Η ολιγαρχία και η αυτορήξη της

Πάντα θα το σκέφτομαι και θ' απορώ για όσο ζω.Θα υπάρχει αιώνια τιμωρία για τα μάταια τα δεινά που προκαλούν στον κόσμο όπως και στους μύθους;Ο σημερινός ιμπεριαλισμός του καπιταλισμού ελάχιστα διαφέρει από τον παλαιότερο των δύο Παγκόσμιων Πολέμων.Προσπαθεί με νύχια και με δόντια, να μην προκαλέσει και τρίτο παίρνοντας τις χώρες-αγορές που θέλει με περιφερειακούς πολέμους.Κοινή λογική:Κανένα χάος και κανένας φόβος δεν οδήγησε ποτέ σε τάξη.Αυτή όμως η συνασπισμένη και ανομοιογενής τάξη των καταπιεστών που μιλάει και ενεργεί μέσα από τον ομιχλώδη νεοφιλελευθερισμό, το πιστεύει.Δηλαδή πιστεύει σε κάτι που δεν γίνεται στα πλαίσια της ζωής.Αυτή είναι η αλήθεια, η πιο αλγεινή.Η μη αποδοχή της πιο καθαρής (σε κάθε λογικό άνθρωπο) κοινωνικής νομοτέλειας (σε βαθμό συμπαντικής κατάθλιψης για το λαό) εκ μέρους των κέντρων της αναλγησίας και της απέραντης ηλιθιότητας που μετεξελίσσεται σε σχιζοφρένεια, το δεν μπορούμε να πάμε στον ήλιο αλλά θα πάμε με το ζόρι, που σημαίνει, ότι η όξυνση αντιθέσεων μεταξύ των ατόμων των συμφερόντων των τάξεων δεν ομαλοποιούνται στον αιώνα τον άπαντα...Και τώρα τι κάνουμε; τι άλλο, να είμαστε έτοιμοι για τους αγώνες που έρχονται!

Η συνειδητότητα σταματάει την ταλάντευση παρελθόν παρόν

Η θλιβερή Ιστορία των προγενέστερων και
σημερινών γεγονότων με ντοκουμέντα χιλίων
λέξεων ανά εικόνα περνάει μέσα στο γονιδίωμά
μας και μαθηματικά θ' αλλάξει τις μαζικές σκέψεις
και επιδιώξεις στην πιο κρίσιμη και κατάλληλη στιγμή.

Κατακτώντας την εκτίμηση για τη ζωή και τον άνθρωπο

Ο Λένιν είχε πει ότι ο καπιταλισμός είναι τρόμος δίχως τέλος και ο Φρόυντ από ψυχολογική οπτική γωνία ότι ο σύγχρονος πολιτισμός είναι καταπίεση ενστίκτων.Τα αίτια αυτών των δύο διαπιστώσεων όταν ενωθούν, βγάζουν το αποτέλεσμα της ανθρωποφοβίας μέσα στις κοινωνίες με σύνθετες διαφοροποιημένες εκδηλώσεις σε σχέση και με το περιβάλλον, π.χ ατομισμός-ναρκισσισμός, αδιαφορία για τα κοινά, ιδεοληψίες για τις ζωές των άλλων, αποξένωση, φασισμός κτλ.Στο χέρι μας είναι να πούμε τέρμα πια, κατάλαβα!

Από την κοιλάδα των δακρύων στην κοιλάδα της χαράς

Όταν η φρίκη δεν σταματάει
αλλά συνεχίζει, τότε η μόνη απάντηση
είναι περισσότερη ελπιδοφόρα μαρξιστική επιστήμη!

Με τη θεωρία της απομόνωσης να τα απομονώνουμε όλα

Όλα παίζονται στην ατελή ριζοσπαστικοποίηση.Δηλαδή στην ατομική "αλήθεια".Διότι η ολοκληρωμένη, είναι η συλλογική αλήθεια που μας ωριμάζει και μας βελτιώνει.O ριζοσπαστισμός βασίζεται στις κοινές σκέψεις και πράξεις που προάγουν την πρόοδο της ισότητας παντού, απορρίπτοντας τις ρίζες της συντήρησης (όμως πραγματικά μέσα από τους συνεπείς κοινωνικούς αγώνες απομονώνοντας την ενσωμάτωση) που δεν αφήνει τίποτα καλό και πρωτοπόρο ν' ανθίσει.Πάντως η προσδοκία της σταθερότητας με "προοδευτικό" χαρακτήρα που έδειξαν τα αποτελέσματα και κυρίως στο έδαφος του καπιταλισμού αποτελεί υπεραυταπάτη...

