Πόση γνώση και χρόνος χάνεται

Όσο "προχωράει" η τεχνολογική επιστήμη χωρίς την ανάπτυξη του απέραντου ανθρώπινου δυναμικού και μένει στάσιμη η κοινωνικοπολιτική και οικονομική, τόσο θα γίνεται ξεκάθαρο ότι οι ανακαλύψεις που χρειάζεται πάση θυσία το είδος μας θα μείνουν ανακάλυπτες.Ποιά είναι η πιο βασική; Πέραν της "ανακάλυψης" του "φαρμάκου" για την θεραπεία της μόνιμης άγνοιας και της απονιάς που χρειαζόμαστε για να απελευθερωθούν οι τεράστιες δυνατότητες όλων των ανθρώπων, υπάρχει και μια ανακάλυψη που εκκρεμεί ως μη εφικτή πλέον εξαιτίας της χρηματοδότησης μόνο για χλιδή και καλοπέραση των γνωστών κυνηγών του κέρδους από εδώ και πέρα.Για ένα διάστημα υπήρχε μια κάποια χρηματοδότηση για έρευνες σε προηγμένες ενέργειες που κράτησε το πολύ τριάντα χρόνια.Όμως επειδή δεν είχαν αυτό που ήθελαν οι καπιταλιστές, γρήγορα αποτελέσματα δηλαδή για κερδοφορία και νέες αγορές, τί έγινε; Απλά εγκαταλείφθηκαν.Οραματιστές που ερευνούσαν και σχεδίαζαν για αποικίες κάποτε σε άλλους πλανήτες, ήταν δεν ήταν πραγματοποιήσιμο, λες και ήταν πραγματοποιήσιμο μια κρεμαστή γέφυρα από ατσάλι με αμάξια πριν 100.000 χρόνια, δεν ήταν πλέον χρήσιμοι.Είναι ποτέ δυνατόν να ανακαλυφθούν μέσα σε λίγες δεκαετίες με τις παραγωγικές δυνάμεις στη μαρμάγκα, άγνωστα επιστημονικά μυστήρια δισεκατομμυρίων ετών;

Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι κι αυτό είναι η απόγνωση

Όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα του ανθρώπου για την υλική "επιβίωση" χάνεται κι ο σεβασμός.Ο σεβασμός είναι εκείνη η πολιτισμένη ιδιότητα που όταν χάνεται, χάνεται και η ανθρωπιά με τις συνέπειες της απανθρωπιάς και του δόγματος " ο σώζων εαυτό σωθήτω".Στη ζωή αυτή όμως όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή και όσοι δεν το κατανοούν βαθιά εγκληματούν όσο δεν μπορεί να περιγράψει η λογική...Αλλά όταν ακόμη χάνονται ανθρώπινες ζωές για τα κέρδη, τα παραπάνω φέρνουν στον διάβολο τον σαρδώνιο γέλωτα...!

Η απόγνωση φέρνει απόγνωση!...

