Αντιστεκόμαστε μαθαίνοντας την ουσία

Όσες διαφορετικές γλώσσες κι αν χωρίζουν τους ανθρώπους κι όσα σύνορα de facto χαράζουν, ποτέ δεν θα κρύψουν τη μεγαλύτερη αλήθεια που διαμορφώνει την αιώνια απ' τους γνωστούς-αγνώστους σύγκρουσή τους.Την αναγκαιότητα της κοινωνικής προόδου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης -που βρίσκεται υπό την μεγαλύτερη απειλή λόγω πολλών άπληστων καπιταλιστών και του βαρύτατα πληγωμένου κλίματος- ενάντια στην οπισθοδρόμηση της παρωχημένης και εγκληματικής συντήρησης των "διαφορετικών κόσμων" μέσα στον ίδιο κόσμο.Δύο μόνο επιλογές και φαίνονται οι πραγματικές γλώσσες του κόσμου τούτου.Μια μετάφραση για να πούμε τα ίδια απλοϊκά πράγματα που μας χωρίζουν φαινομενικά ή ένα ταξίδι σε μια άλλη χώρα, έστω και νοητά, αρκούν δείχνοντάς μας καθαρά το πελώριο έλλειμά μας για την παγκόσμια γλώσσα της κοινωνικής συνείδησης.Δηλαδή την αρμονική κοινωνική ενοποίηση πάνω στη θέση της βαρβαρότητας του ατομικισμού ή της κατάλοιπης άγνοιας.Στην εποχή μας, δεν τίθεται πια θέμα δισεπίλυτων πολιτισμικών διαφορών μεταξύ των λαών και γενικά των φυλών.Οι διαφορετικές φυλές όπως προέκυψαν και εξελίχθηκαν, αποτελούν ένα από τα πιο συγκλονιστικά μυστήρια που μόνο με σεβασμό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.Στον 21ο αιώνα δεν δικαιολογείται η απόσταση της γλώσσας, του τόπου ή και του χρόνου ακόμη, για βολική αδιαφορία που γυρίζει μπούμερανγκ.Έως τώρα, η ανθρώπινη Ιστορία (όσο και να διαστρεβλώνεται) έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της σε κάθε μέρος της υπάρχουσας κατάστασης που ζούμε.Η ουσία είναι να ψάξουμε στην Ιστορία.Ο κόσμος μας βρίσκεται σε συνεχή ροή από τη δημιουργία του, ούτε πίσω γυρνάει ούτε σταματάει, όπως το επιχειρούν μανιασμένα τώρα και πάντα τα εκάστοτε διευθυντήρια της πλουτοκρατίας.

Ό,τι και να κάνετε εμείς θ' αγαπάμε την αγάπη

Το λιθαράκι σας βάλτε ή φύγετε, όλοι σας

Έναν αιώνα μετά ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι ο ρεφορμισμός δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.Μόνο μεγαλύτερη ζημιά μπορεί να κάνει περνώντας στο στρατόπεδο της πάλης για ευχαρίστηση στα σαλόνια του ιμπεριαλισμού.Η ταξική πάλη μηδενίζεται και οι εργαζόμενοι μαζί με τα λαϊκά στρώματα σταυρώνονται από τους Ιούδες του δήθεν αριστερού καλέσματος για την αλλαγή των συσχετισμών.Από πού και από ποιόν παίρνουν αυτό το... δικαίωμα, δεν υπάρχει κι άλλη λέξη να το πούμε, ο Θεός κι η Ψυχή τους πώς το παίρνουν...Ανοίγουν το βάραθρο για τους πολίτες και στα παλαιότερα των υποδημάτων τους κι αν πέσουν.Ωραίοι αντιπρόσωποι του εργατικού και λαϊκού αγώνα.Εν τω μεταξύ, καμώνονται κιόλας ότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, γιατί-λέει- δεν ήταν τρελοί να τα διαλύσουν όλα.Άκου λογική, τού χωριάτη που σου ανεβαίνει στο κρεβάτι.Όταν η τέως "Ριζοσπαστική" Αριστερά, στην ουσία σοσιαλδημοκρατική συμβιβάζεται ως το κέντρο της διαχείρισης των πολιτικών της άρχουσας τάξης ενώ έχει την εντολή να μην συμβιβαστεί στις πολιτικές εξόντωσης, δεν είναι προδοσία στους ψηφοφόρους της; Και τί σημαίνει προδοσία στην πολιτική κατάσταση και στις προσδοκίες των ανθρώπων; Με μια λέξη, καταστροφή δεκαετιών και ένα απέραντο χάος από δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους.Το πιο συγκλονιστικό όμως μετά από όλα αυτά είναι η σαδιστική τάση που βγάζουν στους προδομένους!Τι να κάνουμε... Η μεγάλη Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ, από σοσιαλδημοκράτες στη νεοσύστατη δημοκρατία της Βαϊμάρης στη Γερμανία μαρτύρησαν και καθυστέρησαν μέχρι σήμερα την παγκόσμια κοινωνική απελευθέρωση.Μυαλό και καρδιά ρομπότ!Αλλά ο μικροαστισμός έτσι είναι.Όπως στο Μάτριξ, "ξέρω ότι αυτό είναι στο μυαλό μου μόνο, αλλά δεν με νοιάζει, θα το ζήσω! Όταν η άρχουσα τάξη κάνει ό,τι θέλει με ποιούς να τα βάλουμε μετά από αυτούς; Θα 'χουμε δύο πάντα δηλαδή...Ω ξέχασα, τρείς, και τον Σταλινισμό με τα μπόνους κ.α.