Η γηραιά ήπειρος ΤΙΝΑ

Αντικειμενικά η αριστερή παρένθεση δεν ήρθε και ούτε πρόκειται να έρθει παρατηρώντας τις καταστροφικές δονήσεις από την απληστία και την αγριανθρωπιά του χαοτικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος.Μετά τις εκλογές της 20ης του Σεπτέμβρη με το πιο σουρεαλιστικό αποτέλεσμα του πειράματος ΤΙΝΑ να αποδεικνύεται επανειλημμένα απείρως ανεφάρμοστο, το σοκ επιστρέφει στην πηγή του πολλαπλάσιο και κυρίως απρόβλεπτο πίσω στους "δημιουργούς" του.Μπορεί η αποχή των ψηφοφόρων να ήταν τεράστια, μπορεί ο νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ να επέστρεψε όπως τον ήθελαν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, μπορεί ο καταραμένος φασισμός να παραμονεύει, μπορεί η συνεπής Αριστερά να μην μπαίνει καν στη βουλή με την παραδοσιακή να μην την νοιάζει, αλλά αυτό που δεν μπορεί να γίνει είναι αυτό το οποίο θέλουν να περάσουν στους λαούς οι κυρίαρχες τάξεις συνασπισμού: το δεν υπάρχει εναλλακτική.Και μόνο που το ακούει κανείς καταλαβαίνει πόσους αιώνες πίσω πηγαίνει.Οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι για να προχωράμε μπροστά και τα πισωγυρίσματα που προκαλούν τα ανθρωπάκια είναι οι πραγματικές παρενθέσεις κι αν δεν υπήρχαν ούτε αυτά θα ήμασταν ήδη στ' άστρα.Η αέναη δίκαιη πάλη νικάει!

Nα προσέχεις την μπουρζουαζία ε; μη και σε ρίξει.Έχουμε ένα σκοπό να την ρίξουμε.

Eσείς που περιμένετε "αριστερή παρένθεση" μάταια την
περιμένετε.Δεν είναι θέμα κόμματος πια αλλά καθαρής
συνείδησης αριστερής στροφής στην κοινωνική πλειοψηφία,
που καταλαβαίνει τι περνάει, τι ακριβώς συμβαίνει και
πως πρέπει να απαντήσει στο πλιάτσικο και τον εκβιασμό.
Οι συγκρούσεις των αντιθέσεων δεν τελειώνουν, συνεχίζονται...

Στα αμέτρητα εμπόδια της τεχνητής ζωής δε λες και τι έγινε για άλλο ένα;

Μια από τις πιο μάταιες πράξεις είναι η προσπάθεια φραγμού της ταξικής κοινωνικής πάλης.Στοιχειώδες μάθημα της Ιστορίας.Κάτι σαν την απλή αριθμητική.Όταν οι λαοί αναπτύσσουν την ταξική τους πάλη οι εχθροί τους (που εμφανίζονται και από 'κει που δεν είναι δυνατόν να το περιμένεις) ξεκινούν το ταξικό χάος που εμπεριέχει ό,τι πιο θλιβερό υπάρχει.Τα πάντα να κάνουν, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να στεριώσει γιατί επιβάλλεται.Και ως γνωστόν σοφόν ό,τι επιβάλλεται δεν έχει κανένα μέλλον.Το μέλλον είναι και θα παραμείνει η πειθώ και η ωρίμανση της παγκόσμιας συνείδησης μέσα από τους αγώνες για καλύτερη ζωή.Σε κάθε δυστοπία έρχεται η ουτοπία και αυτό δεν μπορεί να το καλύψει καμιά ψευδαίσθηση που έχει νομοτελειακά ημερομηνία λήξης για να έρθει κάποια άλλη και ούτω καθεξής.Η νεοφιλελεύθερη επίθεση έχει προκαλέσει τεράστια καταστροφή που καθίσταται αδύνατον να επικρατήσει σε μια ανθρωπότητα που θα προχωρήσει.Δεν γίνονται αυτά.Ο πόλεμος του θωρακισμένου κεφαλαίου είναι εκ των προτέρων χαμένος.Σε όλο τον κόσμο αποκαλύπτεται ξεκάθαρα που οδεύει το πράγμα.Οι διεκδικητές για τη μοιρασιά των φέουδων-φιλέτων παραείναι πολλοί.Στην Ελλάδα πήγε να γίνει κάτι μεγάλο με τον ΣΥΡΙΖΑ για όλη την Ευρώπη ασχέτως αν η ηγετική του ομάδα δεν το πίστευε.Όσοι και όσες το πιστέψαμε τον στηρίξαμε (προσωπικά ως υποστηρικτής καθότι δεν είμαι ένθερμος κομματικός ούτε και εκπαιδευμένος για τέτοια) και δεν πρέπει να ντρεπόμαστε επειδή το πιστεύαμε.Αυτό μας έλειπε να ντρεπόμαστε και για το δίκιο μας.Απογοητευτήκαμε, μα η αλήθεια είναι τώρα ότι η ΛΑΪΚΉ ΕΝΟΤΗΤΑ που γεννήθηκε όπως η πεταλούδα από την κάμπια, είναι ελεύθερη -με ότι αυτό συνεπάγεται- να αποκαταστήσει την ελπίδα με ένα μεταβατικό πρόγραμμα με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα!

