Αντιστεκόμαστε μαθαίνοντας την ουσία

Όσες διαφορετικές γλώσσες κι αν χωρίζουν τους ανθρώπους κι όσα σύνορα de facto χαράζουν, ποτέ δεν θα κρύψουν τη μεγαλύτερη αλήθεια που διαμορφώνει την αιώνια απ' τους γνωστούς-αγνώστους σύγκρουσή τους.Την αναγκαιότητα της κοινωνικής προόδου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης -που βρίσκεται υπό την μεγαλύτερη απειλή λόγω πολλών άπληστων καπιταλιστών και του βαρύτατα πληγωμένου κλίματος- ενάντια στην οπισθοδρόμηση της παρωχημένης και εγκληματικής συντήρησης των "διαφορετικών κόσμων" μέσα στον ίδιο κόσμο.Δύο μόνο επιλογές και φαίνονται οι πραγματικές γλώσσες του κόσμου τούτου.Μια μετάφραση για να πούμε τα ίδια απλοϊκά πράγματα που μας χωρίζουν φαινομενικά ή ένα ταξίδι σε μια άλλη χώρα, έστω και νοητά, αρκούν δείχνοντάς μας καθαρά το πελώριο έλλειμά μας για την παγκόσμια γλώσσα της κοινωνικής συνείδησης.Δηλαδή την αρμονική κοινωνική ενοποίηση πάνω στη θέση της βαρβαρότητας του ατομικισμού ή της κατάλοιπης άγνοιας.Στην εποχή μας, δεν τίθεται πια θέμα δισεπίλυτων πολιτισμικών διαφορών μεταξύ των λαών και γενικά των φυλών.Οι διαφορετικές φυλές όπως προέκυψαν και εξελίχθηκαν, αποτελούν ένα από τα πιο συγκλονιστικά μυστήρια που μόνο με σεβασμό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.Στον 21ο αιώνα δεν δικαιολογείται η απόσταση της γλώσσας, του τόπου ή και του χρόνου ακόμη, για βολική αδιαφορία που γυρίζει μπούμερανγκ.Έως τώρα, η ανθρώπινη Ιστορία (όσο και να διαστρεβλώνεται) έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της σε κάθε μέρος της υπάρχουσας κατάστασης που ζούμε.Η ουσία είναι να ψάξουμε στην Ιστορία.Ο κόσμος μας βρίσκεται σε συνεχή ροή από τη δημιουργία του, ούτε πίσω γυρνάει ούτε σταματάει, όπως το επιχειρούν μανιασμένα τώρα και πάντα τα εκάστοτε διευθυντήρια της πλουτοκρατίας.

Ό,τι και να κάνετε εμείς θ' αγαπάμε την αγάπη

Το λιθαράκι σας βάλτε ή φύγετε, όλοι σας

Έναν αιώνα μετά ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι ο ρεφορμισμός δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.Μόνο μεγαλύτερη ζημιά μπορεί να κάνει περνώντας στο στρατόπεδο της πάλης για ευχαρίστηση στα σαλόνια του ιμπεριαλισμού.Η ταξική πάλη μηδενίζεται και οι εργαζόμενοι μαζί με τα λαϊκά στρώματα σταυρώνονται από τους Ιούδες του δήθεν αριστερού καλέσματος για την αλλαγή των συσχετισμών.Από πού και από ποιόν παίρνουν αυτό το... δικαίωμα, δεν υπάρχει κι άλλη λέξη να το πούμε, ο Θεός κι η Ψυχή τους πώς το παίρνουν...Ανοίγουν το βάραθρο για τους πολίτες και στα παλαιότερα των υποδημάτων τους κι αν πέσουν.Ωραίοι αντιπρόσωποι του εργατικού και λαϊκού αγώνα.Εν τω μεταξύ, καμώνονται κιόλας ότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, γιατί-λέει- δεν ήταν τρελοί να τα διαλύσουν όλα.Άκου λογική, τού χωριάτη που σου ανεβαίνει στο κρεβάτι.Όταν η τέως "Ριζοσπαστική" Αριστερά, στην ουσία σοσιαλδημοκρατική συμβιβάζεται ως το κέντρο της διαχείρισης των πολιτικών της άρχουσας τάξης ενώ έχει την εντολή να μην συμβιβαστεί στις πολιτικές εξόντωσης, δεν είναι προδοσία στους ψηφοφόρους της; Και τί σημαίνει προδοσία στην πολιτική κατάσταση και στις προσδοκίες των ανθρώπων; Με μια λέξη, καταστροφή δεκαετιών και ένα απέραντο χάος από δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους.Το πιο συγκλονιστικό όμως μετά από όλα αυτά είναι η σαδιστική τάση που βγάζουν στους προδομένους!Τι να κάνουμε... Η μεγάλη Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ, από σοσιαλδημοκράτες στη νεοσύστατη δημοκρατία της Βαϊμάρης στη Γερμανία μαρτύρησαν και καθυστέρησαν μέχρι σήμερα την παγκόσμια κοινωνική απελευθέρωση.Μυαλό και καρδιά ρομπότ!Αλλά ο μικροαστισμός έτσι είναι.Όπως στο Μάτριξ, "ξέρω ότι αυτό είναι στο μυαλό μου μόνο, αλλά δεν με νοιάζει, θα το ζήσω! Όταν η άρχουσα τάξη κάνει ό,τι θέλει με ποιούς να τα βάλουμε μετά από αυτούς; Θα 'χουμε δύο πάντα δηλαδή...Ω ξέχασα, τρείς, και τον Σταλινισμό με τα μπόνους κ.α.

