Για τη στέγη σκέτος δόλος

Τον ξέρετε τον λόγο γιατί τα σπίτια σας τα χάνετε ανόητοι σπιτονοικοκυραίοι; Να σας πούμε εμείς οι μπουχτισμένοι απ' του αμόκ σας την παραζάλη: Γιατί όλοι σας, ξεφύγατε από τα "ψίχουλά" σας και επειδή γίνατε τριβόλοι το airbnb σάς τιμωρεί και όποιον ο Χάρος πάρει!... Κρίμα βαρύ τώρα να το 'χετε, το άχθος του αρούρη,  στα μονοπώλια εσείς χαρίσατε τους μόχθους του Κόσμου Όλου. 

Καταλαβαίνοντας το παρελθόν ξεθολώνει το ζοφερό παρόν

Όπως προείπαμε,  από το 1900 και μετά ( με μια μικρή αναφορά ακόμη πιο πίσω) διαμορφώθηκαν οι κοινωνικές συνθήκες για αναγκαίες κοσμοϊστορικές αλλαγές της ανθρώπινης επινόησης μέσω των ανακαλύψεων της τεχνολογίας, δίνοντας την ευκαιρία για πρώτη φορά στον άνθρωπο των εργαλείων, να μετασχηματίσει τα υλικά αγαθά της ζωής σε μαζική βάση κοινωνικής ωφέλειας.Ένα νέο στάδιο παραγωγής προϊόντων και ευημερίας που υπόσχεται αδιανόητα πράγματα ακόμη και στο πιο κοντινό παρελθόν.Όμως ακόμη και σ' αυτόν τον συγκεκριμένο αιώνα, τον 20ο, τον πολλά υποσχόμενο που πέρασε, οι τάξεις των παλιών και νέων εκμεταλλευτών, επανέφεραν την οικεία τους τακτική τού διαίρει και βασίλευε κι ας υπόσχονταν στην αστική τους επανάσταση, τα πιο ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη (με την βοήθεια βεβαίως των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων λαών) ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα.Σταματούσαν κάθε στιγμή με τους παλιούς τρόπους, όπως και τώρα (με ή χωρίς εισαγωγικά), τις εξελικτικές διεργασίες.Για παράδειγμα, με προαιώνιες μεθόδους, πρώιμες και απομονωμένες από μέρος σε μέρος φυλετικές στην αρχή και εν συνεχεία ταξικές συγκρούσεις -πχ οι πρώτοι μεγάλοι πολιτισμοί σε όλη τη Γη που παρόλα αυτά, για χιλιετίες δεν γνώριζαν την ύπαρξή τους, στους ίδιους χρόνους ή παρελθοντικούς, και, ούτε καν  τον κοινό τους πλανήτη που τους ένωνε ας πούμε, η καμπυλότητα του σύμπαντος- οι οποίες κάθε φορά, γυρνούσαν προς τα πίσω ή κολλούσαν τον χρόνο της ανθρώπινης κίνησης.Σταματάει όμως η ζωτικότητα του ανθρώπου και οι αγώνες του για ευημερία; Πώς είναι δυνατόν να σταματήσουν οι αγώνες δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όταν ο περασμένος αιώνας χαρακτηρίστηκε από την μεγαλύτερη κοινωνική πάλη όλων των εποχών σε παγκόσμια κλίμακα; Και συνεχίζεται με περισσότερη ένταση, διότι οι αντιθέσεις δείχνουν αλλαγές και συνθέσεις ποσοτικές και ποιοτικές κάθε φορά αδιανόητες στο εκάστοτε παρελθόν και παρόν.Το παρελθόν,  που συχνά επιχειρείται να επανέλθει με την μορφή της κληρονομικότητας, στο κάθε παρόν, με τις παλιές δόξες με δύο λόγια ή τα επικά νανουρίσματα ιδίως όταν η παλιά κοινωνία παρακμάζει απ' την πολλή θολούρα και την ανυπόφορη τυραννία, προκαλεί τους πόνους για την καινούργια κοινωνία που αναμένεται να γεννηθεί επειδή η παλιά πεθαίνει.Ακμή και παρακμή μαθαίνουμε στο σχολείο, έτσι δεν είναι; Γιατί εάν τελικά δεν ισχύει,  πως και δεν είμαστε ακόμη στη λίθινη εποχή και πώς γράφω τώρα εδώ στην ψηφιακή εποχή; Εδώ που λέτε, η διαλεκτική της Φύσης είναι όμοια με την διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης, αλλαγές στη Φύση, στην έρημο κάποτε υπήρχε θάλασσα και ο άνθρωπος της σπηλιάς έγινε ο λογικός άνθρωπος, τουλάχιστον στους τύπους σήμερα.Αλλά όταν δεν την αφήνουν να γεννηθεί η καινούργια κοινωνία, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν θα γεννηθεί.Η καθυστέρηση της απελευθέρωσης των παραγωγικών ανθρώπων που δεν χρησιμοποιούνται σχεδόν ποτέ, των παραγωγικών δυνάμεων του συνόλου της κοινωνίας δηλαδή, το μόνο που καταφέρνει είναι την όλο και πιο μοχθηρή και μάταιη άρνηση στη ζωτική και κοινωνική κίνηση των παραγωγικών ανθρώπων.