Το κράτος που δεν είναι του λαού

Μια χώρα που παραδίνεται πολιτικά και οικονομικά (Tο Όχι που έγινε Ναι) αθετώντας κατ' επανάληψη ακόμη και τις βασικές έννοιες της καπιταλιστικής αστικής "δημοκρατίας", δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα ώστε να λειτουργήσουν -ούτε και στοιχειωδώς αξιοκρατικά- οι δημόσιοι κοινωνικοί θεσμοί υπέρ του λαού.Πρωτίστως η εκπαίδευση και η υγεία.Ακόμη χειρότερα βέβαια οι διοικητικές, περιφερειακές και τοπικές υπηρεσίες.Το καπιταλιστικό κράτος είναι φίσκα στην γραφειοκρατία και επιλέγει πάντοτε τους πρόθυμους για ιεραρχικές υπηρεσίες με το αζημίωτο φυσικά.Η δημοσιουπαλληλία χωρίς ικανότητες, χωρίς κανένα κοινωνικό έλεγχο και χωρίς δικαιοσύνη, ήταν είναι και θα παραμείνει το στήριγμά του από την αρχή της εδραίωσής του!Το κράτος ελέγχεται από την οικονομική ολιγαρχία και τοποθετεί ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής για κερδοφορία, τους κατάλληλους ακατάλληλους προσφέροντάς τους ένα γραφείο όπου μέσα από αυτό, παίρνονται οι πιο κρίσιμες ζωτικές αποφάσεις. Αποφάσεις που στόχο έχουν να κατακερματίζουν τον κοινωνικό ιστό.Συνεπώς μην εκπλησσόμαστε όταν θα βλέπουμε σε διευθυντικές ή καίριες θέσεις ευθύνης, πρόσωπα ανερμάτιστα, παράξενα ή ακόμη και μισότρελα.Έτσι το θέλησε ο μηχανισμός των ταξικών συμφερόντων της μονοπωλιακής-ολιγοπωλιακής και χρηματοπιστωτικής κυριαρχίας, το δήθεν κράτος τους...