Μέγιστη στρατηγική

Βασικό μέλημα της ιδεαλιστικής εργατικής και
λαϊκής τάξης είναι να αποφεύγει όπως ο διάολος
το λιβάνι, την μηδενιστική μικροαστική "ρητορική"
του όλοι ίδιοι είναι.Πρέπει συνεχώς να ψάχνει το διαφορετικό...

Υπάρχει μεγαλύτερη αποτυχία από τα δανεικά;

Το νόμισμα είτε εθνικό είτε ενωσιακό δεν έχει καμιά διαφορά όταν στο καπιταλιστικό σύστημα "δεν υπάρχει κρίση" και ύφεση.Όμως στις κρίσεις
ίσως -ίσως διότι λαμβάνοντας υπόψη και τις αστικές τάξεις που είναι παντού ίδιες- το εθνικό νόμισμα να παίζει κάποιο θετικό ρόλο σε μια βαθιά ύφεση με τις απαραίτητες πάντα προϋποθέσεις ανάπτυξής του.Το μόνο σίγουρο είναι ότι από τότε που μπήκαμε στην ΟΝΕ, το βιοτικό επίπεδο αποδεικνύεται υπερδανεικό και δυσβάστακτο μαζί με τις δεσμεύσεις -ελλείψεις για τη χώρα μας στην αυτάρκεια- της συνθήκης του Μάαστριχτ και το δανεικό είναι δανεικό πως να το κάνουμε.Το γεγονός και μόνο ότι τα μεγάλα συμφέροντα υποστηρίζουν το ευρώ θα πρέπει να μας ωθεί προς το αντίθετο, στην έξοδο από αυτό.Ωστόσο η αντίφαση θα υπάρχει και σ' αυτή τη "λύση", αλλά τουλάχιστον ο αγώνας θα συνεχίζει να κινείται.

Το "δεν έχω μαγικό ραβδί" είναι σαν το "δεν θ' αλλάξω εγώ τον κόσμο"

Από τον "έντιμο" έως τον επώδυνο υπήρχε και η εναλλακτική του συνεχούς αγώνα.Μπροστά σ' αυτή την Ιστορική υποτίμηση που ζούμε τι είναι ο Ιστορικός συμβιβασμός;Σε αντίθεση με τον συνεχή και δίκαιο αγώνα που κάνει ακόμη και τους εχθρούς που μπαίνουν στην πόλη να τον σεβαστούν εάν τον εννοείς.Η ιδέα της συνεργασίας μεταξύ μεταρρύθμισης κι ανατροπής έχει αποτύχει στην πράξη τόσες πολλές φορές που ούτε σαν απλή ιδέα δεν γίνεται να ξαναπερνάει.Και μετά σε λένε και κολλημένο...κολλημένο για δίκαιες προσδοκίες που όλοι μας φανερά ή ενδόμυχα έχουμε.Η επανάσταση για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τον ιδιώτη που εποφθαλμιά τον δημόσιο πλούτο δεν γίνεται καθισμένος στα γραφεία.Γιατί αυτή είναι η νοοτροπία του που θέλει να σου κολλήσει!Κι όταν λέμε δεν έχουμε άλλη επιλογή,το λέμε για να νικήσουμε όχι για να χάσουμε. Αυτό σημαίνει Αριστερά του λαού και της κοινωνικής πλειοψηφίας.Το Όχι του δημοψηφίσματος ήταν καθαρή εντολή για το τέλος της ταπείνωσης μιας χώρας που μετατρέπεται σε αποικία χρέους από μια ένωση που δεν είναι των λαών.

