Με υπερπαραγωγή και ύφεση εναλλάξ δεν προχωράμε

Στον τωρινό νέο-ολιγαρχικό καπιταλισμό, στην σύγχρονη κοινωνία των άπειρων μεταποιημένων υλικών που ουδείς εγγυάται την ασφαλή τους χρήση, η πολιτική οικονομία αδυνατεί να βρει διέξοδη άκρη.Οι αστοί οικονομολόγοι της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής και της συσσώρευσης πλασματικού (χρηματιστηριακού) και πραγματικού πλούτου, πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά κατά φαντασία και κατά παράνοια.Τέλος!Όπως η γη, έγινε στρογγυλή και πεπερασμένη από την επίπεδη απεραντοσύνη, στην παλιά συνείδηση.Παραπέρα βρίσκεται η τροχιά της -που βγάζει κι αυτή κέρδος με τα ραδιοσήματά της- και το άπειρο διάστημα.Διάβασαν τους κλασικούς στις γήινες ισορροπημένες και αρμονικές αναλύσεις τους κι είπαν η λογική τους να αντικατασταθεί από τα άλογα οικονομικά του βιομηχανοποιημένου και ψηφιακού υπερπαραγωγικού χάους.Κανένας και καμιά να μην κατανοεί τι σημαίνουν αξία-υπεραξία-κέρδος, μονάχα να χειραγωγείται από αλγόριθμους και γραφήματα τεχνολογικού σκοταδισμού.Πώς λοιπόν ο καθένας και η καθεμιά να μην είναι στο δικό του κόσμο;Οι αντιθέσεις όλο και μεγαλώνουν και ο υπέρτατος σκοπός της επίλυσής τους απομακρύνεται μοιρολατρικά.Ο άνθρωπος κυριάρχησε στον πλανήτη και δεν μπορεί στον 21ο αιώνα να κυριαρχήσει πάνω στην παραγωγή του, στις ανάγκες του, στα δικαιώματά του, στην ανθρώπινη ιδιότητά του; Μπορεί και παρά μπορεί!Μια βασική αυτοσυνειδησιακή και ταξική αρχή για να ξεκινήσει σήμερα, είναι η εγκατάλειψη της συστημικής εμμονής τού τίποτα δεν γίνεται.Δεν είναι τυχαία η μορφή της αστικής πολιτικής, μιας γενικής και πολυπρόσωπης συνωμοσίας, στην υπερπαραγωγική και υποκαταναλωτική άβυσσο που συνδέεται άμεσα με την απειλή της περιθωριοποίησης και των πολέμων.Η μεγαλύτερη Ιστορική πλάνη των κοινωνιών από την αρχή της καταγραφής του Πολιτισμού.