Η λύση της άγνοιας θα λύσει την ταξική κοινωνία

Τυχαίνει να είμαι λιγάκι γνώστης της άγνοιας που έχει ο άνθρωπος από την αρχή της ζωής του.Δεν το κατάφερα εντελώς μόνος και ούτε με τους συνηθισμένους τρόπους όπως η συστηματική φοίτηση.Για την προϋπόθεση της παιδείας, δεν είναι και σίγουρο για πολύ κόσμο ότι όντως μορφώνεται, εξάλλου, πρέπει κάποιος να είναι και έτοιμος για αυτή.Δεν υπήρχαν καθόλου οι δυνατότητες για τίποτα τέτοιο.Όταν ο άνθρωπος δεν έχει τα βασικά, καθυστερεί να μεγαλώσει, γενικά καθυστερεί να αναπτυχθεί και τις περισσότερες φορές δεν ανακάμπτει ποτέ.Για αυτό οι σοσιαλιστές/κομμουνιστές μιλάμε για αλλαγή της κοινωνίας, για να μάθουν όλοι οι άνθρωποι τη γνώση της άγνοιάς τους ώστε να αναπτυχθούν σε όλα τα επίπεδα.Επομένως, η μόνη δυνατότητα που είχα, ήταν η σύνθεση της παρατήρησης και της ανάλυσης των πραγμάτων και των εμπειριών με έναν δικό μου, πολλές φορές αλλόκοτο τρόπο επειδή δεν είχα τις κατάλληλες γνώσεις για να απελευθερωθούν οι συνειρμοί, που κανένας δυστυχώς δεν κατανοούσε έστω και λίγο ή όταν κάποιος προσπαθούσε και γινόταν αντιληπτό όσο πατάει η γάτα, δεν γινόταν αποδεκτό.Οι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι αλλά δεν θα τους αναφέρω στο παρόν κείμενο γιατί δεν έχουν καμία χρησιμότητα.Έγινε λοιπόν ένα μικρό θαύμα μέσα από απίστευτα κωμικοτραγικά περιστατικά ενώ χρειάστηκαν πολλές αδιανόητες υλικές ταλαιπωρίες, η "προστασία" της τύχης και ολόκληρες δεκαετίες σκληρού κοινωνικού αποκλεισμού (εξαιτίας της "εξεγερτικής" συμπεριφοράς μου ενός τρελά αδικημένου ανθρώπου που είχε πολλά να πει και να δώσει αλλά δεν ήξερε πώς, αφού δεν υπήρχε κανείς και καμιά κοινωνία πουθενά για κανέναν).Σ' αυτή την συνοπτική περιγραφή, η άγνοια με ακολούθησε αλύπητα όπως κάνει σε όλους.Το μυστήριο όμως με μένα ήταν ότι με ταλαιπωρούσε αφάνταστα λες και έπρεπε να μην την έχω, έμοιαζε σαν αμαρτία.Με τιμωρούσε η άγνοιά μου κατά κάποιο τρόπο και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό νάσου κι από πάνω η ειρωνική άγνοια των άλλων σαν το "η μάνα του φευγάτου δεν έκλαψε ποτέ" κ.α.Έτσι κατάλαβα σε βάθος, ότι χρειάζεται να τη μάθω γιατί δε θα γλυτώσω.Βέβαια άλλο στα λόγια κι άλλο στην πράξη.Δεινοπάθησα για να της ξεφύγω ίσα,ίσα και υπόψη μόνο στα πρώτα της στάδια.Έπειτα το παρατηρούσα και στην κοινωνία με απίστευτη καθαρότητα, που πρέπει να πω, ότι με τσάκιζε απότομα λόγω σοβαρών κοινωνικών και βασικών βιοποριστικών ελλείψεων και το κυριότερο γνώσεων, που είχα τεράστια ανάγκη όπως τις καθημερινές απλές ανάγκες.Η άγνοια καθορίζει τα πάντα, την ατομική ζωή, την κοινωνία, τον πολιτισμό, την τέχνη, την πολιτική, την επιστήμη,το ήθος και τη στάση που θα κρατήσει ένας άνθρωπος και φυσικά, τον βασανιστικό ρόλο του ως υπαρξιακό φαινόμενο.Η γνώση της άγνοιας είναι η πρώτη και η πιο βασική γνώση για όλες τις γνώσεις που θα ακολουθήσουν και θα συνδέσουν το παζλ της πιο εφικτής γενικής γνώσης.Και δω τίθεται το εξής ερώτημα: ποιές γνώσεις χρειάζονται μόλις αποκτηθεί με θάρρος και με λίγη όρεξη η πρώτη γνώση, δηλαδή η γνώση της άγνοιας; Μια ακόμη είναι η πιο σπουδαία γνώση για το θεμέλιο μιας γενικής κι ολοκληρωμένης γνώσης.Ότι ο άνθρωπος είναι πολιτικό και επιστημονικό πλάσμα.Όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους αυτή τη διπλή εκπληκτική ιδιότητα.Περισσότερο ή λιγότερο, όλοι συνυπάρχουν και επηρεάζουν.Η αλήθεια αυτή κρύβεται σαν επτασφράγιστο μυστικό στην κοινωνία που χωρίζεται σε κοινωνικές τάξεις, με άλλα λόγια, μια ταξική κοινωνία χωρισμένη σε συμφέροντα αντίθετα που δεν μπορούν ποτέ να εναρμονιστούν.Το ζητούμενο μιας πραγματικής κοινωνικής συνύπαρξης ήταν και θα είναι, η αρμονία στις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές σχέσεις, στις καθημερινές κοινές ανάγκες και κοινές υποθέσεις με συνείδηση πως κάποιες γνώσεις χρειάζονται όπως χρειάζονται οι καθημερινές απλές ανάγκες.Τις βρίσκουμε κάθε μέρα όπως βρίσκουμε αυτά που χρειαζόμαστε κάθε μέρα.Η παρατήρηση του κύκλου της φυσικής ζωής που κάνουμε έστω και για λίγο, πρέπει να μας πείθει ότι σκοπός μας είναι ο επιστημονικός προσανατολισμός για κάθε πρόβλημα που χρειάζεται λύση...Και ειδικά αυτή την εποχή ο καπιταλισμός είναι το πρόβλημα των προβλημάτων...

Το ίδιο έργο παντού

ΠΕΡΟΥ: Ο σφετεριστής Boluarte κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να συντρίψει την εθνική απεργία της 15ης Δεκεμβρίου

Χόρχε Μαρτίν 15 Δεκεμβρίου 2022

Κινητοποιήσεις που εναντιώνονται στο πραξικόπημα κατά του προέδρου Πέδρο Καστίγιο στο Περού έχουν θέσει την κυβέρνηση του σφετεριστή Ντίνα Μπολουάρτε, με 14 από τα 24 τμήματα του Περού να επηρεάζονται από μαζικές διαδηλώσεις, απεργίες και οδοφράγματα.

Διαβάστε από τα Ισπανικά |

Η καταστολή απέτυχε να σταματήσει το κίνημα, αν και 8 άτομα έχουν ήδη σκοτωθεί, μεταξύ των οποίων δύο ανήλικοι, όλοι εκτός από έναν από αστυνομικά πυρά.

