Η διαχρονική λύση ενάντια στη συστημική φρίκη

Η ευαισθησία, η συναίσθηση, οδηγούν στην απαραίτητη αντίληψη για να κάνει ο άνθρωπος τη μεγάλη διαφορά στα πλαίσια της ζωής.Χωρίς την συναίσθηση της καθολικότητας της ύπαρξης, η λογική, η σκέψη που εξελίχθηκε σε λόγο για την συνεννόηση και κατανόηση του φυσικού κόσμου, δεν προχωράει στην κατεύθυνση της ολοκλήρωσής της.Στην όλη υπόθεση της έως τώρα εξελικτικής διαδικασίας, λείπει ο βασικότερος συνειδησιακός σύνδεσμος, της ισότητας μεταξύ μας και του σεβασμού μας στην πολύπλευρη Φύση.Και επειδή τα παραπάνω ακούγονται ως μια ακόμη "άσκοπη" ερμηνεία που χάνεται αμέσως στους "αμπελώνες" της φιλοσοφίας και της βαρβαρότητας του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, να κάνουμε τη ρήση του Μαρξ ξανά επίκαιρη (που πάντα ήταν): "Οι φιλόσοφοι ερμηνεύουν τον κόσμο, το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε"...

Αυτό είναι εξέλιξη

Για την ανθρωπότητα δύο μυστήρια
χρειάζονται να ανακαλυφθούν: το πως θα ζήσει
πραγματικά ειρηνικά και το από που προέρχεται!

Η σταθερότητα της καταστροφής

Οι κοινωνικές καταστάσεις σοβαρεύουν (με πολιτικούς όρους - ταξικούς μαρξιστικούς, οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται επικίνδυνα και συγκρούονται ανηλεώς) όταν οι δύο βασικές κοινωνικές τάξεις, των εργατών-εργαζόμενων από τη μια και των αστών κατόχων κεφαλαίων-χρημάτων και κράτους με διευθυντικά προνόμια από την άλλη, βρίσκονται αντιμέτωποι με την θεμελιώδη διαφορά της ουτοπικής ταξικής ειρήνης και συνεργασίας. Εργαζόμενοι και κάτοχοι μέσων παραγωγής και διανομής μαζί με τους γραφειοκράτες και τους υπαλλήλους του κρατικού μηχανισμού, δεν μπορούν να τα βρουν, διότι ο πρώτοι είναι πάντα στην εκμετάλλευση των τελευταίων.Με δύο λόγια ο καπιταλισμός (όπως και τα προηγούμενα συστήματα) δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί σαν σύστημα.Θα είναι για λίγο και πάλι η ίδια αθλιότητα απ' την αρχή.Το ζήσανε γενιές και γενιές, το ζει τώρα και η δική μας γενιά.Δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ποτέ των ποτών ο καπιταλισμός.Οι κοινωνικές τάξεις ήταν πάντα κάτι το εντελώς αφύσικο, άκρως παράλογο και τελικά βαριά άρρωστο.