Οξυγόνο στις παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις

Η ανάπτυξη της κριτικής του ανθρώπου με κινητήρια δύναμη, την αντικειμενική αλήθεια της επιστημονικής αποκάλυψης της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο, αποτελεί, την μοναδική εφικτή μέθοδο για να τελειώσει κάποτε η υποκρισία και η κοινωνικοπολιτική αναλγησία.Κριτική που θεμελιώνει τις πανανθρώπινες αρχές και που εναντιώνεται σε καθετί που τις κονιορτοποιεί, με το θλιβερό αποτέλεσμα του κατακερματισμού της παγκόσμιας κοινωνίας.Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι τα ισχυρά καταπιεστικά έθνη-κράτη προπαγανδίζουν με δύο μέτρα και δύο σταθμά τα καταπιεζόμενα, τα εθνικά τους συμφέροντα. Μάλιστα, την ίδια στιγμή που η καπιταλιστική οικονομία συνδέεται άρρηκτα με όλα τα έθνη-κράτη.Τώρα πώς γίνεται να υπάρχει η ελεύθερη υποτίθεται οικονομία της αγοράς και ταυτόχρονα τα έθνη-κράτη να διατηρούν το μεροληπτικό δικαίωμα των εθνικών τους συμφερόντων έναντι των άλλων, είναι το αιώνιο ερώτημα, που, απάντηση ρεαλιστικά αποδεκτή και πάνω από όλα σοβαρή, στις υπάρχουσες παραγωγικές και κοινωνικές σχέσεις, δεν υπάρχει.Ο αντιπερισπασμός της ιδέας του έθνους-κράτους, όταν δεν περνούν εύκολα οι τεχνοκρατικές οικονομίστικες τακτικές ή πηγαίνουν και παράλληλα, αποσπά την προσοχή των λαών από τον κοινωνικό διεθνισμό ως αναγκαία Ιστορική ανώτερη εξέλιξη και τους στρέφει στις ποικίλες και πολυδαίδαλες μορφές του ατομικού και κοινωνικού φασισμού.Η αστική τάξη υφαρπάζοντας την παλιά εξουσία, "μελέτησε" τα ανθρώπινα ένστικτα για να τα φυλακίσει με χίλια δύο νήματα.Οι αντιπερισπασμοί της, συνιστούν τα "αποτελεσματικά" εργαλεία της, με κορυφαίο αντιπερισπασμό, τα εθνικιστικά κελεύσματα που υποδαυλίζουν την βαρβαρότητα και την μισαλλοδοξία.Άλλη μια εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, των βαθιών πατριωτικών αισθημάτων του χάριν του φυσικού του δεσίματος με τη γη του. Συνέπεια, που απομακρύνει τις ιδέες μιας ΑΝΑΓΚΗΣ: της ενωμένης ανθρωπότητας, όπου το κέρδος για πλούτο απ' τους αναρίθμητους πολλούς στους μετρημένους λίγους, δεν θα έχει καμιά θέση και αξία και οι ικανότητες του κάθε ατόμου, θα απελευθερωθούν προς όφελος όλων των ατόμων και των υπόλοιπων όντων.Η ύλη δίνει τις ιδέες.Οι ιδέες όμως δίνουν την εκάστοτε μορφή στην υλική πραγματικότητα κι αν οι ιδέες την σχεδιάζουν σωστά, τότε η πραγματικότητα γίνεται καλύτερη ακόμα και από ένα μαγικό ραβδί που λένε πως δεν έχουν.Οι ιδέες μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι μαγικές, αν εφαρμοστούν χωρίς την συνηθισμένη αντίδραση και διαστρέβλωση λόγω των πασίγνωστων συμφερόντων του συμπαντικού μηδενισμού!

Ερωτήματα για χρήσιμη σκέψη

Το ανώτερο επίπεδο συνείδησης ολοκληρώνεται με την άδολη προάσπιση των συμφερόντων του λαού.Καίριας σημασίας αυτή η μορφή αντίληψης, η οποία εάν εφαρμοστεί γνήσια, όλα θα γίνουν καλύτερα και η ενέργεια του κάθε ατόμου, παύει να κατευθύνεται αποκλειστικά από την παρόρμηση των ατομικών αναγκών ή σωστότερα πάρα αναγκών της κεφαλαιοκρατικής νοοτροπίας.Σε μια καταναγκαστική κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν παράγουν για να ζουν καλύτερα και ποιοτικότερα, αλλά ζουν για να παράγουν το κέρδος των καπιταλιστών ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής και διανομής και των αχρείαστων -ουκ έστιν αριθμός- υπηρεσιών, οι παρορμήσεις του ατομικισμού από πρόσθετες "ανάγκες" μιας καταστρεπτικής κενοδοξίας, μπλοκάρουν τη φυσιολογική σκέψη τους.Όλη η παραγωγή είναι του κεφαλαιοκράτη, του ιδιοκτήτη της παραγωγής του προϊόντος με αθέμιτα μέσα, που περιμένει το κέρδος από την πώλησή του και ως εκεί, χωρίς να ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο.Όμως, η ανακάλυψη της παραγωγής, είχε (και πρέπει να έχει) κοινωνικό χαρακτήρα για να καλύπτει τις ανθρώπινες ανάγκες.Και που κατέληξε να έχει καθαρά ατομικό συμφέρον, μονοπωλιακό ή ολιγοπωλιακό.Ωφελείται η ανθρωπότητα και η φύση, μπορεί να αντέξει συνεχίζοντας να μας χαρίζει τα θαύματά της; Και για ποιό λόγο θα πρέπει να συνεχιστεί αυτό; Πάντως η καλύτερη αρχή για να συγχρονιστούμε-συντονιστούμε, είναι πως το ξέρουμε όλοι και όλες, Όχι, για κανένα λόγο!...

Οι δυνατότητες της ανθρωπότητας βρίσκονται σήμερα στο 1%

Από την φυσική μετανάστευση, ο άνθρωπος γνώρισε όλο τον πλανήτη και τα διαφορετικά φύλα του είδους του.Η σημερινή Παγκοσμιοποίηση οφείλεται σε αυτή του την ασυναγώνιστη και ατρόμητη ιδιότητά του, να μετακινείται παντού όταν οι καιρικές συνθήκες και η ανάγκη του για τροφή και καταφύγιο τού το επέβαλαν.Η φυσική του ικανότητα ως την κορυφαία εξελικτική του πορεία αλλά και από καταβολής κόσμου δικαίωμα, δεν υφίσταται εδώ και πολλούς αιώνες.Οι αιτίες είναι πολλές και λίγο-πολύ γνωστές.Τάξη με τάξεις ευνοούμενων και μη, νόμοι κατά το δοκούν και κατ' ευφημισμό, επιβολή με ισχύ και πολλά άλλα.Σταμάτησε από την εποχή που οι μακραίωνοι ανταγωνισμοί και οι συγκρούσεις για τα εδάφη, έφτασαν στην απόλυτη παρανόηση ενός ανθρωπογενούς περιβάλλοντος χωρίς κανέναν σοβαρό σχεδιασμό.Και σήμερα, αυτό που βλέπουμε, σχεδόν δεν διορθώνεται εφόσον η παγκόσμια πλουτοκρατία δεν νοιάζεται (σιγά μη νοιαστεί έτσι που τα 'χει κάνει) και η φτωχολογιά δεν κοιτάζει πέρα από την πόρτα της αφού είναι αλυσοδεμένη με πλασματικούς λογαριασμούς!Εμποδίζοντας την ισχυρότερη ορμή του ανθρώπου μετά την αναπαραγωγή, να μεταναστεύει, να γνωρίζει, να αφομοιώνει, να μαγεύεται και να προχωρά προς την ολοκλήρωση τής ενότητάς του, εμποδίζεται και το παγκόσμιο εργοστάσιο παραγωγής των ιδεών του (την παγκόσμια διάνοια) για την καλύτερη δυνατή μορφή των σχέσεών του με το όλο τής ύπαρξής του.

Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αλλαγή πορείας του τρόπου ζωής

Ο ιμπεριαλισμός του καπιταλισμού σαν συνέχειά του, είναι η απόδειξη της κατάρρευσης του χρηματικού-εκμεταλλευτικού, κανιβαλικού συστήματος.Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν έχουν ούτε καν καταλάβει το πως λειτουργούν και για ποιο ακριβώς λόγο οι εμπορευματοχρηματικές συναλλαγές αλλά και οι ιδιοκτησιακές σχέσεις στην αστική κοινωνία, έχουν καθυστερήσει ή και οπισθοδρομήσει πνευματικά και ηθικά.Το κυριότερο από τα στοιχεία εκείνα, που η κοινωνία της "ελεύθερης" αγοράς θα τελειώσει "σύντομα".Οι ανεξέλεγκτες βιομηχανικές δραστηριότητες χωρίς ωφέλιμο σχεδιασμό που στρέφονται κατά του ποιοτικού βιοτικού επιπέδου, θα οδηγήσουν σ' αυτό.Η έξαρση των ασθενειών από τις αλχημείες των "τεχνολογικών" εργαστηρίων με σκοπό το κέρδος, θα αποτελέσει τον καταλύτη για την δυστοπία εν εξελίξει.Μια κοινωνία που νοσεί πνευματικά αλλά και οργανικά, τι μέλλον έχει;Με την εμπάθεια, τον αμοραλισμό και την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, τα όντα της και την εκπληκτική ομορφιά της φύσης, κανένας Πολιτισμός δεν στεριώνει!Όλοι μας γράφουμε Ιστορία με τις πράξεις μας και ήδη πληρώνουμε τις πράξεις των προηγούμενων γενεών.Αυτό πρέπει να αλλάξει, για να μην λένε το ίδιο και οι επόμενες.Και όχι μόνο, άραγε τι να γίνεται μετά από το πέρασμά μας από δω; Πολύ κακό, αλλά, και ακόμα πιο πολύ καλό εάν θελήσουμε, για το τίποτα;Κανένας αξιοπρεπής άνθρωπος με κοινωνικές και υπαρξιακές ευαισθησίες, δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο.Σε αυτή την προβληματική, για την προέλευση της υλικής ύπαρξης που ξεπερνάει τις ανθρώπινες δυνατότητες της εφικτής γνώσης, βρίσκεται όλη η ουσία και ταυτόχρονα, το απαραίτητο δέος ως ασπίδα στην προσβολή τη θολούρα και την τιμωρία που μας φέρνουν οι κυρίαρχοι και οι παραδομένοι για μια θέση στον "ήλιο" της έκλειψης.