Ναι, η ζωή είναι η κόντρα στη φθορά

Η αφορμή για το νέο ανέκδοτο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη "Ο Ανήφορος" αποκαλύπτει την επικαιρότητα που έχει.Η φθορά του ανθρώπου, πραγματικά, είναι στη χειρότερη μορφή της και τα διδάγματα θα πρέπει να είναι πολλά μέσα σ' αυτό το βιβλίο, που και μόνο ο τίτλος υπόσχεται πολλά στον αναγνώστη που ψάχνεται ή διψάει για δικαιοσύνη.Είναι και δική μου θεώρηση ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τη φθορά να μας ζώσει.Ο Καζαντζάκης θεωρείται η κορυφαία μορφή της φιλοσοφικής και της επαναστατικής λογοτεχνίας στο είδος της και στην εποχή της, ανεξάρτητα από τις αντιφατικές απόψεις και τα γεγονότα της εποχής όπου έδρασε ο συγγραφέας.Μιλάμε για μια χαοτική εποχή.Και σήμερα έτσι είναι με πιο πολύπλοκες αναλογίες.Αυτό που ξαναβιώνεται από την ανθρωπότητα σήμερα, επιβεβαιώνεται σίγουρα μέσα από τις αράδες αυτού του βιβλίου.Δεν το έχω διαβάσει και θα το πάρω σίγουρα.Η δε σιγουριά μου, χωρίς να το έχω διαβάσει, έχει να κάνει με τον θαυμασμό μου για έναν πραγματικό δάσκαλο που μας μιλάει μέσα από τα βιβλία του στον καθένα μας ξεχωριστά.Είναι εκείνος ο στοχαστής που με την πένα του ταρακουνούσε για τα καλά το πανδημικό άδικο.Μεγάλωσα με πολλές παραινέσεις του και κάθε φορά μάθαινα με τον τρόπο μου ν' αντέχω όλο και περισσότερο.Η σοφία του δεν περνάει ποτέ απαρατήρητη και συνεχίζει ακόμη να συμβάλλει στην πνευματική ανάπτυξη κάποιου όταν την συναντάει.

Γιατί έχουμε και έναν κόσμο ν' αλλάξουμε...

Το καθαρτήριο είναι μέσα μας.Όσες φρίκες κι αν συναντάμε,
μέσα μας θα τις σβήνουμε με την αέναη πηγή της ζωής μας και
με τον ήλιο των ανθρώπων μας στο τέλος κάθε μέρας και κάθε νύχτας!...

Δεν μιλάμε για το μέλλον της ιστορίας αλλά για την Ιστορία του μέλλοντος

Η Ιστορία δεν τελείωσε όπως έλεγαν το 1991 με το "τέλος" του Ψυχρού Πολέμου.Δεν θα μπορούσε άλλωστε.Όσο υπάρχει ο ήλιος (λέτε για αυτό να χαλάνε συνειδητά το κλίμα,  για να μη φαίνεται; τι άλλο να πούμε...) που κάνει την εμφάνισή του κάθε μέρα σε ολόκληρη την πλάση, η Ιστορία θα είναι στην ημερήσια/ηλιακή διάταξη με όσα πισωγυρίσματα κι αν επιχειρούνται από τους κατόχους των μέσων παραγωγής.Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και ως φάρσα διαδοχικά εδώ και κάμποσες δεκαετίες, επειδή γυρίζουμε την πλάτη μας στα γεγονότα που έπρεπε εξ' ορισμού ως ανθρώπινα σκεπτόμενα όντα να μη το κάνουμε.Το μεγαλύτερο σφάλμα για κάθε άνθρωπο.Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτη αρχή για να υπάρξει μια ώθηση προς τα εμπρός ούτως ώστε η Ιστορική κίνηση να ξεκολλήσει από τον βάλτο της μοναρχοαστικής μεγαλομανίας, με μια λέξη του κακουργήματος.Πανδημία,  φτώχεια, αποξένωση, εγκλήματα και απειλή πολέμου μεταξύ των σημερινών ιμπεριαλιστών είναι το άνοιγμα της κόλασης ενώ βρισκόμαστε στον μοναδικό πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος της ΖΩΗΣ και... το ξέρουμε ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για έναν παράδεισο για όλους...! 

Μη μας δείχνετε την κόλαση,  γιατί εμείς,  θα πάμε στον παράδεισο και δε θα σας πάρουμε μαζί!...

