής ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το κύριο μέλημα των κυρίαρχων τάξεων, ήταν η ενσωμάτωση της αγωνιζόμενης Αριστεράς στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας.Με αυτή την τακτική στόχευαν να διασπάσουν -για άλλη μια φορά- το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που ξανάνιωνε μέσα από τις προηγούμενες και απανωτές επιθέσεις της δικτατορίας του κεφαλαίου.Πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισαν να ενδίδουν στο κάλεσμα της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, καταλαμβάνοντας θέσεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.Το γεγονός αυτό είχε σαν συνέπεια την υποταγή μιας ολόκληρης γενιάς συνειδητών εργαζομένων στις σειρήνες της νέας κοινωνικής εκμετάλλευσης.Ακολούθως η πτώση των εκφυλισμένων καθεστώτων του "υπαρκτού σοσιαλισμού" της ανατολικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ στο τέλος της δεκαετίας του 1980 (που η κρίση της δύσης προκάλεσε), είχε ως συνέπεια την προετοιμασία της δομικής κρίσης του σημερινού πολυεθνικού καπιταλισμού που παίζει μπάλα μόνος του.Σήμερα η χρηματοπιστωτική κρίση που χτύπησε το 2008, είναι αντικειμενικά αξεπέραστη, εξαιτίας του συσσωρευμένου και αδρανούς πλούτου στα χέρια υπερλίγων και των απάνθρωπων τακτικών τους με τους πολέμους της ενέργειας.Η εργατική τάξη πάντα και παντού θα αποτελεί την λύση στο συνεχές πρόβλημα της καπιταλιστικής απληστίας.Οι αγωνιστές της, αιώνια θα εμπνέουν και θα κινητοποιούν κάθε άνθρωπο που πιστεύει βαθιά και φλογερά στην πραγματική πρόοδο της ανθρωπότητας!

Προς τα που οδεύει ο κόσμος

Ποτέ άλλοτε δεν είχαν μαζευτεί τόσες πολλές αντιφάσεις μετά το "τέλος" του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου.Η διατήρηση των προνομίων των παλιών δυνάμεων αφενός και η επιδίωξη της αλλαγής των συσχετισμών υπέρ των αναδυόμενων πρώην κρατών του "υπαρκτού σοσιαλισμού" αφετέρου, στην παρτίδα της παγκόσμιας ολοκληρωτικής καπιταλιστικής σκακιέρας σήμερα, έχει διαμορφώσει μια πρωτόγνωρη και ανυπόφορη ρευστή κατάσταση, που και τα πιο ικανά λόγια δε φτάνουν για να την περιγράψουν.Η επικράτηση του καπιταλισμού σε όλα τα κράτη ως πρόβλεψη του Μαρξ, επιβεβαιώνεται περίτρανα στους χρόνους μας.Είχε σημειώσει πως η αστική ανερχόμενη τάξη, θα επιβάλλει στον κόσμο τον αστικό τρόπο ζωής, δηλαδή να γίνουν όλοι αστοί.Το βιώνουμε με τεράστιο τίμημα το χάσιμο του χρόνου, από τα απίστευτα γεγονότα που σταματημό δεν έχουν για την πίτα των μεγάλων συμφερόντων μιας αυξανόμενης δράκας υπερεκμεταλλευτών, που έχουν αποδράσει από καιρό από την κοινωνική πραγματικότητα, χαμένοι στα ατομικά τους πάθη μεταδίδοντάς τα στους απλούς ανθρώπους με τις μονομερείς αποφάσεις τους.Ο αιώνας μας αναφορικά με τα ιστορικά προηγούμενα και διδάγματα κι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, μεγάλωσε τις άνισες κοινωνικές, οικονομικές και τοπικιστικές διαφορές (πολιτικά και εργασιακά δημιουργικά δικαιώματα με πολύπλοκες διακρίσεις ανάμεσα στη διανοητική εργασία και την χειρωνακτική, το βιοποριστικό αποκλεισμό και το υψηλό κόστος διαβίωσης και την κλιμακούμενη ανισότητα ποσοτικά και ποιοτικά, της πόλης με την ύπαιθρο).Η αιτία δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική οργάνωση της υπερπαραγωγής χωρίς σχέδιο σε παγκόσμια κλίμακα.Τα πάντα δηλαδή κινούνται χωρίς καμιά λογική, αφού, η χρηματιστική ροή και τα αγαθά δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές αξίες.Η αξία παράγεται από την ζωντανή εργασία που έχει αφανιστεί.Τα χρέη των κρατών είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της χαοτικής παραγωγικής και διανεμητικής κίνησης.Οι κρίσεις μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, μεταξύ των ιδιοκτητών, του κράτους και της κοινωνίας δεν σταματούν, εξαιτίας της αντίθεσης της κερδοφορίας των λίγων και της χρεοκοπίας των πολλών σε ένα σύμπλεγμα μικρών και μεγάλων ταξικών συμφερόντων.Η καπιταλιστική οργάνωση είναι για πρώτη φορά τόσο πολύ εγκλωβισμένη, γιατί έγινε πλανητική και όπως είχε προβλεφθεί, αφόρητα ελεγχόμενη.Συνεπώς εξαιρετικά αδύναμη και αντιδραστική.Με λίγα λόγια θέλει κι άλλο πλανήτη.Τα κέρδη μετατρέπονται σε χρέη αργά ή γρήγορα, λόγω της αύξουσας κοινωνικής ανισότητας και του κόστους των βλαβερών συνεπειών πάνω στις κοινωνικές μάζες και στη Φύση.Άλλη λύση δεν υπάρχει εκτός από την αληθινή σοσιαλιστική στροφή, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δυνατοτήτων και προστασίας για όλους τους ανθρώπους.

Από τα καπιταλιστικά κράτη στη σοσιαλιστική ομοσπονδία των λαών

Από τα αποτελέσματα των γεωπολιτικοοικονομικών ανταγωνισμών μεταξύ των μεγάλων κρατών που παρατηρούμε, διακρίνεται καθαρά στους καταπιεσμένους λαούς τους, η ανησυχία τους για το τι μέλλει γενέσθαι.Και είναι η συγκεκριμένη ανησυχία που διαφέρει κατά πολύ από την ανησυχία των λαών των μικρών κρατών.Στα μικρά έθνη-κράτη, τα λαϊκά και μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα και όχι μόνο, πάντα αναμένουν μουδιασμένα τις εξελίξεις των μεγάλων κρατών, διότι αποφασίζουν τις ντε φάκτο εξελίξεις.Εξ ου και οι δορυφόροι που λέγονται.Οι μάζες μιας μικρής χώρας εξαρτημένης από τις μεγάλες, ανησυχούν μεν αλλά μοιρολατρικά δε.Οι ίδιες κοινωνικές μάζες όμως στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες, ανησυχούν ενεργητικά και απλά περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες για να ενεργοποιηθούν δυναμικά.Ο λόγος έγκειται στο ότι οι αντιθέσεις μιας επιθετικής μεγάλης χώρας, δημιουργούν μόνιμες εκρηκτικές καταστάσεις στα θεμέλιά της, λόγω του συσσωρευμένου άδικου στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της.Οι πολίτες μιας τέτοιας χώρας παρ όλη την κυβερνητική προπαγάνδα, νιώθουν ανυπόφορα εγκλωβισμένοι από την εσωτερική πολιτική καταπίεση, αλλά και από την εξωτερική επιθετική πολιτική που τους δυσφημεί στο σύνολό τους.Συνεπώς είναι θέμα χρόνου οι επαναστατικοί μετασχηματισμοί των καταπιεσμένων κοινωνιών, να προέλθουν ως κανόνας από τις χώρες αυτές.Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη κατά πάσα πιθανότητα κάποια στιγμή, θα φέρουν τεράστια ωστικά κύματα πραγματικής αλλαγής που θα κινήσουν την κολλημένη Ιστορική κίνηση.Από τη σκοπιά της σημαντικότερης και "πρόσφατης" προοδευτικής ταξικής κίνησης, μη ξεχνάμε την Παρισινή Κομμούνα, την Οκτωβριανή Επανάσταση και την Γερμανική των Σπαρτακιστών που απέτυχαν λόγω της νεότητάς τους.Επίσης η Κίνα, η Ρωσία αλλά και η Ινδία μπορεί να ξαφνιάσουν και πάλι τον κόσμο!

