Είναι άραγε τυχαίο ότι η συνείδηση αν θελήσουμε ανυψώνεται;

Κοντεύουμε στα δύο χρόνια της "πρώτης φοράς Αριστεράς" και το σοκ έχει πάρει διαστάσεις τόσο κωμικοτραγικές λες και δεν φαινόταν η στροφή και η συνθηκολόγηση.Φαινόταν, αλλά τα σωστά δημοκρατικά μας αντανακλαστικά έδειχναν πως πρέπει να φύγουν οι προηγούμενοι τώρα!Η επιλογή των καταπιεσμένων να ψηφίσουν ένα άλλο κόμμα πέραν του πάλαι ποτέ δικομματισμού ήταν διαλεκτική και απόλυτα προβλέψιμη μέσα από τις υπάρχουσες αστικές και μικροαστικές πολιτικές δυνάμεις.Έτσι γίνεται στο σκάκι της κακίας και θα συνεχίσει να γίνεται, μέχρι οι συνειδήσεις των ανθρώπων να καταλήξουν -από τις συνεχόμενες απογοητεύσεις απ' τα λόγια τα παχιά- πως εάν όλοι και κυρίως η κοινωνική απόλυτα καταπιεσμένη πλειοψηφία δεν πάρει στα χέρια της την εξουσία και τους οικονομικούς της μοχλούς για να την καταργήσει, ο συσχετισμός δυνάμεων θα είναι συνεχώς αρνητικός ώσπου ο καπιταλισμός να ξεμείνει από καύσιμα.Δηλαδή έχε γεια φύση μας!Να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα και πάλι τώρα!

Η επιτομή του Ιστορικοπολιτικού χρόνου

Στον 20ο αιώνα βρίσκεται ολόκληρη η πείρα της δράσης της παγκόσμιας επαναστατικής πάλης των καταπιεσμένων και της αιτίας της, των καταπιεστών της αντίδρασης.Είναι ο αιώνας που σηματοδοτεί το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο των λαών που νομοτελειακά, θα κινηθούν ξανά και ξανά προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης από την ταξική σκλαβιά.Για το διαφαινόμενο πισωγύρισμα που επιχειρείται (που το νιώθουν οι πάντες) στον αιώνα μας, με κατάργηση όλων των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ο προηγούμενος αιώνας μάς τροφοδοτεί με ένα θησαυρό μεγάλων ιστορικών κινημάτων και ηγετών που εργάστηκαν για το μέλλον.Η μελέτη του, θα 'ναι πάντα το καταφύγιο στις πιο δύσκολες στιγμές που θα 'ρθουν και θα μας δίνουν την δύναμη για τις καλές στιγμές που σίγουρα θα ακολουθήσουν.Τα πάντα εξαρτώνται από αυτό το παγκόσμιο κοινό πανεπιστήμιο που λέγεται 20ος αιώνας, ο οποίος, συμπυκνώνει αντιθέσεις χιλιετιών και που η ορθή μελέτη του αποδεικνύεται η πιο χρήσιμη γνώση!Ο άνθρωπος αλλάζει-καλυτερεύει πρώτα απ' όλα μέσα του.Οι λαοί δεν πρέπει να παράγουν μόνο αγαθά αλλά και ήθος!

Ζούμε για να σκεφτόμαστε και να αισθανόμαστε

Η κρίση συνεχίζεται και μάλιστα βαθαίνει σε ασύλληπτα επίπεδα.Οι θεωρητικές και πάντα χρήσιμες αναλύσεις, θολώνουν στα καθαρά νερά της ταξικής θεωρίας με τις άνανδρες ιμπεριαλιστικές κινήσεις καθώς οι αστοί "οραματίζονται" την απόλυτη φενάκη.Εφαρμόζουν το σχέδιο του τέλους της Ιστορίας με στόχο το τέλος της φυσικής πάλης του ανθρώπου.Όλοι θα πρέπει να υπακούσουν στα τεχνοκρατικά κελεύσματα.Οι εκτιμήσεις τις πιο πολλές φορές γίνονται πολύ θεωρητικές και τύποις μπροστά στον μηδενισμό και τον αμοραλισμό τους.Αυτός είναι και ο στόχος, η απώλεια της πυξίδας.Από τα γραφεία χαράσσουν την πολιτική του εκμηδενισμού του ιδεαλισμού που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο για έναν καλύτερο κόσμο.Χρησιμοποιώντας την βάναυση και απρόσωπη μηχανική εξέλιξη ελπίζουν στην καθυπόταξη του πολίτη-εργάτη μυρμηγκιού.Στρατηγικό σχέδιο εν εξελίξει που οφείλουμε να καταλάβουμε βαθιά προτού να είναι πια πολύ αργά!