Εφόσον δεν θέλατε, τι μπήκατε μπροστά
για να μας κόψετε τον δρόμο; Αυτή κι αν είναι αυταπάτη!

Ο "νοικοκύρης"

Πως διαιωνίζονται τα πράγματα;
Οι είρωνες ή αλλιώς οι καταπιεστές
"πιστεύουν" ότι τους ζηλεύουν.Θα ήθελαν να
είναι στη θέση τους, την όποια θέση τους.Πρόκειται
για παρανοϊκή εσωτερική διαπίστωση η οποία
ενισχύεται από πανομοιότυπες εξαιρέσεις.Η ζήλια όμως
ισχύει μόνο για την ύπαρξη χωρίς κάτι άλλο παραπάνω.
Και η ουσία είναι πώς υπάρχει κανείς, πώς θέλει να υπάρχει;

Απόσταση απ' τους Ρουβίκωνες

Ζούμε στο πετσί μας την υπάρχουσα κατάσταση στην Ελλάδα και παρατηρώντας τις παγκόσμιες εκτός ορίων οξυμένες αντιθέσεις, με λίγα λόγια, μπορούμε να συμπεράνουμε πως οι Ρουβίκωνες περάστηκαν πολλές φορές για πρώτη φορά μαζεμένα στην Ιστορία.Και επειδή αυτό δεν έχει ξαναγίνει με την μορφή και την ένταση της επανάληψης που "ξέραμε" και θα καθορίσει τις σκληρές και βάρβαρες εξελίξεις, ο καθένας μας που πιστεύει με αγνότητα και ιδεαλισμό στην άλλη κοινωνία (την κομμουνιστική κοινωνία) που την μάχεται μετά βδελυγμίας το φάντασμα του καπιταλισμού που λέγεται αστική τάξη, (του φασισμού του ναζισμού του νεοφιλελευθερισμού) ΠΡΕΠΕΙ να αφήσει στην άκρη τον μικροηγεμονισμό.Την απόλυτη αιτία του κατακερματισμού των τάξεων του λαού.

Τι ζωή κι αυτή

Μαζί με την πάλη των τάξεων
πηγαίνει μαζί και η πάλη των ατόμων.
Είσαι ή δεν είσαι...σταμάτα την
ταλάντευση αυτή.Σκέτη καταστροφή...

Όλα τα απίστευτα είναι για τον αγώνα

Εντελώς λάθος η αντίληψη της πασοκοποίησης
που είναι και πολύ απλοϊκή και επιεικής για την
ανηφόρα που έρχεται και που επικρατούσε από
καιρό στους ψηφοφόρους.Πιο βαθύ είναι πέρα για πέρα.
Ο άνθρωπος έχει μια μοναδική επιλογή ανεξαρτησίας, τη θέληση.

Κι όλα αυτά για ένα σύμπλεγμα και ένα παλιόχαρτο

Θα πρέπει να προβληματιστούμε, εάν η "ανυπαρξία"
σ' ένα κόμμα που δεν μπορούσε να ακουστεί πριν λόγω
της απίστευτης ψευδαίσθησης που είχε προκαλέσει ο
καπιταλισμός για ένα μεγάλο διάστημα στήνοντας το
σύστημά του, μπορεί σήμερα να προκαλέσει εκτόνωση
φθόνου για την όψιμη ομολογουμένως λαϊκή αφύπνιση.

Η ελπίδα μια χαρά πήγαινε ώσπου πετάχτηκε

Το γεγονός ότι μια τέτοια Ιστορική
κοινοβουλευτική ανατροπή δεν έχει
ξανασυμβεί, βάρυνε τόσο πολύ που
ηθελημένα δεν άντεξαν για να προδοθεί.
Καληνύχτα ψυχρολουσία.Καλημέρα για άλλα!...

Υ.Γ. Ονειροπόλος για πάντα!

Προορισμός ριζοσπάστης δημοκράτης και άνθρωπος

Οι σωστές ιδέες παραμένουν σωστές δε πα να τις έχουν χειριστεί και να τις χειρίζονται λάθος, αδιόρθωτοι επιτήδειοι εκούσια και ακούσια.Σκέψη καλή για να μην έρχεται η απογοήτευση κάθε φορά που τείνει να έρθει στο δυσμενές κλίμα.Όπως έχω επισημάνει κι άλλη φορά, η λιτότητα εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μας αποδιοργανώσει πνευματικά ηθικά και υλικά.Σχεδιάζεται με τις αντιθέσεις που επενδύουν στα αντιφατικά μηνύματα για να προκαλέσει σύγχυση στην κοινωνική συνοχή.Το όφελος, (για τις κυρίαρχες τάξεις που τα προκαλούν όλα αυτά) ένας πολίτης που πλέον αδυνατεί να καταλάβει τι ακριβώς του συμβαίνει βάζοντάς τα με την λάθος πλευρά.Τους συμπολίτες του δηλαδή, αδιαφορώντας για κάθε έννοια σοβαρότητας και δικαίου...

