Η θεωρία που αναγνωρίζεται -έστω και στα λόγια- στην ουσία είναι θέμα χρόνου να γίνει πράξη

Πως μπορεί ο υποκειμενικός παράγοντας να εξισωθεί με τις αντικειμενικές συνθήκες; Αυτό ακριβώς είναι και το μεγαλύτερο επίδικο ανάμεσα στην επαναστατική πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων, που καλούν τις κοινωνικές μάζες να εισβάλουν στο προσκήνιο για να αλλάξουν τους καταπιεστικούς συσχετισμούς δυνάμεων υπέρ τους.Το σύνολο της κοινωνίας κατακερματισμένο από την ιδεοληπτική προπαγάνδα του εγωκεντρικού ατομισμού, που έχει σαν κίνητρο τον ιδιοκτησιακό οικονομισμό και την κατανάλωση εμπορευμάτων, αλλά και από την ανελέητη παραπληροφόρηση και την έλλειψη στοιχειωδών αντικειμενικών Ιστορικών γνώσεων, μένει πολύ πιο πίσω από την Ιστορική κίνηση των γεγονότων που χαρακτηρίζονται αντικειμενικά από όλους, μα μόνο στα λόγια.Στην πράξη, ο καθένας κι η καθεμιά, "αντιλαμβάνεται" τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα, ανάλογα με την βιωματική κοινωνική θέση και την όποια πολιτική γνώση.Ενώ οι συνθήκες είναι πάντα ειδικές και αντικειμενικές για αλλαγές, εφόσον και το κεφάλαιο συνεχίζει ακάθεκτο να συσσωρεύει τον παραγόμενο πλούτο της κοινωνίας, που σημαίνει, περισσότερη φτώχεια και επώδυνο μόχθο για τους εργάτες και τα λαϊκά του στρώματα, το παράδοξο της οπισθοδρόμησης τελικά "επικρατεί".Κοιτώντας όμως πιο βαθιά την Ιστορική διαδικασία του ανθρώπου, θα διαπιστώσουμε, ότι χρειάστηκαν πολλοί αιώνες για να περάσει από μια κατώτερη βαθμίδα εξέλιξης σε μια άλλη ανώτερη και ούτω καθεξής φτάνοντας στο σήμερα.Για καθεμιά από την λύση της εκάστοτε εξίσωσης των αντίθετων συμφερόντων, δηλαδή της χειμαζόμενης κοινωνίας στο προσκήνιο για ριζοσπαστικές, συλλογικές, δημοκρατικές, προοδευτικές αλλαγές που τραβούν την ανθρωπότητα προς τα μπρος, είχαμε και τους ανάλογους αιώνες σκληρής ταξικής πάλης.Δεν είναι εφικτό να λύσεις ένα πρόβλημα και μάλιστα κοσμοθεωριών που συγκρούονται, χωρίς κόπο, θυσίες, καθυστερήσεις, λάθη, ήττες κλπ κλπ.Θέλει τεράστια υπομονή και επιμονή για τον στόχο της κατάργησης των τάξεων και της ενοποιημένης ανθρωπότητας με μοναδικό κίνητρο το δίκιο!

Η σφαιρική μόρφωση είναι το φάρμακο για το δηλητήριο της απανθρωπιάς

Είναι άτυπος "κοινωνικός" νόμος του ενστίκτου, του συντηρητικού ανθρώπου με πολιτικούς όρους, που στο τέλος είναι και ανοιχτός στις ακραίες πλευρές του και αποφύσεις του, να εχθρεύεται την αισθητική του συναισθήματος (της καρδιάς) και την πρόοδο της νοημοσύνης (του εγκεφάλου) για την βελτίωση μιας φυσιολογικής κοινωνίας αντί μιας σημερινής ακραίας αντικοινωνίας όπου η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ και το ΚΟΜΠΛΕΞ ορίζουν τα πάντα.Η αυτοσυντήρηση, ως βασική παρόρμηση, ήταν και θα παραμείνει μια πρωτόγονη έκφραση των πρώτων βάρβαρων "ανθρώπων".O φασισμός κι ο ρατσισμός με τις πάμπολλες εκφάνσεις του, είναι οι σκέψεις και οι πράξεις ενός τρελού ζώου: του πιο κατώτερου από όλα στο ζωικό βασίλειο...

