Στους φτωχούς δεν αρέσει ο πλούτος και πολύ καλά κάνουν, πόσω μάλλον η στιλπνή πολυτέλεια που χαρακτηρίζει την ματαιότητα και τη βλακεία των πλουσίων από την κούνια (δυστυχώς η μοναδική αυτή βλακεία, έχει εδώ και τουλάχιστον 200 χρόνια καταστρέψει την ανθρώπινη αξία, γιατί με εξαιρέσεις, όλοι και όλες θέλουν ή θα ήθελαν να γίνουν πλούσιοι).Στους φτωχούς όμως (με εξαίρεση αντίστροφη, για παράδειγμα τις πεινασμένες επιτροπές των μητροπολιτικών ιμπεριαλιστικών κρατών ή των ολόκληρων και μισών προτεκτοράτων τους), τους αρέσει η καλή ποιότητα ζωής και η δική τους "τελειομανία" και τους αρκούν τα λίγα και καλά, με μια λέξη τα κανονικά.Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί σε άλλες αναλύσεις, αυτό ήταν πριν την εδραίωση της αστικής "επανάστασης" με καταναγκασμό τη μόδα των βασιλιάδων και των αριστοκρατών για να "σταματήσει" η ταξική κίνηση-πάλη της κοινωνίας για την κατάργηση των τάξεων, που, θα ξεκινούσε το πρώτο βήμα προς την ατομική και κοινωνική ελευθερία.Σήμερα δεν περιγράφεται το τι θέλουν οι άνθρωποι...