Η αστική τάξη ζει σαν φάντασμα και για αυτό δεν μας ακούει

Ο καπιταλισμός από τότε που προκάλεσε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, έπρεπε φυσιολογικά να είχε τελειώσει.Τα πάντα κρύβονται σε αυτή την διαπίστωση.Από τότε μέχρι σήμερα προσπαθεί να υπάρξει ενώ αυτό αποδεικνύεται αδύνατο.Αδύνατο, επειδή δεν είναι μόνο πια οι θεμελιώδεις αντιθέσεις-αντιφάσεις του καπιταλισμού όπως πολύ εύστοχα ερμηνεύτηκαν τον 19ο αιώνα.Υπάρχουν και τα αμέτρητα εγκλήματά του σε βάρος όλων των λαών, που όχι μόνο δεν έχουν τελειωμό, αλλά και που πολλαπλασιάζονται λες και δεν θα λογοδοτήσει ποτέ γι' αυτά...Είναι δυνατόν;...

Μπροστά στο σπίτι σπιτάκι το ψωμί ψωμάκι δεν είναι τίποτα

Το θέμα της ανασφάλειας των ανθρώπων για την ανάγκη της στέγασης όταν εξωθούνται στην αστεγία ή φιλοξενούνται και νιώθουν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ως βάρος, μπορεί να χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη αιτία της σκλήρυνσης των ανθρώπων, με αποτέλεσμα την καταστροφή των κοινωνικών σχέσεων σε μη αναστρέψιμη κατάσταση.Δεν μιλάει σχεδόν κανείς για το θέμα.Και το λέω αυτό επειδή έχω μεγάλη αρνητική πείρα στο τι σημαίνει να πηγαίνεις από σπίτι σε σπίτι και να καταλήγεις χωρίς, επειδή δεν έχεις μόνιμη δουλειά για χ.ψ λόγους, να περνάς τις νύχτες στην αυλή της μαμάς σου, στην εφηβεία, γιατί το σπίτι δεν είναι δικό της αλλά του άντρα της που δεν είναι ο μπαμπάς σου, ή φιλοξενούμενος κι απόλυτο βάρος σε φίλους κατά περίσταση και σε σχέσεις που δεν κατέληξαν πουθενά.Γιατί όλα αυτά; Γιατί τα σπίτια δεν υπάρχουν πια ...τα πήρε το εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας.Αλλά ας αφήσουμε την γκρίνια, υπάρχει κάτι χειρότερο: να μην έχουν οι άνθρωποι τη χώρα τους!...

Ζαν Πωλ Σαρτρ: Ο μαρξισμός δεν έχει ξεπεραστεί γιατί δεν ξεπεράστηκαν οι συνθήκες που τον γέννησαν

