Που είναι η ζωή;

Τι είμαστε; οι εγκλωβισμένοι στα κράτη του ζόφου.Να μπορούσαμε να το καταλάβουμε αυτό βαθιά και να ενεργούσαμε ανάλογα...γιατί μόνο επιφανειακά το πιάνουμε και μοιρολατρικά.Μετά εισχωρούν τα λάθη και οι αυταπάτες που γκρέμισαν τις προσδοκίες μας και μας φταίνε όλοι και ταυτοχρόνως κανείς, αφού τα συμπεράσματά μας για το κοινωνικό γίγνεσθαι ήταν λάθος.Στον καπιταλισμό λοιπόν δεν πρέπει να "προσμονούμε" τίποτα απολύτως παρά μονάχα την πτώση του για να φανούν όλα τα φυσικά ανθρώπινα καλά.Η "προσμονή" όμως ολοένα και να φουντώνει!...

Το μέλλον της ελεύθερης ανάπτυξης του καθενός προς όφελος της ανθρωπότητας

Στην εποχή της Παρισινής Κομμούνας αν δεν κάνω λάθος ο Ζολά, είχε πει αρνητικά: "για να ηρεμήσουν κάποια πνεύματα επιτέλους".Κάπως έτσι είναι και σήμερα.Φτώχεια, ανισότητα, πόλεμοι, ασθένειες κ.α. σε ασύλληπτο βαθμό για την εποχή μας.Αλλά ηρεμεί ο άνθρωπος με την καταστολή και το φόβο; Ποτέ δε συνέβηκε, γιατί να συμβεί τώρα; Με τέτοιες πρωτοφανείς αντιθέσεις μόνο το αντίθετο μπορεί να γίνει.Θα μου πει κάποιος "γιατί τους νοιάζει;" και βέβαια όχι, απαντώ!Όμως τα γραφόμενα δεν απευθύνονται στους καταπιεστές μα στους καταπιεζόμενους.Γιατί οι τελευταίοι, όλοι εμείς δηλαδή, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως ποτέ στα χρονικά της ανθρώπινης ύπαρξης, η αδικία δεν ηρέμησε τους ανθρώπους.Το δίκιο του ανθρώπου είναι το παν.Άσχετα αν με τα διαίρει και βασίλευε δε φαίνεται.Όλοι οι άνθρωποι αγωνίζονται στο τέλος για τα δίκαιά τους και το χάος δεν το δέχονται.Όταν απλώνεται η αδικία και τα κοινωνικά συμβόλαια παραβιάζονται, οι άνθρωποι αλλάζουν γοργά.Άλλοι στη σωστή κατεύθυνση και άλλοι στη λάθος, ναι, για συγκεκριμένους λόγους όμως αν το ψάξουμε.Παρ'όλα αυτά έτσι γεννιέται η πάλη, η ταξική πάλη.Η πάλη για το δίκιο, για την ελευθερία και τον αληθινό Πολιτισμό.Δεν είναι τυχαίο που ακόμη αυτές οι έννοιες ζουν στα όνειρα κάθε ανθρώπου που αδικείται.Και θα συνεχίσουν να ζουν μέχρι να εκπληρωθούν.Κι ας λέγονται όλα αυτά ονειροπολήσεις ονειροπαρμένων.Όλα αυτά ήταν, είναι και θα παραμείνουν το μέλλον της ανθρωπότητας.Μπορούμε να αμφιβάλλουμε για όλα, αλλά για τις πραγματικές δυνατότητες της ολοκλήρωσης του ανθρώπου που εναρμονίζεται με το μυστικό της ύπαρξης δεν μπορούμε και δεν πρέπει!Η βαρύτητα πάντως στη Φύση που τα κρατάει στη θέση τους όλα δεν έχει χαθεί...

Όνειρο και εφιάλτης.Η πιο βιώσιμη άρνηση της άρνησης

Σε ολόκληρη την ανθρώπινη Ιστορία ποτέ δεν μπόρεσε ένας εφιάλτης να νικήσει ένα μεγάλο όνειρο.Ποτέ ένας εφιάλτης δεν εδραιώθηκε και στην ουσία έπεφτε απ' το μεγάλο αυτό όνειρο.Κάθε φορά και σ' ένα άλλο στάδιο, μ' ένα βήμα εμπρός το όνειρο διέλυε τον εφιάλτη.Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην αγαπάει τα όνειρα.Αντίθετα μισεί τους εφιάλτες και παλεύει να τους διώξει όσο κι αν τους φοβάται. Η επικράτηση του ονείρου έχει νομοτελειακή φύση όπως το πιο μεγάλο, της όμορφης ελευθερίας μέσω της πραγματικής δημοκρατίας.Το πισωγύρισμα ενός εφιάλτη λειτουργεί ως καταλύτης για το γλυκό το όνειρο που 'ναι να ρθει.Ένα όνειρο το θέλουν οι πάντες, έναν εφιάλτη κανείς.Οι εφιάλτες γεννούν τα σπουδαία όνειρα για έναν κόσμο καλύτερο και δικαιότερο.Είναι το πιο σίγουρο πράγμα που τελικά θα συμβεί.Το πιο αφελές δεν είναι η πίστη στο μεγάλο όνειρο, όχι, είναι ο ρεαλισμός πως ο εφιάλτης ήρθε για να μείνει...

Γιατί ξεσπάει η τεχνητή οικονομική κρίση

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολλά ταλέντα χωρίς αμφιβολία.Ταλέντα ακατέργαστα που βρίσκονται και σε λανθάνουσα κατάσταση.Αυτά ακριβώς τα ταλέντα καταπιέζονται συστηματικά από τα συμφέροντα των λίγων χωρίς ταλέντα.Η Ιστορία δεν είναι λοιπόν πραγματική.Και φυσικά, το τελευταίο ιστορικό στάτους κβο, όπως έχει διαμορφώσει τα μέσα παραγωγής, διανομής και ιδιοκτησίας, δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανοιχτό ώστε να έρθουν στην επιφάνεια αυτά τα ταλέντα και να προωθήσουν σε ανώτερο στάδιο, την ελεύθερη ανθρώπινη επινοητικότητα σε νέους και συγκλονιστικούς ορίζοντες ουσίας.Αμέτρητοι άνθρωποι στην κυρίαρχη κοινωνική και πολιτική τάξη του οικονομισμού, της άγνοιας και του φόβου, χαραμίζονται  στην υποταγή και στην αδιαφορία για να μην κινηθεί η πολιτιστική και πολιτισμική ανθρώπινη διαλεκτική Ιστορία.Μια Ιστορία ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών της Φύσης και του Κόσμου που κάπου μας πάει και εννοείται όλους...

