Καταλαβαίνοντας το παρελθόν ξεθολώνει το ζοφερό παρόν

Στο προηγούμενο άρθρο τονίστηκε ότι ο 20ος  αιώνας είναι η πεμπτουσία του σχηματισμού των κολοσσιαίων μονοπωλίων που ελέγχουν όλα τα μέσα παραγωγής και που συντηρούν τη ζωή σήμερα,  εφόσον (κάποια στιγμή) θέλουμε να βρούμε την άκρη γιατί η ανθρωπότητα γυρνάει στη γενική βαρβαρότητα χωρίς επιστροφή -εάν δεν το αλλάξουμε όλοι μας ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός και της καθεμιάς.Επίσης τονίστηκε η καθοριστική και εκπαιδευτική-αγωνιστική συμβολή των Μαρξ και Ένγκελς που με τα έργα  τους έφεραν έναν φρέσκο κι ανώτερο διαφωτισμό που απευθυνόταν στη διεθνή εργατική τάξη ως ένα νέο στάδιο της κοινωνικής εξέλιξης,  κοσμοϊστορικής σημασίας.Η τάση για ελευθερία και ενοποίηση του ανθρώπου είναι εγγενής δλδ ακατανίκητη.Το γεγονός αυτό,  ήταν θέμα χρόνου να συμβεί επειδή η ιστορική κίνηση προχωράει ακάθεκτη όπως και η φυσική κίνηση της Φύσης.Όχι απαραίτητα με την ίδια κατάσταση πάντως.Έχει απλά γενικές ομοιότητες και κραυγαλέες ειδικές διαφορές, όπως για παράδειγμα, τα προσωπικά, ολιγαρχικά συμφέροντα στην κοινωνία που είναι τροχοπέδη στην κοινωνική Ιστορία της εξέλιξης.Υπό αυτή την έννοια, η Ιστορία δεν κινείται πραγματικά εξελικτικά.Παρ' όλα αυτά κάποια στιγμή οι κοινωνικοί αγώνες επαναφέρουν το χαμένο έδαφος και κάτι πάει να γίνει.Το νέο αυτό στάδιο λοι­πόν, που λέγεται η αφύπνιση του εργατικού και λαϊκού κινήματος σε παγκόσμια κλίμακα και που έλαμψε με τις τέσσερις Εργατικές Διεθνείς Οργανώσεις*  με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, έβαλε τεράστια εμπόδια στους κεφαλαιοκράτες και στην καπιταλιστική παραγωγή (ακόμη περισσότερα στον αιώνα μας, εξού και πάλι τα ίδια, είναι ο ιμπεριαλισμός) και έτσι οι τελευταίοι, αντέδρασαν  με το καρότο και το μαστίγιο της αντεπανάστασης σε όλη αυτή την περίοδο, από τον 1ο και 2ο ιμπεριαλιστικό ΠΠ με ένα διάλειμμα μεταξύ τους, που ονομάστηκε Μεσοπόλεμος ο οποίος παρεμπιπτόντως,  σκοπίμως, δημιούργησε το φασιστικό και ναζιστικό τέρας,  τους εθνικοαπελευθερωτικούς-αντιαποικιακούς Πολέμους, τους Εμφύλιους και Ψυχρούς Πολέμους, Πολέμους ρεβανσιστικούς που άλλαζαν τα σύνορα, τις γεωπολιτικές αλλαγές, τους διπλωματικούς, τους οικονομικούς, τους πολιτισμικούς και ενεργειακούς Πολέμους, μέχρι τις έγχρωμες "επαναστάσεις" μπας και σταματήσουν οι εχθροί-λαοί να αγωνίζονται για το μεγάλο,  ενωτικό και πανανθρώπινο κάλεσμα του σοσιαλισμού. 

Συνεχίζεται...

* 1.Η 1η Διεθνής ιδρύθηκε από τους Μαρξ και Ένγκελς το 1864 ως γενικό επιτελείο συντονισμού και συνεργασίας με τη διεθνή εργατική τάξη  (Διεθνής Ένωση των Εργαζομένων ΔΔΕ).

2.Η 2η Διεθνής δημιουργείται το 1889 με περισσότερα και σύνθετα καθήκοντα τα οποία θα φανούν καταστρεπτικά το 1914 εξαιτίας της στροφής των σοσιαλιστών της Γερμανίας και της Γαλλίας να ψηφίσουν τις πολεμικές πιστώσεις των αστικών τους τάξεων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.Η διάλυση και η επανασύστασή της αποτέλεσαν τον ορισμό της σύγχυσης με τη δημιουργία της 2 1/2 Διεθνούς ή την Ένωση των σοσιαλιστικών κομμάτων για τη διεθνή δράση ΕΣΚ. 