Σε αρκετές επαρχίες στα νότια της χώρας των Άνδεων, οι μάζες έχουν καταλάβει αεροδρόμια και επιτέθηκαν στα γραφεία της δημόσιας εισαγγελίας. Ομάδες διαδηλωτών κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου Camisea.

Το αυξανόμενο μαζικό κίνημα εργατών, αγροτών και νεολαίας εξαπλώνεται γρήγορα σε όλη τη χώρα γύρω από τρία ή τέσσερα κεντρικά συνθήματα: Ελευθερία για τον Καστίγιο, Κλείσιμο του Κογκρέσου, Νέες εκλογές και Συντακτική Συνέλευση.

Η απόλυση και η σύλληψη του Καστίγιο στις 7 Δεκεμβρίου ήταν η σπίθα που πυροδότησε ένα ισχυρό κίνημα που θέτει υπό αμφισβήτηση το σύνολο της κατεστημένης τάξης. Όταν οι εργάτες και οι φτωχοί αγρότες λένε «θέλουμε μια συντακτική συνέλευση», δεν εννοούν μόνο την αναθεώρηση του ισχύοντος συντάγματος, που εκδόθηκε υπό τη δικτατορία του Φουτζιμόρι, αλλά μια ριζική αλλαγή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.

«Για πόσο καιρό θα είμαστε υποταγμένοι από τους καπιταλιστές», είπε ένα μέλος της κοινότητας στο Pazos, Huancavelica, σε ένα από τα οδοφράγματα αυτών των ημερών. Η ιδέα που οδηγεί δεκάδες χιλιάδες είναι το ερώτημα: «αν εκλέξαμε τον δάσκαλο Καστίγιο, γιατί η ολιγαρχία πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να τον απομακρύνει;» Στην πραγματικότητα, αυτό που τίθεται στο τραπέζι είναι μια αμφισβήτηση της φάρσας της αστικής δημοκρατίας, όπου όλοι μπορούν να ψηφίσουν, αλλά μια μη εκλεγμένη και παρασιτική μειοψηφία καπιταλιστών, τραπεζιτών, γαιοκτημόνων και πολυεθνικών είναι αυτοί που πραγματικά κυβερνούν.

Ελιγμοί της ολιγαρχίας

Η καπιταλιστική ολιγαρχία πιστεύει ότι ο λαός είναι αδαής και άρα ανίκανος να κυβερνήσει. Σίγουρα δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την ιδέα ενός εκπαιδευτικού συνδικαλιστή με ρίζες στις rondas campesina (αυτόνομες περιπολίες αγροτών) ως πρόεδρος της χώρας. Παρ' όλες τις παραχωρήσεις του Καστίγιο στην άρχουσα τάξη και τις αποχωρήσεις από το δικό του πρόγραμμα, δεν τον θεώρησαν ποτέ ως δικό τους.

Όμως ο εργαζόμενος λαός δεν είναι ανόητος και απάντησε στο Κογκρέσο-ολιγαρχικό πραξικόπημα με μαζικές κινητοποιήσεις, υπό τη νομική κάλυψη του ίδιου του συντάγματος, το άρθρο 46 του οποίου αναφέρει: «Κανείς δεν οφείλει υπακοή σε μια σφετεριστική κυβέρνηση, ούτε σε αυτούς που αναλαμβάνουν δημόσιες λειτουργίες κατά παράβαση του συντάγματος και των νόμων. Ο άμαχος πληθυσμός έχει δικαίωμα στην εξέγερση για την υπεράσπιση της συνταγματικής τάξης. Οι πράξεις εκείνων που σφετερίζονται τις δημόσιες λειτουργίες είναι άκυρες».

Έτσι, επαρχία μετά από επαρχία κηρύσσει μια λαϊκή εξέγερση ενάντια στην κενή θέση (τη νομική διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε για την απομάκρυνσή του) του Προέδρου Καστίγιο. Αρκετές περιοχές έχουν ήδη κηρύξει απεργία αόριστης διάρκειας από τις 13 Δεκεμβρίου, και περισσότερες συμμετέχουν. Το κίνημα εξαπλώνεται από τον εξεγερμένο νότο προς τα βόρεια της χώρας. Στην πρωτεύουσα, προς το παρόν, η νεολαία, με επικεφαλής τους μαθητές του San Marcos και της La Cantuta, πρωτοστατεί στην αντιμετώπιση της αστυνομικής καταστολής.

Η αυξανόμενη δύναμη των κινητοποιήσεων έχει αρχίσει να σπάει τη συμμαχία πραξικοπήματος. Οι κρατικές αρχές σε αρκετές νότιες επαρχίες και διαμερίσματα έχουν εκδώσει ανακοινώσεις καταγγέλλοντας την κρατική καταστολή και απαιτώντας γενικές εκλογές τώρα. Η Εθνική Ένωση Περιφερειαρχών έχει κάνει παρόμοια δήλωση.

Η ίδια η σφετεριστής πρόεδρος, Dina Boluarte, η οποία όταν ορκίστηκε παράνομα ανακοίνωσε ότι αναλάμβανε τα καθήκοντά της μέχρι το 2026, στη συνέχεια είπε ότι θα γίνουν εκλογές το 2024 και τώρα πιέζεται από μια πρόταση στο Κογκρέσο που θα συζητηθεί στις 15 Δεκεμβρίου, καλώντας για τις εκλογές του 2023.

Είναι σαφές ότι η ιδέα των πρόωρων εκλογών που προκηρύσσονται από τις σημερινές αρχές (κογκρέσο και ο σφετεριστής πρόεδρος) είναι μια προσπάθεια της ολιγαρχίας να βρει διέξοδο από την εκρηκτική κατάσταση που η ίδια έχει εξαπολύσει.

Αλλά δεν είναι αυτό που θέλουν οι μάζες. Όταν οι εργάτες, οι αγρότες και η νεολαία στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας λένε «εκλογές τώρα», αυτό το σύνθημα συνδέεται με τα άλλα συνθήματα, ξεκινώντας από την ελευθερία του Καστίγιο (και την επαναφορά του στην προεδρία), το κλείσιμο του Κογκρέσου. και Συντακτική Συνέλευση. Η καπιταλιστική ολιγαρχία θέλει να προκηρύξει εκλογές... για να μείνουν όλα ίδια και οι κινητοποιημένοι να φύγουν από τους δρόμους, τις πλατείες και τους δρόμους.

Όλα έξω σήμερα!

