Η εγγενής δημοκρατία των μαζών

Στρατηγική της έντασης.Ναι αυτό είναι το κλειδί της κατανόησης...Η τακτική του χάους που εφαρμόζει το κεφάλαιο και πάντοτε παγκοσμίως.Ας κοιτάξουμε με τα μάτια μας στον πραγματικό βιομηχανικό και εικονικό ψηφιακό κόσμο μας (που το έχουμε ήδη κάνει από την αρχή της ύπαρξής μας).Και βέβαια όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά από τότε που άρχιζε να ανατέλλει δύο αιώνες τώρα θεμελιώνοντας την πιο απεχθή και πονηρή δυστοπία.Ποτέ δεν σταμάτησε να την εφαρμόζει ως συνέχεια των αρχαίων πρακτικών των αυτοκρατοριών.Όλοι οι "ειδικοί" το ξέρουν και το θεωρούν αν μη τι άλλο φυσικό.Αυτό όμως που "δεν ξέρουν" οι ειδικοί μας λόγω στενομυαλιάς και αναισθησίας, είναι το γεγονός ότι η ταξική κοινωνία εφόσον διαμορφώθηκε με άδικα κι άνισα μέσα και οι τάξεις συγκρούονται μέχρις εσχάτων, άλλοτε μυστικά κι άλλοτε φανερά, η τελευταία και η πολυπληθέστερη τάξη είναι ανεξάντλητη.Πάντα ετοιμάζεται για τη δημοκρατία όταν κουράζεται από τους λίγους που κυβερνούν δικτατορικά.

Η Ιστορία μπουμπουνίζει ήδη...

Αλλάξτε το σύστημα όχι το κλίμα

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ κυρίως παγκόσμιας εμβέλειας έχουν αρχίσει να προβάλλουν μέσω των ιθυνόντων απ' τους παγκόσμιους οργανισμούς, την επικινδυνότητα της ακραίας κλιματικής αλλαγής.Η υποκρισία στο αποκορύφωμά της.Αυτό μοιάζει με τον αμετανόητο απατεώνα που ενώ έχει αποδειχτεί η απατεωνιά του συνεχίζει να κάνει πως δεν ξέρει και να κουνάει και το δάκτυλό του από πάνω. Η σημερινή κλιματική καταστροφή (που ακόμη είναι στην "αρχή") έχει προβλεφθεί πολλάκις πολλές δεκαετίες πριν από επιστήμονες και ερευνητές αλλά οι υπεύθυνοι των παγκόσμιων πολιτικών αδιαφορούσαν επιδεικτικά.Τι παριστάνουν τώρα; Τελευταία το κίνημα για το κλίμα είχε τεράστια απήχηση και οι αρμόδιοι το κατέστειλαν με διάφορα ύπουλα και αποπροσανατολιστικά μέσα.Θα μου πείτε, άλλη μια στρατηγική της έντασης με τρόμο και χάος, ανασφάλεια, ανισότητα, ανεργία, φτώχεια, βια, διακρίσεις, μιλιταρισμός, αρρώστιες και τώρα κλιματική κρίση, όλα προς...εκμετάλλευση.Μιας και δεν κάνουν κάτι καλό στη ζωή τους έτσι θα συνεχίσουν, δυστυχώς για την ανθρωπότητα και την βιοποικιλότητα.Έχετε δει ένα έργο που λέγεται "Η επόμενη μέρα;" απόδοση στα ελληνικά.Στ' αγγλικά  "The day after tomorrow".Να το δείτε, γιατί παρ'όλο που είναι στα πλαίσια του βιομηχανικού κινηματογραφικού εμπορικού θεάματος με όλες του τις υπερβολές για το σύγχρονο κοινό της ψηφιακής εποχής αλλά και της κερδοφορίας, έχει μια γενική ποιοτική πρόβλεψη ιδιαίτερη, μιλώντας στους κυβερνώντες του παγκόσμιου αστικού κατεστημένου της φάρμας των ζώων.

