Και γεννιέσαι και γίνεσαι αναλόγως τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες

Η επανάσταση είναι η ατμομηχανή της Ιστορίας, δηλαδή της πραγματικής εξέλιξης για όλα και όχι το φρενάρισμα σε όλα που κάνει το αντίθετό της, η αντεπανάσταση.Οι επαναστάτες κυριαρχούνται από την αιτία της υποκρισίας και του τέρατος που γεννάει.Οι επαναστάτες δεν είναι καθόλου λίγοι.Όμως δεν είναι και οι περισσότεροι.Δυστυχώς, διότι δεν θα μιλούσαμε τώρα για την υποκρισία και το παρανοϊκό της άδικο.Το γιατί συμβαίνει αυτό δεν είναι επί του παρόντος κειμένου.Η έλλειψη ουσιαστικών γνώσεων, κοινωνικού ή λιμπιστικού συμπλέγματος ή και δόλου είναι ωστόσο από τις βασικές αιτίες της υποκριτικής-συντηρητικής νοοτροπίας.Το κίνητρο των επαναστατών προσδιορίζεται ανάλογα με την κοινωνική τους τάξη και τις εμπειρίες που αυτή η ταξική θέση καθορίζει την μετέπειτα εξέλιξη της στάσης τους. Ειρήσθω εν παρόδω, υπάρχει και το "παράδοξο" του συνδυασμού και της αλληλεπίδρασης του επαναστάτη κι αργότερα του αντεπαναστάτη, στο ίδιο άτομο, κυρίως όμως ψυχολογικής κι όχι ηθικής φύσεως.Η επαναστατική ιδιοσυγκρασία, διαμορφώνεται αναλόγως με τις ικανότητες που το κοινωνικοοικονομικό σύστημα κάθε εποχής τις απορρίπτει ή τις απομονώνει όταν δεν είναι ελεγχόμενες, δηλαδή επικίνδυνες για την διαιώνιση του καθεστωτικού συστήματος της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας της κοινωνίας.Γεννιέται ή γίνεται λοιπόν κάποιος επαναστάτης και το αντίστροφο; Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό που βλέπουμε: μια μικρόμυαλη αφύσικη και υπερμάταιη αντεπαναστατική ανισότητα, με τα μέσα, μιας μεγαλοφυούς διαλεκτικής και ασύλληπτης επαναστατικής Φύσης!

Όποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής με ανευθυνότητα έχει και την ευθύνη

Τα λάθη διορθώνονται με λιγότερη ή περισσότερη προσπάθεια, όμως τα μεγάλα σφάλματα δυστυχώς όχι! Και δω που τα λέμε (δεν τίθεται θέμα τιμητών των πάντων), ας αντιστεκόντουσαν στον ανεξέλεγκτο-κολλητικό εκφυλισμό.Στο συγκεκριμένο ακριβώς σημείο βρισκόμαστε.Το σύστημα είναι σε αδιέξοδο λόγω μεγάλων σφαλμάτων κι είναι απ' τη σύστασή του αναγκασμένο, να συνεχίσει τα εγκλήματά του κατά του ανθρώπου, των όντων και της φύσης.Είναι δυνατόν να αλλάξει, όταν, θα πρέπει να λογοδοτήσει για τις κραυγαλέες πράξεις του; Η καθεστηκυία τάξη (και οι συνεργάτες της) δεν μπορεί και δεν θέλει βέβαια, να παραδεχτεί την ενοχή της για τον πλήρη εκτροχιασμό του Πολιτισμού.Οι νόμοι της ταξικής κοινωνίας πάντα και παντού, δίνουν ασυλία στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και γενικά στους ευνοούμενους.Κοντολογίς, κανείς δεν τιμωρείται και η δικαιοσύνη είναι ένας απλός ιδεαλιστικός όρος.Ειδικά τώρα που η κλιματική αλλαγή επιταχύνεται επικίνδυνα από τις χρόνιες και ανεύθυνες δραστηριότητες του καπιταλισμού, τώρα είναι που η σκοτεινιά και η βαγαποντιά θα έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο.Μακάρι να μην ήταν αλήθεια όλα αυτά, αλλά δυστυχώς είναι...

Η εξυπνάδα αποκλείεται να εξελίχθηκε για να αυτοκαταστραφεί από μια κατάλοιπη βλακεία

Η θέληση και η επιδίωξη του οράματος μιας καλύτερης ζωής δεν είναι εμμονή αλλά η νοοτροπία μιας βαθιάς συναίσθησης και καλαισθησίας για την ποιότητα και την δικαιοσύνη που χρειαζόμαστε για όσο ζούμε. Μελετώντας ή έστω παρατηρώντας το παρελθόν και το ατομικό και το συλλογικό, της δικής μας ιστορίας και της Ιστορίας της ανθρωπότητας, μαθαίνουμε πως το παρόν έχει καθοριστική επιρροή στην οικοδόμηση του μέλλοντος.Σε κάθε παρόντα χρόνο σχεδιάζεται ο μελλοντικός χρόνος.Και μόνο με αυτή την απλή διατύπωση και κοινή λογική, (έπρεπε δέος να μας πιάνει) η εμβάθυνση στον εαυτό μας και στην κοινωνική μας ζωή αποτελούν καθήκον και υποχρέωση μιας και ανήκουμε στο ανθρώπινο γένος και ζούμε στον ίδιο πλανήτη.Δεν πρέπει άλλωστε να τυγχάνει το γεγονός ότι η δομή του Σύμπαντος έχει απεριόριστα μυστικά σχεδόν ανέφικτα προς εξερεύνηση.Χωρίς την απαραίτητη αρμονική κοινωνική οργάνωση σε παγκόσμια κλίμακα, δεν μπορούν να ανακαλυφθούν σε ικανοποιητικό βαθμό, θα παραμένουν σκόρπια τα ερωτήματα.Είναι σαν να έχουμε έναν φοιτητή που ασχολείται με το διδακτορικό του και γύρω του φωνασκούν ακατάπαυστα.Δεν θα το τελειώσει ποτέ με τόση φασαρία!Επίσης είναι και "είδος" υπό εξαφάνιση το ίδιο το οικοσύστημα με τις παράτες που νομίζουμε πως τάχα κάνουμε!