Το μπιγκ μπανγκ της Μέσης Ανατολής

Στη Μέση Ανατολή από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι μεγάλες βιομηχανικές ιμπεριαλιστικές χώρες  είχαν στρέψει το ενδιαφέρον τους για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον, γιατί με τη σταδιακή και εν εξελίξει κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ανοιγόταν ένα πολύπλευρο και χρυσό στρατηγικό σταυροδρόμι για την κυριαρχία του κόσμου.Μια πανηγυρική επιστροφή των σταυροφόρων.Ο δεύτερος λόγος και κυρίως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ο μετασχηματισμός της παγκόσμιας βιομηχανίας του πετρελαίου και των μεταφορών του μεταποιημένου εμπορίου που θα περνούσε από εκεί ως κέντρο διαμετακομιστικό και εξορυκτικό για τον υπόλοιπο κόσμο.Μέσα σ' ένα τέτοιο, νέο κι ανταγωνιστικό φόντο υλικών συμφερόντων και κυριαρχίας, διαμορφώθηκαν οι συνθήκες για την άνοδο των παγκόσμιων μονοπωλίων και το λεγόμενο ανώτερο στάδιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής των προϊόντων.Τον ιμπεριαλισμό των καρτέλ και των ομίλων των μεγάλων επιχειρήσεων, οι μετέπειτα γνωστές πολυεθνικές.Από τότε ξεκινάει ο παγκόσμιος ενδοαστικός και ενδοιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα προηγμένα βιομηχανικά δυτικά κράτη-αυτοκρατορίες υπό διάλυση και παράλληλα στα ανατολικά, με την Τσαρική Ρωσία και την ανερχόμενη Ιαπωνική Αυτοκρατορία στην ίδια κατάσταση, αλλά με αλλαγές στους συσχετισμούς των δυνάμεων κάθε φορά.Και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους που προκλήθηκαν ως αποτέλεσμα αυτών των γεωοικονομικών/γεωπολιτικών συγκρούσεων για τις πρώτες ύλες και τα ενεργειακά περάσματα, αυτό που ξεχώριζε ήταν οι εκατόμβες των θυμάτων σε κλίμακα που δεν υπήρχε προηγούμενο στην Ιστορία των προηγούμενων πολέμων, δηλαδή των ιππικών και των πρώιμων πυροβολικών στα πεδία των μαχών με παραταγμένους στρατούς πολεμιστών.Αυτό ήταν και το νέο στάδιο του ιμπεριαλισμού αποκαλύπτοντας, τον νέο τύπο πολέμου σε μαζική καταστρεπτική κλίμακα όπως τα μαζικά καταστροφικά κέρδη των βιομηχάνων που εξαθλιώνουν τους εργάτες που τα παράγουν.Όμως πέρα απ' το φανερό και το αυτονόητο, τα κέρδη, τα υλικά μέσα, τα κοιτάσματα, οι δρόμοι κ.λπ., κρύβεται μια πιο μεγάλη αλήθεια για την φλεγόμενη Μέση Ανατολή εξαιτίας της αμερικάνικης, εν γένει της αγγλοσαξωνικής και σιωνιστικής βάναυσης ιμπεριαλιστικής πολιτικής.Μισό αιώνα πριν, στα μέσα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, συν-πλην, το νέο εργατικό κίνημα της Ευρώπης, είχε γνωριστεί για τα καλά με τις ιδέες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, με αποτέλεσμα να γίνονται γνωστές από λίγο εως πολύ σε ολόκληρο τον κόσμο.Έτσι το περίφημο χρυσό σταυροδρόμι της Μέσης Ανατολής, αποκλείεται να αποτελούσε την εξαίρεση, το αντίθετο, γιατί ο κανόνας έλεγε, πως ήταν σταυροδρόμι πολιτισμών και συνεπώς ιδεών.Τρεις θρησκείες γεννήθηκαν εκεί, οι μεγαλύτερες σε απήχηση στην ανθρώπινη Ιστορία.Και εξηγούμαι ρωτώντας ρητορικά: Οι αραβικοί πληθυσμοί στη Μέση Ανατολή, δηλαδή στη μέση δύο παγκόσμιων καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών μαζικών πολέμων, με τα φρικτά αποτελέσματα  στον απόηχό τους δεν θα έμαθαν για την Γερμανική Επανάσταση των Σπαρτακιστών του 1918-19 και για τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 ως αντανάκλαση της σφαγής του Μεγάλου Πολέμου; Δεν θα πρόσεχαν τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο της Σοβιετικής Ένωσης εναντίον του Ναζισμού στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και λίγα χρόνια αργότερα από την λήξη του, την ανακήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας; Πολλά πράγματα είδαν και άκουσαν και σκέφτηκαν και έμαθαν τότε και σίγουρα θα διάλεγαν να πάνε με την ροή των γεγονότων υπέρ των καταπιεσμένων.Οι αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι στον Ψυχρό Πόλεμο και η κατοχή ολόκληρης της ιστορικής Παλαιστίνης από το σιωνιστικό κράτος σε καθεστώς απαρτχάιντ, υποδηλώνει καμίνι ταξικής πάλης με μεγάλους αγώνες σε σοσιαλιστική κατεύθυνση που δυστυχώς αποσιωπούνται συστηματικά από τον υπόλοιπο κόσμο και όλα εξηγούνται με βάση, τα θρησκευτικά ισλαμιστικά κινήματα που τελικά ρίχνονται στάχτη στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης.Όταν η δυτική συμμαχία βομβάρδιζε την Δρέσδη προς το τέλος του 2ου ΠΠ και την ισοπέδωναν, δεν είχε να κάνει με τον πραγματικό κίνδυνο που επικαλούνταν τότε αφού ο πόλεμος είχε στην ουσία τελειώσει.Η πραγματική αιτία βρισκόταν στο γεγονός να μην αναπτυχθούν τα επαναστατικά αντιπολεμικά κομμουνιστικά κινήματα μετά από έναν καταστροφικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο όπως συμβαίνει πάντα νομοτελειακά.Ή όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την Πρώην Γιουγκοσλαβία για να τιμωρήσουν τη φήμη ενός εργατικού περήφανου λαού που προδόθηκε.Και άλλα τόσα παραδείγματα...Στην Ουκρανία και στη Ρωσία γίνεται το ίδιο πράγμα, να σπάσουν τους δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων που παλεύουν να οργανωθούν για μια νέα επαναστατική αντεπίθεση εναντίον του ιμπεριαλισμού που γίνεται αφόρητος για το σύνολο των κοινωνιών.Το ίδιο και στην ηρωική Παλαιστίνη σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα, ένα παρόμοιο Βιετνάμ της εποχή μας...