Οι καταπιεσμένοι έρμαιο του κράτους των καταπιεστών

Όταν επιταχύνεται η ταξική πάλη και γίνεται όλο και πιο σκληρή θα πρέπει να βρίσκουμε το χρόνο για να την εξηγούμε (όσο αυτό γίνεται)  σε πραγματικό χρόνο όχι μόνο διαλεκτικά αλλά και ψυχολογικά. Στον αγώνα όλοι πρέπει να υπολογίζονται παρατηρώντας όλα τα στάδια των συνειδήσεων που υποφέρουν από την επίθεση της πλουτοκρατίας μέσω του κράτους της.Για παράδειγμα να δώσουμε μια απλή εξήγηση τώρα γιατί τόσο παρατεταμένο λοκντάουν, απαγορεύσεις παντού, σύγχυση και τρομοκρατία στην ειδησεογραφία.Γιατί η προηγούμενη μεγάλη περίοδος "ειρήνης και δημοκρατίας" από την πτώση της χούντας μέχρι και τις μέρες μας ήταν ένα κακόγουστο ψέμα για να εξαπατήσουν το λαό που ένιωθε βαθιά πληγωμένος.Όταν οι λαοί του κόσμου βρίσκονται εν μέσω πανδημίας είναι δυνατόν να σε βαράνε και να σε απειλούν; Μόνο όταν έρχεται και πάλι η χούντα της πλουτοκρατίας...

Πριν την πανδημία όλα αυτά , φαντάσου μετά

Γιατί ακόμα και σήμερα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν, όπως κάποιες μειοψηφίες, να κάνουν το άλμα για τη θετική λογική κατανόηση του εαυτού τους ώστε να κατανοήσουν και την κοινωνία στην οποία ζουν και να αφιερωθούν στην δίκαιη αλλαγή της; Στην ουσία όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται και αλληλεπιδρούν με μιμητικές και ιδιόμορφες, εκστατικές-προ-παράνοιες εκδηλώσεις ανάλογες με το οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον.Το οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον όμως δεν είναι καθόλου ανεξάρτητο.Επηρεάζεται ολοκληρωτικά από την κοινωνικοοικονομική και πολιτική οργάνωση μιας ολόκληρης κοινωνίας που δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αρμονική, το εντελώς αντίθετο, είναι χαοτική.Η κοινωνία είναι ανταγωνιστική και άνιση μέχρι τέλους από την αρχή της.Η δικαιοσύνη που χαρακτηρίζεται το κύτταρο μιας κοινωνικής ένωσης αποτελούσε κενό γράμμα από πάντα. Ποτέ η κοινωνία δεν κοινωνικοποιήθηκε με δυο λόγια.Η σημερινή εξέλιξη απλώς εδραιώθηκε από άπειρα κρίματα όχι της κοινωνικής εξέλιξης, αλλά της βάρβαρης επιβολής της εκάστοτε οικονομικής και πολιτικής δύναμης πάνω στις κοινωνικές μάζες κάθε εποχής και φυλής και συνεχίζεται σε πιο επικίνδυνη πορεία από ποτέ...Από τις πόλεις-κράτη και τις γιγάντιες αυτοκρατορίες μέχρι και τα τωρινά έθνη άλλαξαν μόνο οι φυλές και οι υλικοί τρόποι, δηλαδή σχεδόν τίποτα! Μέσα από αυτή τη συνοπτική περιγραφή των χαοτικών συστημάτων διακυβέρνησης, οργάνωσης και ψυχανάλυσης, ο άνθρωπος μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία φθείρεται, διαφθείρεται και χάνεται.Παρακινείται μόνο από αυτό που βλέπει και νιώθει τη δοσμένη στιγμή, που μιμείται και που τις περισσότερες φορές παρερμηνεύει με συνέπειες αρνητικές.Όπως ακριβώς το έχει περιγράψει ο Πλάτωνας με την αλληγορία του σπηλαίου κι ακόμη σε πιο σύνθετη και συμπλεγματική ατομική παρορμητική κατάσταση στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία των ψευδαισθητικών και αμοραλιστικών πειρασμών, στην κοινωνία της φτώχειας των πολλών και των λίγων του μάταιου πλούτου.Η παιδεία είναι το κλειδί (πάντα ήταν και θα είναι), μια εύστοχη-σφαιρική παιδεία που σκόπιμα δε βρίσκεται εύκολα.Ούτε στη φτωχή επίσημη κρατική εκπαίδευση, ούτε και στην ανεπίσημη χαοτική βιβλιογραφία χωρίς μέτρο, που, πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει στην σύγχυση ακόμη πιο πολύ.Και που βρίσκεται τότε; στην καλή μας θέληση να αλλάξουμε τον κόσμο μας που υποφέρει, με την αληθινή μελέτη της παγκόσμιας ταξικής Ιστορίας, της ζωντανής Φιλοσοφίας και της Φιλολογίας της ουσίας.Η πραγματική μόρφωση που ολοκληρώνει τον άνθρωπο, επιτυγχάνεται μόνο όταν φωτιστεί το σκοτεινό μέρος της κοινωνίας που έχει χωριστεί σε κοινωνικές τάξεις οι οποίες είναι εχθρικές και εμποδίζουν την κοινωνική πρόοδο για την ενοποίηση των λαών.Η πάλη για την κατάργησή τους είναι μονόδρομος για την φυσική και τεράστια δυναμική τού συνειδητοποιημένου παγκόσμιου ανθρώπου.