Ας κοιτάξουμε χιλιετίες πίσω.Για ποιό λόγο η τεχνολογία δεν υπήρχε όλους αυτούς τους προηγούμενους πολλούς αιώνες; Μα για έναν ανεκδιήγητο ατομικό εγωισμό που είναι καταδικασμένος να υποταχθεί στο όλον της κοινωνικής ενοποίησης.Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος του 1914 στην ουσία έφερε στην επιφάνεια την ταξική πάλη σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς επιστροφή για τον παλιό κόσμο.Η προσπάθεια διάσπασης των εργατών και των αγροτών είχε το αντίθετο αποτέλεσμα.Οι φρικαλεότητες ενός τέτοιου πολέμου ως συλλογική τιμωρία από τις άρχουσες τάξεις,  έθεσαν σε ατελείωτη κίνηση τη συλλογική συνείδηση των καταπιεσμένων μια για πάντα.Όταν διαλύθηκαν οι τελευταίες αυτοκρατορίες, η Αυστροουγγρική, η Οθωμανική και η Τσαρική με τα βιομηχανικά όπλα μαζικής καταστροφής για πρώτη φορά στα πεδία των μαχών, ο καπιταλισμός από προοδευτική δύναμη (όχι βέβαια όσο έλεγε) λόγω της σχετικής απελευθέρωσης των παραγωγικών δυνάμεων, μετατράπηκε σε αντιδραστικό σύστημα, χειρότερο από αυτό που υποτίθεται ανέτρεψε για καλό σκοπό, δηλαδή την απελευθέρωση της κοινωνίας σε μια πορεία όπου όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, σύμφωνα με την διακήρυξη των δικαιωμάτων του/κάθε πολίτη.Φυσικά από τον καιρό που ανέλαβε τα ηνία της πολιτικής εξουσίας μετά την επανάσταση στην Αγγλία, την Αμερική, τη Γαλλία και-πολύ- εν μέρει στη Γερμανία, ήδη η νέα αστική τάξη κυβερνούσε με αχυράνθρωπους -κυρίως φιλομοναρχικούς- οι οποίοι δεν θα εκτιμούσαν τα δημοκρατικά ιδεώδη ούτε στη Δευτέρα Παρουσία.Τόσο χάλια.  Το αντίθετο μάλιστα σαν άλλοι βοναπάρτες* έπαιζαν "αριστοτεχνικά" το ρόλο της υπονόμευσης της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων της καινούργιας κοινωνικής οργάνωσης προς όφελος των παλιών και "νέων" τάξεων.Κι αυτό συνεχίστηκε ολόκληρο τον 19ο αιώνα,  με αποκορύφωμα, την αναμενόμενη -από τους καταπιεσμένους λαούς- στροφή στη βαρβαρότητα του Μεγάλου Πολέμου όπως ονομάστηκε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ο οποίος για πρώτη φορά στρεφόταν μαζικά εναντίον της ανθρωπότητας που αντιστεκόταν ενστικτωδώς και ιδεολογικά στον επικείμενο αφανισμό.Η τεχνολογία των μαζικών όπλων καταστροφής άλλαξε για πάντα το όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας.Αυτό ακριβώς ήθελαν ή που νόμιζαν ότι θα τερμάτιζαν οι καινούργιοι αφέντες του "Διαφωτισμού" μαζί με τους παλιούς του Σκοταδισμού και το "πέτυχαν" με την έναρξη και λήξη τού ακόμη πιο καταστροφικού πολέμου, του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου 1939-1945.Όμως η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο δεν το πέτυχαν, αλλά το όραμα να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο, εμπεδώθηκε στο dna μας κι έγινε αντικειμενικά, η απόλυτη κοινωνική διαλεκτική ιστορική αναγκαιότητα από τις επαναλαμβανόμενες αλλαγές της σύγχρονης πολιτισμένης συνείδησης.Η τάση της αρμονίας, της ειρήνης, της ανθρώπινης δημιουργίας υπερέχει της τάσης του χάους, του πολέμου, της συμπλεγματικής καταστροφής.

Συνεχίζεται...

* Λουδοβίκος Βοναπάρτης Ναπολέων Γ' (1808-1873) ανιψιός του Ναπολέοντα Α', αυτοκράτορας της Γαλλίας από το 1852 έως το 1870.Μετά τη συντριβή της επανάστασης του 1848 εκλέχτηκε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.Τη νύχτα της 2ης του Δεκέμβρη 1851 έκανε πραξικόπημα που ο Καρλ Μαρξ το ανέλυσε στο έργο του "Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη ".