Δεν είναι ώρα για το χαβά μας

Οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες υποφέρουν από τη διαρκή λιτότητα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, με την ραγδαία υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους, τις ασθένειες που ακολουθούν σαν κρυολόγημα χωρίς καμιά ανθρωπιστική πρόνοια, την χλεύη και την ειρωνεία ανάμεσα σε όλα τα κοινωνικά στρώματα από τα πάνω ως τα κάτω και άλλα λοιπά γνωστά, αλλά, η Γερμανική πολιτική προελαύνει, καλά κρατεί!Οι χθεσινές εκλογές στην Γερμανία, φανέρωσαν τι θα ακολουθήσει.Φαίνεται πρώτα απ' όλα, από την ίδια την απέχθεια του κόσμου της Ευρώπης για τις ελπίδες-αυταπάτες βέβαια, που έτρεφαν όταν σε μια στιγμή, εξανεμίστηκαν από την Ελληνική παράδοση στο "δεν υπάρχει εναλλακτική" (ΤΙΝΑ) το καλοκαίρι του 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ της διάψευσης και της ανείπωτης συμφοράς.Συμφοράς για δεκαετίες, εάν αυτός ο κόσμος δεν ανασυγκροτηθεί γρήγορα, περνώντας στην αντεπίθεση υπερφαλαγγίζοντας τα εμπόδια της αδράνειας και της προκατάληψης.Η Γερμανική Ευρώπη συρρικνώνεται για τα Γερμανικά συμφέροντα και τον επικείμενο σφοδρό οικονομικό πόλεμο που έρχεται ("δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη") μεταξύ των κεφαλαιοκρατών ιμπεριαλιστών.

Η επιβίωση ήταν παλιά και σήμερα είναι η εξέλιξη

Η επιστήμη του διαλεκτικού υλισμού στην γήινη κατάσταση, εξελίσσεται όντως κανονικά μέσω της συμπαντικής Ιστορικής υλιστικής του ιδιότητας ή από τον καιρό της εφεύρεσης του μετασχηματισμού της ύλης και της αξιοποίησής της χωρίς σκοπό, σταμάτησε όπως και η απρόσκοπτη ανάπτυξη της φύσης από τις τεχνολογικές μη εναρμονισμένες δραστηριότητες του ανθρώπου; Πράγματι η σημερινή ταξική κοινωνία είναι διαλεκτικά το ίδιο δυναμική -ως προς τις πρωτογενείς αντιθέσεις διότι θα υπήρχαν πρώιμες ταξικές κοινωνίες ιεραρχικές- με τις προϊστορικές κοινωνίες που εξελίσσονταν με καθαρότερη βούληση για την μετέπειτα ανθρώπινη Ιστορία ή η εκμετάλλευση και η παρατεταμένη βια σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη χρήση μιας "θέσφατης" τεχνολογίας (έχει μπαζωθεί ή ερημωθεί όλη η επικράτεια της γης, τι σόι τεχνολογία ωφέλιμη ειν' αυτή;) της στέρησαν την διαλεκτική εξέλιξη, βυθίζοντάς την στο τέλμα, σε βαθμό που οι πραγματικές σημαντικές ανακαλύψεις εγκαταλείφθηκαν; Όντως ζούμε και αγωνιζόμαστε συνειδητά για τα καλύτερα ή συγκρουόμαστε ασυνείδητα για το τίποτα και για τα χειρότερα; Κάπως πρέπει να εξηγηθεί του πως φτάσαμε από την ανακάλυψη του ελέγχου της φωτιάς και των δυνατοτήτων της, στην εποχή της κατασπατάλησης των φυσικών μας πόρων, των φόρων, των εισοδημάτων, των εξοφλήσεων των λογαριασμών και των ατοπημάτων ως "τελικό προορισμό"...