Ο μαρξισμός ξεπερνάει οποιαδήποτε φιλοσοφική και επαναστατική θεώρηση του κόσμου μέσα από την συσσωρευμένη γνώση των αιώνων.Κάνει μια πραγματική βουτιά στα πραγματικά προβλήματα των κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών σχέσεων απλώνοντας την γνώση και τη συνείδηση πέρα απο τα ατομικά-φιλοσοφικά συμπεράσματα υποκειμενικής φύσεως εκπροσώπησης τάξης.Σχεδόν όλοι οι προηγούμενοι στοχαστές έκαναν το ίδιο σχεδόν σφάλμα ή απόκρυψη των κοινωνικών ταξικών διαστάσεων.Ήταν πάντα η θεώρηση στο όνομα μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας που δεν θα άλλαζε και πολύ τις σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και διαβίωσης του συνόλου της κοινωνίας.Ο υποκειμενισμός και ο ατομικός ιδεαλισμός τους, αντανακλούσαν τελικά τα συμφέροντα μιας μειοψηφικής τάξης σε βάρος της τεράστιας πλειοψηφίας των καταπιεσμένων τάξεων η οποία η νέα αυτή κοινωνική τάξη πραγμάτων, δεν ολοκληρώνει καμιά κοινωνική πρόοδο για κάθε άνθρωπο αλλά στην ουσία ανακυκλώνει ως καινούργιο το φρεσκάρισμα του παλιού.Η κοινωνική πρόοδος δηλαδή δεν ίσχυε στις πράξεις.Στη Γαλλική Επανάσταση φάνηκε απόλυτα.Η ανερχόμενη αστική κοινωνία ενώ χρησιμοποίησε τις λαϊκές δυνάμεις για να αποκτήσει πολιτική δύναμη και να ανατρέψει την απόλυτη μοναρχία, όταν το πέτυχε, η αστική εμπορική και χρηματιστική τάξη εκανε συμμαχίες με τους ευγενείς παραγκωνίζοντας τις ευρύτερες λαϊκές μάζες που πρωτύτερα ειχαν συμβάλει.Το αποτέλεσμα ήταν σαν να μην είχε υπάρξει επανάσταση και πρόοδος.Οι ταξικές αντιθέσεις από τους αστούς κρύβονταν επιμελώς.Όπως γίνεται και σήμερα.Ο εξόφθαλμος λόγος, όταν κατανοήσουμε τον μαρξισμό έστω και λίγο, είναι ότι η μαρξιστική μέθοδο με μέσο τον ιστορικό υλισμό ή αλλιώς της υλιστικής αντίληψης της Ιστορικής κίνησης  των συγκρούσεων και των διαμετρικά αντίθετων συμφερόντων μεταξύ των εκμεταλλευτικών τάξεων και των εκμεταλλευόμενων (σε αντίθεση μιας στενής, ατομικιστικής/ιδεαλιστικής-αστικής ανάλυσης) που εντοπίζει τις ταξικές αντιφάσεις στο σύστημα και στις κοινωνικές τάξεις με τα πραγματικά υλικά συμφέροντα που αντιτίθενται ως ταξικά συμφέροντα, δεν αντικρούονται από την αστική τάξη που κατέχει de facto τον πλούτο της κοινωνίας.Δεν μπορεί η αστική τάξη και οι εκπρόσωποί της να επιχειρηματολογήσουν με σοβαρότητα και πειθώ.Γι' αυτό η αστική δημοκρατία μετατρέπεται απότομα σε δικτατορία του κεφαλαίου.Αυτό είναι το μεγάλο κατόρθωμα του Μαρξ και του Ένγκελς.Έβαλαν τις βάσεις μια για πάντα, για να κατανοήσουν οι καταπιεσμένοι όπου γης, με αιχμή του δόρατος τους παραγωγούς του πλούτου, την εργατική τάξη με τα πλατιά λαϊκά της στρώματα, ότι η ταξική συνείδηση και η ταξική πάλη είναι η μόνη διέξοδος για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων, των πολλών, των αδικημένων.

Το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" 

κλείνει με το πιο σπουδαίο κάλεσμα:

"Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε"

Στη στρεβλή πραγματικότητα υπενθυμίζουμε την ορθή

Η Αριστερά εάν δεν έχει πρόγραμμα επαναστατικό για την χειραφέτηση όλων όσων πλήττονται από την Δεξιά αστική κυβέρνηση, είναι απλά μια εξαπάτηση που φέρνει θεσούλες στους ηγέτες της.Ο μικροαστικός σοσιαλισμός με "μεταρρυθμίσεις" και ρητορική έχει χρησιμοποιηθεί έναν ολόκληρο αιώνα κάνοντας τα πολιτικά πράγματα ακόμη χειρότερα.Κυρίως απογοητεύοντας τους έντιμους, δημοκρατικούς και ριζοσπαστικούς ψηφοφόρους και υποστηρικτές που οραματίζονται μια ανθρώπινη κοινωνία.Και αυτό είναι το ζητούμενο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.Η Αριστερά είναι επαναστατική σε αντιλαϊκές πολιτικές και αγωνίζεται να φέρει τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.Δεν μπορεί να γίνει καμία πραγματική αντιπολίτευση που πραγματικά θα αλλάξει την βάρβαρη πολιτική μιας καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής διαχείρισης.Η φράση-δόγμα της δεξιάς, όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει τα λέει όλα.Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα!