Η σημερινή μέρα θα είναι καθοριστική. Όλες οι οργανώσεις στον αγώνα, εργατικά συνδικάτα, δάσκαλοι, αγροτικές και αγροτικές οργανώσεις, ronderos , φοιτητές, περιφερειακά αμυντικά μέτωπα, επιτροπές αγώνα, ενιαίοι κομάντο, έχουν καλέσει σε μεγάλη εθνική απεργία και διαδήλωση στην πρωτεύουσα Λίμα. Δεκάδες χιλιάδες βρίσκονται ήδη στην πορεία από τις τέσσερις γωνιές της χώρας.

Πανικόβλητος, ο υπουργός Άμυνας, στις 14 Δεκεμβρίου, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε όλη τη χώρα για 30 ημέρες, παρατείνοντας το μέτρο που είχε ήδη κηρυχτεί σε Arequipa, Ica και Andahuaylas για 60 ημέρες.

Ο υπουργός Άμυνας Alberto Otárola εξήγησε ότι: «Η Εθνική Αστυνομία του Περού διατηρεί τον έλεγχο της εσωτερικής τάξης με την υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων... η κήρυξη εθνικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης σημαίνει αναστολή των δικαιωμάτων του συνέρχεσθαι, απαραβίαστο της κατοικίας, ελευθερία διέλευσης, ελευθερία συνάθροισης και προσωπική ελευθερία».

Είναι μια ξεκάθαρη πρόκληση για το κίνημα. Προσπάθεια αποτροπής της εθνικής απεργίας και κινητοποίησης της 15ης Δεκεμβρίου με καταστολή. Στα τρία νότια διαμερίσματα, όπου ο στρατός φρουρεί ήδη δημόσια κτίρια, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν έχει σταματήσει την κίνηση.

Τα αστικά ΜΜΕ και τα πολιτικά φερέφωνα της ολιγαρχίας έχουν ξεκινήσει εκστρατεία ποινικοποίησης του κινήματος, κατηγορώντας το ότι ελέγχεται ή χειραγωγείται από τους αντάρτες του Λαμπρού Μονοπατιού. Η κατηγορία είναι γελοία και το « terruqueo » (συκοφαντεί κάποιος ως τρομοκράτη), το οποίο αποτελεί μέρος του οπλοστασίου της άρχουσας τάξης του Περού εδώ και χρόνια, έχει όλο και λιγότερο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη.

Στο μεταξύ, οι μέγιστες επτά νόμιμες ημέρες της προφυλάκισης του Καστίγιο έχουν ήδη λήξει. Σήμερα οι δικαστικές αρχές πρόκειται να αποφασίσουν για αίτημα της εισαγγελικής αρχής για 18μηνη προφυλάκιση!

Δυστυχώς, πρέπει να επισημάνουμε ότι οι αναγνωρισμένοι ηγέτες της αριστεράς δεν έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ο πρώην πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου του Καστίγιο, Γκουίντο Μπελίντο, ο οποίος απείχε από την ψηφοφορία για την κενή προεδρική θέση, βγήκε για να καλέσει σε διάλογο (όταν η αστυνομία πυροβολεί διαδηλωτές) και να αποστασιοποιηθεί από «εγκληματικές πράξεις που απονομιμοποιούν την ειρηνική διαμαρτυρία» και «πράξεις επιθετικότητας και βανδαλισμού» (!!).

Είναι μια αφόρητη αμυντική απάντηση στις επιθέσεις των αστικών μέσων ενημέρωσης που στοχεύουν τον ίδιο τον Μπελίντο και άλλους βουλευτές όπως ο Τέλο, ο Μπερμέχο και ο Τσάβες, ως «υποκινητές της διαμαρτυρίας» και τους κατηγορούν χωρίς αποδείξεις ότι «διευκόλυναν χρήματα και επιμελητεία στον Μοβάντεφ» (το οργάνωση που υποστηρίζει τα δικαιώματα των κρατουμένων του Shining Path).

Αυτό που έπρεπε να πει ο Bellido είναι ότι η βία προέρχεται από την πλευρά της ολιγαρχίας, των σφετεριστών και του κρατικού μηχανισμού που χρησιμοποιούν για να παραμείνουν στην εξουσία. Στις κατηγορίες για «βανδαλισμό» και «βία» οφείλουμε να απαντήσουμε ότι επτά από τους οκτώ θανάτους τις τελευταίες ημέρες προκλήθηκαν από πυροβολισμούς αστυνομικών με πυροβόλα όπλα. Ποιος είναι λοιπόν βίαιος; Ποιοι είναι οι βάνδαλοι; Ο κινητοποιημένος λαός έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στην καταστολή μιας παράνομης κυβέρνησης.

Ο ηγέτης του Perú Libre, Vladimir Cerrón, έχει εκφραστεί χονδρικά με αυτούς τους όρους όταν δήλωσε: «Η βία προκαλείται από τους πλούσιους που κατάφεραν να ανατρέψουν το Castillo, οι φτωχοί δεν πηγαίνουν στις διαδηλώσεις επειδή θέλουν να πεθάνουν, αλλά επειδή των συνθηκών που τους αναγκάζουν να πάρουν αυτόν τον δρόμο, να κάνουν σεβαστή τη φωνή τους και να σεβαστεί τη νίκη τους στην κάλπη, που σήμερα τους αφαιρείται».

Εργάτες, νεολαία και αγρότες πρέπει να πολεμήσουν το πραξικόπημα!

Ωστόσο, η θέση του Peru Libre έχει αποδυναμωθεί με την ψήφο του υπέρ της απομάκρυνσης του Καστίγιο στο Κογκρέσο στις 7 Δεκεμβρίου (με έξι ψήφους κατά, τρεις κατά και τρεις αποχές).

Παρόλο που το Perú Libre επέμεινε σωστά ότι οι νέες εκλογές από μόνες τους δεν θα έλυσαν τίποτα και πρότεινε να συνδεθούν με ένα δημοψήφισμα για τη σύσταση, ο Cerrón εξήγησε ότι αντιλαμβάνεται τη Συντακτική Συνέλευση ως έναν τρόπο δημιουργίας ενός «δικαιότερου κοινωνικού συμφώνου» μεταξύ των εργαζομένων. και καπιταλιστές: «Μόνο με συναίνεση μεταξύ των κυρίαρχων και των κυρίαρχων τάξεων μπορεί να υπάρξει κοινωνική ειρήνη, και αυτό ξεκινά με τη συζήτηση για το νέο σύνταγμα σε μια Συντακτική Συνέλευση».