Η λύση της άγνοιας θα λύσει την ταξική κοινωνία

Τυχαίνει να είμαι λιγάκι γνώστης της άγνοιας που έχει ο άνθρωπος από την αρχή της ζωής του.Δεν το κατάφερα εντελώς μόνος και ούτε με τους συνηθισμένους τρόπους όπως η συστηματική φοίτηση.Για την προϋπόθεση της παιδείας, δεν είναι και σίγουρο για πολύ κόσμο ότι όντως μορφώνεται, εξάλλου, πρέπει κάποιος να είναι και έτοιμος για αυτή.Δεν υπήρχαν καθόλου οι δυνατότητες για τίποτα τέτοιο.Όταν ο άνθρωπος δεν έχει τα βασικά, καθυστερεί να μεγαλώσει, γενικά καθυστερεί να αναπτυχθεί και τις περισσότερες φορές δεν ανακάμπτει ποτέ.Για αυτό οι σοσιαλιστές/κομμουνιστές μιλάμε για αλλαγή της κοινωνίας, για να μάθουν όλοι οι άνθρωποι τη γνώση της άγνοιάς τους ώστε να αναπτυχθούν σε όλα τα επίπεδα.Επομένως, η μόνη δυνατότητα που είχα, ήταν η σύνθεση της παρατήρησης και της ανάλυσης των πραγμάτων και των εμπειριών με έναν δικό μου, πολλές φορές αλλόκοτο τρόπο επειδή δεν είχα τις κατάλληλες γνώσεις για να απελευθερωθούν οι συνειρμοί, που κανένας δυστυχώς δεν κατανοούσε έστω και λίγο ή όταν κάποιος προσπαθούσε και γινόταν αντιληπτό όσο πατάει η γάτα, δεν γινόταν αποδεκτό.Οι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι αλλά δεν θα τους αναφέρω στο παρόν κείμενο γιατί δεν έχουν καμία χρησιμότητα.Έγινε λοιπόν ένα μικρό θαύμα μέσα από απίστευτα κωμικοτραγικά περιστατικά ενώ χρειάστηκαν πολλές αδιανόητες υλικές ταλαιπωρίες, η "προστασία" της τύχης και ολόκληρες δεκαετίες σκληρού κοινωνικού αποκλεισμού (εξαιτίας της "εξεγερτικής" συμπεριφοράς μου ενός τρελά αδικημένου ανθρώπου που είχε πολλά να πει και να δώσει αλλά δεν ήξερε πώς, αφού δεν υπήρχε κανείς και καμιά κοινωνία πουθενά για κανέναν).Σ' αυτή την συνοπτική περιγραφή, η άγνοια με ακολούθησε αλύπητα όπως κάνει σε όλους.Το μυστήριο όμως με μένα ήταν ότι με ταλαιπωρούσε αφάνταστα λες και έπρεπε να μην την έχω, έμοιαζε σαν αμαρτία.Με τιμωρούσε η άγνοιά μου κατά κάποιο τρόπο και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό νάσου κι από πάνω η ειρωνική άγνοια των άλλων σαν το "η μάνα του φευγάτου δεν έκλαψε ποτέ" κ.α.Έτσι κατάλαβα σε βάθος, ότι χρειάζεται να τη μάθω γιατί δε θα γλυτώσω.Βέβαια άλλο στα λόγια κι άλλο στην πράξη.Δεινοπάθησα για να της ξεφύγω ίσα,ίσα και υπόψη μόνο στα πρώτα της στάδια.Έπειτα το παρατηρούσα και στην κοινωνία με απίστευτη καθαρότητα, που πρέπει να πω, ότι με τσάκιζε απότομα λόγω σοβαρών κοινωνικών και βασικών βιοποριστικών ελλείψεων και το κυριότερο γνώσεων, που είχα τεράστια ανάγκη όπως τις καθημερινές απλές ανάγκες.Η άγνοια καθορίζει τα πάντα, την ατομική ζωή, την κοινωνία, τον πολιτισμό, την τέχνη, την πολιτική, την επιστήμη,το ήθος και τη στάση που θα κρατήσει ένας άνθρωπος και φυσικά, τον βασανιστικό ρόλο του ως υπαρξιακό φαινόμενο.Η γνώση της άγνοιας είναι η πρώτη και η πιο βασική γνώση για όλες τις γνώσεις που θα ακολουθήσουν και θα συνδέσουν το παζλ της πιο εφικτής γενικής γνώσης.Και δω τίθεται το εξής ερώτημα: ποιές γνώσεις χρειάζονται μόλις αποκτηθεί με θάρρος και με λίγη όρεξη η πρώτη γνώση, δηλαδή η γνώση της άγνοιας; Μια ακόμη είναι η πιο σπουδαία γνώση για το θεμέλιο μιας γενικής κι ολοκληρωμένης γνώσης.Ότι ο άνθρωπος είναι πολιτικό και επιστημονικό πλάσμα.Όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους αυτή τη διπλή εκπληκτική ιδιότητα.Περισσότερο ή λιγότερο, όλοι συνυπάρχουν και επηρεάζουν.Η αλήθεια αυτή κρύβεται σαν επτασφράγιστο μυστικό στην κοινωνία που χωρίζεται σε κοινωνικές τάξεις, με άλλα λόγια, μια ταξική κοινωνία χωρισμένη σε συμφέροντα αντίθετα που δεν μπορούν ποτέ να εναρμονιστούν.Το ζητούμενο μιας πραγματικής κοινωνικής συνύπαρξης ήταν και θα είναι, η αρμονία στις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές σχέσεις, στις καθημερινές κοινές ανάγκες και κοινές υποθέσεις με συνείδηση πως κάποιες γνώσεις χρειάζονται όπως χρειάζονται οι καθημερινές απλές ανάγκες.Τις βρίσκουμε κάθε μέρα όπως βρίσκουμε αυτά που χρειαζόμαστε κάθε μέρα.Η παρατήρηση του κύκλου της φυσικής ζωής που κάνουμε έστω και για λίγο, πρέπει να μας πείθει ότι σκοπός μας είναι ο επιστημονικός προσανατολισμός για κάθε πρόβλημα που χρειάζεται λύση...Και ειδικά αυτή την εποχή ο καπιταλισμός είναι το πρόβλημα των προβλημάτων...