Η λερναία ύδρα της ταξικής συνεργασίας

Οι σημερινοί μαρξιστές πρέπει να ασκούν σκληρή κριτική για τα κακώς κείμενα.Τα προβλήματα της κοινωνίας του σήμερα και του αδιέξοδου συστήματός της, έχουν πολύπλευρες αιτίες που αν δεν αναλύονται επαρκώς, η επιστήμη του μαρξισμού πως θα εξελιχθεί για να προσφέρει στις σύγχρονες ανάγκες ως προς την λύση των ακόμα μεγαλύτερων βουνών από άλυτες καταστρεπτικές αντιθέσεις;Στα πλαίσια της ανάλυσης του επιστημονικού επαναστατικού μαρξισμού στα σκοτεινά και πάλι χρόνια, η διαλεκτική φύση των αντιθέσεων ανανεώνεται και μπερδεύεται με αστρικές ταχύτητες.Η πλειοψηφία της κοινωνικής μάζας έχει διασπαστεί όπως η σχάση της πυρηνικής φυσικής .Ταξικά δηλαδή πρέπει να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους χωρίς να "χαϊδεύουμε" αυτιά.Πάντα βέβαια δημοκρατικά υπομονετικά και με ανοιχτό μυαλό.Όλες οι υποτελείς τάξεις και τα στρωματά τους έχουν μεγάλα μερίδια ευθυνών για τα επιπρόσθετα δεσμά, τα εμπόδια και τις ψυχρολουσίες της αναβαλλόμενης κοινωνικής απελευθέρωσης.Στα χρόνια του Μαρξ και του Λένιν ( πιο πίσω, ακόμη πιο φρικτή η κατάσταση) οι εργάτες και οι αγρότες είχαν τεράστια ποσοστά αναλφαβητισμού.Και τα όποια λάθη τους είχαν τις λογικές δικαιολογίες τους.Αυτό δεν ισχύει όμως για τον κόσμο της εργασίας και της δημιουργίας των ημερών μας.Οπότε τα σφάλματα καθίστανται το λιγότερο ανεπίτρεπτα, σε έναν κόσμο που όλοι ξέρουν να γράφουν και να διαβάζουν και πολλοί αποφοιτούν έχοντας πτυχίο πανεπιστημίου!Εκ των πραγμάτων οι άνθρωποι είναι εξυπνότεροι...και πρέπει να πάρουν τα πράγματα στα σοβαρά ως μέλη μιας ανθρωπότητας που κινδυνεύει άλλη μια φορά!

Οι απάτες του δουλοκτητικού φεουδαρχικού καπιταλισμού

Την μπουρζουαζία την πραγματική δεν την βλέπουμε στην καθημερινότητα.Βλέπουμε τους ημιμαθείς μικρομπουρζουάδες και την εργατική κουτοπόνηρη και προδοτική ελίτ. Μικρούς μεσαίους καταστηματάρχες, επαγγελματίες των υπηρεσιών κατ' ευφημισμό, ανταγωνιστικούς εργαζόμενους με χίλια δυο προβλήματα ψυχολογικής φύσης ανέγγιχτα, κληρονομιούχους εισοδηματίες για να κάνουν τι; για να βάλουν κάτω γνωστούς κι αγνώστους και που δεν σκέφτονται τίποτα άλλο παρά μόνο το κέρδος σε βάρος όλων και δη περισσότερο κι από τους ίδιους τους κυρίαρχους που τους - μας καταστρέφουν. Είναι μονόδρομος της κοινωνίας η κατανόηση των ταξικών συσχετισμών και σχέσεων για μια καλύτερη πραγματικότητα!

Απ' τον τρόμο βγαίνει νόσος

Γιατί οι καπιταλιστές και οι αυλάρχες τους εφόσον βλέπουν
την καταστροφή του συστήματος που υπερασπίζονται να ξαναέρχεται,
δεν κάνουν τίποτα έξυπνο για να το σώσουν; Διότι η ηλιθιότητα και
η εγκληματική παραφύση του εκμεταλλευτή-σαδιστή δεν τον αφήνουν.
Η ζωή είναι σημαντική για να την αφήνουμε στην αυτόματη αιώνια αλλαγή!

Το τέλος της Ιστορίας... των αστών

Κάθε μέρα που περνάει μέσα στην βαθιά κρίση του συστήματος γίνεται καθαρότερο κι από το τελειότερο τηλεσκόπιο τί ακριβώς επιδιώκει η παγκόσμια αστική τάξη.Το άκρον άωτον του αδύνατου.Να καταργήσει τις κοινωνικές τάξεις στον καπιταλισμό με νόμο(!!!)Κέρδος και τάξεις πάνε μαζί η εκμετάλλευση είναι ταξική!