3.Η 3η Διεθνής ή Κομιντέρν (την Κομμουνιστική Διεθνή), ήταν το αποτέλεσμα του οπορτουνισμού των αρχηγών της 2ης διεθνούς όπως είχε καταγγείλει ο Λένιν ότι πρόδωσαν τον διεθνιστικό τους ρόλο.Ο Λένιν αγωνίστηκε για την ανάγκη επιστροφής στην αφετηρία, δηλαδή, την αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, σύμφωνης με το όραμα του Μαρξ στα πρότυπα της 1ης Διεθνούς.Μετά το θάνατο του Λένιν η Κομιντέρν μπαίνει σε απίστευτες περιπέτειες και στην ουσία δεν επιτελεί σωστά τα καθήκοντά της μετά το 1927 όταν απομακρύνεται ο Λέον Τρότσκι.

4. Η 4η Διεθνής ιδρύθηκε από τον Λέοντα Τρότσκι σε μια εποχή από τις πιο σκοτεινές της αστικής αντίδρασης, της ανόδου του Χίτλερ.Η πολιτική της σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί συνεπής σύμφωνα και με την αξιοπιστία του ιδρυτή της.Οι ακραίες όμως συνθήκες της παγκόσμιας απομόνωσης και των πισωγυρισμάτων δεν την έκαναν ιδιαίτερα "γνωστή" ή αποτελεσματική στους μετέπειτα κοινωνικούς αγώνες του εργατικού, κομμουνιστικού κινήματος.