Το ίδιο έργο παντού

ΠΕΡΟΥ: Ο σφετεριστής Boluarte κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να συντρίψει την εθνική απεργία της 15ης Δεκεμβρίου

Χόρχε Μαρτίν 15 Δεκεμβρίου 2022

Κινητοποιήσεις που εναντιώνονται στο πραξικόπημα κατά του προέδρου Πέδρο Καστίγιο στο Περού έχουν θέσει την κυβέρνηση του σφετεριστή Ντίνα Μπολουάρτε, με 14 από τα 24 τμήματα του Περού να επηρεάζονται από μαζικές διαδηλώσεις, απεργίες και οδοφράγματα.

Διαβάστε από τα Ισπανικά |

Η καταστολή απέτυχε να σταματήσει το κίνημα, αν και 8 άτομα έχουν ήδη σκοτωθεί, μεταξύ των οποίων δύο ανήλικοι, όλοι εκτός από έναν από αστυνομικά πυρά.

Σε αρκετές επαρχίες στα νότια της χώρας των Άνδεων, οι μάζες έχουν καταλάβει αεροδρόμια και επιτέθηκαν στα γραφεία της δημόσιας εισαγγελίας. Ομάδες διαδηλωτών κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου Camisea.

Το αυξανόμενο μαζικό κίνημα εργατών, αγροτών και νεολαίας εξαπλώνεται γρήγορα σε όλη τη χώρα γύρω από τρία ή τέσσερα κεντρικά συνθήματα: Ελευθερία για τον Καστίγιο, Κλείσιμο του Κογκρέσου, Νέες εκλογές και Συντακτική Συνέλευση.