Το προπατορικό αμάρτημα της βίας ανθρώπου από άνθρωπο

Η παραβίαση της ισότητας και της αρμονικής συμβίωσης μεταξύ των ανθρώπων πολύ πιο πριν από την έναρξη του δουλοκτητικού συστήματος που φτιάχτηκε για να προστατευτούν οι πρώτοι παραβιαστές της ύπαρξης, ανέφικτο να εντοπιστεί πόσο πιο πριν και με ποιό τρόπο κυνηγώντας ανηλεώς κάθε τι ανθρώπινο μέχρι τα πέρατα της Γης, ήταν και είναι η αιτία όλων των εγκλημάτων.Γιατί ποιοί διοικούν την κοινωνία και τη διαφθείρουν; Οι τελευταίοι παραβιαστές αιώνιοι απόγονοι των πρώτων και των εξαγορασμένων συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο πιο τρομαγμένοι καθώς το δικαστήριο του κόσμου πλησιάζει!

Τι έγραφε ο Λέον Τρότσκι το 1940

Για την υπεράσπιση της πατρίδας.

Πριν 100 σχεδόν χρόνια, όταν τα εθνικά κράτη αντιπροσώπευαν ακόμα ένα σχετικά προοδευτικό παράγοντα, το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» διακήρυσσε ότι το προλεταριάτο δεν έχει πατρίδα.Η μόνη του επιδίωξη είναι η δημιουργία της πατρίδας των εργατών που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο.Στο τέλος του 19ου αιώνα, τα αστικά κράτη με τους στρατούς και τα δασμολογικά τείχη τους έγιναν το πιο μεγάλο φρένο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, που απαιτούν μια πολύ πιο εκτεταμένη αρένα.Ένας σοσιαλιστής που εμφανίζεται σήμερα για να υπερασπίσει την «πατρίδα», παίζει τον ίδιο αντιδραστικό ρόλο που έπαιζαν οι χωρικοί της Βανδέας, που όρμησαν να υπερασπίσουν το φεουδαρχικό καθεστώς, δηλαδή, τις δικές τους αλυσίδες.Τα τελευταία χρόνια και ακόμα μήνες, ο κόσμος έχει παρατηρήσει με έκπληξη πόσο εύκολα εξαφανίζονται τα κράτη από το χάρτη της Ευρώπης: Αυστρία, Τσεχοσλοβακία. Αλβανία, Πολωνία. Δανία. Νορβηγία, Ολλανδία, Βέλγιο…Ο πολιτικός χάρτης μεταμορφώνεται ξανά με τέτοια ταχύτητα που δεν έχουμε δει σε άλλη εποχή εκτός από την εποχή των ναπολεόντειων πολέμων.Εκείνη την περίοδο ήταν ένα ζήτημα επιβίωσης των φεουδαρχικών κρατών τα οποία έπρεπε να παραχωρήσουν το δρόμο στα αστικά εθνικά κράτη.Σήμερα είναι ένα ζήτημα επιβίωσης των αστικών κρατών τα οποία πρέπει να παραχωρήσουν το δρόμο στη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία των Λαών. Όπως πάντα, η αλυσίδα σπάει στον πιο αδύνατο κρίκο της. Η πάλη των ιμπεριαλιστών ληστών δεν αφήνει έδαφος για τα μικρά ανεξάρτητα κράτη, όπως ακριβώς ο τραχύς ανταγωνισμός των τραστ και των καρτέλ για τους μικρούς ανεξάρτητους χειροτέχνες και εμπόρους.Χάρη στη στρατηγική της θέση η Γερμανία θεωρεί περισσότερο επικερδές το να επιτεθεί στους κύριους εχθρούς της μέσα στις μικρές και ουδέτερες χώρες.Αντίθετα, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία θεωρούν περισσότερο επικερδές το να καλυφθούν με την ουδετερότητα των μικρών κρατών και να αφήσουν την Γερμανία να τα οδηγήσει με τα χτυπήματά της στο στρατόπεδο των «δημοκρατών» Συμμάχων.Η ουσία της υπόθεσης δεν μεταβάλλεται μ’ αυτή τη διαφορά στις στρατηγικές μέθοδες. Ανάμεσα στα γρανάζια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, οι μικροί δορυφόροι κονιορτοποιούνται.Η «υπεράσπιση» των μεγάλων πατρίδων απαιτεί την ανατροπή μιας ντουζίνας μικρών και μεσαίων πατρίδων.