Η διαλεκτική ωρίμανση της νεότητας του κόσμου

Για τη γεωλογία και την παλαιοντολογία, ένα φυσικό φαινόμενο εκατομμυρίων ή χιλιάδων ετών (για παράδειγμα την εποχή των δεινοσαύρων ή το ηφαίστειο της Σαντορίνης), αποτελεί πάντοτε ένα σχετικά νέο παρελθόν, σε συνολική κλίμακα της ύπαρξης του πλανήτη, που μετράει δισεκατομμύρια χρόνια.Το παραπάνω παράδειγμα ξεκαθαρίζει πως ό,τι ισχύει στη φυσική Ιστορία, ισχύει και στην κοινωνική, με τις ανάλογες αναλύσεις φυσικά που έχουν κάποιες βασικές διαφορές.Όμως το αποτέλεσμα έως ένα σημείο είναι το ίδιο: κάθε δραστηριότητα που υπάρχει κίνηση, σύγκρουση και ενότητα αντιθέτων, χαρακτηρίζεται και από το χρονικό της πλαίσιο για να εδραιωθεί ως καινούργια κατάσταση.Οι επαναστάσεις των εργατών και των συμμάχων τους, δηλαδή των πολλών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης και για το χτίσιμο της αρμονικής ελευθερίας τους, δεν ξεπερνούν τα 150 χρόνια σε άθροισμα 5000 χρόνων "γνωστής" Ιστορίας. Άρα η πάλη θα συνεχιστεί "αιωνίως".Η αστική τάξη χρειάστηκε αγώνες (με τις πλάτες των λαών), τουλάχιστον, 500 ετών για να αλλάξουν τα πράγματα υπέρ της.Με βάση αυτό το ακλόνητο επιχείρημα, οι κοινωνικοί επαναστάτες, ίσως είμαστε οι πιο πραγματιστές των πραγματιστών κι όχι οι φαντασμένοι που χαρακτηριζόμαστε!...

Η πτώση της κυρίαρχης βλακείας

Ζούμε στο μεσοδιάστημα του παλιού κόσμου που πέθανε και του καινούργιου που δυσκολεύεται να γεννηθεί.Ένας από τους νόμους της ταξικής κοινωνικής Ιστορίας.Η ποταπή αντίδραση του παλιού κόσμου να μην το αποδέχεται, καθορίζει τις επερχόμενες ανυπολόγιστες συνέπειες.Γιατί όταν δεν προχωράει τίποτα με τον παλιό τρόπο, πρέπει να βρεθεί ένας νέος τρόπος, που θα γκρεμίσει τον τοίχο του αδιεξόδου, που οι αρχαίες, καθυστερημένες και μισάνθρωπες αντιλήψεις έχτισαν πάνω στα περάσματα του ανθρώπου.Η μετάβασή του από την ζωώδη κατάσταση με την ανεύθυνη παρεξήγηση, κυνικότητα και αδιαφορία για την γενικότητα των πάντων, στην ανώτερη συμπεριφορά της ανοιχτής φαντασιακής λογικής και καλαισθησίας, μπαίνει ως το ελάχιστο καθήκον του -αν μη τι άλλο- για την αποφυγή της εν εξελίξει αυτοκαταστροφής.Με δυο λόγια: του νοήματος τού μυστηρίου της ζωής.

Οι πάντες δοκιμάζονται στο ταξικό αυτό χάος σαν σε πόλεμο

Κύριο γνώρισμα του φασισμού κάθε μορφής, κοινωνικής και πολιτικής, η αναισθησία!Υπεύθυνη για όλα τα δεινά ασθένεια κι αλλιώς υποκρισία.Και η υποκρισία έχει ταξική αιτία.Πλούτος και φτώχεια σε διαρκή σύγκρουση και τα πάντα αποκαλύπτονται.Όλοι και όλες ψήνονται πάνω στην υλική βάση της κατοχής της οικονομικής δύναμης και εν τέλει της επιβίωσης.Πάνω εκεί πατάνε όλες οι συναναστροφές και οι συναλλαγές της κοινωνικής Ιστορίας, σε συνδυασμό με την ιδιοσυγκρασία και σε σχέση με τα προτερήματα ή τα ελλατώματα, πνευματικά και σωματικά του ατόμου.Η υποκρισία λοιπόν και ο φασισμός, πηγαίνουν χέρι-χέρι με τις συντηρητικές πρακτικές, από όλα τα ταξικά κοινωνικά στρώματα και από όλες τις αντιλήψεις, είτε πρόκειται για τις τυπικές -τελικώς- "προοδευτικές," είτε μιλάμε για τις πασίγνωστες συντηρητικές και ακραίες με αποκορύφωμα, το αυγό του φιδιού.Αλλά δε γίνεται να περιμένει κάποιος κάτι καλύτερο, όταν αφομοιώνονται οι δήθεν αριστερές με τις δεξιές αποφύσεις στην ακατονόμαστη υποκρισία της ξεπεσμένης παραίτησης και της αισχρής σιωπηλής ή μη, φονικής ειρωνείας.Όπως έχουμε ξαναπεί, επιμύθιο ταξικό: συντηρητισμός και φασισμός ένα και το αυτό.Ή με λένε Υποκρισία κι ο γιός μου είν' ο Φασισμός...

Η εκμετάλλευση της δεισιδαιμονίας του σοβινισμού

Από το καιρό εκείνο που και οι τελευταίες ντε φάκτο αυτοκρατορίες διαλύθηκαν, τα εθνικά ιδεώδη που ξυπνούσαν στους σκλαβωμένους τα πατριωτικά τους αισθήματα και καθήκοντα, δεν έχουν πια την ίδια ευγενική σημασία και αναγκαιότητα που είχαν στο παρελθόν.Σήμερα, στον μεταπολεμικό και παγκοσμιοποιημένο οικονομικό κόσμο, προκαλούν μεγάλες ζημιές στους λαούς και στο μέλλον τους.Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος και πολύ μυαλό, για να καταλάβει τι σημαίνει να κοιτάει μόνο την πατρίδα του (ας πούμε και στην καλή του θέληση στην καλύτερη) σε αιώνια σύγκρουση με τις πατρίδες των άλλων.Και όχι τίποτα άλλο, να το χρησιμοποιούν και οι κυρίαρχες τάξεις για να διασπούν τους ανθρώπους ώστε να μην ενωθούν με τα ιδανικά του κοινωνικού διεθνισμού, που διαστρεβλώνονται συνεχώς από την κυρίαρχη ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης με τους παπαγάλους της!