Εδώ βλέπουμε την ιδεολογική σύγχυση στη ρίζα της θέσης του Perú Libre, το οποίο αν και αυτοχαρακτηρίζεται ως «μαρξιστής, λενινιστής και μαριατέγκιστος», στην πραγματικότητα υποστηρίζει τη διαχείριση του καπιταλισμού με πιο «δίκαιο» τρόπο για τους εργάτες και τους αγρότες. Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: αυτό δεν είναι δυνατό, και ακόμη λιγότερο σε μια εποχή βαθιάς παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, και ακόμη λιγότερο σε μια χώρα που κυριαρχείται από ιμπεριαλισμό όπως το Περού.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση είναι σαφές ότι η εργατική τάξη, οι αγρότες και η φοιτητική νεολαία μπορούν να βασιστούν μόνο στις δικές τους δυνάμεις. Για να κερδίσει, το κίνημα πρέπει να υιοθετήσει έναν οργανωμένο χαρακτήρα, μέσω εκλεγμένων και ανακληθέντων αντιπροσώπων σε κάθε πόλη, πόλη, γειτονιά, σχολή και αγροτική κοινότητα, ενωμένοι σε μια μεγάλη Εθνική Επαναστατική Συνέλευση Εργατών και Αγροτών, η οποία θα πρέπει να αναλάβει τα ηνία της χώρας. τα δικά της χέρια και να διώξει μια για πάντα την καπιταλιστική ολιγαρχία.

Οι επόμενες ώρες θα είναι καθοριστικές.

Διώξτε τους όλους έξω! Οι εργαζόμενοι θα κυβερνήσουν! Απαλλοτρίωση της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών - όχι άλλοι φτωχοί σε μια πλούσια χώρα!

Πηγή: In Defence of Marxism

Μετάφραση Google 

Να συμπληρώσουμε για τη χώρα μας:

Κάτω τα bonus

Δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου *

Ο Τσε έλεγε ότι όταν πονάμε για κάθε αδικία που γίνεται στον κόσμο, είμαστε σύντροφοί του.Έτσι ακριβώς είναι, πονάμε όσο δεν μπορούμε ν' αντέξουμε για κάθε διαβολική πράξη εναντίον της ανθρωπότητας και της Φύσης...

* Συγγνώμη, έχουν περάσει 160 χρόνια από τις αναλύσεις του Μαρξ και του Ένγκελς, 110 χρόνια από την ανάλυση του Λένιν και 80τόσα χρόνια από την τελευταία περίοδο ανάλυσης του Τρότσκι για το Κράτος των καπιταλιστών.Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα είπαν και χειροτέρεψαν σε ανείπωτο βαθμό...τι άλλο;...

Έρχονται νέοι μεγάλοι αγώνες

Όλη αυτή η οικονομική και η κοινωνική άβυσσος, η ανθρωπιστική-οντολογική και οικολογική καταστροφή με αποκορύφωμα τα τελευταία κυρίως δεκαπέντε χρόνια, οφείλεται στην αναρχία -χωρίς σχέδιο έτσι απλά για ατομικό κέρδος κι όχι για κοινωνική ευημερία- της καπιταλιστικής παραγωγής, της πίστωσης και της κατανάλωσης σε έναν κορεσμένο Πλανήτη που δεν έχει άλλα μέρη (π.χ άλλες ηπείρους προς άλωση), για νέες ευκαιρίες κέρδους με νέες αγορές και πρώτες ύλες.Το μεγάλο κεφάλαιο δεν έχει πλέον την δυνατότητα ελιγμών για να επενδύσει ή να δανείσει, αφού όλα τα μέρη και τα έθνη της Γης τα έχει ξεζουμίσει με όλους τους τρόπους.Μάλιστα οι πρώην αποικίες, έχουν καθαρές βλέψεις να γίνουν Μητροπόλεις ενός εκ των πραγμάτων πολυπολικού Παγκόσμιου Καπιταλισμού από τότε που τα παραμορφωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη κατέρρευσαν σαν ντόμινο το 1989/91.Μελετώντας τον γεωστρατηγικό και ιστορικό χάρτη του καπιταλιστικού συστήματος ήταν αναμενόμενη μια τέτοια δομική αδιέξοδη εμπορική και χρηματιστική κρίση χωρίς ασφαλή κι επιτυχημένο ελιγμό αυτήν την κρίσιμη περίοδο.Στο παρελθόν οι καπιταλιστές, μπορούσαν να συνεχίζουν να παράγουν και να αποκομίζουν τεράστια ποσοστά κέρδους, μεταφέροντας τα εργοστάσιά τους σε άλλες χώρες με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό.Δεν υπάρχουν άλλες τέτοιες χώρες, πρώην αποικίες που να είναι διαθέσιμες προς εκμετάλλευση με τους γνωστούς κλασικούς τρόπους.Και οι παλιές, έχουν μετατραπεί σε νέες αναπτυσσόμενες και ανεπτυγμένες τεχνολογικά χώρες, ζητώντας το μερίδιό τους ως καπιταλιστικές ισάξιες αγορές που είναι τα "νέα" εργοστάσια του κόσμου, όπως η Κίνα, η Ινδία.Έχουμε λοιπόν ένα αυτοεκπληρούμενο αδιέξοδο για την καπιταλιστική τάξη και τους υπαλλήλους της.Δεν έχει ξαναεμφανιστεί σε τέτοια κλίμακα κορεσμού όπου η κρίση υπερπαραγωγής να ξεπερνιέται με την αυτοκαταστροφή, τη λιτότητα και το ξαναχτίσιμο του τρόπου παραγωγής για νέα κερδοφορία του χρηματιστικού και μονοπωλιακού κεφαλαίου.Εάν προστεθούν στα 8 δισεκατομμυρία που έφτασε ο πληθυσμός της Γης και η αναγκαστική μείωση της ενεργειακής παραγωγής, είτε γιατί βλάπτει σοβαρά το κλίμα και υπάρχει κίνδυνος άμεσης κλιματικής καταστροφής, είτε γιατί δεν υπάρχουν πόροι για όλους (παρα μόνο για τους λίγους) όπως υπήρχαν πριν, το αποτέλεσμα δείχνει την επερχόμενη Νέμεση της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.Το θέμα είναι να παλέψουμε για να μην πέσει στα κεφάλια μας!

Για να μην τα χρωστάμε... Όλοι!...