Αλλά ακόμα και σε σχέση με τα μεγάλα κράτη, αυτό που ενδιαφέρει την μπουρζουαζία δεν είναι το ζήτημα της υπεράσπισης της πατρίδας, αλλά το ζήτημα να υπερασπίσει τις αγορές, τις ξένες παραχωρήσεις, τις ριγές πρώτων υλών και τις σφαίρες επιρροής.Η αστική τάξη ποτέ δεν  υπερασπίζει την πατρίδα για την πατρίδα. Υπερασπίζει την ατομική ιδιοκτησία, τα προνόμια, τα κέρδη.Κάθε φορά που οι ιερές αυτές αξίες απειλούνται, η αστική τάξη παίρνει αμέσως το δρόμο του ντεφετισμού.Αυτή ήταν η πορεία της ρώσικης μπουρζουαζίας, που τα παιδιά της, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, πάλεψαν και γι’ άλλη μια φορά είναι έτοιμα να παλέψουν σε κάθε στρατό στον κόσμο ενάντια στην δική τους πρώην πατρίδα.Για να σώσει το κεφάλαιό της η ισπανική μπουρζουαζία στράφηκε προς τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ για στρατιωτική βοήθεια ενάντια στον ίδιο το λαό της.Η νορβηγική μπουρζουαζία βοήθησε την επέμβαση του Χίτλερ στην Νορβηγία.Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι πάντα.Ο επίσημος πατριωτισμός είναι μια μάσκα που καλύπτει τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών. Οι ταξικά συνειδητοί εργάτες πετούν με περιφρόνηση στην άκρη αυτή τη μάσκα.Δεν υποστηρίζουν την αστική πατρίδα, αλλά τα συμφέροντα των εργατών και των καταπιεζομένων της ίδιας τους της χώρας και ολόκληρου του κόσμου.Οι θέσεις της Τέταρτης Διεθνούς βεβαιώνουν: «Ενάντια στο αντιδραστικό σύνθημα της υπεράσπισης της πατρίδας» είναι αναγκαίο να προωθήσουμε το σύνθημα της επαναστατικής καταστροφής του εθνικού κράτους. Στο τρελοκομείο της καπιταλιστικής Ευρώπης είναι αναγκαίο, να αντιπαραθέσουμε το πρόγραμμα των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης σαν ένα στάδιο στο δρόμο για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες του Κόσμου».Δεν είναι λιγότερο ψεύτικο το σύνθημα ενός πολέμου για τη δημοκρατία ενάντια στο φασισμό. Λες και έχουν ξεχάσει οι εργάτες ότι ή βρετανική κυβέρνηση βοήθησε τον Χίτλερ και τη συμμορία των δημίων του να κερδίσουν την εξουσία! Οι ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες είναι στην πραγματικότητα τα μεγαλύτερα αριστοκρατικά καθεστώτα στην Ιστορία.Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, στηρίζονται πάνω στην σκλαβιά των αποικιακών λαών.Η δημοκρατία των Ενωμένων Πολιτειών στηρίζεται πάνω στην αρπαγή του πλούτου μιας ολόκληρης ηπείρου. Όλες οι προσπάθειες των «δημοκρατιών» αυτών κατευθύνονται προς την διατήρηση των προνομιακών τους θέσεων.Μια σημαντική μερίδα του πολεμικού βάρους φορτώθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες στις αποικίες τους.Οι σκλάβοι υποχρεώνονται να δώσουν αίμα και χρυσάφι για να εξασφαλιστεί η δυνατότητα στους κυρίους τους να παραμείνουν δουλοκτήτες.Οι μικρές καπιταλιστικές δημοκρατίες που δεν έχουν αποικίες είναι δορυφόροι των μεγάλων αυτοκρατοριών και τσιμπολογάνε μια μερίδα από τα αποικιακά κέρδη τους.Οι κυρίαρχες τάξεις αυτών των κρατών είναι έτοιμες να αποκηρύξουν τη δημοκρατία σε κάθε στιγμή για να διαφυλάξουν τα προνόμια τους.Στην περίπτωση της μικρής Νορβηγίας ο εσωτερικός μηχανισμός της παρακμάζουσας δημοκρατίας αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά μπροστά σ’ όλο τον κόσμο.Η νορβηγική μπουρζουαζία χρησιμοποίησε ταυτόχρονα τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και τους φασίστες, χωροφύλακες, δικαστές και αξιωματικούς.