Η χαμένη συνείδηση μιας γενιάς που τώρα ανακτάται για τη νεότερη

Η γενιά εκείνη που γεννήθηκε μετά το 1970 και ενηλικιώθηκε τη δεκαετία του ‘90, είχε τον χειρότερο κοινωνικοπολιτικό αποπροσανατολισμό σε σχέση με τις προηγούμενες κι ώριμες γενιές.Δυστυχώς έτσι κατέληξαν οι οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί στη συγκεκριμένη περίοδο.Όχι πως έσφαλε, στην ουσία ήταν δεμένα τα χέρια της, η ταξική συνείδηση δεν ήταν κατανοητή όπως στις προηγούμενες γενιές κι ο καπιταλισμός είχε και πάλι εκμεταλλευτεί τον μικροαστισμό.Μπορεί βέβαια να μην βίωσε αυτή η γενιά τους ιμπεριαλιστικούς παγκόσμιους πολέμους και τους απόηχούς τους, αλλά το κενό της πολιτικής και κοινωνικής άγνοιας κι αποχαύνωσης στον κανόνα της,  με βεβαιότητα θα πρέπει να θεωρείται ως το αποτέλεσμα μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου σκληρών κοινωνικών και άνισων αγώνων που έφτασαν σε αδιέξοδο.Όσοι και όσες ανήκουμε στη γενιά αυτή, ξέρουμε καλά, τουλάχιστον τώρα, πως τα ιδανικά άρχισαν να χάνονται στα παιδικά μας χρόνια.Στην ενηλικίωσή μας ('90 και) είχαν χαθεί οριστικά.Η βίαιη πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού” ανέβασε την υπεροψία του καπιταλισμού σε νέα ύψη για να κερδοσκοπήσει παντού χωρίς εμπόδια.Δύση κι Ανατολή, όλα για την κερδοσκοπική αγορά και για την υπερκατανάλωση.Η παιδεία είχε υποβαθμιστεί τόσο όσο ήταν η πρώτη μεγάλη μεταπολεμική καπιταλιστική κρίση του 1970-73.Από τότε, παίρνονται πίσω όλες οι κατακτήσεις των ανθρώπων του μόχθου, μέχρι και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.Έτσι λοιπόν εξηγείται το μπάχαλο της πολλαπλής κρίσης που ζούμε σε όλα τα επίπεδα και με την βαρβαρότητα που μόλις φαίνεται να ξεκινά...