Ο ιδεαλισμός καλυτερεύει τον πρωταρχικό και εγγενή εγωισμό

Η αντίσταση στην άδικη, αδιάφορη και υποτιμητική συμπεριφορά είναι καθήκον.Όμως αυτό πονάει και απαιτεί υπερπροσπάθεια, διότι, ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να πεθαίνει από τα συμπλέγματα ενός άδικου συστήματος, που αυτοματοποιεί συνεχώς τα ορμέμφυτα ένστικτα για να μανιπουλάρει την ατομική και συλλογική υποσυνείδηση.Γεννήθηκε για κάτι πολύ πιο ανώτερο από την φυλακή των ενστικτωδών μη συνειδητοποιημένων παρορμήσεων-επιθυμιών.Η αντίσταση σε κάθε αδικία είναι προϋπόθεση για να σταματήσει.Τελικά κάθε ανθρώπινη σχέση αποδεικνύεται μαθηματικά καταστροφική, γιατί όταν οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να "κοινωνικοποιηθούν" στις νόρμες μιας εκμεταλλευτικής και ακαλλιέργητης συνθήκης, έρχονται σε σύγκρουση με την κυριότερη αντίφαση-αυταπάτη για έναν πραγματικό εξανθρωπισμένο (άπιαστο όνειρο μέχρι σήμερα) Πολιτισμό που δεν βλέπουν.Το βίαιο ιστορικό παρελθόν αλλά και παρόν της ανθρωπότητας τι διδάσκει; Με τον απαράδεκτο και άνευ ουσίας ανάρμοστο υπερτροφικό εγωισμό, τίποτα μα τίποτα καλό δεν βγαίνει.

Οι κακοί μάγοι

Οι αστοί ενδιαφέρονται μόνο για τις αγορές και την ομαλή λειτουργία τους για να προωθήσουν τη λεία τους.Τον κλεμμένο μόχθο των εργαζομένων και του λαού.Μέχρι τότε δουλεύει η πολιτική δικτατορία της αστικής τάξης με ψεύτικες εκλογές.Αν οι κοινωνικές μάζες το καταλάβουν και σηκώσουν κεφάλι, η στρατιωτική δικτατορία ή στις μέρες μας, η χρηματοπιστωτική, είναι η επόμενη εναλλακτική για τους καταραμένους κλεπτοτυράννους.

Υ.Γ. Για ποιο λόγο χρειάζονται οι γενικές και ειδικές γνώσεις στον άνθρωπο;
Για να καταλαβαίνει τον συνομιλητή του και κατ' επέκταση να τον αντιλαμβάνεται όπως πραγματικά είναι!

Ο όρος της νίκης για να πεθάνει η αδικία και να γεννηθεί η ελευθερία

Να απομακρυνθούμε απ' τον σαρδόνιο γέλωτα των απολογητών του καπιταλισμού που μας υποτιμά και που άσκοπα μας διχάζει και να ασχοληθούμε με την πιο ευγενική και απελευθερωτική ανθρωπιστική γνώση και αρχή που έχει υπάρξει: τον σοσιαλισμό και την γνήσια λαϊκή δημοκρατία του.Όσο δεν γίνεται αυτό, όλες μαζί οι γνώσεις θα παραμένουν ορφανές και ανήμπορες να προστατέψουν την πρόοδο για όλους τους ανθρώπους της Γης.Σήμερα φαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα στον απόλυτο εμπορευματοποιημένο κόσμο.Αυτό το μεγάλο ψέμα αποκαλύπτεται αμέσως όταν συνειδητοποιηθεί μέσα από τα ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος, πως ο κόσμος δεν είχε καμιά ελπίδα πριν την γέννηση τού σοσιαλισμού.Είτε του ουτοπικού είτε του επιστημονικού που τον μεγάλωσαν μαζί.Απλά, θέλει γνώση, πίστη και πείσμα για την τελική πτώση της αδικίας και της βαρβαρότητας της ατιμωρησίας.

Ένα παλαιότερο απόσπασμα από κείμενό
μου για την ανθρώπινη φύση στον πολιτισμό.

Με βάση αυτά που βλέπουμε, ακούμε και νιώθουμε, ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει και να ευημερήσει πραγματικά σε ενστικτώδη-ζωώδη κατάσταση.Δεν είναι σαν τα υπόλοιπα ζώα που αρκούνται στις προβλέψιμες και συγκεκριμένες συμπεριφορές με αξιοθαύμαστα όρια.Έχει αποδειχτεί, από τη αρχή του χρόνου του και μέχρι σήμερα, ότι η πνευματική του ανάπτυξη είναι η βασική προϋπόθεση για να μην είναι επικίνδυνος απέναντι στο ίδιο του το είδος, τα υπόλοιπα όντα και τη Φύση.

Πόσο δίκιο είχε ο Μαρξ όταν έλεγε ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται άλλες ερμηνείες αλλά αλλαγές

Οι δυνάμεις της αντίδρασης εσωτερικού-εξωτερικού (το καθεστώς, πολιτική εξουσία από παλιά, μοναρχία φεουδαρχία, αστική "δημοκρατία" τελευταία, δηλαδή ολιγαρχία ψευτοδημοκρατία κρυφή και φανερή δικτατορία) η καθεστηκυία ή αλλιώς άρχουσα Δεξιά-Ακροδεξιά εκμεταλλευτική τάξη, έχουν προκαλέσει ακατονόμαστα δεινά στην πολύπαθη και σπουδαία ανθρωπότητα στην οποία και ανήκουμε και που είναι τιμή μας και καθήκον μας να την υπερασπιζόμαστε.Γιατί άνθρωπος αυτό σημαίνει.Όσο κι αν αντιδράσουν και με την δύναμη που έχουν από την άγνοια που σπέρνουν, αυτή τη φορά θα χάσουν περισσότερα, μάλλον όλα!Τώρα χρειάζονται εν μέσω της πιο πειραματικής και δυστοπικής κοινωνικής κατάστασης που υπήρξε ποτέ, περισσότεροι γνήσιοι από καρδιάς προοδευτικοί και ενωτικοί αγώνες αποκαλύπτοντας για πολλοστή φορά ιστορικά, πως ο σημερινός τρόπος οργάνωσης των ανθρώπων οδηγεί στην ολική καταστροφή της ανθρωπότητας για το τίποτα και μπροστά σε ανυπολόγιστες θυσίες.Η δουλοκτητική, φεουδαρχική, αστική σοβινιστική καταπιεστική εξουσία, δεν θα ήταν δυνατή εάν οι μικροί αστοί εθνικιστές και οι αιώνιοι αδιάφοροι ανά τον κόσμο, δεν πρόδιδαν την κοινή-αυτονόητη διεθνιστική πορεία του ανθρώπου για την ενοποίηση του ανθρώπινου είδους, χωρίς τα σύνορα και τα κράτη που δημιουργούν τους οικονομικούς και στρατιωτικούς διαβολικούς και αφανιστικούς πολέμους.