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε

Η επιστήμη της κοινωνικής διαλεκτικής ξεχωρίζει από την ασύλληπτη συμπαντική: ως η γεωμετρία της σύγχρονης υπό εξέλιξη κοινωνίας

Τι ετοιμάζουν και εφαρμόζουν με αστραπιαίες ταχύτητες εδώ και μια δεκαετία τα μεγάλα αφεντικά του καπιταλισμού;Την απορρύθμιση της εναπομείνασας κίνησης των μικρών καθημερινών κεφαλαίων (υπερελεγχόμενους πιστωμένους λογαριασμούς μισθών και συντάξεων για ενοίκια και για δόσεις στεγαστικών δανείων και άλλων, ανάλογης αγοραστικής δύναμης και αξίας, για είδη πρώτης και δεύτερης ανάγκης κ.ο.κ) της κοινωνικής επιβίωσης.Ο τελικός στόχος τους είναι βέβαια ο εκμηδενισμός τους στην περίπτωση εκείνη, που ο μερικός για αρχή και ο απόλυτος έλεγχός τους μετά, δεν επιτυγχάνεται με κανένα τρόπο.Γιατί άραγε το κάνουν αυτό, δεν θα οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή; Βεβαίως και θα οδηγήσει (το βλέπουμε παντού), όμως οι προβλέψιμες κοντόφθαλμες κυρίαρχες τάξεις, νομίζουν πως είναι και το τελευταίο στάδιο για τον πλήρη εξανδραποδισμό των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και των φθαρμένων μικροαστικών και αστικών, που οραματίζονται μια νέα εποχή του αντιδιαλεκτικού τέλους της επαναστατικής κοινωνικής Ιστορίας.Δεν πιστεύουν δηλαδή πως οι αναταραχές μπορεί να οδηγήσουν σε γνήσια κοινωνική επανάσταση που λέει ο νόμος της κοινωνικής διαλεκτικής.Πιστεύουν πως έχουν τα μέσα ή τουλάχιστον το ελπίζουν, για το αντίθετο, διότι όπως θέλουν να πιστεύουν, η τεχνολογία "τους" πια, έχει ήδη ολοκληρώσει την άθλια επιθυμία τους: του εγκλωβισμού των μαζών στην οχυρωμένη ζούγκλα τους, της ανανεωμένης βασιλείας που λέγεται τεχνοκρατία.Πρώτο και κύριο μέλημά τους, να εξολοθρεύσουν τους κοινωνικούς πρωτοπόρους επαναστάτες, που αναγεννήθηκαν από την παλίρροια της πάλης των τάξεων και τους νέους που γεννιούνται και μαθαίνουν, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους πρώτους."Πως λοιπόν νικάς κάποιον πριν εξαπολύσεις όλα τα βάρβαρα όπλα σου;" αναρωτιέται ο αιώνιος καταπιεστής."Μα φυσικά με τον αποκλεισμό του απ' όλα τα απαραίτητα για τη συνέχιση της ζωής," τού αποκρίνεται η ευεπίφορη εγκληματική και σκοταδιστική του αντίληψη.Τη στέγαση, την τροφή, το ρουχισμό και τα υπόλοιπα αναγκαία της υπάρχουσας κατάστασης της εποχής.Οι εργαζόμενοι, εν γένει όλοι, πρέπει να παραλύσουν πάλι, αλλά αυτή τη φορά τελειωτικά μέσω της συγκέντρωσης όλων των κεφαλαίων της προσφοράς και της ζήτησης.Με τους στοχευμένους γραφειοκρατικούς νόμους του καπιταλιστικού κράτους, που θα κόψουν και θα ράψουν στα μέτρα τους, κάνοντας το βίο αβίωτο κυρίως των φτωχών άκληρων εργαζόμενων ή άνεργων και όχι μόνο βέβαια.Το γεγονός ότι δεν μπορούν να ενοικιάσουν σπίτια σήμερα όπως παλαιότερα, λόγω πολλών απανωτών νέων διατάξεων (πτώση μισθών, περικοπές συντάξεων ή καθόλου μισθοί και καθόλου συντάξεις, σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια του πρότερου κράτους πρόνοιας) και νέας τάξης πραγμάτων (Μαζική απαλλοτρίωση-ιδιωτικοποίηση κατοικιών, γαιών και δημόσιας περιουσίας), το ότι οι μικροϊδιοκτήτες χάνουν ή πρόκειται να χάσουν τα σπίτια τους (από φόρους τέλη και ό,τι προκύψει και ακούσια δυσβάστακτα χρέη) και τις συμφωνημένες συντάξεις τους, και, το ότι ο άνθρωπος μεταβλήθηκε σε εικονική μεταβλητή χρηματιστική μονάδα, είναι παραδείγματα που και ο πιο κακόπιστος και παράξενος, δεν μπορεί να αντικρούσει με σοβαρότητα.Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.Ένα ψέμα, το μεγαλύτερο και το πιο θανάσιμο μέχρι τώρα.Είναι δυνατόν να το πιστεύουν;Ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί.Η Ιστορία της ταξικής πάλης μάς δείχνει καθαρά πως κάθε εγχείρημα για τον έλεγχο και την σκληρή εκμετάλλευση των ανθρώπων, οδήγησε με ακρίβεια απλών μαθηματικών, στην επαναστατική διεργασία και στους μετασχηματισμούς.Δεν έχει καμιά σημασία εάν η κάθε παλιά ή καινούργια κυρίαρχη τάξη, είτε το ξεχνά, είτε δεν το ξέρει.Αυτό γινόταν κάθε φορά και θα γίνεται!

Το ατσάλι του Δον Κιχώτη

Για την καταπολέμηση της φρίκης χρειάζεται ένα πράγμα.Ατσάλωμα της ανθρώπινης συνείδησης κατά της προσβολής της καθολικότητας της ύπαρξης.Όλοι έχουμε έναν κοινό προορισμό: όλοι να ζήσουμε.Η πιο θεμελιώδης και αυτονόητη αρχή μιας οργανωμένης κοινωνίας που εμποδίζεται να προχωρήσει, όσο τρόμο και να σπέρνουν τα κέντρα της παράνοιας, δεν αλλάζει.Όλα αλλάζουν και τίποτα δεν μένει ίδιο εξαιτίας αυτού.Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω.Τα ωστικά κύματα του απώτατου παρελθόντος θα αποδυναμώνονται όλο και περισσότερο.Ο απόηχος των αποτρόπαιων πράξεων της δυστοπίας του κεφαλαίου, διεισδύει στο κοινωνικό σώμα και αντί να το διαλύσει που συνωμοτικά σκοπεύει, εν τέλει το θωρακίζει.Ούτε σε ένα Ιστορικό προηγούμενο, η τυραννία δεν είχε μακριά πόδια!Στην ουσία ο φόβος χαλυβδώνει τους περισσότερους ανθρώπους αργά ή γρήγορα.Δεν τους ελέγχει.Κολοσσιαίων διαστάσεων παρανόηση της εκάστοτε κακής τάξης (γιατί τάξη για λίγους και όχι για όλους είναι κακή πως να το κάνουμε).Απλώς παρατείνει την πτώση της.Μακροπρόθεσμα, εγκαταλείπουν την παραίτηση και μπαίνουν στη μάχη, στην ασύλληπτη λόγου αιώνια μάχη.Αυτός άλλωστε ήταν και είναι ο απαράγραπτος νόμος της ζωής όταν απειλείται.Ειδικά σε μαζική κλίμακα!