Η απόλυση και η σύλληψη του Καστίγιο στις 7 Δεκεμβρίου ήταν η σπίθα που πυροδότησε ένα ισχυρό κίνημα που θέτει υπό αμφισβήτηση το σύνολο της κατεστημένης τάξης. Όταν οι εργάτες και οι φτωχοί αγρότες λένε «θέλουμε μια συντακτική συνέλευση», δεν εννοούν μόνο την αναθεώρηση του ισχύοντος συντάγματος, που εκδόθηκε υπό τη δικτατορία του Φουτζιμόρι, αλλά μια ριζική αλλαγή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.

«Για πόσο καιρό θα είμαστε υποταγμένοι από τους καπιταλιστές», είπε ένα μέλος της κοινότητας στο Pazos, Huancavelica, σε ένα από τα οδοφράγματα αυτών των ημερών. Η ιδέα που οδηγεί δεκάδες χιλιάδες είναι το ερώτημα: «αν εκλέξαμε τον δάσκαλο Καστίγιο, γιατί η ολιγαρχία πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να τον απομακρύνει;» Στην πραγματικότητα, αυτό που τίθεται στο τραπέζι είναι μια αμφισβήτηση της φάρσας της αστικής δημοκρατίας, όπου όλοι μπορούν να ψηφίσουν, αλλά μια μη εκλεγμένη και παρασιτική μειοψηφία καπιταλιστών, τραπεζιτών, γαιοκτημόνων και πολυεθνικών είναι αυτοί που πραγματικά κυβερνούν.

Ελιγμοί της ολιγαρχίας

Η καπιταλιστική ολιγαρχία πιστεύει ότι ο λαός είναι αδαής και άρα ανίκανος να κυβερνήσει. Σίγουρα δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την ιδέα ενός εκπαιδευτικού συνδικαλιστή με ρίζες στις rondas campesina (αυτόνομες περιπολίες αγροτών) ως πρόεδρος της χώρας. Παρ' όλες τις παραχωρήσεις του Καστίγιο στην άρχουσα τάξη και τις αποχωρήσεις από το δικό του πρόγραμμα, δεν τον θεώρησαν ποτέ ως δικό τους.

Όμως ο εργαζόμενος λαός δεν είναι ανόητος και απάντησε στο Κογκρέσο-ολιγαρχικό πραξικόπημα με μαζικές κινητοποιήσεις, υπό τη νομική κάλυψη του ίδιου του συντάγματος, το άρθρο 46 του οποίου αναφέρει: «Κανείς δεν οφείλει υπακοή σε μια σφετεριστική κυβέρνηση, ούτε σε αυτούς που αναλαμβάνουν δημόσιες λειτουργίες κατά παράβαση του συντάγματος και των νόμων. Ο άμαχος πληθυσμός έχει δικαίωμα στην εξέγερση για την υπεράσπιση της συνταγματικής τάξης. Οι πράξεις εκείνων που σφετερίζονται τις δημόσιες λειτουργίες είναι άκυρες».

Έτσι, επαρχία μετά από επαρχία κηρύσσει μια λαϊκή εξέγερση ενάντια στην κενή θέση (τη νομική διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε για την απομάκρυνσή του) του Προέδρου Καστίγιο. Αρκετές περιοχές έχουν ήδη κηρύξει απεργία αόριστης διάρκειας από τις 13 Δεκεμβρίου, και περισσότερες συμμετέχουν. Το κίνημα εξαπλώνεται από τον εξεγερμένο νότο προς τα βόρεια της χώρας. Στην πρωτεύουσα, προς το παρόν, η νεολαία, με επικεφαλής τους μαθητές του San Marcos και της La Cantuta, πρωτοστατεί στην αντιμετώπιση της αστυνομικής καταστολής.

Η αυξανόμενη δύναμη των κινητοποιήσεων έχει αρχίσει να σπάει τη συμμαχία πραξικοπήματος. Οι κρατικές αρχές σε αρκετές νότιες επαρχίες και διαμερίσματα έχουν εκδώσει ανακοινώσεις καταγγέλλοντας την κρατική καταστολή και απαιτώντας γενικές εκλογές τώρα. Η Εθνική Ένωση Περιφερειαρχών έχει κάνει παρόμοια δήλωση.

Η ίδια η σφετεριστής πρόεδρος, Dina Boluarte, η οποία όταν ορκίστηκε παράνομα ανακοίνωσε ότι αναλάμβανε τα καθήκοντά της μέχρι το 2026, στη συνέχεια είπε ότι θα γίνουν εκλογές το 2024 και τώρα πιέζεται από μια πρόταση στο Κογκρέσο που θα συζητηθεί στις 15 Δεκεμβρίου, καλώντας για τις εκλογές του 2023.