Τα σκοτεινά χρόνια φέρνουν και τις φωτισμένες ηγεσίες

Ο λόγος που το σύστημα της πλουτοκρατίας, παλιάς και νέας, αποφάσισε την κοινωνική συντέλεια σε όλους τους τομείς δεν έχει αλλάξει καθόλου, παραμένει ο ίδιος μ’ αυτόν της προπολεμικής και της μεταπολεμικής περιόδου.Είναι η εντυπωσιακή άνοδος της ταξικής πάλης των προοδευτικών ατόμων μέσα απ’ τους λαούς.Δεν μπορούν να το χωνέψουν οι πλουτοκράτες του μηδενισμού ότι η σοσιαλιστική προοπτική εμφανίζεται ξανά και ξανά.Η πάλη για το καλύτερο είναι η πιο βαθιά ρίζα στα κίνητρα του ανθρώπου.Ποτέ δεν παρατηρούν τον κόσμο όπως είναι ή τουλάχιστον όπως τον υπονομεύουν.Φαίνεται στις επιθετικές “χάϊ τεκ” διαφημίσεις των πολυεθνικών, με τη βιομηχανική και ψηφιακή βαρβαρότητα των ορδών της ψευδαίσθησης γκλαμουριάς πάνω στα ερείπια της ανθρώπινης και της φυσικής τάξης που προκαλούν.Επίσης φαίνεται και στους εξαγορασμένους και άκρως φαντασμένους έως κι υπεύθυνους για τα μαύρα μηνύματα τρόμου των μέσων ενημέρωσης προς την δοκιμαζόμενη κοινωνία που πληρώνει ακριβά τους κύκλους των αυταπατών της.Οι πλουτοκράτες ζουν σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει γι’ αυτό και προσπαθούν να καταστρέψουν οτιδήποτε υπάρχει μήπως και υπάρξουν.Αυτό δε γίνεται ούτε κατά διάνοια, μόνο οι κινήσεις των κοινωνικών μαζών καθορίζουν τι θα υπάρχει/ξει και τι όχι διαλεκτικά, και, κάτω από την επιφάνεια (σύμφωνα και με την εποχή μιας ορισμένης περιόδου αναγκαίας αλλαγής όπως η τωρινή) ετοιμάζονται για μια φοβερή αντεπίθεση ενάντια στον πολύπλευρο πόλεμο που δέχονται απ’ το “αόρατο” χέρι της διεθνούς πανούκλας της οικονομίας της αγοράς.

Η ριζοσπαστική και επαναστατική Αριστερά πότε θα καταλάβει τον Ιστορικό της λόγο επιτέλους;

Εδώ τον έχουμε πιάσει και ‘μεις οι αργοπορημένοι λόγω περίπλοκων παραγόντων που δεν κατανοεί κιόλας
ή ποιος ξέρει τι άλλο.Εάν δεν καταλάβετε την ταξική πάλη πώς φέρνει αποτελέσματα, τζάμπα παλεύετε.Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.Κάνετε και ανεπανόρθωτη ζημιά στη ριζοσπαστικότητα κάθε εποχής των τίμιων ατόμων που μπαίνουν στη μάχη για μια καλύτερη κοινωνία.Με την νοοτροπία του παλιού κι όχι εννοείται της άψογης θεώρησης του ταξικού αγώνα, τίποτα καινούργιο δε θα δείτε.Τα ταξικά γυαλιά σας θέλουν καινούργιους φακούς και σκελετούς.Η θεωρία προσαρμόζεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις πέρα από τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους αγωνιστές για το σοσιαλισμό.Στην ταξική πάλη δε γίνεται να είστε φορμαλιστές όπως ένας μηχανισμός προπαγάνδας που δεν λέει κάτι καινούργιο.Γιατί η κάθε εποχή θέλει καινούργιες-συγχρονισμένες ιδέες ως συνέχεια και εμπλουτισμό των πρότυπων θεωριών.Κι όμως, έτσι όπως έχουν πιάσει τις θεσούλες οι αντιπαλοί μας και δεν τις αφήνουνε με καμιά δύναμη πάνω στη Γη, έτσι και ‘σεις δεν αφήνετε τις θεσούλες του τιμητή και του ρόλου του ακόλουθου.Αναφέρομαι στον κανόνα που δυστυχώς παρατηρώ είναι μεγάλος...