Η εναλλαγή ελπίδων και αυταπατών θα φέρει τελικά τις αντικειμενικές συνθήκες;

Τα όσα παρακολουθήσαμε εχτές το βράδυ ήταν τα αναμενόμενα.Γνωρίζαμε
εκ των προτέρων για ποια "συμφωνία" ομιλούσε η διεθνής τραπεζική γραφειοκρατία.Ιδιαίτερα όταν διαπραγματεύεται με τον βασικό της ταξικό αντίπαλο και δη στην περίοδο της γενικής οικειοποίησης που, οι λαοί, υλοποιούσαν κάποτε ακούσια το τραπεζικό όνειρο: την δημιουργία δηλαδή υποδομών με εργατικό δυναμικό τους δανειζόμενους λαούς!

Ψάχνουν για παρία να μην τους τον δώσουμε

Ας μην έχουμε άλλες αυταπάτες.Οι "ευρωπαίοι" φοβούνται
την αριστερή προοπτική μέσω του ΣΥΡΙΖΑ στις άλλες χώρες
και βλέπουμε εκτός τον οικονομικό στραγγαλισμό, να μπαίνει
τώρα πρώτος και ο πολιτικοκοινωνικός (ειδικά μετά το περήφανο
Όχι) καλώντας σε σύνοδο των 28 σαν τον μεγαλύτερο πιεστικό
εκβιασμό.Σε συνδυασμό με την παραλυτική και νεφελώδη
κατάσταση μιας "συμφωνίας" ή μη και με την απειλή της εξόδου.

Δεν είναι όλα ίδια

Ερώτηση: Γυρίζουμε στη
δεκαετία του 1980 υλικά;
Απάντηση: Μη γυρίσουμε
και πνευματικά.Καθοριστικό!!!

Κατάργηση είναι η σωστή λέξη

Η προπαγανδιστική αναδιανομή που ακούει
ο λαός, γενικά όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να
ζουν ισότιμα δίκαια και φυσικά (γιατί αυτό σημαίνει
λαός) είναι η αυταπάτη των αυταπατών.Τα
στρώματα της αστικής τάξης, του άρπαξαν, του
έκλεψαν, τον πλούτο των φυσικών αναγκών.

Ρεαλισμός ενός ιδανικού

Να είχαμε μια ήπειρο απάτητη ακόμη
να φτιάχναμε εκεί, τη χώρα του ανθρώπου!...

Ο αγώνας δεν σταματάει ποτέ και κληροδοτείται

Το ότι μας άδειασαν τη γωνιά οι μνημονιακοί και νίκησε το δίκιο, δε σημαίνει πως επαναπαυόμαστε.Αν ήταν μόνο η οικονομική καταστροφή που δέχονται οι αδύναμες χώρες, με αληθινή ομοψυχία κι όχι τάχα, θα το πάλευαν και θα νικούσαν.Εν τέλει, απίστευτο, αλλά μπορεί να είναι το τελευταίο.Διότι με το πιο απίστευτο και το πιο απαρατήρητο, ελάχιστοι ασχολούνται.Πρώτο και βασικό πράγμα, η σοβούσα νοοτροπία μιας ταλαντευόμενης στάσης σε κρίσιμη καμπή.Μιας ταλάντευσης που αιωρείται στον προοδευτισμό και τον συντηρητισμό.Μάλιστα κάποιες φορές επικάθεται φανερά στον τελευταίο και "λανθάνει" σε απροσμέτρητα καταστρεπτικό βαθμό πληγώνοντας τις λαϊκές προσδοκίες.Ένα απλό παράδειγμα το συναντάμε, σε άτομα που κατάγονται από τις λεγόμενες πρωτοποριακές προοδευτικές εργατικές μικρές και μεσαίες τάξεις, που αντιδρούν με ξεκάθαρη υποτίμηση ("μαζί" και με τις άλλες τις πασίγνωστες δυναστικές) και με διάφορους "περίεργους" τρόπους στην τωρινή ορθολογική ριζοσπαστικοποίηση του λαού.Η προγενέστερη κατάσταση της μπλόφας του καπιταλιστικού συστήματος να πείσει για το "αναπότρεπτο" στάτους κβο, έκανε πολλούς και πολλές λόγω της αναμφισβήτητης ενσωμάτωσης και αναγνώρισης -ενώ κάποτε το αμφισβητούσαν δυναμικά- σήμερα να μοιάζουν να μην πιστεύουν σε αυτά που πίστευαν ενεργώντας μηχανικά, με αποτέλεσμα να φέρονται μια από τα ίδια, συντηρητικά, εν μέσω καθοριστικής διαλεκτικής διαπάλης.Το που θα το πάνε αργά ή γρήγορα θα το δούμε.Έρχονται πολλοί και πολλές μοιραία κι είναι "αντιδιαλεκτικό" και αδιανόητο να μην το αντέχουν.Οι δυνάμεις της προόδου είχαν πολύ χρόνο να προετοιμαστούν για την πρόοδο και πρέπει να την εφαρμόσουν, εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο στον άνθρωπο και στα σύνθετα προβλήματά του, ξεπερνώντας τη ματαιοδοξία των στερεοτύπων, αλλά και των τραυμάτων που άφησε ο δίκαιος αλλά σκληρός και άνισος αγώνας!