Κομμουνιστική κοινωνία ή καπιταλιστική δυστοπία

Ο ρόλος των ωραιοποιημένων λόγων αποκαλύφθηκε και πάλι.Εκατό ολόκληρα χρόνια από την κατάρρευση της δεύτερης διεθνούς επαναλαμβάνεται παρόμοια.Το εφεδρικό μοντέλο της καπιταλιστικής διαχείρισης της Δεξιάς, όταν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ξεζουμίζονται από την συνηθισμένη επίθεση του κεφαλαίου, η σοσιαλδημοκρατία, ανεβαίνει στην κυβέρνηση από τις πληγείσες λαϊκές μάζες των εργαζόμενων, των ανέργων και γενικά των έντιμων δημοκρατικών στοιχείων της κοινωνίας.Δεν ήταν λάθος που δόθηκε η ψήφος σε ένα κόμμα που εκπροσωπεί τα εργατικά δικαιώματα στο καταστατικό του, στην κινηματική του δράση, αλλά και στην ύπαρξή του ως πολιτικός προοδευτικός φορέας.Ήταν σωστό, για να ξεκαθαριστεί ο ρόλος του και να βγουν τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα ότι: στο έδαφος του καπιταλισμού οι αστικές εκλογές έχουν τα όριά τους.Η σοσιαλδημοκρατία κρατάει από παλιά και δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε που "επινόησαν" οι ηγέτες της στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, την "μεταρρύθμιση" του συστήματος διαμέσου της ταξικής συνεργασίας.Στην πρώτη περίπτωση η μεταρρύθμιση εκ του αποτελέσματος μένει στα λόγια ενώ στη δεύτερη περίπτωση η ταξική συνεργασία χαρακτηρίζεται από την απόλυτη αυταπάτη.Αυταπάτη όμως που τελικά βιώνουν μόνο οι κοινωνικές μάζες.Γιατί οι ηγετικές κλίκες δεν την έχουν.Ίσα ίσα, αλλάζουν ιδεολογία και τάξη!Επίσης από την προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας με την εγκατάλειψη της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο κι όπου αυτή διαχειρίστηκε τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ακολουθούσαν πάντα οι ακροδεξιές και φασιστικές καταστάσεις.Γιατί; Εξαιτίας της ανίερης ποδοπάτησης του δίκιου της κοινωνικής απελευθέρωσης κάθε ταλαιπωρημένου λαού. Όπως έλεγε ο Λένιν, θα πρέπει να κάτσουμε και να μελετήσουμε.Κοινώς να διαβάσουμε, βγάζοντας σοβαρά συμπεράσματα που οδηγούν στ' αλήθεια κάπου, έτη φωτός μακριά από το τωρινό ατελείωτο πουθενά...

Οι κοινωνικές τάξεις δεν υπήρχαν από πάντα

Όλες οι ψυχολογικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές καταστάσεις μέσα και έξω στον άνθρωπο, αποτελούνται από μεγάλες αντιφάσεις και αντιθέσεις.Από την επιστημονική θέση-αντίθεση-σύνθεση της διαλεκτικής διεργασίας, δηλαδή της εξελικτικής του διαδικασίας, ξεπροβάλλουν συγκρουόμενα συμφέροντα και απωθήσεις επιθυμιών, που δεν συνθέτονται (για μια αρμονική θέληση) εάν δεν κατανοηθούν σε βάθος τα αίτια, που δυστυχώς, ερμηνεύονται κατά το δοκούν και επιφανειακά ως "αιώνια" αποτελέσματα της καθημερινής ταξικής πάλης.Η βιοπάλη, που λέει κι ο θυμόσοφος λαός, που από άνιση, πρέπει να την μετατρέψει σε ίση κάποια στιγμή!Με βασική βέβαια προϋπόθεση να σπάσει τα δεσμά του μικροαστικού τρόπου σκέψης και πράξης.Tο εκμεταλλευτικό σύστημα του κέρδους, εμποδίζει την κοινωνική εξέλιξη όπως γίνονταν και με τα προηγούμενα εκμεταλλευτικά συστήματα (δουλοκτησία στην αρχαιότητα και φεουδαρχία στο μεσαίωνα) τα οποία ανατράπηκαν ή συγχωνεύτηκαν.Η εξέλιξη δεν είναι αυτή η συγκεκριμένη εκτροχιασμένη τεχνολογία που το καπιταλιστικό σύστημα υπερηφανεύεται, όπως και ο Κροίσος υπερηφανευόταν για τα πλούτη του.Εξέλιξη σημαίνει ανάπτυξη συνείδησης κι όλα τ' άλλα είναι μια φρικτή εξαπάτηση.Δεν πρέπει να απορρίπτουμε και συνάμα δεν είναι και ουσιαστικά πρακτικό, την δυναμική της ανθρωπότητας από τα δαιμόνια της απογοήτευσης που σπέρνουν οι τυχοδιώκτες του παραλόγου.Ας παρομοιάσουμε την κατάσταση σαν έναν παρατεταμένο πόλεμο διάρκειας πέντε χιλιάδων ετών "γνωστής" Ιστορίας και σίγουρα θα νιώσουμε περισσότερα...