Ο Μαρξ παρά είχε δίκιο

Να αποσαφηνίσουμε συνοπτικά τι σημαίνει o καπιταλισμός και τι o σοσιαλισμός και τα αντίστοιχα στάδιά τους (ιμπεριαλισμός κομμουνισμός) στην σύγχρονη εποχή, για έναν απολογισμό ενάντια στην παραποιημένη εικόνα και των δυο άκρως διαμετρικά αντίθετων οργανωτικών συστημάτων για την κοινωνική πρόοδο.Οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμη δεν έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται.Η κυρίαρχη ιδεολογία της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης με αλγεινή πονηριά διαβόλου, πετυχαίνει σε κάθε εποχή προσωρινά τον αποπροσανατολισμό τους για την μη κατανόηση των αληθινών κοινών και ίσων συμφερόντων τους (όχι όμως των ίδιων ικανοτήτων τους, το τονίζουμε, γιατί είναι μια βασική λεπτομέρεια που την χρησιμοποιούν οι απολογητές της βολεμένης θεσούλας, όταν αναφερόμαστε στον σοσιαλισμό και τις συναρπαστικές δυνατότητές του όταν κατανοηθεί).Χτυπάει χωρίς έλεος πάνω στα καθυστερημένα ένστικτα της καθημερινότητας του μόχθου για την επιβίωση και το φυσιολογικό δέσιμο του ατόμου με τον χώρο του, την οικογένειά του ή τη γη του γενικά.Ανάβει τη φωτιά της παρορμητικής ζωώδους αντίδρασης για οτιδήποτε απειλεί την άθλια τακτική της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο.Η πλουτοκρατία χρησιμοποιεί αυτά τα πρωτόγονα πάθη της αμορφωσιάς, του τοπικισμού, του ρατσισμού για τους άλλους ανθρώπους, της ζήλιας και της ξενοφοβίας για να προφυλάξει την απαλλοτριωμένη δημόσια ιδιοκτησία της κοινωνίας.Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα που ιδιωτικοποιεί τα μέσα παραγωγής επιβίωσης και ανάπτυξης του λαού για οικονομικό όφελος, για πλούτο.Οι εργαζόμενοι που τον παράγουν, δεν παίρνουν παρά ένα κομμάτι ψωμί από τον δικό τους ομολογουμένως φούρνο.Στην περίπτωση που λίγο και ξυπνήσουν (ιστορική νομοτελειακή εξέλιξη) και απαιτήσουν την δίκαιη ανταμοιβή τους, ο καπιταλισμός ανεβαίνει στο ανώτερο στάδιό του.Τον ιμπεριαλισμό.Οι μάσκες πέφτουν!Το μαστίγιο του ανοιχτού τρόμου με τακτικές ανοιχτού παραδοσιακού σατράπη ή αφέντη βγαίνει ξανά και η κοινωνία πάει ακόμη πιο πίσω απ' ότι ήταν πριν.Η εξέλιξη μηδενίζεται.Ταυτοχρόνως αναζητεί εδάφη για νέους μεγαλύτερους φούρνους, δηλαδή νέες αγορές για τα νέα προϊόντα, παγκοσμιοποίηση της μονοπωλιακής και ολιγοπωλιακής κυριαρχίας του κεφαλαίου και πλείστα ακόμη.Στην αντίπερα όχθη, ο σοσιαλισμός ως ανώτερο σύστημα κοινωνικής εξέλιξης επειδή επινοήθηκε από την αφόρητη αδικία χιλιετιών, επιχειρεί να θέσει τους ανθρώπινους κανόνες της εργαζόμενης τάξης, στα πλαίσια της ορθής λογικής για την επίτευξη μιας αρμονικής και πραγματικής κοινωνικοποιημένης ανθρωπότητας που θα σταματήσει να φέρεται παράλογα.Η απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών καθίσταται η υπέρτατη απόδοση δικαιοσύνης με ένα προσωρινό σοσιαλιστικό εργατικό κράτος.Μόλις γίνει αυτό το δύσκολο βήμα από το πρότερο χάλι και οι άνθρωποι παράγουν για να ζουν και να χαίρονται αρμονικά, εξελίσσονται και οι παλιές επιζήμιες ιδέες φθίνουν, καταλαβαίνουν δηλαδή πως η πραγματική ειρήνη φέρνει και την πραγματική ελευθερία, τότε ο σοσιαλισμός ανυψώνεται στην κομμουνιστική κοινωνία των ολοκληρωμένων ειρηνικών ανθρώπων που έχουν τους νόμους και την ανθρώπινη συνείδηση μέσα τους.Το κράτος δεν χρειάζεται πλέον, απονεκρώνεται...Η ζωή προχωράει και απελευθερώνεται!

ΥΓ: Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να εφαρμοστεί παντοτινά
σε μια ή και περισσότερες χώρες.Θα πρέπει να γίνει
παγκόσμιος για να ξεδιπλωθούν οι τεράστιες δυνατότητές του!