Η πάλη των τάξεων και η πάλη των ατόμων

Όσο και να φαίνεται δυσάρεστη η ιδεολογικοπολιτική
πόλωση ανάμεσα στην κοινωνία, δεν παύει να καθίσταται
απαραίτητη για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι και να
προχωρήσει προς την ελευθερία την δικαιοσύνη και την
ενοποίησή της.Είναι πολύ πιο δυσάρεστη η στασιμότητα
και η αυταπάτη των αυταπατών του τέλους της Ιστορίας
που προωθεί ο καπιταλισμός και η αδηφάγα πλουτοκρατία.

Όσο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός ανάλογα αναπτύσσονται και οι άλυτες αντιθέσεις

Το πρόβλημα του καταστρεπτικού μη συντονισμού των προοδευτικών συλλογικοτήτων των φορέων και των συνδικάτων των εργαζόμενων και του λαού γενικά, βρίσκεται στις προηγμένες τεχνολογικά χώρες και στον καταμερισμό της εργασίας στην παραγωγή και στις υπηρεσίες, μεγαλώνοντας απίστευτα τα διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα ανάμεσα στις δύο τάξεις-συμπεριλαμβανομένης και της αγροτικής ενδιάμεσα- του καπιταλιστικού συστήματος.Η συγκεκριμένη στρατηγική, λειτουργεί σήμερα σε όλες τις χώρες του παγκοσμιοποιημένου συστήματος ως πρότυπο και για τις "καθυστερημένες" και για τις αναπτυσσόμενες. Όμως εκτός από αυτή την βασική αντίφαση εργασίας και κεφαλαίου, φτώχειας και πλούτου, δημιουργείται και μια άλλη, λιγότερο εμφανής, που είναι άκρως καθοριστική στον αιώνα μας για τον αγώνα της κοινωνικής απελευθέρωσης.Η αντίθεση του κατακερματισμού των στρωμάτων των τάξεων μέσα από τον καταμερισμό της παγκόσμιας πλέον υπερπαραγωγής.Υπάρχουν τόσα πολλά επαγγέλματα χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας -ουσιαστικά δεν θα χρειάζονταν σε μια κοινωνική κατάσταση χωρίς εκμετάλλευση, επειδή στον καπιταλισμό συγκροτούνται κλάδοι και επαγγέλματα για την ενσωμάτωση του λαού με την προοπτική της διαιώνισης του συστήματος της κερδοφορίας- που πολλαπλασιάζουν ανεξέλεγκτα αυτά τα αντίθετα και θεμελιώδη συμφέροντα και που μεταφέρονται μέσα στα στρώματα των κύριων τάξεων που θα έπρεπε να αγωνίζονται για τον κοινό σκοπό μιας σχεδιασμένης οικονομίας.Εν προκειμένω της τάξης που παράγει για να καλύπτει τις φυσικές ανάγκες και τίποτα παραπάνω που διευρύνει την ανισότητα.Παρεμπιπτόντως, της ανισότητας της παραπάνω παραγωγής αγαθών, που ούτε τα εύπορα στρώματα δεν προλαβαίνουν να αγοράσουν για να τα καταναλώσουν και με τα εργατικά που τα παράγουν να αδυνατούν, όχι μόνο να τ' αγοράσουν, αλλά και να τα σκεφτούν ότι υπάρχουν.Αυτό που ονομάζεται κρίση υπερπαραγωγής.Έτσι γεννιέται η ανισότητα.Μέσα λοιπόν στις ίδιες τις τάξεις έχει προκύψει ένας "ταξικός πόλεμος" χωρίς λογική από αυτόν τον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασιακής δύναμης, δηλαδή της διάσπασης των κοινών συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.Θα αναρωτηθεί κάποιος: τι σχέση μπορεί να έχει ο καταμερισμός της εργασίας με τις ιδεολογικές διαφορές του αριστερού κόσμου ή πιο αντικειμενικά της καταπιεσμένης κοινωνικά και οικονομικά τάξης; Οι ιδεολογικές διαφορές μέσα στην ίδια την τάξη, κυρίως της εργατολαϊκής, έχουν την πιο άμεση σχέση με τον καταμερισμό μέσα από τις παραγωγικές της σχέσεις στην καπιταλιστική παραγωγή.Απόηχος, των αρχών του προηγούμενου αιώνα που αρχίζει η εντατικοποίηση του καταμερισμού της εργασίας, όχι μόνο για την σταθερή κερδοφορία του κεφαλαιοκράτη αλλά και για τον στόχο του αποπροσανατολισμού του εργαζόμενου από την λογική της πραγματικής ταξικής πάλης, διασπώντας τον από την ίδια του την τάξη, καθιστώντας τον διαρκώς απασχολημένο και ανενημέρωτο με την σκληρή προσήλωση της επιβίωσης. Έτσι η τάξη που παράγει θα κατακερματιστεί και δεν θα μπορεί να απειλήσει -σε υπολογίσιμο βαθμό- την καπιταλιστική συνέχεια.Παράλληλα η συνεχής υπονόμευση από τον δυτικό καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, στο πρώτο σοσιαλιστικό εργατικό κράτος ως εγχείρημα παγκόσμιας αναγέννησης, με τα γνωστά γραφειοκρατικά-εκφυλιστικά αποτελέσματα, οι συνθήκες διαστρέβλώθηκαν με ιταμό τρόπο ώστε να παραπλανηθούν όλοι οι λαοί του κόσμου.Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, προκειμένου να σβήσει η πραγματική αλήθεια για μια άλλη κοινωνική αναγκαιότητα κόντρα στην βαρβαρότητα ενός συστήματος που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο, εκτός από την υπεραξία χρηματιστικών αριθμών!Συνέπεια όλων αυτών, να βγάλουν λαθεμένα και αποσπασματικά συμπεράσματα έως σήμερα για την μεγάλη δυναμική του μέλλοντος του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, με μια μαρξιστική ενιαία στρατηγική της σύγχρονης εποχής που αλλάζει άρδην την ανθρωπότητα!