Το φως της αφύπνισης είναι σαν τον ήλιο βγαίνει για όλους

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε λίγο έως πολύ παράξενοι.Οι πάντες, περνάμε τρομερά δύσκολα.Δεν έχει σημασία τελικά ποιός περνάει πιο δύσκολα, η ουσία είναι μία: Εν τέλει όλοι περνάμε φρικτά.Υπό αυτή την έννοια, δεν είμαστε και τόσο παράξενοι όσο φαινόμαστε.Ας το πούμε επιφυλακτικοί (βέβαια αν παραβιαστεί αυτή η επιφυλακτικότητα με το "ζόρι" μπορεί να γινόμαστε και επιθετικοί, αλλά όχι για κακό σκοπό),επειδή στο σύστημα που ζούμε, τα πάντα γίνονται ένας αχταρμάς και ένα δυσβάστακτο Άδικο και σε συνδυασμό με τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον καταιγισμό της κυρίαρχης αφήγησης/παραπληροφόρησης ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ιδιοκτησίας κι ανασφαλούς ζωής, η επικοινωνία καταλήγει στο χαλασμένο τηλέφωνο που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί.Η ξενοφοβία με την έννοια της ανθρωποφοβίας και της κοινωνικής αλλοτρίωσης επειδή όλα μας φαίνονται μη οικεία, ευθύνονται για το κλείσιμο στο καβούκι μας.Και ρωτάω τώρα εγώ εκείνους τους προοδευτικούς,  τους συντρόφους  κομμουνιστές και τους αληθινούς αριστερούς και δημοκράτες που σέβομαι βαθιά: Σίγουρα μας θέλετε στους αγώνες που τόσα χρόνια σκληρά και δύσκολα, αγωνιστήκατε για να σας καταλάβουμε; 

Η Ιστορία της ανθρωπότητας και η Ιστορία των ατομικών συμφερόντων

Η σύγχρονη καταγραφή της Ιστορίας έχει γραφτεί με γνώμονα την πολιτική κυριαρχία και την στρατιωτική νίκη μιας οικονομικής τάξης πάνω σε μια άλλη.Τα ιστορικά γεγονότα της τάξης που νίκησε στη σύγκρουση, είναι γραμμένα με το δίκιο του ισχυρού.Το δίκιο του ανίσχυρου δεν υπάρχει ή υποτιμάται.Άρα δεν μπορεί να μιλάμε για πραγματική επιστήμη της Ιστορίας αλλά για την παραχάραξή της, δηλαδή την στρέβλωση ή την λείανση σε ειδικές συνθήκες, των αιτιών και των αποτελεσμάτων των συγκρούσεων (λόγω των αντίθετων συμφερόντων, δίκαιων και άδικων, στους ίδιους χώρους και χρόνους αναγκαστικά ), μέσα στο πλαίσιο της Ιστορίας της ανθρωπότητας που μάχεται να αποτινάξει τα ταξικά της δεσμά.Όλο αυτό βέβαια γίνεται για να μην φανούν τα δίκαια κίνητρα των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους.Υπάρχει σωστή και λάθος πλευρά της Ιστορίας όπως υπάρχει η Γη κι η ζωή, χωρίς όμως την αντικειμενική της ανάδειξη, ποιό είναι το νόημα της σωστής και της λάθος πλευράς; Επομένως δεν τίθεται θέμα διχασμού ή αντίθετα συμφιλίωσης.Και τα δύο, ερμηνεύτηκαν κατά το δοκούν από συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων και αποδείχτηκαν άκρως παραπλανητικά στις κοινωνίες των καθεστώτων, γενικά της μαχόμενης ανθρωπότητας που αγωνίζεται συνειδητά ή ενστικτωδώς για προκοπή και ζωή.Η έρευνα και η εξιστόρηση για τα πραγματικά γεγονότα μιας προηγούμενης εποχής ειναι το πιο σοβαρό, επιστημονικό και αποτελεσματικό υπερόπλο στην εν εξελίξει "τελική" δυστοπική κεφαλαιοκρατορία... πλέον!|

Υπάρχουμε μόνο όταν ενδιαφερόμαστε για όλα

Παλιά ειπώθηκε το σαιξπηρικό ερωτηματικό δίλημμα: ύπαρξη ή ανυπαρξία; Το γνωστό σε όλους "να ζει κανείς ή να μη ζει;" Τώρα πηγαίνει αυτό: ενδιαφέρον ή αδιαφορία;  "Να νοιάζομαι ή να μη νοιάζομαι"; Η σύντομη μέχρι τώρα καταγεγραμμένη Ιστορία, δείχνει ότι η ύπαρξη και το ενδιαφέρον αλληλεπιδρούν μακροπρόθεσμα εξελικτικά παρ' όλα τα εμπόδια.Αν ήταν αλλιώς θα βρισκόμασταν ακόμη στην παλαιολιθική εποχή.Η αλήθεια όμως είναι ότι έχουμε καθυστερήσει σοβαρά εξαιτίας της υψηλής κομπλεξοκρατίας που δε λέει να ανοίξει το δρόμο στις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα, να έχει προκληθεί οικολογική ζημιά με απρόβλεπτες συνέπειες.Σε τελική ανάλυση στο λίκνο της ζωής.Εάν καταστραφεί το λίκνο; Υπάρχει ένα ωραίο ντοκιμαντέρ με τίτλο "η αναζήτηση της αιωνιότητας" από το National Geographic του 1982.Ο πρώτος μεγάλος πολιτισμός της αρχαίας Αιγύπτου, αναζητούσε την αιωνιότητα για την εξήγηση του φαινομένου της ζωής.Ήταν μια μορφή πρώιμης συνείδησης και μιας υπερανάγκης εξήγησης.Και 'μεις με τη σειρά μας τί πάθαμε ξεπερνώντας τον μυστικισμό των προηγούμενων; Επειδή ως σύγχρονοι "μάθαμε" ότι υπάρχουν γαλαξίες επί γαλαξιών ατέλειωτοι και αποστάσεις έτη φωτός άφταστες, σταματάμε την αναζήτηση και την εξέλιξη;... Κι άμα σταματούσαν και οι πρώτοι άνθρωποι να εξερευνούν; Και μόνο που το "μάθαμε" συνιστά μια αρχή για μια άλλη εποχή...!Ευτυχώς η εξελισσόμενη σοσιαλιστική θεωρία το συνοψίζει τέλεια: Σοσιαλισμός ή εξαφάνιση.

