Πουθενά στην Ιστορία δεν κυριάρχησαν αληθινά οι λίγοι πονηροί

Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα στην υπέρ βιομηχανική και ψηφιακή εποχή των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων (όπως είναι καθορισμένη), μελλοντικής κοινωνικής βιωσιμότητας.Τα "υπερσύγχρονα" υλικά αγαθά δεν εξυπηρετούν ούτε στο ελάχιστο (ας δούμε το δυσβάστακτο κόστος τους οικονομικό και ηθικό), την κοινωνική τους αποστολή για τον λόγο τον οποίο εφευρέθηκαν.Επινοήθηκαν για την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου κάνοντας τη ζωή του ευκολότερη και κυρίως πολιτισμένη.Όμως μια τέτοια κατάσταση δεν υφίσταται.Τα αδιανόητα γεγονότα παγκοσμίως και η "πρόσφατη" Ιστορία των κοινωνιών το αποδεικνύουν.Αλλά το συγκεκριμένο αυτό καθ' αυτό θέμα, έχει πολλές φορές ειπωθεί από διαφορετικές ιδεολογικές αντιλήψεις και αφετηρίες χωρίς να καταλήγει κάπου αποφασιστικά.Δεν υπάρχει δηλαδή πραγματική προβληματική.Η ουσία δεν είναι απλώς να το διαπιστώνουμε ως τετελεσμένο αποτέλεσμα "κρύβοντας" παραλυτικά την αιτία του.Tο αποτέλεσμα μιας θεοποιημένης μετασχηματισμένης ύλης -με εσφαλμένο και ανήθικο τρόπο που συμπεραίνουν πάρα πολλοί ειδήμονες και μη- για το κέρδος των διαβόητων αγορών και την καλοπέρασή τους εις βάρος των κοινωνικών μαζών, πραγματοποιεί όλους τους διδακτικούς μύθους για τον γκρεμό της αλαζονείας και του κυνισμού της "ανθρώπινης" ματαιότητας και του αγριανθρωπισμού.Ο κοινωνικός ιδεολογικός-ταξικός συνειδησιακός αγώνας για την εξάλειψη της αιτίας της εποχής μας, είναι το θεμελιώδες νόημα, το νόημα των νοημάτων!"Η Ιστορία του κόσμου είναι το δικαστήριο του κόσμου" έλεγε ο Χέγκελ.

Το κοινωνικό κεφάλαιο για τις ανάγκες της ανθρωπότητας

"Πάντα" και παντού διαφαίνεται η συνωμοσία της μπουρζουαζίας (ασχέτως τους παράλληλους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς για τον αποπροσανατολισμό και την κακή προπαγάνδα στους λαούς), για την δυσφήμηση και τη δαιμονοποίηση της εργατικής δημοκρατίας/εργατικής εξουσίας με σκοπό την κατάργηση της αιτίας της αιώνιας κοινωνικής αδικίας, που στην πραγματικότητα ποτέ δεν έγινε πράξη.Όχι γιατί δε γίνεται ή ότι δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν (που λέει και το κυρίαρχο εξωπραγματικό αφήγημα), αλλά επειδή δε συμφέρει μια ενοποιημένη κοινωνία όπου οι άνθρωποι αληθινά πρωτοπορούν υλικά και πνευματικά, χωρίς τις πρόσθετες και αφύσικες αντιφάσεις μιας κατά κυριολεξία παρασιτικής εξουσίας ιδιωτικών κεφαλαίων.Όπως δεν εφαρμόστηκε πραγματικά και καμιά θρησκεία που είχε ως διδασκαλία την αγάπη, την καλοσύνη, την πανανθρώπινη συνεργασία, την αρμονία κοκ!Αντιθέτως εφαρμόζονται όλα εκείνα που αντικειμενικά δε γίνονται, δε νοούνται και γι' αυτό το λόγο η ατομική και συλλογική σύγχυση θριαμβεύει...Όλα τα καλά εφαρμόζονται όταν λείπει ο δόλος.Οι δρόμοι που ανοίχτηκαν κάποτε από τον καπιταλισμό σήμερα οδηγούν σε αδιαπέραστα αδιέξοδα!...

Ο δαίμονας της ανασφάλειας ένα μεγάλο κακό για το τίποτα

Πώς να μην υπάρχει απίστευτη βαρβαρότητα στις γειτονιές των ανθρώπων σ' όλο τον κόσμο, όταν δεν υπάρχει η αληθινή οργάνωση στην κοινωνία; Με φόντο την πολιτική ή την απολίτικη πόλωση που δεν έχει καμιά απολύτως αντιπροσωπευτική βάση και κοινωνικό αποτέλεσμα, με τα αστικά και μικροαστικά κόμματα να μην εκπροσωπούν τελικά τα κοινωνικά συμφέροντα, κατακερματίζονται οι συνειδήσεις και εκβαρβαρίζονται.Ο άνθρωπος σε κανονικές συνθήκες είναι υπερκοινωνικός, αλλά, όταν επικρατεί η υλική ανισότητα (σώζων εαυτόν σωθήτω) και η μη πληροφόρησή του, με δυο λόγια η έλλειψη της παιδείας του αφού πουθενά δε διδάσκεται η ουσία της ζωής, παρά μόνο η διαφθορά, μετατρέπεται στο αντίθετό του με ασύλληπτες συνέπειες για το μέλλον.Η βασική αιτία ξεκινάει όπως είναι γνωστό, από τις άρχουσες τάξεις που για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί ούτως ώστε να μην ενωθούν οι πολλοί και διεκδικήσουν το φυσικό-συμπαντικό τους δικαίωμα στην κοινωνικότητα και κανονικότητα της ζωής.Η πραγματική εξέλιξη δεν πρέπει να φοβάται την αλήθεια...