Καταλαβαίνοντας το παρελθόν ξεθολώνει το ζοφερό παρόν

Για να καταλάβουμε ουσιαστικά για ποιο λόγο έχουμε αυτή την πρωτοφανή για την εποχή μας στασιμοβαρβαρότητα, που ήρθε για τα καλά από το παρελθόν και για τα καλά θέλει να παραμείνει απειλώντας τον ανθρώπινο πολιτισμό, θα πρέπει να γυρίσουμε την Ιστορική κίνηση των κοινωνικών μαζών 120 χρόνια πίσω, στις αρχές δηλαδή του 20ου αιώνα, του λεγόμενου και σωστά, ο αιώνας των λαών.Από το 1900 και δώθε ξεκινάει μια εποχή όπου οι τεχνολογικές ανακαλύψεις (με υπερβολική υπερεκτίμηση όπως αποδείχτηκε και καταστροφική) της αστικής εκβιομηχάνισης ως παγκόσμιου παραγωγικού μοντέλου ανατρέπουν ολοκληρωτικά τις παραδοσιακές κοινωνίες που έως πριν οι παραγωγικές σχέσεις ήταν απομονωμένες με την μορφή της αυτάρκειας.Το βιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο μέσα σε 100 χρόνια διεισδύει σταδιακά σε όλη την υδρόγειο και καταστρέφει μεγάλα κομμάτια της προκαπιταλιστικής απλής παραγωγής των αγαθών στα υπό διαμόρφωση έθνη κράτη.Οι αυτοκρατορίες με τις τεράστιες επικράτειες φαίνονταν ξεπερασμένες από καιρό, δεκαετίες, αν όχι εκατονταετίες.Οι κατακτήσεις της νέας εκμεταλλευτικής τάξης που ηγείται στη μαζική παραγωγή νέων και φθηνών προϊόντων από μακρινές χώρες,  που εκμεταλλεύτηκε τις πρώτες ύλες και τους ντόπιους πληθυσμούς ως εργατική δύναμη, της δίνει την ώθηση για γεωγραφικές, γεωοικονομικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις υπέρ των συμφερόντων της.Το χρηματιστικό κεφάλαιο μαζί με το βιομηχανικό αρχίζει να ελέγχει όλους τους κλάδους της παραγωγής και του εμπορίου.Μεγάλες εταιρίες ξεκινούν την μονοπωλιακή τους πολιτική εκείνη την εποχή και απεργάζονται σχέδια πολιτικά και στρατιωτικά για την διεθνοποίηση των κεφαλαίων τους ώστε να φτάσουν σε αυτό που βλέπουμε σήμερα, τους κολοσσούς των βιομηχανικών και προσφάτως ψηφιακών μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων που καταδυναστεύουν τις ζωές όλων των ανθρώπων στο σημερινό χρηματιστηριακό πάρτι.Και για να μην φεύγουμε απ' την εποχή για την οποία αναφερόμαστε,  έχει προηγηθεί στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα,  η Άνοιξη των Λαών με την επανάσταση του 1848 σ' ολόκληρη την Ευρώπη σαν ντόμινο για την τελική πτώση των παμπάλαιων μοναρχιών.Εδώ, σε αυτή την ταραγμένη εποχή που έρχεται σαν σε συνέχεια της Γαλλικής Επανάστασης που ακυρώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα,  γίνεται η μεγάλη πολιτική και φιλοσοφική τομή στην κοινωνική Ιστορική διεργασία.Γεννιέται ο επιστημονικός σοσιαλισμός από τους μεγαλύτερους ώς τότε στοχαστές της ανθρώπινης διανόησης και βέβαια μελετώντας σε βάθος και ουσία την συσσωρευμένη γνώση  των προηγούμενων φιλοσόφων ανά τους αιώνες.Ήταν οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, που εκδίδουν το πρώτο διεθνές κάλεσμα στους λαούς και συγκεκριμένα στην ανερχόμενη νέα και διεθνή εργατική τάξη σε απελευθερωτικό αγώνα για να αποτινάξει τα παλιά με νέο τρόπο δεσμά του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.Το πασίγνωστο Κομμουνιστικό Μανιφέστο με το "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" αναλύει την Ιστορία της πάλης των τάξεων με υλιστικούς όρους.Τα εργαλεία παραγωγής, για να καλυφθούν οι καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων εξελίσσουν τον τρόπο σκέψης της εκάστοτε εποχής και  κοινωνικής οργάνωσης.Τίποτα δεν είναι αιώνιο και όλα αλλάζουν ανάλογα με τον τρόπο παραγωγής και κατοχής των μέσων αυτών.Για το λόγο αυτό,  προτείνουν την κομμουνιστική κοινωνία όπου οι παραγωγοί έχουν και τα μέσα και την διεύθυνση της κοινωνίας αφού εκείνοι που παράγουν τον πλούτο ξέρουν να τον διανείμουν σωστά και ισότιμα με βάση το "ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητες του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του".Τα επόμενα κορυφαία θεωρητικά τους έργα διαπαιδαγωγούν τους εργάτες του νέου κόσμου της μαζικής παραγωγής και ένας νέος Ιστορικός κύκλος ταξικής πάλης (της σύγκρουσης αλλιώς των  εκμεταλλευτών με τους εκμεταλλευόμενους και αντίστροφα) ανοίγει φτάνοντας στον 20ο αιώνα που προαναφέραμε και στην προσπάθεια για την ανάλυσή του στην αρχή του άρθρου.Οι τεχνολογικές καινοτομίες λοιπόν σε όλα τα ανεπτυγμένα και αναπτυσσόμενα κράτη που είχαν επηρεαστεί βαθιά από τους νέους τρόπους παραγωγής πολυτελών προϊόντων αλλά και απίστευτων μαζικών τεχνολογικών δυνατοτήτων όπως για παράδειγμα, η διάνοιξη μιας σημαίνουσας διώρυγας για την όλο και πιο γρήγορη διέλευση του παγκόσμιου εμπορίου, τα πλοία των μυθικών διαστάσεων που πλέουν με ταχύτητες εξωπραγματικές ή τις ατσάλινες γέφυρες που κρέμονται σαν μαγικές χορδές,  διαμορφώνουν τις συνθήκες για κοσμογονικές αλλαγές σε χρόνο ρεκόρ ακόμη και σε υποανάπτυκτες χώρες όπως είχε προβλέψει ο Μαρξ.Είχε πει, "το βαρύ πυροβολικό της αστικής τάξης είναι τα φθηνά και μαζικά προϊόντα της.Τραβάει μαζί της ακόμη και τα πιο βάρβαρα και μισοβάρβαρα έθνη."Όμως από την άλλη, οι μεγαλοκαπιταλιστές που συγκέντρωσαν τα μέσα παραγωγής με τόση μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη συνθλίβοντας ταυτόχρονα και τους πιο μικρούς καπιταλιστές μέσα στα εθνικά τους εδάφη, δημιούργησαν ανειρήνευτες ταξικές αντιθέσεις και μια ταξική πάλη που δεν την περίμεναν.Ποτέ δεν την περιμένουν γιατί η απληστία θολώνει τη στρατηγική.Έτσι οι κοσμογονικές αλλαγές έφεραν τις απολύτως αντίθετες προσδοκίες.Η τάση για κέρδη χωρίς όρια, οδηγούν αντικειμενικά και σε σύγκρουσεις χωρίς όρια.Όπου υπάρχουν κέρδη υπάρχει και χασούρα.Οι ριγμένοι καπιταλιστές-μεσοαστοί και οι χρεωμένοι μεγαλοκτηματίες πιάνονται στη δαγκάνα των δανείων των τραστ και καταστρέφονται αλλά και οι καταπιεσμένοι εργάτες που η υπεραξία τους δεν τους αφήνει τίποτα αποδεικνύονται η μαγιά της ανόδου της ταξικής πάλης.Όταν αντίπαλες τάξεις συγκρούονται, στο τέλος η τάξη που έχει τη δύναμη θα χτυπήσει μια και καλή.Όμως η δύναμη πολλές φορές γίνεται αδυναμία.Όπερ και εγένετο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο 1914-1918.Μπορεί το πρόσχημα να ήταν εθνικιστικού χαρακτήρα, αλλά η βάση της μοναρχοαστικής άρχουσας τάξης ήταν ο φόβος της ανερχόμενης  εργατικής τάξης που συνειδητοποιούσε για πρώτη φορά τόσο δυνατά τη δύναμή της διεθνώς.Η Αυστροουγγρική, η Οθωμανική και η Τσαρική αυτοκρατορία για τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Αμερικάνους, και τους Γερμανούς καπιταλιστές, έπρεπε να διαλυθούν και να γίνουν έθνη-κράτη με εθνική και πολιτική ομοιογένεια ώστε οι υπήκοοι που ήταν ανομοιογενείς και καταπιεσμένοι από τις θρησκευτικές και φορολογικές αρχές των αυτοκρατοριών αυτών, να μην ενωθούν στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής επανάστασης που ερχόταν από τις ιδέες του μαρξισμού και διαμέσου της Ιστορικής Κομμούνας των εργατών του Παρισιού το 1871.Μπορεί οι Κομμουνάροι να άντεξαν μόνο δύο μήνες ως εργατικό κράτος, το πρώτο σύντομο κράτος των εργατών στην Ιστορία της ταξικής πάλης από καταβολής ταξικής σκλαβιάς, αλλά ήταν το πρώτο μικρό βήμα για το πρώτο μεγάλο που ακολούθησε το 1917 στην καταρρέουσα Τσαρική Ρωσία με τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και το πρώτο μεγάλο επαναστατικό κράτος των εργατών με το κόμμα των Μπολσεβίκων.Οι ηγέτες του, οι έτεροι μεγάλοι επαναστάτες και διανοητές του 20ου αιώνα, ο Λένιν και ο Τρότσκι.Κορυφαίοι θεωρητικοί του μαρξισμού και συνεχιστές του μετά τον Μαρξ και τον Ένγκελς.