Η μάχη για την κατάκτηση της αυτογνωσίας

Οι άνθρωποι στο άνισο σύστημα, εν προκειμένω στο τρέχον σύστημα, το καπιταλιστικό, είναι τόσο μα τόσο σκοτεινοί που η μόνη ελπίδα για να τους παρακάμψεις (αυτούς τους σκοτεινούς) είναι το να γίνεις πιο φωτεινός... Νιώθοντας την ανάσα του ιμπεριαλισμού, της ανοιχτής επιβολής ενός έθνους-αστικού κράτους πάνω σε άλλα, πρέπει να καταλάβεις ότι ήρθε η ώρα που δεν γίνεται να μένεις αμέτοχος-ουδέτερος-τουρίστας ή στην ίδια κατηγορία ψευτοσοσιαλιστής στην σύγκρουση που θα 'ρθει!Και βέβαια, πάντα ήταν η ώρα!Οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής για την οργάνωσή της, έχουν καταρρεύσει επίσημα τρεις φορές.Μια με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μεταξύ Γαλλίας και Πρωσίας μετέπειτα Γερμανίας, στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα (με σφήνα την Παρισινή Κομμούνα) και δύο, με τους Παγκόσμιους ιμπεριαλιστικούς Πολέμους στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.(Σφήνα ξανά και στους δυο, η εργατική επανάσταση-απελευθέρωση).Ανεπίσημα; κάθε μέρα!Πάντα λοιπόν το τελευταίο εκμεταλλευτικό σύστημα ήταν και θα είναι ετοιμόρροπο εξαιτίας και των σκληρών ανταγωνισμών για τα ΜΑΤΑΙΑ κέρδη.

Η σύγχρονη τακτική της σοσιαλιστικής προοπτικής

Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που σκέφτονται αντικειμενικά και εκφράζονται εύστοχα.Έχουμε ανάγκη από την επικράτηση της αντίληψης, μας ενδιαφέρουν όλα γιατί είμαστε μέρος τους.Έχουμε ανάγκη εν τέλει από φυσιολογική πρόθεση!Η "ατσάλινη" θέληση για να γίνει ο κόσμος όπως του αξίζει, περνάει μέσα από την παρατεταμένη ανοχή και υπομονή των διαποτισμένων απόψεων των προσωπικοτήτων, είτε ολοκληρωμένων είτε όχι, που έχουν διαμορφωθεί μέσα στην απέραντη αδικία και στην αντιστροφή της πραγματικότητας της ύλης.