Αρκούν τα λίγα για να μάθουμε πολλά

Ένας μαρξιστής στηρίζει τις καλές προσπάθειες
υπέρ του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Όμως όταν μετατρέπονται σε αυταπάτες ασκεί
επιστημονική κριτική τεκμηριωμένη από την Ιστορία.
Βρίσκει στην έρημο την οφθαλμαπάτη χωρίς σεχταρισμό.

Επαναφορά στην χαμένη λογική με έννοια φυσική

Αντικειμενική λογική είναι ο άνθρωπος ενώ
υποκειμενική οι ανάγκες του και ο τρόπος που
παρακινείται από αυτές.Φυσικές ανάγκες που λιγόστεψαν
και τεχνητές που αυξήθηκαν σταματώντας την φυσική
εξέλιξη που είναι η ζωή και οι μεγάλες ανακαλύψεις της.
Κι αν αναρωτηθούμε ποια τεχνητή ανάγκη σκέπασε όλες τις
άλλες που χαλάει τα πάντα, να πούμε, η επιβολή της ματαιοδοξίας.

Το συλλογικό συμπέρασμα της αυτοσυνειδησίας

Πραγματική δημοκρατία σημαίνει
τι ωφελεί μακροπρόθεσμα γενικά
και όχι τι συμφέρει μια δεδομένη
στιγμή ειδικά.Για το λόγο αυτό οι
συσχετισμοί καταλήγουν σε κυκεώνα.

Για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα

Δεν είναι θέμα πίστης σ' ένα κόμμα
( Τέλειο θα ήταν να υπήρχε
ένα γνήσιο μπολσεβίκικο κόμμα ) είναι όμως
θέμα βαθιάς πίστης σε μια άλλη αταξική κοινωνία.

Από τη μια ουδείς τέλειος κι από την άλλη μην τάζεις

Και φτάνει η στιγμή που η "δημιουργική" ασάφεια δεν πιάνει.Οι ελιγμοί φαίνονται ρεαλιστικοί αλλά στην ουσία δεν είναι.Ο ρεαλισμός είναι μια ξεκάθαρη έννοια.Η έννοια που οτιδήποτε επιχειρείται, στοχεύει στην αρμονία φύσης και όντων όπως την βρήκαμε.Αλλιώς μιλάμε για τη μεγαλύτερη σοφιστεία των αισθήσεων.Γιατί οι ελιγμοί οι δούρειοι ίπποι και οι ιδανικοί στόχοι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα όταν η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί-δεν θέλει να γυρίσει στην εποχή πριν γίνει ταξική συνεργασία.Και δη μια ταξική συνεργασία μέσα στον καπιταλιστικό οξυμένο κόσμο των συμφερόντων των λίγων σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.Εν ολίγοις να ξεμάθουμε όσα πασχίσαμε να μάθουμε!Η διαχρονική διαπάλη μάς μαθαίνει τους φαύλους κύκλους των κοινωνιών κυρίως όταν η συμπαραταγμένη ριζοσπαστική Αριστερά ( ευτυχώς όχι ολόκληρη ) δεν λειτουργεί με συνέπεια και την κρίσιμη στιγμή διστάζει ή ποιος ξέρει τι άλλο παθαίνει.Αντί να πατήσει το φρένο και να βάλει χειρόφρενο στην συμπλεγματική συντήρηση, στο τέλος, πατάει και γκάζι κάνοντας ανέφικτες εμπειρικά "συμφιλιωτικές" κινήσεις...