Το δίκιο έχει τη δική του δύναμη

Οι πλούσιοι ξέρουν καλά τα συμφέροντά τους και την τάξη τους.Οι φτωχοί πάλι δεν τα ξέρουν καθόλου, ούτε καλά-καλά την τάξη τους.Καλά, όχι κι όλοι.Αιώνιο όμως το πρόβλημα.Έρχεται κάποια στιγμή που την μαθαίνουν.Σωστά;Λάθος, "αιώνιο" κι αυτό.Το δεύτερο είναι που δημιουργεί το περίφημο θέατρο του παραλόγου.Και οι πλούσιοι έγιναν περισσότεροι εξαιτίας της παραλογίας των φτωχών να πλουτίσουν λιγάκι, αντί να θέλουν να ζούνε όλοι καλά και να αγωνιστούν γι' αυτόν τον σπουδαίο και ακέραιο σκοπό.Όπως αξίζει σε κάθε άνθρωπο χωρίς να το αμφισβητεί κανείς λογικός άνθρωπος με αισθήματα, τουλάχιστον ανοιχτά, γιατί, έχουμε κι αυτό...Το θέμα τού ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτός ο σκοπός, έγκειται στην προσπάθεια που δεν γίνεται ή που δεν ολοκληρώνεται.Οι κοινωνικές τάξεις που σχηματίστηκαν από την πρώτη στιγμή όταν ο άνθρωπος υποδουλώθηκε από τον άνθρωπο, παίζουν τον ίδιο ρόλο κι ας έχουν "μετασχηματιστεί" τα συστήματα.Ο ρόλος των τάξεων είναι η διαρκής σύγκρουση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και των συμφερόντων της εργατιάς και των λαϊκών στρωμάτων της, για τον έλεγχο των μέσων παραγωγής που παράγουν τα αγαθά της επιβίωσης και της καλυτέρευσης της ανθρώπινης ζωής.Μόνο που η τάξη των φτωχών δεν συγκρούεται συνειδητά και με την συνέπεια που την έχει απόλυτη ανάγκη, γι' αυτό και έχουμε τα αλλεπάλληλα τετελεσμένα της αλγεινής και ανεξέλεγκτης πραγματικότητας.Ο πόλεμος αυτών των κοινωνικών βασικών τάξεων είναι τόσο πραγματικός όσο το αστρικό νεφέλωμα που κυοφορεί μέσα του το καινούργιο ηλιακό ή διαγαλαξιακό σύστημα.Ποτέ δεν τελειώνει μέχρι την επικράτηση της αρμονίας στην ανθρωπότητα που είναι προορισμένη!Και δεν κρύβεται μ' ολάκερο μιλιταρισμό!

Γνήσια κι αληθινή τέχνη

Έχουμε αποθηκεύσει τόση πολλή τέχνη απ' όλους τους
αιώνες, που σήμερα δεν χρειαζόμαστε άλλη, έχουμε
υπέρ αρκετή (προς το παρόν τουλάχιστον) για να αφυπνιστεί ο
ανθρώπινος νους.Έχει καταντήσει υποκρισία και συνεργάτης της αδικίας... Πρέπει η τέχνη να αποκτήσει οργανική σχέση με την πλειοψηφία του κόσμου!

Έκαστος εφ' ω ετάχθη;

Το καράβι μπορεί να οδηγείται από έναν ή και περισσότερους, όμως οι επιβάτες είναι που βλέπουν εάν η πορεία του είναι η σωστή που είχαν επιλέξει για να ταξιδέψουν.Οι επιβάτες επιβιβάζονται για έναν προορισμό που τους υπόσχεται το πλήρωμα του καραβιού να τους μεταφέρει με τα ανάλογα ναύλα.Ποια είναι η διαφορά όταν έχεις κλείσει να πας σ' ένα μέρος και σε πάνε αλλού, με την ζωή που σου έταξαν -με ναύλα ατελείωτα- που όχι μόνο δεν την βλέπεις ακόμη, αλλά δεν θα την δεις και ποτέ; Έτσι είναι τόσο απλά. Γιατί σε ατομικό επίπεδο καθαρά περιστασιακό να εξεγείρεσαι ενώ σε συλλογικό καθαρά μελλοντικό καθόλου; Και εν πάση περιπτώσει ως πότε θ' ασχολείσαι με ό,τι πιο ασήμαντο υπάρχει, τούτη την ώρα και την κάθε ώρα, που σε όλους μας χρειάζονται τα πιο σημαντικά; Μα κι αν σε τίποτα πια δεν πιστεύεις, αυτός είναι και ο λόγος που τίποτα δεν θα 'χουμε κι όλοι!...Η συνείδηση-παρέμβαση στο εκάστοτε στημένο πεπρωμένο, θεωρείται το κλειδί για την αντικειμενική λύση των κοινωνικών προβλημάτων.

