Η επιστήμη της διαλεκτικής μάς δείχνει με ποιο τρόπο οι αντιθέσεις της ζωής βρίσκονται σε ατέρμονη σύγκρουση και αλλαγή μέσω της φυσικής κίνησης για την εξέλιξή της.Η Φύση φαίνεται να λειτουργεί με το δικό της τρόπο.Με μια λογική μαθηματικομηχανική ανόργανη κι οργανική χημεία που διαφέρει παντελώς από την κοινωνική κίνηση του τεχνολογικού ανθρώπινου παράγοντα.Η λογική της διαλεκτικής της Φύσης, τουλάχιστον στον Πλανήτη μας, λειτουργεί αυτόματα και αποστασιοποιημένα για να ολοκληρώνει τις βάσεις της εξέλιξης που εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε με τελείως επιπόλαιο τρόπο (και θα αναφερθώ παρακάτω σε αυτό).Η έκρηξη και η καταστροφή ενός ηφαιστείου που δημιουργεί ταυτόχρονα έδαφος και συνθήκες ζωής, είναι μια χαρακτηριστική σύγκρουση αντίθετων δυνάμεων για την ανανέωση, την αλλαγή και την επέκταση της εξελικτικής διαδικασίας του υλικού μας κόσμου.Εδώ η λογική είναι συγκεκριμένη παρ' ότι ασύλληπτη "τελικού" σκοπού, όμως οι μετασχηματισμοί είναι καθορισμένοι και οι χρόνοι απείρως άχρονοι και ιδιαίτερα ενδιαφέροντες.Η λογική φαντασία του ανθρώπου δεν υπάρχει εδώ.Η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα και το ανάποδο αυτόματα σαν μεγαλειώδης φυσικός αλγόριθμος του τυχαίου, του ερμητικά κλειστού μυστικού, με λίγα λόγια, μια κατάσταση σε μια άλλη, που από αντίθετη και χαοτική, μεταμορφώνεται σε μια καινούργια και αρμονική κοκ..Έτσι λειτουργεί η διαλεκτική της Φύσης και γι' αυτό υπάρχουμε.Αλλά υπάρχουμε έτσι; Με βάση το αποτέλεσμα που βλέπουμε και νιώθουμε, σχεδόν αποκλείεται.Οι ίδιοι οι επιστήμονες τής επιστήμης που μαθαίνουμε, θεωρούν ήδη την τωρινή εξέλιξη ως βήμα για καταστάσεις που μόνο η νέα επιστημονική φαντασία μπορεί να φτάσει.Αν προλάβουμε... Για να πάμε σε αυτές τις εξαιρετικές και συγκλονιστικές οραματικές καταστάσεις, θα πρέπει να διαχωρισθεί η διαλεκτική της σύγχρονης κοινωνίας του αρπακτικού κεφαλαίου (που ήταν ούτως ή άλλως ανεξάρτητη μετά τις βασικές ανακαλύψεις και βαρβαρότητες στην πιο πρόσφατη σχετικά Ιστορία) από την διαλεκτική της μητέρας Φύσης που δίνει όλα τα αγαθά ώστε να τις πετύχουμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι της γνώσης ή του νοήματος.Γιατί εδώ και έναν αιώνα και παραπάνω, στις ανθρώπινες σχέσεις, στα προβλήματα και στις "λύσεις" τους, δεν υπάρχουν συνέχειες και ομοιότητες με την διαδικασία της φυσικής διεργασίας από όπου και προερχόμαστε.Δεν μπορεί να υπάρχει ουδεμία συσχέτιση του ανθρώπινου "τεχνολογικού" παρασχηματισμού της ύλης με τον Πρωταρχικό βασικό υλικό μετασχηματισμό του Πλανήτη που τα δημιούργησε όλα για την ύπαρξη ως πέρασμα, που όλο και θάβεται στα τσιμέντα και στα μέταλλα από τις εξουσίες της ευχαρίστησης, της καλοπέρασης και της αδιαφορίας του διαολοχρήματος.Η πραγματική παράνοια εμποδίζει ανείπωτα τα θεμέλια της λογικής και της φαντασίας της ανθρώπινης αξίας.Διαλεκτική του κόσμου λοιπόν!
