Κομμουνιστική κοινωνία ή καπιταλιστική δυστοπία

Ο ρόλος των ωραιοποιημένων λόγων αποκαλύφθηκε και πάλι.Εκατό ολόκληρα χρόνια από την κατάρρευση της δεύτερης διεθνούς επαναλαμβάνεται παρόμοια.Το εφεδρικό μοντέλο της καπιταλιστικής διαχείρισης της Δεξιάς, όταν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ξεζουμίζονται από την συνηθισμένη επίθεση του κεφαλαίου, η σοσιαλδημοκρατία, ανεβαίνει στην κυβέρνηση από τις πληγείσες λαϊκές μάζες των εργαζόμενων, των ανέργων και γενικά των έντιμων δημοκρατικών στοιχείων της κοινωνίας.Δεν ήταν λάθος που δόθηκε η ψήφος σε ένα κόμμα που εκπροσωπεί τα εργατικά δικαιώματα στο καταστατικό του, στην κινηματική του δράση, αλλά και στην ύπαρξή του ως πολιτικός προοδευτικός φορέας.Ήταν σωστό, για να ξεκαθαριστεί ο ρόλος του και να βγουν τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα ότι: στο έδαφος του καπιταλισμού οι αστικές εκλογές έχουν τα όριά τους.Η σοσιαλδημοκρατία κρατάει από παλιά και δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε που "επινόησαν" οι ηγέτες της στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, την "μεταρρύθμιση" του συστήματος διαμέσου της ταξικής συνεργασίας.Στην πρώτη περίπτωση η μεταρρύθμιση εκ του αποτελέσματος μένει στα λόγια ενώ στη δεύτερη περίπτωση η ταξική συνεργασία χαρακτηρίζεται από την απόλυτη αυταπάτη.Αυταπάτη όμως που τελικά βιώνουν μόνο οι κοινωνικές μάζες.Γιατί οι ηγετικές κλίκες δεν την έχουν.Ίσα ίσα, αλλάζουν ιδεολογία και τάξη!Επίσης από την προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας με την εγκατάλειψη της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο κι όπου αυτή διαχειρίστηκε τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ακολουθούσαν πάντα οι ακροδεξιές και φασιστικές καταστάσεις.Γιατί; Εξαιτίας της ανίερης ποδοπάτησης του δίκιου της κοινωνικής απελευθέρωσης κάθε ταλαιπωρημένου λαού. Όπως έλεγε ο Λένιν, θα πρέπει να κάτσουμε και να μελετήσουμε.Κοινώς να διαβάσουμε, βγάζοντας σοβαρά συμπεράσματα που οδηγούν στ' αλήθεια κάπου, έτη φωτός μακριά από το τωρινό ατελείωτο πουθενά...