Όπου το ψέμα γκρεμίζει η αλήθεια το ξαναχτίζει

Από την αρχή των συστημάτων οργάνωσης της κοινωνίας και των θεσμών που εφάρμοζαν σε κάθε βαθμίδα ανάπτυξής τους, ποτέ δεν εξελίχθηκαν προς την κατεύθυνση της βιώσιμης σταθερότητας.Δηλαδή μιας αρμονικής κοινωνίας, που αποφάσισε να βγει από τα δεινά και τις φρικαλεότητες της πρωτόγονης ημιανθρώπινης κατάστασης.Η συντήρηση-μονολιθική διαιώνιση μιας κοινωνικής οργάνωσης που βασίζεται πάνω στο ατομικό κυνήγι υλικών αγαθών με απωθημένες ψυχοπαθολογικές απωθήσεις που κατατείνουν στην επιβολή αναγνωρισιμότητας, δεν μπορεί παρά κάθε φορά να αποτυγχάνει με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις αντίστοιχες εποχές.Από τις πρώιμες προϊστορικές τοπικές κοινωνίες ως την παγκοσμιοποίηση των εθνικών κρατών, σε συνδυασμό με την παροιμιώδη διάκριση πλουσίων ψευδομικρομεσαίων και φτωχών, η μόνη πρόοδος που αντικειμενικά αναγνωρίζεται, είναι αυτή, της προοπτικής που ακόμη δεν έχει φανεί -ή αλλιώς που δεν την αφήνουν οι "παντοκράτορες"- αλλά κάπου υπάρχει και κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε.Διότι η τεχνολογία των στιλπνών αγαθών, που ο έλεγχός τους δεν επαφίεται στη σοφία και στην χρησιμότητα της κοινωνίας του 21ου αιώνα έχει χαθεί τελείως.Μια τεχνολογία που στην καλύτερη περίπτωση ωφελεί κάποιους λίγους σώφρονες αλλά δυστυχώς, στη χειρότερη, παγιδεύει και ρέπει τις κοινωνίες σε απεγνωσμένες και ανάξιες πράξεις με τα τρομακτικά αποτελέσματα των "πυρηνικών διασπάσεων" της κακίας, που μαζεύεται σαν ελατήριο από την παρακμή της "μισθωτής" δουλείας του καπιταλιστή-ιμπεριαλιστή-χρηματοπιστωτή ιδιοκτήτη!Η συνωμοτική γενικευμένη φτώχεια, είναι η χειρότερη μορφή βίας και η φυλακή της, η αιώνια διαλεκτική πάλη των υποτελών τάξεων-λαών για την απελευθέρωσή τους.Την επιτομή της δικαιοσύνης.Με μια λέξη του λόγου της επινόησής της!

Στην οριστική παρακμή του καπιταλισμού (λόγω υπερκορεσμού και αξεπέραστων εμποδίων) χρειάζεται μια συνεπής ταξική συνείδηση της καταπιεσμένης τάξης

Στη διαβόητη οικονομία της αγοράς, στον καπιταλισμό δηλαδή της παραγωγής χρήματος και όχι βέβαια της πραγματικής παραγωγικής δημιουργικής αξίας, οι κοινωνίες καταλήγουν σε κάθε γενιά ένα βήμα πριν τον ανοιχτό πόλεμο.Τον ιμπεριαλιστικό ταξικό πόλεμο.Τον πόλεμο των τάξεων για τα ανταγωνιστικά τους συμφέροντα.Ο ανοιχτός πόλεμος καραδοκεί μετά τον παρατεταμένο οικονομικό και διπλωματικό.Ο οικονομικός και διπλωματικός πόλεμος είναι κι αυτός ταξικός μέχρι να αποκαλυφθεί από μια περιοδική καπιταλιστική εμπορική κρίση.Η κρίση αυτή, βρίσκεται στον πυρήνα του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και της ιδιοποίησης των αγαθών που προορίζονται για το κοινωνικό σύνολο.Τα αγαθά στον κόσμο των ιδιωτικών κεφαλαίων δεν παράγονται για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον για την ολοκληρωμένη πρόοδό του.Παράγονται για να τον υποτάξουν στους σύγχρονους τρόπους σκλαβιάς ζώντας μια μικρή αστική ζωή βαθιάς απομίμησης.Όταν οι αυταπάτες διαλύονται και αποκαλύπτεται αυτός ο μάταιος τρόπος ζωής με το υψηλό της κόστος, οι μάζες κινδυνεύουν από τον ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμο που προετοιμάζουν για κάθε ενδεχόμενο οι πλουτοκράτες.Τι κάνουμε; Το μόνο σίγουρο: κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας...

Το αντικειμενικό συμφέρον του επίγειου παραδείσου

Η φύση του ανθρώπου πρωτίστως είναι συντηρητική (με την φυσική έννοια του όρου) παρόμοια με τα άλλα όντα.Δεν θέλει να ξεβολεύεται ούτε και να ξεπερνά τα όριά του.Παρ'όλα αυτά, η φύση της Φύσης από καταβολής κόσμου και η φύση των συστημάτων οργάνωσης μετέπειτα, τον αναγκάζει πάντα να επαναστατεί στις φυσικές και κοινωνικές δυσκολίες για να μπορέσει να βελτιώσει τη ζωή του.Αυτές τις βασικές αρχές αυτοσυνείδησης ακόμη και ένα μωρό τις καταλαβαίνει.Η επαναστατική διεργασία ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με το που γεννήθηκε, πως μεγαλώνει, τι ακριβώς μαθαίνει και πως αντιλαμβάνεται τα πράγματα σε φυσιολογική ή αφύσικη κατάσταση.Δεν ενεργοποιούνται όλοι οι άνθρωποι παράλληλα, εάν δεν σιγουρευτούν ότι είναι μεγάλη ανάγκη είτε για το σχετικό είτε για το απόλυτο συμφέρον τους.Οι ανθρωπολόγοι λένε πως ο άνθρωπος "κυριάρχησε" λόγω της ξεχωριστής καιροσκοπικής του ιδιότητας.Ενώ στην αρχική εξέλιξη, η ικανότητά του να ελίσσεται για να ξεπερνάει τις κακουχίες της Φύσης -μέσα από θεούς και δαίμονες- τον ωφέλησαν, στην κοινωνική του πραγματικότητα ως ελέγχου της Φύσης τού γύρισε μπούμερανγκ αυτοκαταστροφής, διότι η Φύση τόσο απλά, δεν ελέγχεται ούτε καν σχετικά.Τα ένστικτα επιβίωσης και συντήρησης δεν αλλάζουν αλλά με λίγη προσπάθεια καλυτερεύουν.Καλυτέρευση είναι η φιλοσοφική και κατ' επέκταση πολιτική αναζήτηση για το καλύτερο που υπάρχει μέσα στην ανθρωπότητα.

Η διαρκής θεωρία

Ο επαναστατικός μαρξισμός με τη γενική του αρχή, της ελεύθερης ανάπτυξης των ανθρώπων και την ειδική του, της ελεύθερης ανάπτυξης του καθενός ως προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων, εξυψώνει την αναζήτηση της αντίληψης για το νόημα της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου.Αν η ανθρωπότητα έχει κάνει ένα πολύ μικρό βήμα, αυτό το οφείλει στην αναζήτηση και την ανάπτυξη των αναγνωρίσιμων-κοινών κι ωφέλιμων ιδεών.Οι ιδέες, οι θεωρίες δηλαδή, έχουν καθορίσει την Ιστορική κίνηση.Χωρίς τις ανακαλύψεις των ιδεών, των θεωριών (από την μη γνώση στη γνώση) δεν θα είχε γίνει ούτε αυτό το πολύ μικρό βήμα.Βήμα το οποίο πέρασε και συνεχίζει να περνάει, από στυγνές βαρβαρότητες, σχεδιασμένες διαστρεβλώσεις, παρανοήσεις, προδοσίες και οπισθοδρομήσεις.Οι θεωρίες για την λογική εξέλιξη του κόσμου, έχουν πολλές φορές γίνει πράξη ως προσπάθεια μετουσίωσης αξίων, αλλά ως εφαρμογή λόγω των διαλεκτικών αντιφάσεων, παίρνουν άλλη μορφή μέχρι να επαναληφθούν και να πετύχουν το στόχο τους στην ορθή εφαρμογή τους.Δεν έφταιγε η θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού που είχε τελειοποιήσει τις αρχές της σχεδιασμένης ισότιμης παραγωγής των αγαθών, του διεθνιστικού χαρακτήρα των εργατών για την κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο που παραμορφώθηκε το πρώην υπαρκτό σοσιαλιστικό σύστημα.Η δικτατορία που επικράτησε δεν ήταν της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.Ήταν η δικτατορία της αστικής αντεπανάστασης με παγκόσμιους πολέμους και εξαγορές-προδοσίες "ηγετών" που συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα...