Ο απολογισμός ενός χρεοκοπημένου συστήματος

Ποια κυρίαρχη τάξη προκάλεσε τους δύο παγκόσμιους (και πιο πριν τους πάμπολους δουλεμπορικούς και αποικιακούς) πολέμους για τη διασφάλιση και την απρόσκοπτη συνέχιση των κερδών της από τους λαούς; Και ποια τάξη συνεχίζει τους πολέμους ανά τακτά χρονικά διαστήματα για το διαβολικό εκφοβισμό τους ώστε να μην ενωθούν ποτέ εναντίον της; η τάξη της μικρής και μεγάλης μπουρζουαζίας, που εναντιώθηκε στην τρίτη τάξη που κάποτε ανήκε και που τελικά πρόδωσε, για να “υπηρετήσει” τη φεουδαρχία που παρήκμαζε περιμένοντας να πάρει τη θέση της.Με τις πόλεις και το εμπόριό της, τους μακιαβελικούς συμβιβασμούς της και τις πρωτόγνωρες ίντριγκές της , επικράτησε σταδιακά και η Ιστορική κίνηση του ανθρώπου αντί να προχωρήσει όπως διακήρυττε στη χειραφέτηση της σκλαβωμένης ανθρωπότητας για χιλιετίες, σταμάτησε πλήρως στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα για τον πρόστυχο υλικό κόσμο του τυφλού εμπορίου και της κτηνώδους δύναμης...Η αστική τάξη λοιπόν μας απειλεί σήμερα ξανά, και, απ’ ό,τι φαίνεται στον καθένα και στην καθεμιά που έχει καρδιά και νου, καβάλησε το καλάμι της χλιδής και του εγκλήματος για τα καλά, βλέποντας τους αγώνες που συνεχίζονται από θαυμάσιους και πεισματάρηδες για το σωστό ανθρώπους.Αυτό είναι το πιο σίγουρο από όλα και η παγκόσμια προπαγάνδα τους τα λέει επίσης όλα.Η οικονομική κρίση του 1929,32, το κραχ των μονοπωλίων, που συντάραξε τον τότε κόσμο, δε συγκρίνεται με το κραχ του 2008 και του 2020 απανωτά, μαζί με την υγειονομική κρίση του κορωνοϊού αλλά και της προβλεπόμενης κλιματικής κρίσης από την αναρχία της καπιταλιστικής υπερπαραγωγής “αγαθών” και των ρύπων της στη λεπτή ισορροπία της ατμόσφαιρας.Επιπροσθέτως, οι παραγωγικές δυνάμεις δεν μπορούν να ξεδιπλώσουν τις πολύπλευρες δυνατότητες με τα φράγματα της ατομικής συγκεντρωμένης ιδιοκτησίας των μέσων για την ανάπτυξη της κοινωνίας.Με λίγα λόγια δεν χωρούν στο νέο αυτοματοποιημένο σύστημα παραγωγής και υπηρεσιών με βάση το καπιταλιστικό ποσοστό κέρδους που στενεύει, ενώ οι παραγωγικοί άνθρωποι που έχουν γίνει εξυπνότεροι και ικανότεροι, την ίδια στιγμή διεκδικούν τη ζωή τους.Όλα αυτά συνθέτουν μια κρίση που δεν έχει προϋπάρξει σε τέτοια κλίμακα κοινωνικής και οικονομικής στασιμότητας σύμφωνα και ανάλογα με τις γνώσεις και την πικρή πείρα πολλών δεκαετιών τρόμου κι αστάθειας.Η ανθρωπότητα κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε.Η εν λόγω εποχή του πολυεθνικού καπιταλισμού καταστρέφει ολοκληρωτικά και παγκόσμια, με μια αστική τεχνοκρατική γραφειοκρατία από τη Δύση μέχρι την Ανατολή κι απ’ Βορρά έως το Νότο που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο μετά την πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού” στην ΕΣΣΔ και στην Κίνα.

Τα μάτια μας ανοιχτά και τις καρδιές μας γεμάτες.

Ω διαπλοκή

Ο άνθρωπος πρέπει να ανατρέψει πάση θυσία την ατιμωρησία και την απανθρωπιά των σημερινών ιμπεριαλιστών και των παπαγάλων τους.Η ύπαρξή μας κρέμεται από μια κλωστή με βάση τα τεκταινόμενα της σκοταδιστικής αντίδρασης, πάνω στους απλούς εργαζόμενους, άνεργους και κατατρεγμένους αυτού του νοσηρού κόσμου της τεχνοκρατίας.Πρόταγμά του η επικράτηση επιτέλους, του σκεπτόμενου ανθρώπου έναντι του πρωτόγονου της εποχής μας καπιταλιστή, που κατάντησε την εξίσωση της παραγωγής στα 3Χ.Μόνο και μόνο για την πραγματική ειρήνη, την πραγματική πρόοδο.Ο καπιταλισμός και η εμπορευματοποίηση των πάντων (υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα επανειλλημένα καθώς μήτηρ μαθήσεως η επανάληψη), κατέστρεψε -τουλάχιστον εδώ κι έναν αιώνα- κάθε μεγάλη προοπτική της ανθρώπινης παραγωγικότητας στη διάρκεια της νέας εκμετάλλευσης-δουλείας που εκπροσώπησε και που ακόμη εκπροσωπεί χωρίς κανένα προσωπείο πια εδώ και δεκαετίες.Ο σοσιαλισμός είναι σήμερα περισσότερο ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ απ’ ότι στο παρελθόν.Ναι, πιο αναγκαίος από ποτέ.Να το πούμε λοιπόν: Για τη δημοκρατία του Κομμουνισμού, του πιο δημοκρατικού κοινωνικού συστήματος που έχει έως σήμερα επινοηθεί και που δεν εφαρμόστηκε με χίλια δυο σαμποτάζ και φρικαλεότητες από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους ιμπεριαλιστές όλων των περιόδων της πάλης των τάξεων.Ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα οργάνωσης φτιαγμένο από τους λαούς για τους λαούς.Οι συνεχόμενες εμπορικές κρίσεις του χρηματιστικοποιημένου τρόπου ζωής, αφανίζουν κάθε γνήσια αξία, υλική και πνευματική οπουδήποτε αναπτύσσεται μορφή Πολιτισμού, καταστρέφοντας παράλληλα και τον Πλανήτη με την κατασπατάληση των πολύτιμων πόρων του, που προορίζονταν για την ισορροπία και την ανάπτυξη των όντων (με “κυρίαρχο” τον άνθρωπο).Συμπέρασμα: το κυνήγι του κέρδους με κάθε μέσο ή και χωρίς μέσο, έτσι απλά, αποδεικνύεται η μεγαλύτερη κατάρα των οργανωμένων  ανθρώπων, γιατί έχει φτάσει -κι έχει περάσει μάλιστα- η ώρα της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας του κόσμου.Η Ένωση με την συνεργασία των λαών που θα παλεύει για την ευημερία τής ανθρωπότητας χωρίς προϊστάμενους και υφιστάμενους, για την προστασία των υπόλοιπων όντων και του Πλανήτη, αλλά και για την πραγματοποίηση ενός νέου ανθρώπινου Πολιτισμού της αρμονικής συμβίωσης και των σπουδαίων ανακαλύψεων για όλους, αποτελεί την πιο ανώτερη και ρεαλιστική αντίληψη του ολοκληρωμένου τύπου ανθρώπου.

