Ο αριστερός ξέρει εκ των προτέρων τι τον περιμένει αλλά αγωνίζεται

Οι αριστεροί που άλλαξαν στρατόπεδο, στην ουσία ποτέ τους δεν πίστεψαν στα ιδανικά της Αριστεράς.Απλώς ξεκίνησαν, ακολουθώντας τις ιδέες της εξαιτίας μιας συγκεκριμένης κουλτούρας, που αρχικά δεν τους επέτρεπε να προσχωρήσουν στον συντηρητισμό και ακόμη χειρότερα πιο πέρα.Παρ'όλα αυτά, όταν ξεκινούν να κολυμπήσουν σ' ένα απέραντο ωκεανό αδικίας με την βεβαιότητα να σωθούν μες την αβεβαιότητα και στο τέλος ετοιμάζονται να πνιγούν, είναι ηλίου φαεινότερον η εξέλιξη.Γιατί χωρίς να είναι έτοιμοι από πριν, ιδεολογικά και ψυχικά, το ότι ίσως και να θυσιαστούν (και θυσία σημαίνει ένα σωρό πράγματα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα) για τους υψηλούς στόχους της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, είναι φυσικό και επόμενο να αυτομολήσουν και να φανούν κατώτεροι των περιστάσεων.Περισσότερη απλούστευση γι' αυτό το φαινόμενο δε γίνεται!

Ως πότε ανεπίδεκτοι;

Έναν κόσμο γυρεύουμε να βρούμε, όπου η εξαθλίωση να μην είναι ανάπλαση, όπου τα δικαιώματα να μην είναι φοροείσπραξη, όπου ο τρόμος να μην είναι νοσηρή φρόνηση, όπου η φτώχεια να μην είναι άλλο πια μια στυγνή επένδυση!

Δεν μας φτάνει που το τέλος της ζωής έρχεται
ακούσια, να ζούμε και χωρίς θέληση για όσο ζούμε;

Αγωνιζόμενοι γι' αληθινή ζωή

Το ρεσιτάλ σκληρότητας και αποπροσανατολισμού μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.Οι σφουγγοκωλάριοι του πλούτου, έχουν πολλά νεύρα, κρυφά, για τους ξύπνιους που τους έχουν καταλάβει εδώ και πάρα πολύ καιρό.Αδιανόητο το κόμπλεξ κατωτερότητας που πλημμυρίζει τα σώματά τους.Γιατί, για ψυχές, ας τ' αφήσουμε.Και να 'λεγες ότι μεγάλωσαν χωρίς ψωμί, χωρίς στοργή...Αυτοί τελικά κάνουν τη ζημιά.Η μεγαλύτερη μαγκιά είναι να κρατιόμαστε διαυγείς και ενωμένοι ταξικά στη σκοτοδίνη του μίσους τους!

Ανάπτυξη με ψέματα

Η θεωρία του λιγότερου κράτους στον καπιταλισμό, σημαίνει περισσότερος ατομισμός και μεγαλύτερη ευκαιρία υφαρπαγής λαϊκής ιδιοκτησίας.Με λίγα λόγια, κι άλλοι τύρρανοι κι άλλοι ακόλουθοι.Οι πρώτοι λένε ότι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους τελευταίους...Αλήθεια πόσες(;)

Άσε την Ιστορία να λέει έτσι κι αλλιώς δεν είναι των λαών

Αν κατεβάσουμε το τεχνολογικό πέπλο στη σημερινή πραγματικότητα, αυτό το οποίο θα δούμε δεν διαφέρει καθόλου από την προεπαναστατική εποχή που ζύμωνε τους λαούς για την πτώση της μοναρχίας και της αυλής.Οι θρόνοι πολλαπλασιάστηκαν, η αθλιότητα πιο βάναυση από ποτέ.