Κάθε στοιχειώδης νους συμπεραίνει πως δεν υπάρχουμε για το τίποτα

Κλιματική αλλαγή: Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε προβλεφθεί επανειλλημένα, επιβεβαιώνεται ως ο χειρότερος εφιάλτης για την ανθρωπότητα.Μια μάστιγα που αν δεν προσέξει πραγματικά, δεν θεραπεύεται.Δεν πρόκειται δηλαδή για φυσική κυκλική αλλαγή του κλίματος σε μαζική κλίμακα που ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν από την ανεύθυνη τεχνολογική παραγωγή και κατανάλωση.Σπαταλώντας τους φυσικούς και ενεργειακούς πόρους του πλανήτη χωρίς σχέδιο και για πλάκα (βλέπε βιομηχανική πολυτέλεια και υπερκατανάλωση, όπου αυτή υπάρχει κάθε φορά) χωρίς ουσία και απαραίτητη ανάγκη, αλλάζει τις φυσικές δομημένες ισορροπίες που το οικοσύστημα είχε ορίσει με ασύλληπτη σκοπιμότητα. Όλα τα ορυκτά και τα χημικά στοιχεία κάποτε διαμορφώνονταν έτσι, ώστε, να υπάρξει ποικιλία ζωής και την κατάλληλη στιγμή όλα πήραν τη θέση τους για κάποιο συγκεκριμένο λόγο.Μυστήριο μεν απόλυτα λογικό δε.Δεν είναι τυχαίο πως για δισεκατομμύρια χρόνια, η Γη ήταν μια απέραντη ηφαιστειακή και σεισμική συγκρουόμενη μάζα που σχηματιζόταν.Όταν κάποια στιγμή άρχισε να ισορροπεί δημιουργώντας τις συνθήκες για την ανάπτυξη της ζωής, εγκλώβισε σκόπιμα στο φλοιό της τα επικίνδυνα για τα υπό διαμόρφωση στρώματα της ατμόσφαιρας ορυκτά σώματα.Μας υπονόησε εν ολίγοις, πως οτιδήποτε χρειαζόμαστε είναι εδώ, υπάρχει, αλλά με μέτρο και λογική.Αλλά που το λέμε, στον ιμπεριαλισμό;

Η γνήσια κοινωνική εργασία βελτιώνει τον άνθρωπο

Ο ορισμός λούμπεν προλεταριάτο στην σύγχρονη αντικειμενική εποχή της τεχνολογίας, δεν μπορεί να έχει την ίδια σημασία με εκείνη την εποχή των αταξικών στρωμάτων, στην οριστική παρακμή και στην πτώση του φεουδαρχικού συστήματος.Τότε, ήταν εκείνα τα "μέλη" της κοινωνίας της εποχής, που λόγω της υλικής και πνευματικής καθυστέρησης για το σύνολο της ανθρωπότητας και του ανύπαρκτου καταμερισμού της εργασίας (η τεχνολογία όπως είναι σήμερα μόλις έκανε τα πρώτα της βήματα) ήταν στο απόλυτο περιθώριο, στην παρανομία και στην εξαθλίωση, εκτός τάξης με αρνητική βέβαια έννοια.Εφόσον οι ευκαιρίες για να φανούν οι δεξιότητες κάθε ανθρώπου δεν είχαν καθόλου αναπτυχθεί, άπειροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν λογαριάζονταν στην όποια παραγωγή και κοινωνικοοικονομική πορεία.Με τη σταδιακή αλλαγή του συστήματος από την δουλοπαροικία στην μισθωτή εργασία διαμέσου νέων τεχνολογικών εφευρέσεων και οικοδόμησης πόλεων, ολοένα και περισσότεροι έμπαιναν στην νέα ταξική οικονομική παραγωγή.Το γεγονός αυτό, είχε ως αποτέλεσμα πολλά καθυστερημένα αταξικά στρώματα που ήταν σαν να μην υπήρχαν, άρχισαν να υπολογίζονται από τις νέες παραγωγικές και ιδιοκτησιακές σχέσεις (πάντα προς εκμετάλλευση) του κεφαλαιοκρατικού πλέον συστήματος της παραγωγής και της διανομής των προϊόντων του εμπορίου, που πάλευε σκληρά για να εδραιωθεί.Όλα λοιπόν εξαρτώνται -όπως οι πιο πολλοί συμφωνούν- από την πραγματική καθολική εκπαίδευση αλλά και την ίση ανάπτυξη των ανθρώπων που σκοπίμως δεν γίνονται πραγματικότητα.Τα αντικρουόμενα υλικά και πνευματικά συμφέροντα μπλοκάρουν το μέλλον!Όσο και να ακούγεται υπερβολικό, "ίσως" να υπάρχουν περισσότερα καθυστερημένα κοινωνικά στρώματα στις ανώτερες τάξεις σήμερα, απ' ότι στο παρελθόν, διότι πραγματικά δεν εργάζονται αλλά αρπάζουν!Και για να μιλάμε σοβαρά, ο οπισθοδρομικός και ο αμοραλιστής είναι το λούμπεν στοιχείο της τεχνολογικής-τεχνοκρατικής εποχής του σήμερα, όσες γνώσεις κι αν έχει!...

Η μάχη μεταξύ δυστοπίας κι ουτοπίας συνεχίζεται

Γιατί η μεταρρύθμιση στο σύστημα των τάξεων και των οικονομικών διακρίσεων δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα;Γιατί σε βάθος χρόνου οι μεταρρυθμίσεις, πέραν του ότι δεν γίνεται να εφαρμοστούν για ευνόητους λόγους, δεν κατευθύνονται για τη βελτίωση της καθημερινότητας της κοινωνίας και του περιορισμού της ανισότητας όπως διατείνονται οι "μεταρρυθμιστές".Γίνονται για να εκτονωθούν -μέσα από την πιο "αποτελεσματική" βαλβίδα- οι εκρηκτικές αντιθέσεις κεφαλαίου και εργασίας που συσσωρεύονται σε κάποια δοσμένη στιγμή.Αυτό που ονομάζουμε περιοδικές εμπορικές και κοινωνικές κρίσεις, εξαιτίας του κεφαλαίου που όλο και συσσωρεύει κέρδη που λιμνάζουν (δεν αξιοποιούνται δηλαδή για την κοινωνία) και της εργαζόμενης τάξης που κινδυνεύει ελλείψει πόρων να αφανιστεί.Όταν κάποιος κερδίζει κάποιος άλλος χάνει, απλά πράγματα.Οι σοσιαλιστές-κομμουνιστές δεν είναι ασυμβίβαστοι γιατί έτσι το θέλουν, αλλά γιατί το έχουν αναλύσει επιστημονικά και με αμέτρητα στοιχεία.Ασυμβίβαστοι γιατί έτσι τους καπνίζει, είναι οι καπιταλιστές σε όλες τους τις εκδοχές.