Η ανθρωπότητα δε σηκώνει άλλο σκοτάδι

Στον 19ο αιώνα, ο Κάρολος Δαρβίνος, ο σπουδαίος φυσιοδίφης που έγραψε για την "καταγωγή των ειδών" έλεγε ότι η Φύση είναι ένα χάος ευχαρίστησης.Που σημαίνει ότι η μελέτη της, αποτελεί το πιο σπουδαίο πράγμα για τον άνθρωπο και την εξέλιξή του.Βέβαια είχε όλα τα υλικά μέσα να το κατανοήσει σε μια εποχή όπου η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, ζούσε ακόμη σε φρικτές συνθήκες (κι ας υπήρξαν και οι διαφωτιστές του 18ου αιώνα φωτίζοντας τα πολλά σκοτεινά κακώς κείμενα), που περιγράφονται από συγκαιρινούς του, πολλούς επαναστάτες συγγραφείς που είχαν την πολυτέλεια της απερίσπαστης παρατήρησης με λογοτεχνικό/ποιητικό, ψυχολογικό ή κοινωνικό και πολιτικό πρίσμα.Για παράδειγμα ο Κάρολος Ντίκενς ή ο Βίκτωρ Ουγκώ, Ο Ρήγας Φεραίος που μαρτύρησε και που ήταν πιο μπροστά από την εποχή του, ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ανδρέας Κάλβος για τη χώρα μας ή ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς για τον κόσμο ολόκληρο.Και παρότι είχαν τα μέσα να ζήσουν απλά και ωραία, δηλαδή να ζούνε μέσα στις ανέσεις και στα σκανδαλώδη κουτσομπολιά, επέλεξαν να πουν Όχι, γιατί απλά ήταν σωστοί άνθρωποι και συμπονετικοί (και ήθελαν και μπορούσαν να το κάνουν) για όλα τα άσκοπα δεινά των ανθρώπων.Ένας Θεός μόνο ξέρει το πραγματικό τίμημα που πλήρωσαν για να μας δείξουν το δρόμο ανάμεσά τους και πολλοί άλλοι πριν και μετά.Επέλεξα να αναφερθώ στους συγκεκριμένους ριζοσπάστες διανοητές του 19ου αιώνα που κατά τη δική μου ανάλυση είναι ο 2ος και πιο ολοκληρωμένος διαφωτισμός.Τι θέλω να πω; Ο κόσμος είναι απ' την αρχή του ένα σχετικό χάος και η άγνοια το μετατρέπει σε απόλυτο.Καλούμαστε λοιπόν να το βάλουμε σε μια επιστημονική τάξη που να αξίζει όμως να ζούμε και μάλιστα να συμμετέχουμε όλοι οι άνθρωποι, μαθαίνοντας καίριες γνώσεις που θα μας απομακρύνουν από το ατομικό μας παραλήρημα ή αν θέλετε πιο σωστά, από τις αδικίες που έχουμε υποστεί.Η αλληγορία του σπηλαίου* του Πλάτωνα είναι μια τέλεια αρχή για να δούμε τι μας αποκαλύπτει ο "δικός" μας φιλόσοφος για το πώς βλέπουμε τον κόσμο χωρίς να το γνωρίζουμε.Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος, μακάρι να υπήρχε!...Και πολλές φορές να λέμε κιόλας, καλά που υπάρχει κι αυτός γιατί... δεν φαίνεται, αλλά όταν φανεί, θα ανοίξουν όλοι οι δρόμοι της πραγματικής εξέλιξης! Η εξέλιξη δεν είναι οι αγορές, ούτε ολόγυρά μας ο τρόμος...

*Τα είδωλα που βλέπουν οι άνθρωποι-δεσμώτες στο σπήλαιο χωρίς να βλέπουν ποιοί τα κινούν αντιστοιχούν στις απανωτές ειδήσεις της καταστροφής σαν την αποκάλυψη και στα αποχαυνωτικά και άκρως προσβλητικά προγράμματα, που στόχο έχουν να παραμείνουν καθηλωμένοι ώστε να μη δουν οι σύγχρονοι άνθρωποι ότι υπάρχει πραγματική ζωή έξω από το σύγχρονο τσιμεντένιο σπήλαιο.Ο ήλιος που συναντάει ένας απ' τους δεσμώτες όταν καταφέρνει και βγαίνει από το σπήλαιο, είναι η συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος που του έδειχναν ήταν φτιαχτός.Με άλλα λόγια η Ιστορία για την εξέλιξη που πραγματικά προχωράει (δεν υπάρχει εξέλιξη όταν οι δεσμώτες δεν κατανοούνται μεταξύ τους), γράφεται όταν οι δεσμώτες συνειδητοποιούν τα δεσμά τους αγωνιζόμενοι να τα σπάσουν.

Πόλεμος και Πορνογραφία οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι ο πόλεμος και η πορνογραφία του; Μια διαστροφή των δύο πρώτων δεκαετιών του νέου ανθρώπου, (δηλαδή μια απότομη μεταστροφή από την αγνότητα στην πονηριά και τη μοχθηρία των ακατανίκητων σκέψεων της γενετήσιας ορμής-λίμπιντο, που διαταράχθηκε από την έλλειψη-λειψών Ανθρώπινων Προτύπων και ανύπαρκτου κοινωνικού σχεδιασμού) από την καταπίεση των ενστίκτων σε αφύσικες κι απάνθρωπες συνθήκες και τη μετατροπή τους, στο αντίθετό τους σε ένα ελατήριο πολεμικών απωθημένων ορμέφυτων τάσεων που πλάθονται, σε συγκεκριμένες κοινωνικές και οικογενειακές λούμπεν και όχι μόνο συμπεριφορές σε λανθάνουσα (απαρατήρητη) κατάσταση.Όταν πια παρατηρηθεί, έχει γίνει η ζημιά.Το εκάστοτε οικονομικό σύστημα σπέρνει τους πειρασμούς που το ίδιο έχει φτιάξει για να καταστρέψει την κοινωνική συνοχή και το ζητούμενο κάθε ανθρώπου, την αρμονία και την αναζήτηση της "χαμένης" αγνότητας.Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε μόνιμη καταναγκαστική κατάσταση, σε δουλεία δηλαδή, όπως για παράδειγμα στην φτώχεια του και τον κατατρεγμό του από τις άρχουσες τάξεις, διαστρέφει αυτομάτως ό,τι πιο ευγενικό έχει μέσα του.Όπως ακριβώς κάνει και στον πόλεμο, βγάζει μόνο τα κακά, με ελάχιστες εξαιρέσεις.Από παιδί διαμορφώνεται με τα πρότυπα μιας καταναλωτικής μοναρχοαστικής μόδας, μιας νοσηρής και διαστροφικής εμπορευματοποίησης της εξεζητημένης ομορφιάς, που στόχο έχει να συνθλίψει την συγκροτημένη προσωπικότητα στο μέλλον, που, θα ξέρει τι πρέπει να κάνει.Κι αυτό γίνεται διότι οι άρπαγες φοβούνται την πτώση τους από τέτοιες προσωπικότητες ολοκληρωμένες.Δεν είναι τυχαίο που την παιδεία δεν την αφήνουν ν' αγιάσει όπως κι όλους τους κοινωνικούς θεσμούς.Για αυτό λοιπόν, η συντροφική ευτυχία και η οικογένεια στην κατάσταση της δουλείας  δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να σταθούν.Γίνεται της τρελής, πουλάει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.Ως συνέπεια όλων αυτών, το μόνο που αναπτύσσεται είναι ο εφιάλτης που κάθε βράδυ βλέπει ο ολιγάρχης, ζούμε λοιπόν τους εφιάλτες του...Ώρα λοιπόν για το όνειρο ενός καλύτερου κόσμου κι όχι ενός γελοίου-εφιαλτικού!