Πως διορθώνονται τα λάθη

Ένας ριζικός μετασχηματισμός στις
συνειδήσεις των ανθρώπων είναι η
στρατηγική αποκατάσταση μέρα με
τη μέρα, της σκόπιμης και βολικής
διαστρέβλωσης και κατασυκοφάντησης
του σοσιαλισμού που ποτέ δεν εφαρμόστηκε πραγματικά.

Όταν τα λαϊκά στρώματα πιέζονται σκέφτονται όλο και πιο προοδευτικά

Η ελπίδα είναι γιατρικό.Δεν χωράει καμιά αμφιβολία γι'αυτό.Η αισιοδοξία ακολουθεί όπως και ο πεσιμισμός στην αντίθετη περίπτωση.Όμως η αλήθεια να λέγεται: η σοσιαλδημοκρατική πολιτική (ο "συμβιβασμός" των τάξεων με νικητές και ηττημένους στην ουσία) έρχεται από τα βάθη της Ιστορίας ως άπειρη φάρσα για να πείσει κάτι το οποίο δεν γίνεται, το δίκιο να μιλάει με το άδικο και μάλιστα στον έμπειρο 21ο αιώνα...υπέρ καταστροφική!Ο κόσμος ψήφισε για την απόρριψη του βάρβαρου οικονομισμού.Δεν ψήφισε για συμφωνία μαζί του.Η ελπίδα παρ 'όλα αυτά παραμένει διότι τα λαϊκά στρώματα που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα πάνε ακόμη πιο αριστερά βγάζοντας το συμπέρασμα της σοσιαλιστικής προοπτικής ως την μόνη εφικτή και ρεαλιστική λύση ενάντια στην επαναλαμβανόμενη δικτατορία του κεφαλαίου.

Ελευθερία στην πράξη

Κάποτε ήταν ένας μέτριος
ηθοποιός που υποδυόταν την
ελευθερία και λεγόταν φιλελευθερισμός.
Μέρα με τη μέρα γινόταν όλο και πιο μέτριος
ώσπου κάκιεψε και γεννήθηκε ο νεοφιλελευθερισμός!

Μεταρρύθμιση; όχι βέβαια, μετασχηματισμός ναι

Οι φόροι, ο εκφοβισμός και η καταστολή, η υποτίμηση
της προσωπικότητας και η απομόνωση μέσω της
ανεργίας ή της ανεπαρκούς εργασίας, είναι οι βασικές
τακτικές του καπιταλισμού ή του "εξωραϊσμού"
της δουλείας, που πρέπει να συνειδητοποιήσει ο
άνθρωπος για να σκέφτεται ανθρώπινα και να μην
μένει άπραγος και αποσβολωμένος απέναντι στους άρπαγες.

Όλες οι αυτοκρατορίες έπεσαν

Τα πιο καίρια αδύναμα σημεία του καπιταλισμού είναι ο ιμπεριαλισμός του και η τάση του για αυτοματοποίηση.Η πρώτη και κλασική του αδυναμία, ενώ κατακτά οικονομικά ή στρατιωτικά εδάφη ή επηρεάζει γενικά, νομοτελειακά φαίνεται πως τα χάνει κάπου αλλού και πολλές φορές σε μεγαλύτερη έκταση.Η δεύτερη θεμελιώδης αδυναμία του καπιταλισμού θέτει παραδόξως και το τέλος στην κυριαρχία του μέρα με τη μέρα.Αυτοματοποιώντας για περισσότερα κέρδη και λιγότερη ανυπακοή μέσω των μηχανών την ζωντανή εργασία, το εργατικό δυναμικό που επινόησε και παρήγαγε αυτές τις μηχανές, πετυχαίνει μόνο την πλήρη απομόνωσή του από τους εργαζόμενους -που θα τους χρειαστεί γιατί μηχανή χωρίς εργάτη δεν κινάει- στο βαθμό μιας καθοριστικής ταξικής σύγκρουσης που τα αλλάζει όλα.Μια διαρκής και δομική κρίση την οποία βλέπουμε σήμερα, φέρνοντας και πάλι τη μεγάλη δυναμική του πραγματικού σοσιαλισμού μέχρι και την τελική επικράτησή του που λέει κι η διαλεκτική.