Είναι σαφές ότι η ιδέα των πρόωρων εκλογών που προκηρύσσονται από τις σημερινές αρχές (κογκρέσο και ο σφετεριστής πρόεδρος) είναι μια προσπάθεια της ολιγαρχίας να βρει διέξοδο από την εκρηκτική κατάσταση που η ίδια έχει εξαπολύσει.

Αλλά δεν είναι αυτό που θέλουν οι μάζες. Όταν οι εργάτες, οι αγρότες και η νεολαία στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας λένε «εκλογές τώρα», αυτό το σύνθημα συνδέεται με τα άλλα συνθήματα, ξεκινώντας από την ελευθερία του Καστίγιο (και την επαναφορά του στην προεδρία), το κλείσιμο του Κογκρέσου. και Συντακτική Συνέλευση. Η καπιταλιστική ολιγαρχία θέλει να προκηρύξει εκλογές... για να μείνουν όλα ίδια και οι κινητοποιημένοι να φύγουν από τους δρόμους, τις πλατείες και τους δρόμους.

Όλα έξω σήμερα!

Η σημερινή μέρα θα είναι καθοριστική. Όλες οι οργανώσεις στον αγώνα, εργατικά συνδικάτα, δάσκαλοι, αγροτικές και αγροτικές οργανώσεις, ronderos , φοιτητές, περιφερειακά αμυντικά μέτωπα, επιτροπές αγώνα, ενιαίοι κομάντο, έχουν καλέσει σε μεγάλη εθνική απεργία και διαδήλωση στην πρωτεύουσα Λίμα. Δεκάδες χιλιάδες βρίσκονται ήδη στην πορεία από τις τέσσερις γωνιές της χώρας.

Πανικόβλητος, ο υπουργός Άμυνας, στις 14 Δεκεμβρίου, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε όλη τη χώρα για 30 ημέρες, παρατείνοντας το μέτρο που είχε ήδη κηρυχτεί σε Arequipa, Ica και Andahuaylas για 60 ημέρες.

Ο υπουργός Άμυνας Alberto Otárola εξήγησε ότι: «Η Εθνική Αστυνομία του Περού διατηρεί τον έλεγχο της εσωτερικής τάξης με την υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων... η κήρυξη εθνικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης σημαίνει αναστολή των δικαιωμάτων του συνέρχεσθαι, απαραβίαστο της κατοικίας, ελευθερία διέλευσης, ελευθερία συνάθροισης και προσωπική ελευθερία».

Είναι μια ξεκάθαρη πρόκληση για το κίνημα. Προσπάθεια αποτροπής της εθνικής απεργίας και κινητοποίησης της 15ης Δεκεμβρίου με καταστολή. Στα τρία νότια διαμερίσματα, όπου ο στρατός φρουρεί ήδη δημόσια κτίρια, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν έχει σταματήσει την κίνηση.

Τα αστικά ΜΜΕ και τα πολιτικά φερέφωνα της ολιγαρχίας έχουν ξεκινήσει εκστρατεία ποινικοποίησης του κινήματος, κατηγορώντας το ότι ελέγχεται ή χειραγωγείται από τους αντάρτες του Λαμπρού Μονοπατιού. Η κατηγορία είναι γελοία και το « terruqueo » (συκοφαντεί κάποιος ως τρομοκράτη), το οποίο αποτελεί μέρος του οπλοστασίου της άρχουσας τάξης του Περού εδώ και χρόνια, έχει όλο και λιγότερο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη.

Στο μεταξύ, οι μέγιστες επτά νόμιμες ημέρες της προφυλάκισης του Καστίγιο έχουν ήδη λήξει. Σήμερα οι δικαστικές αρχές πρόκειται να αποφασίσουν για αίτημα της εισαγγελικής αρχής για 18μηνη προφυλάκιση!

Δυστυχώς, πρέπει να επισημάνουμε ότι οι αναγνωρισμένοι ηγέτες της αριστεράς δεν έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ο πρώην πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου του Καστίγιο, Γκουίντο Μπελίντο, ο οποίος απείχε από την ψηφοφορία για την κενή προεδρική θέση, βγήκε για να καλέσει σε διάλογο (όταν η αστυνομία πυροβολεί διαδηλωτές) και να αποστασιοποιηθεί από «εγκληματικές πράξεις που απονομιμοποιούν την ειρηνική διαμαρτυρία» και «πράξεις επιθετικότητας και βανδαλισμού» (!!).