Ο άνθρωπος και οι φραγμοί της εκπληκτικής φαντασίας του

Κατ' επανάληψη έχει αποδειχτεί Ιστορικά πως οι άνθρωποι αλλάζουν την πραγματικότητα προς το καλύτερο αλλά και προς το χειρότερο, σαν την κίνηση του εκκρεμούς ρολογιού.Πότε προς τ' αριστερά με κατακτήσεις και πότε προς τα δεξιά με τις αναιρέσεις τους.Αν κάναμε έναν απολογισμό για να αποτιμηθεί η αξία και η χρησιμότητα των κοινωνικών αλλαγών που έγιναν και που αναιρέθηκαν ή ποια κοινωνική ταξική κίνηση έχει σήμερα τις περισσότερες επιρροές στην πλειοψηφία του κόσμου, θα διαπιστώναμε έκπληκτοι πως κατά κάποιο τρόπο, βγαίνει ισοπαλία.Όντως οι σφοδρές διαλεκτικές συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και στις δυνάμεις της συντήρησης-οπισθοδρόμησης είναι ίσες στο αποτέλεσμά τους, με την ακρίβεια της μηχανικής ενός εκκρεμούς.Οι ηττημένοι στην ουσία δεν χάνουν και οι νικητές εν τέλει δεν κερδίζουν, γιατί οι αντιθέσεις εξακολουθούν να υφίστανται και δεν λύνονται.Το γεγονός ότι φαίνεται να κυριαρχεί κατά κράτος ο καπιταλισμός( το πιο εφήμερο) δεν λέει τίποτα γιατί και η φεουδαρχία με τη μοναρχία για αιώνες κυριαρχούσαν, έδειχναν πανίσχυρα συστήματα.Με τα παραπάνω θέλω να καταδείξω τις αιτίες της παραπλάνησής μας, δηλαδή του δογματισμού του τίποτα δεν αλλάζει.Η φλογερή επιθυμία για δημοκρατία κι αρμονική κοινωνία εκείνων που δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, δεν σβήνει με καμία δύναμη, παρά την ανείπωτη βαρβαρότητα εκείνων που δεν νοιάζονται για τίποτα.Έτσι οι ηττημένοι κάποτε αστοί (οι λίγοι που πήραν κι άλλους λίγους μαζί) έγιναν κυρίαρχοι αλλά δεν κερδίζουν επειδή και οι ηττημένοι προλετάριοι (οι πολλοί που όσοι κι αν φύγουν παραμένουν οι πολλοί) είναι προορισμένοι να κερδίσουν κι αυτοί μια για πάντα.Απολύτως ρεαλιστικό σαν τον πολυάριθμο στρατό που λόγω αριθμητικής υπεροχής αργά ή γρήγορα στο τέλος κατισχύει.Το μέγα λάθος που ευθύνεται για την επανάληψη της κοινωνικής Ιστορίας σαν τραγωδία πρώτα και μετά σαν φάρσα, είναι οι μετασχηματισμοί της ανόργανης ύλης με εγκληματική επιπολαιότητα-αμέλεια και οι μηχανικοί νόμοι που πήραν την θέση του απλού ανθρώπινου ενστίκτου που δεν του φτάνει μόνο να ζήσει να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να εξερευνήσει, να συμβάλλει, να νιώσει τη φύση, αλλά, να επιβληθεί μέσω μιας πρόστυχης δύναμης, της πολυτέλειας!Καθυστερώντας την νοητική εξέλιξη, την πραγματική πολιτική συνείδηση μιας κοινωνικής παγκόσμιας ολοκλήρωσης-αίνιγμα.Ενώ τα έχουμε εφεύρει ή επινοήσει νοητά όλα αυτά, παραδείγματος χάριν, από τον γήινο ανθρώπινο χρόνο για καθαρά πρακτικούς βοηθητικούς λόγους, τους αριθμούς για μέτρηση εκτάσεων, τις πρώιμες ανακαλύψεις του χαλκού και του σιδήρου, του τροχού, της γραφής και της τυπογραφίας, μέχρι την ύστερη μαζική αγροτική παραγωγή, την βιοτεχνία, την βιομηχανία, την βιομηχανική και ψηφιακή κίνηση, τις ενώσεις της Χημείας, ασχέτως (!) αν καταλήγουν στην Αλχημεία.Με λίγα λόγια, ο έλεγχος των παραγόμενων προϊόντων-αγαθών-ανακαλύψεων έχει χαθεί τελείως δίχως κανένα αληθινά κοινωνικό σκοπό.Με τη σειρά μου, κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, δεν ανήκουμε στους απλοϊκούς μηχανικούς νόμους έτσι ελαφρά τη καρδία ούτε στο τεχνολογικό σπουδαιοφανές περιβάλλον που καταναγκαστικά "ζούμε" και δεν μας αξίζει καθόλου να το πιστεύουμε, όταν μάλιστα απομακρυνόμαστε επικίνδυνα από την φυσικότητα της οργανικής υλικής και διανοητικής μας υπόστασης!