Κάτι πρέπει να γίνει

Οι αστικές τάξεις εκείνων των χωρών, ιμπεριαλιστικές και πρόθυμα εξαρτημένες, έχουν κορυφώσει την προσπάθειά τους για την επιβολή του φόβου (μέσω των σίγουρων εργαλείων των απρόσωπων κρατικών μηχανισμών τους) στις κοινωνικές μάζες, που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται αλματωδώς πάρα πολλά πράγματα, εμπειρικά, ως προς τη φύση του σημερινού σάπιου καπιταλιστικού συστήματος της παγκόσμιας τεχνοκρατικής ολιγαρχίας.Κάθε στιγμή σαν τα σωματίδια της αέναης ύλης που συγκρούονται, μέσα από τα ΜΜΕ τους, κομματιάζουν και παραλύουν τη νοημοσύνη των εγκλωβισμένων βιοπαλαιστών.Το τοπίο έχει πλέον ξεκαθαρίσει. Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα από την πάλη των ελεύθερων ανεξάρτητων ατόμων χωρίς ένα κεντρικό κόμμα (όσες αποτυχίες κι αν υπήρξαν σκόπιμα και μη) που θα αγκαλιάσει, θα εναρμονίσει τις ιδεολογικές τους διαφορές και θα καθοδηγήσει τους αδικημένους, ώστε επιτέλους, να πετάξουν στον κάλαθο της κοινωνικής Ιστορίας τους πρωτόγονους καταπιεστές τους.Ο ταξικός συμβιβασμός από όλα τα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα που υποφέρουν σαν να βρίσκονται στην κόλαση, παραμονεύει ως μονόδρομος.Για να πούμε την αλήθεια ήδη έχει προχωρήσει πολύ...Όταν λέμε ταξικό συμβιβασμό, εννοούμε την υποταγή του αδύναμου στον "ισχυρό" που έχει τα κλεμμένα Μέσα να καταπιέζει.Αυτό σημαίνει.Συμβιβασμός χωρίς πραγματική ελευθερία, χωρίς πραγματική δημοκρατία και χωρίς πραγματική ισότητα, ισοδυναμεί με αργό θάνατο.Με μια λέξη χωρίς μέλλον!Αυτό μας διδάσκουν οι ήρωες ολόκληρης της παγκόσμιας Ιστορίας!!!Ο διεθνισμός αυτών που πραγματικά παράγουν να καλύψουν ανάγκες και όχι κέρδη, είναι ο μονόδρομος για την ειρήνη της παγκόσμιας κοινωνίας.

Σκοπός ύπαρξης της επαναστατικής κοινωνικής πρωτοπορίας είναι να αυτοσχεδιάζει και να καινοτομεί διαρκώς

Όπου και αν στρέψουμε το βλέμμα μας και την αντίληψή μας, δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να πιαστούμε, να βασιστούμε.Τι φταίει; Ο καπιταλισμός φυσικά και το ιμπεριαλιστικό του στάδιο που δεν νοιάζεται για τίποτα άλλο πάρα μόνο για τα κέρδη με οποιοδήποτε μέσο.Πάντα ήταν έτσι, αλλά εδώ και μια δεκαετία, έχει αποφασίσει πράγματα και καταστάσεις για τους λαούς που ούτε ο πιο ευφάνταστος νους μπορεί να διανοηθεί.Αυτό μπορούν να το αλλάξουν ή ακόμη καλύτερα και γρηγορότερα, να το σταματήσουν οι απλοί άνθρωποι.Πρέπει να εκπαιδεύσουμε λούμπεν στρώματα στην Αριστερή απελευθερωτική αντίληψη.Υπάρχουν πολλοί καλοί νέοι άνθρωποι που δεν ξέρουν λόγω ταξικής αμάθειας και δυστυχίας.Όπως και ο γράφων κάποτε. Ίσως τα κοινωνικά στρώματα εκείνα που δεν έτυχε -για χίλιους δυο λόγους- να μάθουν τα "μυστήρια" της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, να μην είναι και τόσο αντιδραστικά όσο φαίνονται ή τουλάχιστον για την διόλου ευκαταφρόνητη μειοψηφία τους. Κάτι μπορεί να βγει αν τους δοθεί η ανάλογη σημασία και υπομονή. Όλα είναι σχετικά και ανοιχτά, ακόμη και τα αδύνατα!

Η μόνη βιώσιμη κοινωνία του μέλλοντος είναι αυτή της αξιοπρέπειας για όλους και της πραγματικής εναρμόνισης των αντιθέτων

Η ηθική χρεοκοπία του ανθρώπου είναι το σίγουρο αποτέλεσμα μιας πρόχειρης τεχνητής κοινωνίας που βασιλεύει η ανισότητα και ο ανταγωνισμός.Ταξική κοινωνία την λέμε, δηλαδή οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται με βάση τα υλικά τους αγαθά (που ένας Θεός ξέρει μόνο πως τα απόκτησαν και με τι μέσα υλικά και άυλα "θεμιτά" κι αθέμιτα) και αυτονόητα η ανθρώπινη ύπαρξη και η αξία της για κάθε άνθρωπο αφήνεται ως κενό γράμμα στους θεσμούς των κοινωνικών τάξεων.Και όχι μόνο.Στο τέλος την πληρώνουν κι από πάνω, δίκαιοι και άδικοι αντάμα, στον φαύλο κύκλο της κατάρρευσης με όλα τα επακόλουθά της.Αιώνες το ίδιο πράγμα, λες κι η ζωή είναι ένα μηχανικό κβαντικό γεγονός και όχι μια ασύλληπτη διάσταση ή ένα μεσοδιάστημα, γεμάτη από απερίγραπτες διαλεκτικές υλιστικές και ιδεαλιστικές διεργασίες!Δεν βρισκόμαστε στην εποχή των ιπποτών μα στην εποχή που οι πρωτοπόρες δυνατότητες έχουν εγκλωβιστεί χωρίς ιστορικό προηγούμενο για την "υπέρ" σύγχρονη εποχή.

Η ανθρώπινη πρόοδος ξανά σε κίνδυνο

Οι παραγωγικοί άνθρωποι (η εργατική τάξη και τα λαϊκά της στρώματα μαζί με τις υπόλοιπες καταπιεσμένες τάξεις) θα είχαν απελευθερωθεί προ πολλού, εάν δεν έπαιρναν συνεχώς από άγνοια και με κάθε μορφή τα τριάκοντα αργύρια!Είναι μια κορυφαία αλήθεια που αποσιωπάται επιμελώς από σύνθετες αιτίες, που γενικά την ξέρουν ή πιο καλύτερα την νιώθουν ενδόμυχα-ασυνείδητα.Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο συνεχίζεται το δράμα του ιμπεριαλιστικού σφαγείου κι όποιος αντέξει.Η δύναμη του κάθε λαού παρομοιάζεται με την δύναμη του Θησέα που σταμάτησε τον Προκρούστη...