Μελέτη για την ολοκλήρωση της συνείδησης

H αδιαφορία γιγαντώνει την πικρή Ιστορία της
επανάληψης.Διαβάζοντάς την ολοκληρωμένα,
ο καθένας βγάζει και από ένα λιθαράκι τού
σάπιου "οικοδομήματος", ενώ ταυτόχρονα βάζει
και ένα καινούργιο πιο αληθινό, που στεριώνει
τον άνθρωπο και κατεδαφίζει τους πρωτόγονούς του...

Από κοντά στην παρατήρηση, μακριά απ' την γκρίνια!

Ξεπερασμένη τακτική

Η προσπάθεια του καπιταλισμού να ενσωματώσει
νέους ή άφθαρτους στο σύστημά του αποσύροντας
τους φθαρμένους δεν κρύβεται...πάντα έτσι έκανε και κάνει.
Ένα μη σχεδιασμένο οικονομικό σύστημα όμως φθείρει και τα πιο ανθεκτικά.

Ο τόπος που υπάρχει από καιρό

Ο αρχαίος κόσμος ανακάλυψε τη δημοκρατία,
ο σύγχρονος τον σοσιαλισμό. Τον πραγματικό,
που είναι η πρακτική εφαρμογή της δημοκρατίας.

Η ελπίδα ήρθε για να μείνει

H 25η του Γενάρη που ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ, την ριζοσπαστική πολυτασική Αριστερά για πρώτη φορά στο τιμόνι της χώρας μας, απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και πως τελικά, όλα αλλάζουν όταν ο αγώνας στηρίζεται πάνω στα διαχρονικά δίκαια της ανθρωπότητας.Ο βασικός στόχος της αλλαγής που επιτεύχθηκε, αλλάζει άρδην τις ταλαντευόμενες συνειδήσεις χτίζοντας τους πρώτους πυλώνες για μια καλύτερη κοινωνική οργάνωση.Το εγχείρημα είναι πολυσύνθετο δύσκολο και πολλές φορές απίστευτα δυσνόητο όμως ταυτόχρονα και κατανοητό για τους αλλόκοτους υφιστάμενους συσχετισμούς.Η ουσία τώρα βρίσκεται μπροστά μας, σε μας, τους απλούς ανθρώπους που δώσαμε αυτή την Ιστορική δυνατότητα, σ' ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό δημοκρατικό, ως φερέλπιδες, να το καθοδηγήσουμε και να μας καθοδηγήσει σε αυτή την καθοριστική Ιστορική καμπή για όλες τις κοινωνίες του κόσμου!

Ακέραια σκυτάλη ένα μικρό δικαιοσύνης λιθαράκι

Όταν το παρελθόν το παρόν και το μέλλον
θα σταματήσουν να είναι ένα και το αυτό, τότε
οι κοινωνίες πραγματικά θα μελετούν θα ζουν και θα προσδοκούν!

Μια τάξη που τα φτιάχνει όλα και που πρέπει να τ' αλλάξει

Πριν από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, οι πόλεμοι γίνονταν για τις κατακτήσεις και τις επιρροές αυτές καθ' αυτές.Με τον ερχομό του πρώιμου σοσιαλισμού και εν συνεχεία της εξέλιξής του σε αληθινή επιστήμη όλα άλλαξαν.Από τότε προσπαθούν να νικήσουν την εργατική τάξη.Η εναλλαγή της φρίκης με την "καλοζωία" που βλέπουμε σε κάθε ανοιγόκλειμα των ματιών, στοχεύει κατευθείαν στο συγκεκριμένο εγκεφαλικό έμφραγμα των λαϊκών μαζών ούτως ώστε να μην βρουν ποτέ την φυσική τους τάξη για την πάλη.

Η εποχή της επαναστατικής περιόδου εισέρχεται όταν δεν εισακούεται το αυτονόητο.

Οι μόνες συμμαχίες που έχουν επιβεβλημένο χαρακτήρα
είναι αυτές που έχουν αληθινή συνεν(νόηση).Κυρίως όμως
συμμαχίες γίνονται με τον λαό ώστε να γίνει κάτι.Ο καπιταλισμός
βαρβαροποιήθηκε όχι μόνο εξαιτίας της μέθης του συσσωρευμένου
κεφαλαίου και πλούτου αλλά και επειδή εμπεριέχει και τα
προηγούμενα συστήματα μέσα του.Επομένως εσείς που
έχετε αναλάβει την κοινωνική απελευθέρωση σε αντικειμενική
διάσταση, να ξέρετε σε ποια ή για ποια εποχή το κάνετε!