ΥΓ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός του καπιταλιστικού συστήματος να προωθεί στην εξουσία του από παλιά, τερατογενέσεις όπως τον Ναπολέοντα, τον μετέπειτα ανιψιό του, Λουδοβίκο Βοναπάρτη, τον Βίσμαρκ, τον Κορνίλοφ, τον Μουσολίνι, τον Χίτλερ, τον Φράνκο, τον Πινοσέτ, τον Μπατίστα και πολλούς άλλους ανά την υφήλιο και ανά τις εποχές, για να συντρίψει τη δίκαιη ατμομηχανή της Ιστορίας, την επανάσταση των καταπιεσμένων για την αποτίναξη του φρικτού ζυγού των εκμεταλλευτών της ζωής τους.Πάντα θα γίνεται επί καπιταλισμού.Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός δεν είναι η Ουτοπία με την έννοια του μη πραγματοποιήσιμου που λέει η κυρίαρχη αφήγηση.Στην κυριολεξία σημαίνει ο τόπος που δεν έχει βρεθεί ακόμη.Δηλαδή μια κοινωνική ανθρωπότητα συνειδητοποιημένη κι ευτυχισμένη.Ο καπιταλισμός κι ο ιμπεριαλισμός είναι ακριβώς το αντίθετο, μια δυστοπία όπου οι άνθρωποι δυστυχούν ολοκληρωτικά.Τρόμος δίχως τέλος, λέει ο Λένιν...

Τι σκαρώνουν για να μην έρθει

Για να πάμε ένα βήμα εμπρός (θα το λέμε συνέχεια υπομονετικά, για το βήμα του μέλλοντος) θα πρέπει να ξεφύγουμε απ' το κατακερματισμένο παρελθόν μας, το ατομικό, το χιλιοπληγωμένο στην εικονική και ψευδαισθητική πραγματικότητα των γενεών.Γιατί στο παρελθόν είμαστε ακόμη και χωρίς ένα παρόν που να τείνει προς το μέλλον ενώνοντας τις συνειδήσεις μας σε μια κοινή πορεία, σ' αυτό θα παραμείνουμε κι ένας Θεός μόνο ξέρει το αποτέλεσμα.Όλοι περάσαμε και περνάμε διάφορα στο μικρόκοσμό μας, με απίστευτες καταστάσεις και σκαμπανεβάσματα στα λεγόμενα παράλληλα σύμπαντα του τίποτα.Έρχεται η ώρα όμως (άγνωστο και περίεργο το γιατί, ίσως και όχι) που βγαίνουμε και μπαίνουμε στον πραγματικό κόσμο.Και ποιος είναι αυτός ο πραγματικός κόσμος; ο μάταιος, που αργά ή γρήγορα φθίνει και αποκαλύπτει έναν άλλο ουσιαστικό. Και όταν μπούμε στ' αλήθεια και τον υπερασπιστούμε ολόκληρο, τότε θα έρθει το μέλλον...!

Ένα εξαιρετικό κείμενο του Κρίστιαν Ρακόφσκι.Σαν να γράφτηκε σήμερα για όλα όσα ζούμε και θα ζήσουμε παγκοσμίως

Μανιφέστο προς τους εργάτες των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας.

Προς την Εργατική Διεθνή! Προς την κοινή γνώμη!

Ο πόλεμος είναι στην πόρτα μας. Όταν δημοσιευτούν αυτές οι γραμμές, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ένα συντελεσμένο γεγονός.

Αλλά εμείς, οι σοσιαλιστές των Βαλκανικών χωρών και της Εγγύς Ανατολής, που επηρεαζόμαστε άμεσα από τον πόλεμο, δε θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να παρασυρθούμε από το σοβινιστικό κύμα. Δυναμώνουμε ακόμα περισσότερο τις φωνές μας ενάντια στον πόλεμο και καλούμε τις μάζες των εργατών και των αγροτών μαζί με όλους τους ειλικρινείς δημοκράτες να ενωθούν μαζί μας, για να αντιτάξουμε στην πολιτική της αιματηρής βίας, η οποία φέρνει μαζί της τις πιο καταστροφικές συνέπειες, την αντίληψή μας της διεθνούς αλληλεγγύης.

Το προλεταριάτο των Βαλκανίων δεν έχει τίποτα να κερδίσει απ’ αυτή την περιπέτεια, διότι τόσο οι νικημένοι όσο και οι νικητές θα δουν το μιλιταρισμό, τη γραφειοκρατία, την πολιτική αντίδραση και την οικονομική κερδοσκοπία, με τις συνηθισμένες συνέπειες της βαριάς φορολογίας και των αυξήσεων των τιμών, της εκμετάλλευσης και της βαθιάς δυστυχίας, να αναπτύσσονται με μεγαλύτερη δύναμη και αλαζονεία πάνω σε σωρούς από πτώματα και ερείπια.

Επιπλέον, για τις Βαλκανικές χώρες, ο πόλεμος θα έχει και άλλες συνέπειες λόγω της πολιτικής και γεωγραφικής τους κατάστασης.

Σε περίπτωση που αναδειχτούν νικητές από τη σύγκρουση και η Οθωμανική Αυτοκρατορία γίνει αντικείμενο διαμελισμού, η μερίδα του λέοντος, που είναι οι πλουσιότερες περιοχές από οικονομική άποψη και τα πιο σημαντικά σημεία από στρατηγική άποψη, θα κατασπαραχθούν από τις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις που έχουν αποσπάσει εδάφη στην Ανατολή από άκρου εις άκρον.

Η Αυστρία στη Θεσσαλονίκη, η Ρωσία στο Βόσπορο και στην Ανατολική Ανατολία, η Γερμανία καταλαμβάνοντας την υπόλοιπη Ανατολία και τη νότια Αλβανία η Ιταλία – αυτός πιθανότατα θα είναι ο χάρτης της Ανατολής μετά την ενδεχόμενη κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Έτσι, την ημέρα που θα πέσουν στα χέρια των Δυνάμεων, η ανεξαρτησία των βαλκανικών κρατών θα τελειώσει. Η πολιτική και δημόσια ελευθερία του λαού θα καταστραφεί από το μιλιταρισμό και τη μοναρχική αυτοκρατορία, η οποία, ενισχυμένη από τη νίκη της ενάντια στους Τούρκους, θα απαιτήσει νέες πιστώσεις για τους στρατούς της καθώς και νέα προνόμια για τους ηγεμόνες της. Και μετά από αυτές τις σκληρές δοκιμασίες, οι εθνικοί αγώνες μεταξύ των λαών δε θα έχουν τελειώσει. Θα γίνουν ακόμη πιο δριμείες, καθώς ο καθένας θα επιδιώκει την ηγεμονία.