Στην πρώτη σοβαρή σύγκρουση οι δημοκρατικοί αρχηγοί σαρώθηκαν και η φασιστική γραφειοκρατία, που αμέσως βρήκε μια κοινή γλώσσα με τον Χίτλερ, έγινε ο αφέντης του σπιτιού.Με διάφορες εθνικές παραλλαγές το ίδιο αυτό πείραμα πραγματοποιήθηκε προηγούμενα στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και σε μια σειρά άλλα κράτη.Σε κάθε στιγμή κινδύνου η μπουρζουαζία είναι πάντα ικανή να ελευθερώνει από τα δημοκρατικά χάμουρα τον πραγματικό μηχανισμό τής κυριαρχίας της σαν το άμεσο όργανο του χρηματιστικού κεφαλαίου.Μόνον οι αθεράπευτα τυφλοί είναι ικανοί να πιστεύουν ότι οι βρετανοί και οι γάλλοι στρατηγοί και ναύαρχοι διεξάγουν έναν πόλεμο ενάντια στο φασισμό! Ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει το προτσές της μεταμόρφωσης των δημοκρατιών σε αντιδραστικές δικτατορίες αλλά, αντίθετα, ζωντανεύει αυτό το προτσές σαν συμπεράσματα μπροστά στα μάτια μας.Μέσα σε κάθε χώρα όπως και στην παγκόσμια αρένα, ο πόλεμος δυνάμωσε άμεσα τις πιο αντιδραστικές ομάδες και θεσμούς.Τα γενικά επιτελεία, αυτές οι φωλιές των βοναπαρτιστών συνωμοτών, τα κακόφημα άντρα της αστυνομίας, οι συμμορίες των έμμισθων πατριωτών, οι εκκλησίες όλων των πίστεων, σπρώχνονται άμεσα στην πρώτη γραμμή.Με την Αυλή του Πάπα, το εστιακό αυτό σημείο του σκοταδισμού και του μίσους ανάμεσα στους ανθρώπους, ερωτοτροπούν όλες οι πλευρές, ειδικά ο Προτεστάντης Πρόεδρος Ρούσβελτ.Η υλική και πνευματική παρακμή οδηγεί πάντα στην αστυνομική καταπίεση και σε μια αύξηση των απαιτήσεων για το θρησκευτικό όπιο.Ψάχνοντας να κερδίσουν τα πλεονεκτήματα ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, οι ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες λανσάρουν τη δική τους άμυνα με μια διπλασιασμένη φόρα ενάντια στην εργατική τάξη και στην καταδίωξη των επαναστατικών οργανώσεων.Ο κίνδυνος του πολέμου, και τώρα ο ίδιος ο πόλεμος χρησιμοποιείται απ’ αυτούς πρώτα και κύρια για να συντρίψουν τους εσωτερικούς εχθρούς.Η μπουρζουαζία σταθερά και χωρίς παρεκτροπή ακολουθεί τον κανόνα: «Ο κύριος εχθρός είναι μέσα στην ίδια της τη χώρα».Όπως συμβαίνει πάντα, οι ασθενέστεροι υποφέρουν περισσότερο.Οι ασθενέστεροι στο τωρινό σφαγείο των λαών είναι οι αναρίθμητοι πρόσφυγες από όλες τις χώρες, κι ανάμεσα τους οι επαναστάτες εξόριστοι.Ο αστικός πατριωτισμός εκδηλώνεται πρώτα απ’ όλα με την κτηνώδη μεταχείριση των ανυπεράσπιστων αλλοδαπών.Πριν να δημιουργήσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους αιχμαλώτους του πολέμου, όλες οι δημοκρατίες δημιούργησαν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους εξόριστους επαναστάτες.Οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου, ιδιαίτερα η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, γράψανε το πιο μαύρο κεφάλαιο της εποχής μας με τη μεταχείριση των προσφύγων, των εξόριστων, των άστεγων.Στέλνουμε τους πιο θερμούς χαιρετισμούς μας στους φυλακισμένους και καταδιωκόμενους αδελφούς μας και τους λέμε να μην χάνουν το θάρρος τους.Από τις καπιταλιστικές φυλακές και τα καπιταλιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης θα βγουν οι περισσότεροι από τους ηγέτες της αυριανής Ευρώπης κι ολόκληρου του κόσμου.