Είναι μια αφόρητη αμυντική απάντηση στις επιθέσεις των αστικών μέσων ενημέρωσης που στοχεύουν τον ίδιο τον Μπελίντο και άλλους βουλευτές όπως ο Τέλο, ο Μπερμέχο και ο Τσάβες, ως «υποκινητές της διαμαρτυρίας» και τους κατηγορούν χωρίς αποδείξεις ότι «διευκόλυναν χρήματα και επιμελητεία στον Μοβάντεφ» (το οργάνωση που υποστηρίζει τα δικαιώματα των κρατουμένων του Shining Path).

Αυτό που έπρεπε να πει ο Bellido είναι ότι η βία προέρχεται από την πλευρά της ολιγαρχίας, των σφετεριστών και του κρατικού μηχανισμού που χρησιμοποιούν για να παραμείνουν στην εξουσία. Στις κατηγορίες για «βανδαλισμό» και «βία» οφείλουμε να απαντήσουμε ότι επτά από τους οκτώ θανάτους τις τελευταίες ημέρες προκλήθηκαν από πυροβολισμούς αστυνομικών με πυροβόλα όπλα. Ποιος είναι λοιπόν βίαιος; Ποιοι είναι οι βάνδαλοι; Ο κινητοποιημένος λαός έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στην καταστολή μιας παράνομης κυβέρνησης.

Ο ηγέτης του Perú Libre, Vladimir Cerrón, έχει εκφραστεί χονδρικά με αυτούς τους όρους όταν δήλωσε: «Η βία προκαλείται από τους πλούσιους που κατάφεραν να ανατρέψουν το Castillo, οι φτωχοί δεν πηγαίνουν στις διαδηλώσεις επειδή θέλουν να πεθάνουν, αλλά επειδή των συνθηκών που τους αναγκάζουν να πάρουν αυτόν τον δρόμο, να κάνουν σεβαστή τη φωνή τους και να σεβαστεί τη νίκη τους στην κάλπη, που σήμερα τους αφαιρείται».

Εργάτες, νεολαία και αγρότες πρέπει να πολεμήσουν το πραξικόπημα!

Ωστόσο, η θέση του Peru Libre έχει αποδυναμωθεί με την ψήφο του υπέρ της απομάκρυνσης του Καστίγιο στο Κογκρέσο στις 7 Δεκεμβρίου (με έξι ψήφους κατά, τρεις κατά και τρεις αποχές).

Παρόλο που το Perú Libre επέμεινε σωστά ότι οι νέες εκλογές από μόνες τους δεν θα έλυσαν τίποτα και πρότεινε να συνδεθούν με ένα δημοψήφισμα για τη σύσταση, ο Cerrón εξήγησε ότι αντιλαμβάνεται τη Συντακτική Συνέλευση ως έναν τρόπο δημιουργίας ενός «δικαιότερου κοινωνικού συμφώνου» μεταξύ των εργαζομένων. και καπιταλιστές: «Μόνο με συναίνεση μεταξύ των κυρίαρχων και των κυρίαρχων τάξεων μπορεί να υπάρξει κοινωνική ειρήνη, και αυτό ξεκινά με τη συζήτηση για το νέο σύνταγμα σε μια Συντακτική Συνέλευση».

Εδώ βλέπουμε την ιδεολογική σύγχυση στη ρίζα της θέσης του Perú Libre, το οποίο αν και αυτοχαρακτηρίζεται ως «μαρξιστής, λενινιστής και μαριατέγκιστος», στην πραγματικότητα υποστηρίζει τη διαχείριση του καπιταλισμού με πιο «δίκαιο» τρόπο για τους εργάτες και τους αγρότες. Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: αυτό δεν είναι δυνατό, και ακόμη λιγότερο σε μια εποχή βαθιάς παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, και ακόμη λιγότερο σε μια χώρα που κυριαρχείται από ιμπεριαλισμό όπως το Περού.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση είναι σαφές ότι η εργατική τάξη, οι αγρότες και η φοιτητική νεολαία μπορούν να βασιστούν μόνο στις δικές τους δυνάμεις. Για να κερδίσει, το κίνημα πρέπει να υιοθετήσει έναν οργανωμένο χαρακτήρα, μέσω εκλεγμένων και ανακληθέντων αντιπροσώπων σε κάθε πόλη, πόλη, γειτονιά, σχολή και αγροτική κοινότητα, ενωμένοι σε μια μεγάλη Εθνική Επαναστατική Συνέλευση Εργατών και Αγροτών, η οποία θα πρέπει να αναλάβει τα ηνία της χώρας. τα δικά της χέρια και να διώξει μια για πάντα την καπιταλιστική ολιγαρχία.