«Τη λέγαν Παλαιστίνη - Παλαιστίνη τη λένε ακόμα»

«Σ’ αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις/ Ο ερχομός του Απρίλη/ Η μυρωδιά του ψωμιού την αυγή./ Αυτά που λένε οι γυναίκες για τους άντρες/ Τα γραπτά του Αισχύλου/ Η αρχή του έρωτα/ Το χορτάρι πάνω σε μια πέτρα/ Μητέρες που ζουν με το σκοπό της φλογέρας/ Και ο φόβος των κατακτητών για τη μνήμη// Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις/ Το τέλος του Σεπτέμβρη/ Μια γυναίκα που ανθίζει μετά τα σαράντα/ Η ώρα του ήλιου στη φυλακή/ Σύννεφα που σχηματίζουν πελώριες μορφές/ Τα συνθήματα του λαού για κείνους που φεύγουν γελαστοί/ και ο φόβος στα μάτια των τυράννων/ Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις/ Σε αυτή τη γη, την κόρη της γης/ τη μάνα όλων των ξεκινημάτων/ τη μάνα όλων των τελειωμών/ Τη λέγαν Παλαιστίνη/ Παλαιστίνη τη λένε ακόμα/ Αγαπημένη μου, μου δόθηκε/ μου δόθηκε η ζωή γιατί σε αγαπώ». 

Το ποίημα του κορυφαίου Παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουΐς για την πατρίδα του. 

Πηγή: Ημεροδρόμος

Καμιά πρόσκαιρη ισχύς δεν μπορεί να σταματήσει τον αγώνα κατά της κοινωνικής αδικίας