O Τάνταλος ο Ιξίωνας και ο Ανήξερος

Κάνουμε πως δεν ξέρουμε...Αυτό είναι το αιώνιο -όπως φαίνεται- μαρτύριο στη ζωή.Μαρτύριο, που φαίνεται ολόιδιο ως επώδυνη επανάληψη, με τα μαρτύρια των κακούργων του κάτω κόσμου της ελληνικής μυθολογίας.Η απάτη και το έγκλημα εκεί πατάνε.Κάποιος, κάνει πως δεν ξέρει κι αυτό είναι πάντα ξεκάθαρο, όταν κρύβει κάτι σοβαρό.Θες από συμφέρον, από δολιότητα, θες από εκδίκηση ή και από μπερδεμένο δίκιο ακόμα, τι σημασία έχει; Αυτός που κάνει πως δεν ξέρει, δεν έγινε ποτέ του άνθρωπος και αλίμονο στα συναπαντήματά του.Οι άνθρωποι και ξέρουν και μιλούν!Κι η παράνοια ταξική συνέπεια είναι...

Οι πρωτοπόροι του μαρξισμού

O Λέον Τρότσκι ήταν ένας μεγάλος μαρξιστής που ολοκλήρωσε μαζί με τον Λένιν την θεωρία της ταξικής κοινωνίας με τον πιο εφικτό τρόπο για την χειραφέτησή της από τα "αιώνια" δεσμά της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο.Ήταν εκείνος που συνέβαλε στην πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια να σπάσουν οι παγετώνες της δουλείας για πρώτη φορά στην Ιστορία της ανθρωπότητας.Και σε αυτό το μέγιστο κοσμογονικό γεγονός όλων των εποχών, ο Τρότσκι υπήρξε η μεγαλύτερη προσωπικότητα μαζί με τον Λένιν.Ήταν γνήσιος επαναστάτης, καθώς, η συγγραφή της θεωρητικής του ικανότητας αλλά και της βαθυστόχαστης κριτικής του, συνεχίστηκαν αδιάλειπτα από την εξορία του.Όταν όλοι και όλα κατέρρεαν, αυτός ήταν ο μόνος που κράταγε την φλόγα της επαναστατικής δικαιοσύνης μέχρι το 1940 που δολοφονήθηκε, περνώντας στην Ιστορία ως μέγας μάρτυρας του παγκόσμιου εργατικού και λαϊκού κινήματος!Αυτό όμως που εντυπωσιάζει και ταυτόχρονα ενεργοποιεί όσους και όσες τον κατάλαβαν, είναι το γεγονός του πόσο τρομάζει ακόμη τους αρτηριοσκληρωτικούς αστούς και τους ρεφορμιστές-συνεργάτες τους ανά τον κόσμο.Ένα έργο καπιταλιστικής ρώσικης παραγωγής και σεναρίου, σε προϊδεάζει πριν το δεις περί τίνος πρόκειται.Όταν το δεις, απλά εξαγριώνεσαι από τον δόλο, το ψέμα και την ατιμία των εκμεταλλευτών.Γίνεσαι περισσότερο μαρξιστής!

Η εξουσία του κεφαλαίου μια απ' τα παλιά

Η εξουσία απολαμβάνει την εξουσία της.Η δύναμή της, την τρελαίνει!Κάθε τι που της αντιστέκεται όντας αδύναμο, το ευχαριστιέται όπως όταν ένας κακοποιός δεν πιάνεται και δεν τιμωρείται!Για την εξουσία του σήμερα, δηλαδή του κεφαλαίου ή παλαιότερα του μονάρχη και πάει λέγοντας, το γεγονός ότι είναι έξω από την ουσία των υπαρξιακών πραγμάτων, δείχνει τον λόγο γιατί υπάρχει η κόλαση στην ανθρωπότητα επί της Γης κι όχι μετά αυτής.Η λαϊκή ρήση λέει πως η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ, αλλά το θέμα είναι βολικό για την εξ-ουσία ώστε να ξεπλένει τα κρίματα και τις φρίκες της.Για τους συμμετέχοντες στην εξουσία και τους φονταμενταλιστές υποτελείς της, το αναμενόμενο θα πρέπει να είναι οι αιώνιες κατάρες-Ερινύες, που θα υποστούν από τους αναρίθμητους καταπιεσμένους και τους πρώιμα νεκρούς.Για τους ανθρώπους, η εξουσία λέγεται ο διάβολος, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν του , για τους άλλους, το μέσο για την επιστασία της κόλασης της Γης των κολασμένων.Οι αρχές της εξουσίας είναι η οργανωμένη μαφία που πέρασε από τον παράνομο αρπακτισμό στον έννομο, με κρίση την ανυπαρξία, το τίποτα, μέσα στην ύπαρξη και στα πάντα!Στον παράδεισο όταν κάποιος ευχαριστιέται με τον πόνο του άλλου, γκρεμοτσακίζεται...

Η παράνοια της παιδικής ηλικίας και η τραγική της εξέλιξη στην ενήλικη ζωή

Λένε ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.Ναι, όμως αυτό συμβαίνει, γιατί η εκμάθηση της ουσίας βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο.Η νοημοσύνη δεν διδάσκεται από τον αστικό κρατικό μηχανισμό που καταπιέζει, κατακλέβει και εν τέλει, σκοτώνει την κοινωνία.Το κράτος του τρόμου του καπιταλισμού, σκοπεύει στο να μην μαθαίνουν οι πολίτες τη δύναμή τους μέσω της υψηλής τους νοημοσύνης.Αν διδάσκονταν, οι νοσηρές και εγκληματικές συμπεριφορές του δολοφονικού κέρδους και του τρελού ατομικισμού, δεν θα μπορούσαν να επικρατήσουν στις ανθρώπινες ιδιότητες.Βλέπουμε ξεκάθαρα, ότι τα παιδιά, αποτελούν τους φυσικούς μίμους της κοινωνικής παράστασης και παράδοσης κάθε διεφθαρμένης "φαντασίας".Τα παιδιά στην ουσία τρελαίνονται, παρανοούν και σκληραίνουν επικίνδυνα από τα πρώτα τους χρόνια, με αποτέλεσμα την απόλυτη και ύπουλη καταστροφή της κοινωνίας εκ των έσω!Εάν δεν καταλάβουμε μέχρι τα βάθη της αβύσσου που το ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ μάς έχει ρίξει, την ανοησία και την ασυνειδησία που μας χαρακτηρίζει, οι αυριανοί άνθρωποι θα είναι οι πιο καθυστερημένοι πνευματικά και συναισθηματικά που έβγαλε ποτέ αυτός ο άπληστος και πλέον ετοιμόρροπος Πολιτισμός!...Δεν μπορεί να είσαι νορμάλ γονιός, συγγενής, δάσκαλος και γενικά άνθρωπος και να μην αγριεύεις και να επαναστατείς για το μέλλον του ανθρώπου που αρχίζει από την γέννησή του...Το σύστημα καραδοκεί, σύντριψέ το ΤΩΡΑ όπως σε συντρίβει καθημερινά! Οργανώσου στην ιδεολογική επανάσταση για να ενωθούμε.Να βάλουμε τέλος σ' αυτή την αρρώστια του διεστραμμένου ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ των απάνθρωπων.