Μια νικηφόρα Τουρκία θα οδηγήσει στην ανάκαμψη του θρησκευτικού φανατισμού και του μουσουλμανικού σοβινισμού – ο θρίαμβος της πολιτικής αντίδρασης – στην απώλεια των λίγων βελτιώσεων που επιτεύχθηκαν με αντάλλαγμα τόσες θυσίες στην εσωτερική κυβέρνηση της χώρας. Επιπλέον, θα επιφέρει το θρίαμβο των αυστριακών και ρωσικών ιμπεριαλισμών, οι οποίοι θα αποτελέσουν τους σωτήρες των ηττημένων βαλκανικών δυνάμεων, προκειμένου να επεκτείνουν την ιδιοτελή προστασία τους πάνω στους κατεστραμμένους λαούς.

Για να δικαιολογήσουν τον πόλεμο, οι εθνικιστές των βαλκανικών κρατών επικαλούνται την αναγκαιότητα της επίτευξης της εθνικής τους ενότητας ή τουλάχιστον της απόκτησης πολιτικής αυτονομίας για τους υπηκόους τους, που βρίσκονται υπό τουρκική κυριαρχία.

Τα σοσιαλιστικά κόμματα δεν αντιτίθενται στην επίτευξη της πολιτικής ενότητας των στοιχείων κάθε έθνους.

Το δικαίωμα των εθνοτήτων σε μια αυτόνομη ζωή είναι η άμεση συνέπεια της πολιτικής και κοινωνικής ισότητας και από την καταπίεση απ’ όλα τα ταξικά, καστικά, φυλετικά ή θρησκευτικά προνόμια που διεκδικεί η Εργατική Διεθνής. Αλλά αυτή η ενότητα θα πραγματοποιηθεί με το διαμελισμό των πληθυσμών και των εδαφών της Τουρκίας μεταξύ των μικρών βαλκανικών κρατών;

Θα έχουν οι Τούρκοι, τώρα υπό βουλγαρική, σερβική ή ελληνική κυριαρχία, την εθνική τους ενότητα; Οι Σέρβοι του Νόβι Παζάρ και της Παλαιάς Σερβίας1, οι Βούλγαροι, οι Έλληνες, οι Αλβανοί της Μακεδονίας, η οποία θα διαμελιστεί τελικά υπό το ζυγό της Αυστρίας ή της Ιταλίας, οι Αρμένιοι και οι Κούρδοι της Ανατολικής Ανατολίας, οι Τούρκοι, οι Έλληνες και οι Βούλγαροι του βιλαετιού2 της Αδριανούπολης, που θα μπορούσαν να γίνουν θήραμα της Ρωσίας, θα πραγματοποιήσουν την εθνική τους ενότητα;

Η μπουρζουαζία και ο εθνικισμός δεν μπορούν να δημιουργήσουν αληθινή και διαρκή εθνική ενότητα. Αυτό που θα δημιουργηθεί από έναν πόλεμο μπορεί να καταστραφεί από έναν άλλο πόλεμο.

Η εθνική ενότητα, που βασίζεται στην υποταγή των εθνικών στοιχείων άλλων φυλών, φέρει μέσα της ένα προπατορικό αμάρτημα, το οποίο είναι μια διαρκής απειλή. Ο εθνικισμός αλλάζει μόνο τα ονόματα των αφεντικών και το βαθμό της καταπίεσης, αλλά δεν τα καταργεί. Μόνο η πολιτική δημοκρατία με πραγματική ισότητα για κάθε στοιχείο, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή τάξης, μπορεί να δημιουργήσει πραγματική εθνική ενότητα.

Το εθνικιστικό επιχείρημα, στην πραγματικότητα, είναι πρόσχημα μόνο για τις βαλκανικές κυβερνήσεις.

Το πραγματικό κίνητρο της πολιτικής τους δεν είναι παρά η τάση προς οικονομική και εδαφική επέκταση, η οποία χαρακτηρίζει όλες τις χώρες, όπου αναπτύσσεται καπιταλιστική παραγωγή. Οι γείτονες της Τουρκίας αναζητούν απ’ αυτήν τα ίδια πλεονεκτήματα με τις Μεγάλες Δυνάμεις, που κρύβονται πίσω από τα μικρά κράτη: θέλουν αγορές για τα αγαθά τους, για την επένδυση του κεφαλαίου τους και για την απασχόληση του γραφειοκρατικού προσωπικού, που υπερκαλύπτει τις ανάγκες των γραφείων της μητρόπολης.

Αν όμως επισημάνουμε τη βαρύτατη ευθύνη των βαλκανικών κρατών για τον προσεχή πόλεμο, καθώς και στο παρελθόν, όταν παρεμπόδιζαν την εσωτερική μεταμόρφωση της Τουρκίας και αν κατηγορούμε την ευρωπαϊκή διπλωματία, που ποτέ δεν ήθελε να δει σοβαρές μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία, για δολιότητα, δε θέλουμε με κανέναν τρόπο να μειώσουμε την ευθύνη των ίδιων των τουρκικών κυβερνήσεων. Τις καταγγέλλουμε και στον πολιτισμένο κόσμο, στο λαό της αυτοκρατορίας, και ιδιαίτερα στις μάζες των Μουσουλμάνων, χωρίς τη βοήθεια των οποίων δε θα ήταν σε θέση να διατηρήσουν την κυριαρχία τους.

Καταγγέλλουμε το τουρκικό καθεστώς για την πλήρη απουσία πραγματικής ελευθερίας και ισότητας των εθνοτήτων – απόλυτη έλλειψη ασφάλειας και εγγυήσεων για τη ζωή ή για τα δικαιώματα και την περιουσία των πολιτών – για την ανυπαρξία δικαιοσύνης και μιας καλά οργανωμένης και αμερόληπτης διοίκησης. Έχει διατηρήσει ένα σύστημα των πιο βαριών και των πιο εξοργιστικών φόρων. Έχει κωφεύσει σε όλες τις απαιτήσεις για μεταρρυθμίσεις για τους Μουσουλμάνους και τους μη Μουσουλμάνους εργάτες και αγρότες. Έχει υποστηρίξει ένοπλους φεουδάρχες και νομαδικές φυλές εναντίον ανυπεράσπιστων αγροτών.