Τα πράγματα που αλλάζουν και δεν αλλάζουν

Πως η "καθυστερημένη" Ανατολή κατάφερε να φθάσει την "προηγμένη" Δύση και επιδιώκει να την ρίξει από την θέση της; Από την υπερεκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, που με τη σειρά της, έφερε την διαλεκτική διαδικασία.Μια διαδικασία που υπάρχει από πάντα στο ίδιο το σύμπαν με άπειρες διεργασίες αντιθέσεων, συγκρούσεων και συνθέσεων που φέρνουν νέα δεδομένα.Έτσι με τον ίδιο τρόπο γίνεται και στο κοινωνικοοικονομικό "σύμπαν".Οι συγκρούσεις είναι κοσμογονικές, τίποτα δεν μένει αιώνιο και τα πάντα αλλάζουν.Ωστόσο αλλάζουν προς το καλύτερο; Όχι, γιατί η διαλεκτική του διαστήματος και της φύσης και η διαλεκτική της κοινωνίας των τάξεων δεν είναι παρόμοιες τελικά, μοιάζουν, αλλά επιφανειακά.Το σύμπαν έχει καθορισμένους νόμους της ανόργανης ύλης που σχηματίζεται και μετασχηματίζεται και πολλοί από αυτούς τους νόμους, παραμένουν ανεξερεύνητοι ή μεγάλα αινίγματα.Πάντως είναι σίγουρα μονολιθικά συγκεκριμένοι.Για την οργανική φύση του πλανήτη μας, επίσης έχει καθορισμένους νόμους και καθορισμένα όρια, ειδικά για το ζωικό και φυτικό βασίλειο.Η ταξική μας κοινωνία είναι μια περίπλοκη υπόθεση που οι νόμοι της επινοήθηκαν από την κυρίαρχη εκάστοτε τάξη, διέπεται από οικονομικές συνθήκες ως ανταλλακτικό μέσο της διάθεσης των αναγκαίων αγαθών, αλλά και που ταυτόχρονα δεν αντανακλούν την διαλεκτική της γενικής Ιστορικής κίνησης της ύλης.Συνεπώς και της ολοκληρωμένης κίνησης του ανθρώπινου παράγοντα.Επιπλέον, η εκμετάλλευση με σκοπό την κερδοφορία του εμπορευματικού και χρηματικού κεφαλαίου, σταματάει ή μάλλον παραποιεί και εκφυλίζει τις παραγωγικές δυνατότητες μιας πραγματικής παραγωγικής κοινωνίας.Τι σημαίνει άραγε μια πραγματική παραγωγική κοινωνία;Μα φυσικά εκείνη η κοινωνία που δεν θα συγκρούεται πια με ψεύτικους νόμους και με ανήθικες παμπόνηρες παρανοϊκές ατομικές ανασφάλειες.Με ιδεοληπτικές επιδιώξεις της άγνωστης λιμπιστικής ενέργειας κρυμμένη σε πλούτο και ισχύ, μιζέρια και κουτσομπολιό.Φαίνεται καθαρά πλέον στον 21ο αιώνα, ότι η επανάληψη της κοινωνικής Ιστορίας στις κοινωνικές διεργασίες των τάξεων δεν είναι παρά μια επανάληψη της κυκλικής κίνησης των εσωτερικών ανέγγιχτων ατομικών παθών.Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, φέρνει σαφώς την διαλεκτική των αντιθέτων, τις ιδεολογικοπολιτικές ζυμώσεις, αλλά είναι μια διαλεκτική που αλλάζει προς το χειρότερο, για το λόγο ότι δεν είναι η αντικειμενική διαλεκτική της γενικής κίνησης που λύνει στην ουσία τις αντιθέσεις και τους φραγμούς.Η ανθρώπινη Ιστορία δεν συγχρονίζεται με τις ταχύτητες του νοήματος της ύπαρξης.Αν δούμε την Ιστορία των αρχαίων και μεσαιωνικών Πολιτισμών έως και σήμερα, δεν διαφέρουν καθόλου οι τακτικές τους και οι επιδιώξεις τους με τον δικό μας, τον σημερινό Παγκόσμιο Πολιτισμό.Δεν είναι διαλεκτική κίνηση (κάποτε ίσως) αλλά μια αντανάκλασή της που υποτίθεται προχωρά ενώ μένει στάσιμη ή έρπει.Διαλεκτική κοινωνική διαδικασία κατά την άποψή μου, είναι το να μην γίνει ο εκμεταλλευόμενος κάποτε κι αυτός εκμεταλλευτής.Σύγκρουση για την λύση του ατελείωτου φραγμού των ανθρώπινων νοητικών δυνατοτήτων.Για την διαλεκτική της ελευθερίας!

Για την γιορτή των εργατών!