Οι επόμενες ώρες θα είναι καθοριστικές.

Διώξτε τους όλους έξω! Οι εργαζόμενοι θα κυβερνήσουν! Απαλλοτρίωση της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών - όχι άλλοι φτωχοί σε μια πλούσια χώρα!

Πηγή: In Defence of Marxism

Μετάφραση Google 

Να συμπληρώσουμε για τη χώρα μας:

Κάτω τα bonus

Δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου *

Ο Τσε έλεγε ότι όταν πονάμε για κάθε αδικία που γίνεται στον κόσμο, είμαστε σύντροφοί του.Έτσι ακριβώς είναι, πονάμε όσο δεν μπορούμε ν' αντέξουμε για κάθε διαβολική πράξη εναντίον της ανθρωπότητας και της Φύσης...

* Συγγνώμη, έχουν περάσει 160 χρόνια από τις αναλύσεις του Μαρξ και του Ένγκελς, 110 χρόνια από την ανάλυση του Λένιν και 80τόσα χρόνια από την τελευταία περίοδο ανάλυσης του Τρότσκι για το Κράτος των καπιταλιστών.Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα είπαν και χειροτέρεψαν σε ανείπωτο βαθμό...τι άλλο;...

Έρχονται νέοι μεγάλοι αγώνες

Όλη αυτή η οικονομική και η κοινωνική άβυσσος, η ανθρωπιστική-οντολογική και οικολογική καταστροφή με αποκορύφωμα τα τελευταία κυρίως δεκαπέντε χρόνια, οφείλεται στην αναρχία -χωρίς σχέδιο έτσι απλά για ατομικό κέρδος κι όχι για κοινωνική ευημερία- της καπιταλιστικής παραγωγής, της πίστωσης και της κατανάλωσης σε έναν κορεσμένο Πλανήτη που δεν έχει άλλα μέρη (π.χ άλλες ηπείρους προς άλωση), για νέες ευκαιρίες κέρδους με νέες αγορές και πρώτες ύλες.Το μεγάλο κεφάλαιο δεν έχει πλέον την δυνατότητα ελιγμών για να επενδύσει ή να δανείσει, αφού όλα τα μέρη και τα έθνη της Γης τα έχει ξεζουμίσει με όλους τους τρόπους.Μάλιστα οι πρώην αποικίες, έχουν καθαρές βλέψεις να γίνουν Μητροπόλεις ενός εκ των πραγμάτων πολυπολικού Παγκόσμιου Καπιταλισμού από τότε που τα παραμορφωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη κατέρρευσαν σαν ντόμινο το 1989/91.Μελετώντας τον γεωστρατηγικό και ιστορικό χάρτη του καπιταλιστικού συστήματος ήταν αναμενόμενη μια τέτοια δομική αδιέξοδη εμπορική και χρηματιστική κρίση χωρίς ασφαλή κι επιτυχημένο ελιγμό αυτήν την κρίσιμη περίοδο.Στο παρελθόν οι καπιταλιστές, μπορούσαν να συνεχίζουν να παράγουν και να αποκομίζουν τεράστια ποσοστά κέρδους, μεταφέροντας τα εργοστάσιά τους σε άλλες χώρες με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό.Δεν υπάρχουν άλλες τέτοιες χώρες, πρώην αποικίες που να είναι διαθέσιμες προς εκμετάλλευση με τους γνωστούς κλασικούς τρόπους.Και οι παλιές, έχουν μετατραπεί σε νέες αναπτυσσόμενες και ανεπτυγμένες τεχνολογικά χώρες, ζητώντας το μερίδιό τους ως καπιταλιστικές ισάξιες αγορές που είναι τα "νέα" εργοστάσια του κόσμου, όπως η Κίνα, η Ινδία.Έχουμε λοιπόν ένα αυτοεκπληρούμενο αδιέξοδο για την καπιταλιστική τάξη και τους υπαλλήλους της.Δεν έχει ξαναεμφανιστεί σε τέτοια κλίμακα κορεσμού όπου η κρίση υπερπαραγωγής να ξεπερνιέται με την αυτοκαταστροφή, τη λιτότητα και το ξαναχτίσιμο του τρόπου παραγωγής για νέα κερδοφορία του χρηματιστικού και μονοπωλιακού κεφαλαίου.Εάν προστεθούν στα 8 δισεκατομμυρία που έφτασε ο πληθυσμός της Γης και η αναγκαστική μείωση της ενεργειακής παραγωγής, είτε γιατί βλάπτει σοβαρά το κλίμα και υπάρχει κίνδυνος άμεσης κλιματικής καταστροφής, είτε γιατί δεν υπάρχουν πόροι για όλους (παρα μόνο για τους λίγους) όπως υπήρχαν πριν, το αποτέλεσμα δείχνει την επερχόμενη Νέμεση της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.Το θέμα είναι να παλέψουμε για να μην πέσει στα κεφάλια μας!