Περνώντας ο κοινωνικοπολιτικός χρόνος όλο και περισσότερο γίνεται ξεκάθαρη η στρατηγική του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.Όπου υπάρχουν θύλακες αριστερής προοπτικής που λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, αποκαλύπτοντας τις ιστορικές αλήθειες και δείχνοντας τον δρόμο της εφικτής εναλλακτικής για έναν άλλο τρόπο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης για τους πολλούς, ψάχνει να βρει και να ενσωματώσει με οποιοδήποτε τίμημα τους ηγέτες της.Με αυτή την τακτική το κεφάλαιο πιστεύει ότι κάποια στιγμή η Αριστερά δεν θα είναι πουθενά στον κόσμο αξιόπιστη.Εξισώνοντας την Αριστερά με τη δεξιά και παράλληλα με τον φασισμό, το μόνο που καταφέρνουν τα πολιτικοοικονομικά κέντρα είναι μια τρύπα στον άπειρο ωκεανό της ανθρώπινης ανησυχίας.Να ολοκληρωθεί το σχέδιο της συκοφάντησης των προοδευτικών σοσιαλιστών-κομμουνιστών από τον προηγούμενο αιώνα, αποτελεί την υπέρτατη αυταπάτη των κυρίαρχων τάξεων.Να φανούν όλοι καιροσκόποι ή με τα μεγάλα λόγια που καταλήγουν στην γραφειοκρατική βόλεψη, με τόση πλέον κοινωνική πείρα και ατελείωτη ανισότητα -εφεξής- δε γίνεται.Η τακτική είναι τόσο παλιά όπως οι παλιές μεσαιωνικές και όχι μόνο συνωμοσίες εναντίον των λαών.Τίποτα το σταθερό δεν πέτυχαν και δεν θα πετύχουν με καμιά δύναμη.Πιο νομοτελειακή κατάσταση από την αναζήτηση της αλήθειας και της ελευθερίας ως μιας πρωτογενούς και ακατανίκητης ορμής της εσωτερικής χημείας του ανθρώπου υπάρχει; Και τα καλύτερα και τα χειρότερα από δαύτη έρχονται, αναλόγως το άτομο, την συγκυρία του, την οικογένειά του και το περιβάλλον του, την παρατήρησή του και κατ' επέκταση την ωριμότητα της σκέψης του και τα λοιπά! 

   ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!

Γραμμένο τον Οκτώβριο του 2017

Η πνευματική φτώχεια και οι πρακτικές της είναι αυτή που διαιωνίζει την υλική

Η φτώχεια και τα βλαβερά επακόλουθά της αντιμετωπίζονται μόνο με ανάλυση των αιτιών.Χωρίς την ανάλυση των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων μιας κοινωνίας σε όλα τα επίπεδά της, από τα πιο απλά καθημερινά, μέχρι και τα πιο πολυσύνθετα που αφορούν την καλύτερη εξέλιξη της κοινωνίας, με στόχο την ολοκληρωτική αλλαγή της προς την σωστή κατεύθυνση, τίποτα δεν προχωράει.Αίτημα και απαίτηση χιλιετιών της ανθρωπότητας για μια αρμονική κοινωνία.Δεν υπάρχει χρόνος για άσκοπες και μακροσκελείς αναλύσεις από ένα τέτοιο αντικειμενικά αναγκαίο εγχείρημα, παρά μονάχα παρερμηνείες αντιπάθειες και προκαταλήψεις! Αναλύουμε οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο στις ζωές μας με πολλούς  "περίεργους" τρόπους.Εύστοχη συνειδητοποίηση των πεπραγμένων για να φεύγει η πικρία που μας αφήνουν πολλά από αυτά!Αν όμως, στο άκουσμα μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, δεν γλυκαινόμαστε αλλά αντίθετα αναφωνούμε: "που ζεις δε βλέπεις;" τότε ας το "αφήσουμε"... που λέει ο λόγος, έτσι;...

Δισεκατομμύρια Χριστοί*

Υπάρχουν άνθρωποι, που χρειάζονται τη μισή τους ζωή για να καταλάβουν το πιο εφικτό της νόημα.Κάποιοι άλλοι χρειάζονται ολόκληρη τη ζωή τους.Άλλοι ίσως να χρειαστούν δύο και τρεις ζωές.Για κάποιους άλλους όμως και άπειρες να είχαν θα 'ταν  σα να μη γεννήθηκαν ποτέ κι ας γεννιούνται τυπικά!Ποιοί είναι οι τελευταίοι; Μα φυσικά, τ' Αφεντικά και οι Ανθρωποφύλακές τους σε όλες τις υπηρεσίες τους, γραφειοκρατία και καταστολή!...Από την Pax Romana μέχρι την Pax Americana, μια Σοσιαλιστική Επανάσταση δρόμος.