Καταργώντας την καταστροφή

Ο σοσιαλισμός είναι το σύστημα εκείνο που καταργεί την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής καταργώντας αυτόματα και την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.Ο τρόπος οργάνωσης μιας οικονομίας σχεδιασμένης για τις ανάγκες όλων των ανθρώπων που κατοικούν πάνω στη γη χωρίς το κέρδος να είναι πιο πάνω από αυτούς.Είναι το στάδιο εκείνο της ανθρώπινης εξέλιξης (που δεν το αφήνουν να φανεί), που προετοιμάζει την ανθρωπότητα για την φυσιολογική ενοποίησή της με βάση: την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής από τους ίδιους τους εργάτες που παράγουν, χωρίς μεσάζοντες και διευθυντές, την συνείδηση της πολιτικής συμμετοχής χωρίς προνόμια και αξιώματα σε όλες τις αποφάσεις που την αφορούν και την κοινωνική απελευθέρωση προς την κομμουνιστική αρμονική κοινωνία.Μια κοινωνία που θα έχει μάθει να οργανώνεται όχι σε βάρος του άλλου αλλά να αναπτύσσεται πραγματικά υπέρ του σε τέτοιο βαθμό ποιότητας που η σημασία της ζωής θα συγκλονίζει.Τα σύνορα θα πέσουν σαν τείχη που μάταια κάποτε χτίστηκαν φέρνοντας μαζί τους φρικιαστικούς πολέμους.Η ιδιοκτησία θα έχει ξεπεραστεί ως φιλοδοξία και ευαρέσκεια γιατί οι πάντες θα έχουν καταλάβει-συνειδητοποιήσει βαθιά το πόσο μεγάλη ήταν αυτή η αιτία των άσκοπων δεινών τους.Η ειρήνη θα εδραιωθεί όπως ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη Ιστορία και η σύγχρονη κοινοκτημοσύνη θα γλυκάνει το νόημα της ύπαρξης της ζωής για κάθε ον.Οι νόμοι θα είναι μέσα σε κάθε άνθρωπο και το κράτος δεν θα χρειάζεται αφού οι άνθρωποι θα έχουν μάθει πλέον με τόσους αιώνες φραγμών.Αυτός είναι ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός με λίγα μόνο λόγια κι όχι βέβαια αυτός που μας λένε οι εχθροί του -με την ύπουλη διαστρέβλωσή του- που τρέμουν μη και χάσουν τα "προνόμιά" τους...