Το κερασάκι στην τούρτα μπαίνει από τις ομοσπονδίες και τα συνδικάτα των δραστηριοτήτων του λαού -στο όνομα (δήθεν) των αγώνων- που αντί να υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, εκμεταλλεύονται τα ακρώνυμιά τους κατ' ευφημισμόν, χάνοντας την ουσία τους τα ελπιδοφόρα οράματα και οι μεγαλειώδεις ιδέες της ιδανικής κοινωνίας!Αλλά όταν "συνδικαλίζεται" και η καταπιεστική τάξη, Η ΑΣΤΙΚΗ, τι να περιμένει κανείς;

Η πνευματική προετοιμασία του ανθρώπου είναι η απάντηση στην βαρβαρότητα του συστήματος

Όπως η βαρύτητα του κέντρου της γης μάς έλκει και χρειαζόμαστε μια τεράστια τεχνολογική δύναμη για να ξεφύγουμε από αυτή, αλλά και μια άλλη πιο απλή, για παράδειγμα μια σκάλα, έτσι το ίδιο χρειαζόμαστε και την μοναδική νοητική δύναμη για να ξεφύγουμε από την "βαρύτητα" του ενστίκτου.Κι αυτή δεν είναι άλλη από την επαναστατική διεργασία της βαθιάς βουτιάς για την ανάλυση των σκοτεινών σημείων στα πράγματα της ανθρωπότητας που προετοιμάζει την έφοδό μας στον ουρανό ή στο συμπαντικό μας ταξίδι! Αυτή είναι η πρόοδος, η δυνατότητα να απομακρυνόμαστε όποτε πρέπει από την "βαρύτητα" των παρορμήσεων του ενστίκτου!Έχουμε ανάγκη από μια επαναστατική θεωρία που να μην περιπλέκει τα πράγματα αλλά να τα απλοποιεί χωρίς να τα "εκλαϊκεύει" φιλάρεσκα μια από καθέδρας "πρωτοπορία"!Αυτή την επαναστατική θεωρία που είναι τόσο απλή στη βάση της, (κι ας γράφτηκαν τεράστιοι επιστημονικοί και δυσνόητοι τόμοι γι' αυτή, την σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία του μέλλοντος χωρίς τάξεις) όταν κάνουμε πέρα τις ανεκδιήγητες προκλήσεις της άρχουσας καταπιεστικής τάξης, θα την κατα-νοήσουμε πλήρως βλέποντας ολοκάθαρα τον προορισμό μας: της συμβολής μας στην ανακάλυψη για το ποιοι και από που είμαστε και για το που πάμε!!!Πάντως (ως παρατηρητής) η παράλληλη "παρεοκρατική" νοοτροπία της σνομπαρίας (Κλίκες) ή η αυταπάτη της σταδιακής αλλαγής του κοινωνικοοικονομικού μοντέλου, μιας κοινωνίας δηλαδή που "εκπαιδεύεται" να καιροσκοπεί, που σημαίνει, μια σταδιακή αλλαγή του εξωραϊσμού του εξανδραποδισμού με το επαναλαμβανόμενο τέχνασμα του ανεπαρκούς ή και του ανύπαρκτου για τους πολλούς μισθού προς κατανάλωσή του, που επιστρέφει στο εκμεταλλευτικό σύστημα σταθεροποιώντας το, σύμφωνα και με τα τελευταία γεγονότα Brexit-Τραμπ, αποτελούν αποδεικτικά σημεία όπου κάθε σοβαρός άνθρωπος δε γίνεται να γυρίζει την πλάτη του διαπιστώνοντας ένα μάταιο αγώνα.Αυτές οι διαχωριστικές-διασπαστικές στάσεις και αντίστοιχα οι πεσιμιστικές και"βολικές" διαπιστώσεις, είναι ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι όροι της νίκης του κεφαλαίου.Το ταξίδι στην γνώση στην αληθινή παρέα στην ποιοτική ομορφιά και στην μεγαλειώδη κοινωνική ελευθερία, πρέπει να ολοκληρωθεί γιατί είναι και καθήκον μας λόγω της χαρισματικής μας νοημοσύνης!