Απ' ότι δείχνει έως τώρα το ηθικό δίδαγμα της ανθρώπινης Ιστορίας κατ' εμέ,αναλόγως σε ποιά τάξη γεννιέσαι κάνεις τη διαφορά.Γεννιέσαι σε άδικες καταστάσεις; Ή εναντιώνεσαι σ' αυτές ή όχι, αφιερώνεις τη ζωή σου γι' αυτό τελεία και παύλα.Ολόκληρη Ιλιάδα και Οδύσσεια γράφτηκαν και Άδης και Τάρταρα με στόμια κι ασπαλάθους για τους τυράννους και Πάνθεα Ηρώων με τα Ηλύσια πεδία του Κόσμου και θρησκείες με Μεσσίες και Παραδείσους αναδύθηκαν ως και μια "τελική" Κόλαση του Δάντη που συνεχίζεται  "μυστηριωδώς" ακόμη...την απόλυτη εποχή της ανόδου του Ανθρώπου!

*Δείχνουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας χωρίς τιμωρία και τέλος...

Οι άνθρωποι γράφουν την Ιστορία

Ως γνωστόν, οι άνθρωποι υπάρχουν και εξελίσσονται για να διηγηθούν με διάφορους τρόπους τις προσωπικές τους ιστορίες μέσα από τις εμπειρίες τους, την τύχη τους ή την ατυχία τους, μαζί και τις ικανότητές τους.Όλες μαζί αυτές οι ιστορίες ενωμένες, γράφουν την Ιστορία του ανθρώπινου είδους.Όμως όπως πάντα χωρίς καμία εξαίρεση, στις κυβερνήσεις των ταξικών και ανειρήνευτων συμφερόντων της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο και του χάσματος της ακραίας ανισότητας μεταξύ πλούτου και φτώχειας, αυτή η διαλεκτική εξέλιξη δεν αρέσει και δεν συμφέρει καθόλου, επειδή μια ιστορία μπορεί να αλλάξει τις σκέψεις πολλών ανθρώπων που καταπιέζονται απ' αυτές τις κυβερνήσεις των ασφυκτικών πλαισίων και μπορεί να αναζητήσουν μια καλύτερη κοινωνική κατάσταση διαμέσου μιας αυξανόμενης κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης.Η ανάδειξη και η ανάδυση νέων ανθρώπινων ιστοριών και ριζοσπαστικών γεγονότων με την προοδευτική έννοια -μιας κοινωνίας για όλους, προκαλεί στις άρχουσες τάξεις έναν πανικό εκτός ελέγχου, με αποτέλεσμα να προκαλούν με τη σειρά τους τεχνητά και συμφωνημένα, την πτώση του όποιου υλικού και πνευματικού πολιτισμού έχει επιτευχθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, του βιοτικού επιπέδου σε όλες τις οικονομικές σχέσεις, τις σχέσεις παραγωγής, της "δημόσιας" και της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, της κατ' επίφαση δημοκρατίας και των "ευκαιριών" σε ολόκληρες κοινωνίες, σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα.Ο Μαρξ και ο Ένγκελς στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο το 1848, το περιέγραψαν σαν μια κρίση που χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες τάξεις πολύ συνειδητά με τα μέσα που έχουν στην κατοχή τους, για να προλάβουν μια άλλη μεγαλύτερη κρίση.Μια κρίση ανατροπής της παλιάς τάξης πραγμάτων από την εξέλιξη και την ραγδαία πρόοδο των καταπιεσμένων τάξεων.Μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει και παραμένει ακριβώς όπως τότε, απλά, με προσαρμογές στην "σύγχρονη" εποχή, όπως για παράδειγμα, με την εξαγορά και την διαίρεση των κοινωνικών στρωμάτων σε τεράστιους πληθυσμούς.Σήμερα όμως, αποδεικνύεται βάσει αδιαμφισβήτητων ιστορικών στοιχείων, ότι η συγκεκριμένη "στρατηγική" του διαίρει και βασίλευε, του κατέστρεψε και δημιούργησε, οδηγεί στην τελική άβυσσο που ανοίγει η καπιταλιστική ανεξέλεγκτη παραγωγή και ιδιοποίηση των πάντων, με άλλα λόγια, ο ιμπεριαλιστικός όλεθρος της ολιγαρχίας που τρέμει τις κοινωνικές μάζες των κοινωνικών ατόμων, που διεκδικούν ως φυσική εξέλιξη την εξέλιξή τους...!

2024 Επαναστατικές Κομμουνιστικές Ευχές🌹❤