Για να μην τα χρωστάμε... Όλοι!...

Το φως της αφύπνισης είναι σαν τον ήλιο βγαίνει για όλους

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε λίγο έως πολύ παράξενοι.Οι πάντες, περνάμε τρομερά δύσκολα.Δεν έχει σημασία τελικά ποιός περνάει πιο δύσκολα, η ουσία είναι μία: Εν τέλει όλοι περνάμε φρικτά.Υπό αυτή την έννοια, δεν είμαστε και τόσο παράξενοι όσο φαινόμαστε.Ας το πούμε επιφυλακτικοί (βέβαια αν παραβιαστεί αυτή η επιφυλακτικότητα με το "ζόρι" μπορεί να γινόμαστε και επιθετικοί, αλλά όχι για κακό σκοπό),επειδή στο σύστημα που ζούμε, τα πάντα γίνονται ένας αχταρμάς και ένα δυσβάστακτο Άδικο και σε συνδυασμό με τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον καταιγισμό της κυρίαρχης αφήγησης/παραπληροφόρησης ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ιδιοκτησίας κι ανασφαλούς ζωής, η επικοινωνία καταλήγει στο χαλασμένο τηλέφωνο που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί.Η ξενοφοβία με την έννοια της ανθρωποφοβίας και της κοινωνικής αλλοτρίωσης επειδή όλα μας φαίνονται μη οικεία, ευθύνονται για το κλείσιμο στο καβούκι μας.Και ρωτάω τώρα εγώ εκείνους τους προοδευτικούς,  τους συντρόφους  κομμουνιστές και τους αληθινούς αριστερούς και δημοκράτες που σέβομαι βαθιά: Σίγουρα μας θέλετε στους αγώνες που τόσα χρόνια σκληρά και δύσκολα, αγωνιστήκατε για να σας καταλάβουμε; 

Η Ιστορία της ανθρωπότητας και η Ιστορία των ατομικών συμφερόντων

Η σύγχρονη καταγραφή της Ιστορίας έχει γραφτεί με γνώμονα την πολιτική κυριαρχία και την στρατιωτική νίκη μιας οικονομικής τάξης πάνω σε μια άλλη.Τα ιστορικά γεγονότα της τάξης που νίκησε στη σύγκρουση, είναι γραμμένα με το δίκιο του ισχυρού.Το δίκιο του ανίσχυρου δεν υπάρχει ή υποτιμάται.Άρα δεν μπορεί να μιλάμε για πραγματική επιστήμη της Ιστορίας αλλά για την παραχάραξή της, δηλαδή την στρέβλωση ή την λείανση σε ειδικές συνθήκες, των αιτιών και των αποτελεσμάτων των συγκρούσεων (λόγω των αντίθετων συμφερόντων, δίκαιων και άδικων, στους ίδιους χώρους και χρόνους αναγκαστικά ), μέσα στο πλαίσιο της Ιστορίας της ανθρωπότητας που μάχεται να αποτινάξει τα ταξικά της δεσμά.Όλο αυτό βέβαια γίνεται για να μην φανούν τα δίκαια κίνητρα των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους.Υπάρχει σωστή και λάθος πλευρά της Ιστορίας όπως υπάρχει η Γη κι η ζωή, χωρίς όμως την αντικειμενική της ανάδειξη, ποιό είναι το νόημα της σωστής και της λάθος πλευράς; Επομένως δεν τίθεται θέμα διχασμού ή αντίθετα συμφιλίωσης.Και τα δύο, ερμηνεύτηκαν κατά το δοκούν από συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων και αποδείχτηκαν άκρως παραπλανητικά στις κοινωνίες των καθεστώτων, γενικά της μαχόμενης ανθρωπότητας που αγωνίζεται συνειδητά ή ενστικτωδώς για προκοπή και ζωή.Η έρευνα και η εξιστόρηση για τα πραγματικά γεγονότα μιας προηγούμενης εποχής ειναι το πιο σοβαρό, επιστημονικό και αποτελεσματικό υπερόπλο στην εν εξελίξει "τελική" δυστοπική κεφαλαιοκρατορία... πλέον!|