Με την παροιμιώδη αδράνειά τους, οι τουρκικές κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε άλλο απ’ το να προκαλέσουν και να διατηρήσουν τη δυστυχία, την άγνοια, τη μετανάστευση και τη ληστεία και τις πολυάριθμες σφαγές στην Ανατολία και τη Ρούμελη, με μια λέξη την αναρχία, που σήμερα χρησιμεύει ως πρόσχημα για επεμβάσεις και για πόλεμο.

Η ελπίδα ότι το νέο καθεστώς θα θέσει τέρμα στο παρελθόν, εγκαινιάζοντας μια νέα πολιτική, έχει καταρρεύσει. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις των Νεοτούρκων δε συνέχισαν μόνο τα λάθη του παρελθόντος. Χρησιμοποίησαν την εξουσία και το κύρος ενός ψευτοκοινοβουλευτισμού που δόθηκε στην Τουρκία, ώστε να εφαρμοστεί ένα σύστημα αποεθνικοποίησης και καταπίεσης και υπερβολικού γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού που θα πλήξει τα δικαιώματα των εθνοτήτων και τις διεκδικήσεις των εργατικών μαζών.

Οι άνθρωποι του νέου καθεστώτος ξεπέρασαν επίσης από ορισμένες απόψεις τους παλιούς, οι οποίοι είχαν ανεβάσει τις συστηματικές δολοφονίες των πολιτικών αντιπάλων του στις κορυφές του συστήματος διακυβέρνησης.

Αναγνωρίζουμε όμως ότι ο λαός – και μόνον ο λαός – έχει το δικαίωμα να διαθέσει τη ζωή του. Στον πόλεμο, που με όλη μας τη δύναμη αποκρούουμε ως τρόπο επίλυσης των πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων, αντιτάσσουμε τη δράση των συνειδητών και οργανωμένων μαζών.

Στο αιματηρό ιδεώδες των εθνικιστών, που θα διαθέσουν τη ζωή των λαών τους με τον πόλεμο και θα παζαρεύουν με τα δικαιώματά τους και τα εδάφη τους, απαντάμε επιβεβαιώνοντας την επιτακτική ανάγκη που είχε ήδη διακηρύξει η Διαβαλκανική Σοσιαλιστική Διάσκεψη του Βελιγραδίου το 1909, για τη στενή ενότητα όλων των λαών των Βαλκανίων και της Εγγύς Ανατολής χωρίς διακρίσεις φυλής ή θρησκείας.

Χωρίς μια τέτοια ομοσπονδία των λαών της Ανατολικής Ευρώπης, η εθνική ενότητα δε θα είναι για αυτούς ούτε δυνατή ούτε διαρκής. Δε θα υπάρξει ταχεία οικονομική και κοινωνική πρόοδος, διότι η ανάπτυξή τους θα απειλείται συνεχώς από την αέναη επιστροφή της εσωτερικής αντίδρασης και της ξένης κυριαρχίας.

Όσον αφορά ειδικότερα την Οθωμανική Αυτοκρατορία, θεωρούμε ότι μόνο η ριζική μεταρρύθμιση των εσωτερικών σχέσεών της μπορεί να αποκαταστήσει την ειρήνη και τις φυσιολογικές συνθήκες ζωής, να αποτρέψει την ξένη επέμβαση και τον κίνδυνο του πολέμου και τελικά να καταστήσει δυνατή μια δημοκρατική βαλκανική ομοσπονδία.

Δεν είναι μια προσπάθεια αναβίωσης, κληρονομημένη από μια κοντόφθαλμη γραφειοκρατία, η δυνατότητα του τούρκικου καθεστώτος να λύσει το πρόβλημα των εθνοτήτων, παρέχοντας πραγματική ισότητα, προσφέροντας πλήρη αυτονομία στις εθνότητες για τους πολιτιστικούς τους θεσμούς – σχολεία, εκκλησίες κλπ. – και με την ίδρυση τοπικής αυτοδιοίκησης σε επαρχίες, καντόνια και κοινότητες, με αναλογική εκπροσώπηση για τις εθνοτικές ομάδες και τα κόμματα, με ισότητα γλωσσών.

Μόνο μια διοίκηση, στην οποία εκπροσωπούνται οι διάφορες εθνοτικές ομάδες της αυτοκρατορίας, θα παράσχει την απαραίτητη εγγύηση της αμεροληψίας.

Μόνο οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις, η φορολογική μεταρρύθμιση, η κοινωνική νομοθεσία και οι εγγυήσεις για τα δικαιώματα του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι θα δώσουν στις μουσουλμανικές εργατικές και αγροτικές μάζες την ελάχιστη ικανοποίηση, που θα τους συνδέσει με το νέο καθεστώς.

Αυτές οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να ενοχλήσουν την τουρκική γραφειοκρατία, δηλαδή τις λίγες χιλιάδες άτομα που έχουν προσδεθεί στα προνόμιά τους. Αλλά θα ωφελήσουν στον υψηλότερο βαθμό τον τουρκικό λαό, τον οποίο το σημερινό καθεστώς υποβαθμίζει στον αποκλειστικό ρόλο του στρατιώτη και του αστυνομικού, που σπεύδει σε όλα τα σύνορα και σε κάθε επαρχία, για να καταπολεμήσει τις καταστροφές που συσσωρεύτηκαν σε αυτή την χώρα από την τουρκική ανικανότητα και την ολιγαρχία.

Η λύση των μεγάλων προβλημάτων, που πλήττουν τους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα εγγυάται την εθνική ασφάλεια των Μουσουλμάνων και θα τους επιτρέψει να στρέψουν ειρηνικά την προσοχή τους στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική τους ανάπτυξη.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα, για την υλοποίηση του οποίου κάνουμε έκκληση όχι μόνο στη συνεργασία του προλεταριάτου των Βαλκανίων, αλλά και στο διεθνή σοσιαλισμό.

Εμείς, οι σοσιαλιστές των Βαλκανίων και της Εγγύς Ανατολής, έχουμε μια βαθιά συνείδηση του διπλού ρόλου, που πρέπει να διαδραματίσουμε όσον αφορά το παγκόσμιο προλεταριάτο κι εμάς τους ίδιους.