Πηγή: εφημερίδα Επανάσταση

(σ.σ: Είναι προφανές ότι ο Τρότσκι αναφέρθηκε αρνητικά στην ΕΣΣΔ (δηλαδή στην κυβέρνησή της για την ακρίβεια) εξαιτίας της μεγάλης του εμπειρίας μιας και ήταν από τους πρωτεργάτες της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία του 1917 (και του 1905) αλλά και της απίστευτης στα ιστορικά χρονικά εξορίας του και διαγραφής του από την υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού).

Ο πόλεμος των από πάνω φέρνει την επανάσταση των από κάτω

Τι να περιμένουμε από την γεωπολιτική σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ εναντίον Ρωσίας-Κίνας που κλιμακώνεται; Στην Ελλάδα μάλλον την έξοδο του Μεσολογγίου, εάν ακούμε πολλές ελληνικές ειδήσεις και εκπομπές.Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο όμως, πιο σίγουρα από όλες μαζί τις επαναστάσεις που έγιναν, την Παγκόσμια Επανάσταση όποιες τακτικές κι αν ακολουθηθούν! Το πιο πιθανό μέρος ν' αρχίσει είναι στις ΗΠΑ.Είναι ο πιο αδύναμος κρίκος με βάση τον πληθυσμό της, ό,τι σπέρνει θα θερίσει.Γι' αυτό αναφέρονται στα όπλα του τρόμου όλοι οι εμπλεκόμενοι.Για την αιώνια Επανάσταση! 

Σήμερα που έβλεπα τον Ρώσο "πρόεδρο" να αναγγέλει την προσάρτηση εδαφών και να χωρίζει τον κόσμο λες κι είναι καραμέλες, η θλίψη μου χτύπησε επικίνδυνα κόκκινο μαζί με τα τόσα άλλα κι αξεπέραστα προβλήματα.Και τι έκανα λέτε για να ξεχαστώ; έβαλα ομιλία βουλευτή στη Βουλή και μου έφτιαξε τη διάθεση.Αλήθεια τώρα, μάλιστα γέλασα τόσο που η θλίψη μου έφυγε, παραμιλώντας ότι αποκλείεται να είναι αλήθεια.Τέτοιο γέλιο μετά από τέτοια θλίψη δεν μου έχει ξανασυμβεί κι ούτε πρόκειται να ξαναγίνει.Το τί είδα, το αφήνω για αίνιγμα!