Συνεχίζεται...

Την αποκατάσταση του Μεσαίωνα μήπως εννοείτε;

Το πιο μεγάλο ψέμα στην παρακμασμένη αστική εποχή δεν είναι -ομολογουμένως- άλλο από τον μύθο της δημοκρατίας.200 χρόνια τώρα, έχουν πληρώσει οι άνθρωποι όλου του πλανήτη πολύ ακριβά τη συστηματική χρησιμοποίησή της από τα γεράκια της αταξίας της αστικής τάξης.Η δημοκρατία  είναι ένα εξελιγμένο πολίτευμα μιας ολόκληρης κοινωνίας που οργανώνεται ιδανικά προς το καλύτερο και δεν είναι το καθεστώς μιας ολιγαρχικής τάξης οικονομικών συμφερόντων που πολεμάει για σκοταδιστική δύναμη και τοκογλυφικό κέρδος από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.Ούτε η μισθωτή εργασία δεν υφίσταται πλέον.Στην αληθινή δημοκρατία τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν αναίρουνται ποτέ και η πρόοδος των ανθρώπων δεν σταματάει για κανένα λόγο επειδή η ειρήνη καθίσταται η μόνη αρμονική κατάσταση.Η δημοκρατική αντίληψη είναι τόσο προοδευτική που δεν μπορεί να υπάρξει στο σύστημα της οικονομίας της αγοράς που αλλάζει το πολίτευμα κατά το δοκούν.Η δημοκρατία με δυο λόγια, είναι αυτή η μεγαλειώδης επινόηση που έχει μείνει στη θεωρία εξαιτίας της λεηλασίας της δημιουργικότητας της ανθρωπότητας από τους "αρίστους" των τελευταίων των σπηλαίων.