Που είναι η ζωή;

Τι είμαστε; οι εγκλωβισμένοι στα κράτη του ζόφου.Να μπορούσαμε να το καταλάβουμε αυτό βαθιά και να ενεργούσαμε ανάλογα...γιατί μόνο επιφανειακά το πιάνουμε και μοιρολατρικά.Μετά εισχωρούν τα λάθη και οι αυταπάτες που γκρέμισαν τις προσδοκίες μας και μας φταίνε όλοι και ταυτοχρόνως κανείς, αφού τα συμπεράσματά μας για το κοινωνικό γίγνεσθαι ήταν λάθος.Στον καπιταλισμό λοιπόν δεν πρέπει να "προσμονούμε" τίποτα απολύτως παρά μονάχα την πτώση του για να φανούν όλα τα φυσικά ανθρώπινα καλά.Η "προσμονή" όμως ολοένα και να φουντώνει!...

Το μέλλον της ελεύθερης ανάπτυξης του καθενός προς όφελος της ανθρωπότητας

Στην εποχή της Παρισινής Κομμούνας αν δεν κάνω λάθος ο Ζολά, είχε πει αρνητικά: "για να ηρεμήσουν κάποια πνεύματα επιτέλους".Κάπως έτσι είναι και σήμερα.Φτώχεια, ανισότητα, πόλεμοι, ασθένειες κ.α. σε ασύλληπτο βαθμό για την εποχή μας.Αλλά ηρεμεί ο άνθρωπος με την καταστολή και το φόβο; Ποτέ δε συνέβηκε, γιατί να συμβεί τώρα; Με τέτοιες πρωτοφανείς αντιθέσεις μόνο το αντίθετο μπορεί να γίνει.Θα μου πει κάποιος "γιατί τους νοιάζει;" και βέβαια όχι, απαντώ!Όμως τα γραφόμενα δεν απευθύνονται στους καταπιεστές μα στους καταπιεζόμενους.Γιατί οι τελευταίοι, όλοι εμείς δηλαδή, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως ποτέ στα χρονικά της ανθρώπινης ύπαρξης, η αδικία δεν ηρέμησε τους ανθρώπους.Το δίκιο του ανθρώπου είναι το παν.Άσχετα αν με τα διαίρει και βασίλευε δε φαίνεται.Όλοι οι άνθρωποι αγωνίζονται στο τέλος για τα δίκαιά τους και το χάος δεν το δέχονται.Όταν απλώνεται η αδικία και τα κοινωνικά συμβόλαια παραβιάζονται, οι άνθρωποι αλλάζουν γοργά.Άλλοι στη σωστή κατεύθυνση και άλλοι στη λάθος, ναι, για συγκεκριμένους λόγους όμως αν το ψάξουμε.Παρ'όλα αυτά έτσι γεννιέται η πάλη, η ταξική πάλη.Η πάλη για το δίκιο, για την ελευθερία και τον αληθινό Πολιτισμό.Δεν είναι τυχαίο που ακόμη αυτές οι έννοιες ζουν στα όνειρα κάθε ανθρώπου που αδικείται.Και θα συνεχίσουν να ζουν μέχρι να εκπληρωθούν.Κι ας λέγονται όλα αυτά ονειροπολήσεις ονειροπαρμένων.Όλα αυτά ήταν, είναι και θα παραμείνουν το μέλλον της ανθρωπότητας.Μπορούμε να αμφιβάλλουμε για όλα, αλλά για τις πραγματικές δυνατότητες της ολοκλήρωσης του ανθρώπου που εναρμονίζεται με το μυστικό της ύπαρξης δεν μπορούμε και δεν πρέπει!Η βαρύτητα πάντως στη Φύση που τα κρατάει στη θέση τους όλα δεν έχει χαθεί...

Όνειρο και εφιάλτης.Η πιο βιώσιμη άρνηση της άρνησης

Σε ολόκληρη την ανθρώπινη Ιστορία ποτέ δεν μπόρεσε ένας εφιάλτης να νικήσει ένα μεγάλο όνειρο.Ποτέ ένας εφιάλτης δεν εδραιώθηκε και στην ουσία έπεφτε απ' το μεγάλο αυτό όνειρο.Κάθε φορά και σ' ένα άλλο στάδιο, μ' ένα βήμα εμπρός το όνειρο διέλυε τον εφιάλτη.Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην αγαπάει τα όνειρα.Αντίθετα μισεί τους εφιάλτες και παλεύει να τους διώξει όσο κι αν τους φοβάται. Η επικράτηση του ονείρου έχει νομοτελειακή φύση όπως το πιο μεγάλο, της όμορφης ελευθερίας μέσω της πραγματικής δημοκρατίας.Το πισωγύρισμα ενός εφιάλτη λειτουργεί ως καταλύτης για το γλυκό το όνειρο που 'ναι να ρθει.Ένα όνειρο το θέλουν οι πάντες, έναν εφιάλτη κανείς.Οι εφιάλτες γεννούν τα σπουδαία όνειρα για έναν κόσμο καλύτερο και δικαιότερο.Είναι το πιο σίγουρο πράγμα που τελικά θα συμβεί.Το πιο αφελές δεν είναι η πίστη στο μεγάλο όνειρο, όχι, είναι ο ρεαλισμός πως ο εφιάλτης ήρθε για να μείνει...