Σκέψεις του ιδεατού ως καταπραϋντικό

Με τον ευγενικό και αφαιρετικό όρο ανθρωπότητα, φυσικά και δεν μπορεί να εννοηθεί ή και να κατανοηθεί η έννοια της ύπαρξης του ανθρώπινου είδους στην προϋπάρχουσα και στην υπάρχουσα συστημική κοινωνική δομή.Η κοινωνία του εκάστοτε συστήματος της παραγωγής, της διανομής και της κατανάλωσης των προϊόντων από τα κέντρα εξουσίας με σκοπό το κέρδος από την μια και την υποτέλεια μέσω εξαγοράς από την άλλη, δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο για την πρόοδο μιας ενοποιημένης και αρμονικής ανθρωπότητας.Σε όλες τις δραστηριότητες, η μόλυνση της χρηματιστικής οικονομίας με τα ταξικά κι ανούσια τις περισσότερες φορές προϊόντα της (αγαθά για φτωχούς, αγαθά για μεσαίους κι αγαθά για πλούσιους), έχει φτάσει σε σημεία μη αναστρέψιμα.Με την έννοια ότι είναι αδύνατον να διορθωθεί μια τέτοια παγκόσμια οικονομία που έχει χαθεί ο έλεγχος εδώ και πολλές δεκαετίες.Πάρα πολλοί άνθρωποι από την εμπειρία τους βγάζουν αυτό το συμπέρασμα και για τον λόγο αυτό βλέπουμε αντιδράσεις και δυσαρέσκεια σ' όλο τον κόσμο.Ωστόσο από διαφορετική οπτική αντίληψη, διότι το τελευταίο αστικό σύστημα έχει αποδειχτεί "ειδικό" στα μήλα της Έριδας ανάμεσα στις φυσικές αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων που αγωνίζονται δίκαια για ελεύθερο χρόνο και χώρο και ουσιαστική ανάπτυξη, αντάξια των πνευματικών και χειρωνακτικών δυνατοτήτων τους.Θα πρέπει να απαλείψει ο σύγχρονος άνθρωπος στην συνείδησή του πολλές έννοιες, συμπεριλαμβανομένου και του ανταλλακτικού μέσου απόκτησης αγαθών για να βρει το δίκιο του και κατ' επέκταση την αρμονία του!

Ο λαός στην εξουσία η πραγματική δημοκρατία

Από την εποχή της επινόησης της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα, το κράτος του δήμου, δηλαδή του λαού, δεν έχει αλλάξει καθόλου.Η εξέλιξή της δεν έχει προχωρήσει ούτε χιλιοστό.Το αντίθετο μάλιστα, ακόμη και με την βρετανική επινόηση του κοινοβουλευτισμού, στην ουσία επανήλθε η μορφή της πανούργας ρωμαϊκής συγκλήτου ως φθηνό προκάλυμμα της απάτης των κυρίαρχων τάξεων που νέμονται τα μέσα παραγωγής, την αυτοοργάνωση και τις πολιτικές αποφάσεις του λαού.Δημοκρατία σημαίνει ισότητα χωρίς διακρίσεις, διαφάνεια και ελευθερία για όλους και όλες.Όλα αυτά όμως έμειναν στη θεωρία και αυτό συνεχίζεται μέχρι της τελικής πτώσης της παγκόσμιας χαοκρατίας.Τελικά δημοκρατία ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ μόνο όταν γίνει και πράξη.Όταν οι σχέσεις για τις ανάγκες των ανθρώπων τελειοποιηθούν.Όταν το επίπεδο συνείδησης του κάθε ανθρώπου θα απορρίπτει κάθε ατομική συμπεριφορά που βλάπτει συνολικά την υπό εξέλιξη κοινωνία.

Η κατάργηση της φτώχειας είναι το κλειδί της ευημερίας

Αν θα πάμε πίσω και δούμε από την αρχή της εδραίωσης της αστικής εποχής, από τον 18ο αιώνα μέχρι και τον 21ο, θα διαπιστώσουμε πως η πλουτοκρατία, συνεχώς δίνει ελπίδες στους πρόθυμους νοικοκυραίους για ιδιοκτησιακή συσσώρευση και χλιδάτη ζωή συν την συνεκμετάλλευση των αγορών κι όταν τους παίρνει πίσω τις υποσχέσεις περί δήθεν εξασφαλισμένης ζωής, (πράγμα το οποίο αποτελεί κανόνα για το καπιταλιστικό παιχνίδι), ξεσπούν με όλη τους την μανία-πέφτοντας από τα μαύρα σύννεφα- στην περήφανη φτωχολογιά.Σειρά έχει η επόμενη γενιά των πρόθυμων να ακούσουν τις σειρήνες της υποτιθέμενης νέας εποχής κ.ο.κ.Αυτός είναι ο τρόπος και η κρίση στην ταξική κοινωνία όπου οι καπιταλιστές διαιρούν διαλύουν και ξανασυνθέτουν για να το ξανακάνουν επ' άπειρον.Μέχρι βέβαια η εργατική λαϊκή τάξη που πληρώνει όλα αυτά τα φρικτά καμώματα να τους τσακίσει.Και τους μεν και τους δε...