Το κράτος που δεν είναι του λαού

Μια χώρα που παραδίνεται πολιτικά και οικονομικά (Tο Όχι που έγινε Ναι) αθετώντας κατ' επανάληψη ακόμη και τις βασικές έννοιες της καπιταλιστικής αστικής "δημοκρατίας", δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα ώστε να λειτουργήσουν -ούτε και στοιχειωδώς αξιοκρατικά- οι δημόσιοι κοινωνικοί θεσμοί υπέρ του λαού.Πρωτίστως η εκπαίδευση και η υγεία.Ακόμη χειρότερα βέβαια οι διοικητικές, περιφερειακές και τοπικές υπηρεσίες.Το καπιταλιστικό κράτος είναι φίσκα στην γραφειοκρατία και επιλέγει πάντοτε τους πρόθυμους για ιεραρχικές υπηρεσίες με το αζημίωτο φυσικά.Η δημοσιουπαλληλία χωρίς ικανότητες, χωρίς κανένα κοινωνικό έλεγχο και χωρίς δικαιοσύνη, ήταν είναι και θα παραμείνει το στήριγμά του από την αρχή της εδραίωσής του!Το κράτος ελέγχεται από την οικονομική ολιγαρχία και τοποθετεί ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής για κερδοφορία, τους κατάλληλους ακατάλληλους προσφέροντάς τους ένα γραφείο όπου μέσα από αυτό, παίρνονται οι πιο κρίσιμες ζωτικές αποφάσεις. Αποφάσεις που στόχο έχουν να κατακερματίζουν τον κοινωνικό ιστό.Συνεπώς μην εκπλησσόμαστε όταν θα βλέπουμε σε διευθυντικές ή καίριες θέσεις ευθύνης, πρόσωπα ανερμάτιστα, παράξενα ή ακόμη και μισότρελα.Έτσι το θέλησε ο μηχανισμός των ταξικών συμφερόντων της μονοπωλιακής-ολιγοπωλιακής και χρηματοπιστωτικής κυριαρχίας, το δήθεν κράτος τους...

Πίστη στη ζωή με αυτοθυσία καθημερινή

Πολλά πράγματα δεν μπορούμε ούτε καν να υποψιαστούμε τον λόγο ή τους λόγους που γίνονται.Το γνωρίζουμε πως είμαστε κόκκοι άμμου κι άλλο τόσο, όταν σηκώνουμε τα μάτια μας στον έναστρο ουρανό ούτε κι αυτό. Ωστόσο ενώ το ξέρουμε ως τα μύχια δεν ζούμε με το πραγματικό ενδιαφέρον που μας αρμόζει, μάς αξίζει.Μάταια λέμε... Παρ' όλα αυτά γίνεται παντελώς αδύνατο με φυσικούς όρους -κι όχι μόνο με μεταφυσικούς- να εξελίσσονται όλα στο όνομα της ματαιότητας.Από τους κύριους λόγους του παράδοξου για να μην θεωρούμε τη ζωή και την ύπαρξη ως μάταιες υποθέσεις και τα όσα μας συμβαίνουν.Η ύπαρξη της προσωρινής μοναδικότητας του πλανήτη μας στο ηλιακό σύστημα, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι χωρίς ζωή πλανήτες του ίσως να ήταν σαν και τον δικό μας σε προγενέστερο διάστημα, φανερώνει την ένδειξη αίτιου-αιτιατού και σε καμία περίπτωση του μάταιου ή του σκοτεινού-χωρίς νόημα τυχαίου.Μάταιο χαρακτηρίζεις κάτι το οποίο δεν έχει ούτε αληθινή αιτία ούτε και αληθινό αποτέλεσμα εν προκειμένω στο πλανητικό σύστημα που είμαστε μέλη του και παράλληλα στο κοινωνικό μας σύστημα, για κάτι που αληθινά δεν προσπάθησες για πολλούς και διάφορους λόγους, δίκαιους και άδικους.Αυτό λοιπόν είναι πράγματι μάταιο!Είναι μάταια άραγε η ομορφιά ή το αντίθετο της φύσης και οι ενδιαφέρουσες μυστήριες αντιθετικές και μετρημένες εναλλαγές της; Ή μήπως είναι μάταιος ο τρόπος της παρατήρησης και της συμπεριφοράς μεταξύ μας, επικαλούμενοι ενστικτωδώς και διαρκώς τη χαοτική κατάσταση γύρω μας που στην ουσία εμείς φτιάχνουμε; Ένα πάντως θα είναι σίγουρο στην αιωνιότητα: με την αλλαγή και την καλυτέρευση του ανθρώπου, οι χαρές και οι δημιουργίες θα γίνουν απείρως περισσότερες από τις λύπες και τις καταστροφές.Φύτεψε ένα δέντρο κι άφησέ το να μεγαλώσει για πάντα!