Αντιμετωπίζοντας την εξάπλωση της πολεμικής παλίρροιας που απελευθερώνουν οι κυβερνήσεις και ο σοβινιστικός Τύπος, αγωνιζόμενοι ενάντια στα αισθήματα, που εμφυτεύονται και τρέφονται από μια στρεβλή εκπαίδευση που έχει την τάση να ευνοεί τη σύγκρουση μεταξύ εθνοτήτων και την ταξική κυριαρχία, δε θα παραλείψουμε να εκπληρώσουμε το καθήκον μας της διεθνούς αλληλεγγύης. Στην πραγματικότητα, είμαστε απλώς προπύργια, γιατί ο πόλεμος στα Βαλκάνια φέρνει τη γενική ειρήνη μπροστά σε επικείμενο κίνδυνο. Η διέγερση όλων των ορέξεων των καπιταλιστών των μεγάλων κρατών και η υπεροχή στην πολιτική ζωή των ιμπεριαλιστικών στοιχείων, άπληστων για κατακτήσεις, μπορεί όχι μόνο να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ των εθνών αλλά και εμφύλιο πόλεμο. Και καθώς οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις πολλών χωρών έχουν καταφύγει στα τελευταία τους οχυρά ύστερα από διαδοχικές νίκες του προλεταριάτου, δε θα παραλείψουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους προσφέρεται για να πνίξουν τις μάζες στο αίμα ή να καταπνίξουν με περιοριστική νομοθεσία το κίνημά μας για τη χειραφέτηση, τον πολιτισμό και την ανθρώπινη πρόοδο.

Για εβδομάδες και μήνες, διεξάγουμε μια εκστρατεία ενάντια στον πόλεμο. Αλλά είναι ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που διαμαρτυρόμαστε πιο δυνατά. Εκφράζουμε τη σταθερή πρόθεσή μας να υποστηρίξουμε με όλη μας τη δύναμη τον αγώνα του παγκόσμιου προλεταριάτου εναντίον του πολέμου, εναντίον του μιλιταρισμού, εναντίον της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και υπέρ της ελευθερίας, της ισότητας, της χειραφέτησης των τάξεων και των εθνοτήτων, με μια λέξη, υπέρ της ειρήνης.

Κάτω ο πόλεμος! Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη των λαών!

12 Οκτωβρίου 1912

Πηγή: Κομμουνιστική Τάση, ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης 

Από την καρδιά της Ανατολής στην καρδιά της Δύσης

Η επικαιρότητα της εποχής

Η επιστήμη της διαλεκτικής μάς δείχνει με ποιο τρόπο οι αντιθέσεις της ζωής βρίσκονται σε ατέρμονη σύγκρουση και αλλαγή μέσω της φυσικής κίνησης για την εξέλιξή της.Η Φύση φαίνεται να λειτουργεί με το δικό της τρόπο.Με μια λογική μαθηματικομηχανική ανόργανη κι οργανική χημεία που διαφέρει παντελώς από την κοινωνική κίνηση του τεχνολογικού ανθρώπινου παράγοντα.Η λογική της διαλεκτικής της Φύσης, τουλάχιστον στον Πλανήτη μας, λειτουργεί αυτόματα και αποστασιοποιημένα για να ολοκληρώνει τις βάσεις της εξέλιξης που εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε με τελείως επιπόλαιο τρόπο (και θα αναφερθώ παρακάτω σε αυτό).Η έκρηξη και η καταστροφή ενός ηφαιστείου που δημιουργεί ταυτόχρονα έδαφος και συνθήκες ζωής, είναι μια χαρακτηριστική σύγκρουση αντίθετων δυνάμεων για την ανανέωση, την αλλαγή και την επέκταση της εξελικτικής διαδικασίας του υλικού μας κόσμου.Εδώ η λογική είναι συγκεκριμένη παρ' ότι ασύλληπτη "τελικού" σκοπού, όμως οι μετασχηματισμοί είναι καθορισμένοι και οι χρόνοι απείρως άχρονοι και ιδιαίτερα ενδιαφέροντες.Η λογική φαντασία του ανθρώπου δεν υπάρχει εδώ.Η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα και το ανάποδο αυτόματα σαν μεγαλειώδης φυσικός αλγόριθμος του τυχαίου, του ερμητικά κλειστού μυστικού, με λίγα λόγια,  μια κατάσταση σε μια άλλη, που από αντίθετη και χαοτική, μεταμορφώνεται σε μια καινούργια και αρμονική κοκ..Έτσι λειτουργεί η διαλεκτική της Φύσης και γι' αυτό υπάρχουμε.Αλλά υπάρχουμε έτσι; Με βάση το αποτέλεσμα που βλέπουμε και νιώθουμε, σχεδόν αποκλείεται.Οι ίδιοι οι επιστήμονες τής επιστήμης που μαθαίνουμε, θεωρούν ήδη την τωρινή εξέλιξη ως βήμα για καταστάσεις που μόνο η νέα επιστημονική φαντασία μπορεί να φτάσει.Αν προλάβουμε... Για να πάμε σε αυτές τις εξαιρετικές και συγκλονιστικές οραματικές καταστάσεις, θα πρέπει να διαχωρισθεί η διαλεκτική της σύγχρονης κοινωνίας του αρπακτικού κεφαλαίου (που ήταν ούτως ή άλλως ανεξάρτητη μετά τις βασικές ανακαλύψεις και βαρβαρότητες στην πιο πρόσφατη σχετικά Ιστορία)  από την διαλεκτική της μητέρας Φύσης που δίνει όλα τα αγαθά ώστε να τις πετύχουμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι της γνώσης ή του νοήματος.Γιατί εδώ και έναν αιώνα και παραπάνω, στις ανθρώπινες σχέσεις, στα προβλήματα και στις "λύσεις" τους, δεν υπάρχουν συνέχειες και ομοιότητες με την διαδικασία της φυσικής διεργασίας από όπου και προερχόμαστε.Δεν μπορεί να υπάρχει ουδεμία συσχέτιση του ανθρώπινου "τεχνολογικού" παρασχηματισμού της ύλης με τον Πρωταρχικό βασικό υλικό μετασχηματισμό του Πλανήτη που τα δημιούργησε όλα για την ύπαρξη ως πέρασμα, που όλο και θάβεται στα τσιμέντα και στα μέταλλα από τις εξουσίες της ευχαρίστησης, της καλοπέρασης και της αδιαφορίας του διαολοχρήματος.Η πραγματική παράνοια εμποδίζει ανείπωτα τα θεμέλια της λογικής και της φαντασίας της ανθρώπινης αξίας.Διαλεκτική του κόσμου λοιπόν!