Κόσμε, για πόσο ακόμη θα ασχολείσαι με τη φρίκη, δε βαρέθηκες;...

Ο κανόνας λέει ότι οι εποχές οχλοκρατίας σε συνθήκες "σταύρωσον αυτόν" οδηγούν στην απόλυτη χειραγώγηση όλων, μυαλωμένων και μη.Τον γενικό Πόλεμο κατά των κοινωνιών τον βλέπετε ή ηδονίζεστε με τα εγκλήματα που είναι υπεύθυνο το εκμεταλλευτικό σύστημα της υποκρισίας; Κατάντια λέγεται πια αυτό...Οι άνθρωποι είμαστε κρίκος σε τούτη τη ζωή και μάλιστα ο πιο αδύναμος εξαιτίας της εφ' όρου ζωής αμάθειας που είναι το ίδιο πράγμα με τον αναλφαβητισμό!

Και μετά σου λεει δεν υπάρχει Αριστερά ή Δεξιά

Κάθε 30 με 40 χρόνια αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις για την διαχείριση της κοινωνίας, και, από τον καιρό που "εδραιώθηκε" και ανυψώθηκε η αξία των βιομηχανικών προϊόντων (τώρα και των ψηφιακών -4η βιομηχανική επανάσταση που λένε) σε βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης στις αρχές του 19ου αιώνα και μετά, οι τακτικές στα εμπόδια των γενεών είναι πάνω-κάτω καθορισμένες.Σ' αυτήν την περίοδο (των 30-40 ετών) η νέα γενιά -υπό κανονικές συνθήκες- αναπτύσσεται, η μεσαία γενιά -υπό κανονικές συνθήκες- βρίσκεται στην ωριμότητα, ενώ η τρίτη γενιά -υπό κανονικές συνθήκες- ετοιμάζεται να ξεκουραστεί και να "απολαύσει" τους καρπούς της βιοπάλης.Αυτή ακριβώς την αλυσίδα της κοινωνικής αρμονίας και αλληλεγγύης σε κανονικές βάσεις δεν την θέλουν, την σπάνε συστηματικά ανάλογα με τις συνθήκες, γιατί το χάος είναι "ακίνδυνο", το πιο "αποτελεσματικό" εμπόδιο και "κερδοφόρο αιωνίως".Τουλάχιστον αυτό πιστεύουν, για να μην ανατραπούν από τις αδικίες που σπέρνουν στην ανθρωπότητα καθώς αγωνίζεται να απαλλαγεί από την βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.Είναι αλήθεια ότι η κοινωνία ευθύνεται για πολλά,  όμως η ευθύνη της ωχριά,  (δεν θα υπήρχαν ευθύνες σε μια κοινωνία αληθινή, θα ήταν όλα τα μέλη της υπεύθυνα) μπροστά στις συνειδητές αποφάσεις για την καταστροφή της από τους άρπαγες της ζωής.Τους αμετανόητους ματαιόδοξους της "αριστείας"...

Πώ πώ ντροπή!...

Με τα «μπούνια» στον πόλεμο: Παράδοση όπλων στην Ουκρανία από την Ελλάδα “παρουσία” της Προέδρου της Δημοκρατίας!

Είναι ανήκουστο  και πρωτοφανές η Προεδρία της Δημοκρατίας, ως θεσμός, αντί να λειτουργεί ως εγγυητής της Ειρήνης, να μεταβαίνει σε εμπόλεμη ζώνη προκειμένου να παραδοθεί στρατιωτικός – πολεμικός εξοπλισμός!

Με τον πλέον επίσημο τρόπο σηματοδοτείται η επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία, καθώς η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου βρίσκεται στο Κίεβο συνοδευόμενη από τον υπουργό Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο.

Η επίσκεψη συνδέεται με την άφιξη των ελληνικών BMP-1 στο ουκρανικό μέτωπο. Πρόκειται για Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού (ΤΟΜΠ) που αποσύρθηκαν από νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (την αποστρατικοποίηση των οποίων ζητά η Άγκυρα) και στάλθηκαν στην κυβέρνηση Ζελένσκι, προκειμένου να τα παρατάξει ενάντια στις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία θα έχει συνομιλίες με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, θέτει το θεσμό της Προεδρίας στην υπηρεσία της υλοποίησης των ευρωατλαντικών σχεδιασμών εμπλέκοντας ακόμα περισσότερο τη χώρα και το λαό στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη. 

Η παρουσία της Σακελλαροπούλου στην Ουκρανία για την παράδοση οπλικών συστημάτων αποτελεί συνέχιση της επικίνδυνης πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκης προς όφελος των συμφερόντων της άρχουσας τάξης με θύμα τον ελληνικό λαό. 

Πηγή: Ημεροδρόμος

Πόση γνώση και χρόνος χάνεται

Όσο "προχωράει" η τεχνολογική επιστήμη χωρίς την ανάπτυξη του απέραντου ανθρώπινου δυναμικού και μένει στάσιμη η κοινωνικοπολιτική και οικονομική, τόσο θα γίνεται ξεκάθαρο ότι οι ανακαλύψεις που χρειάζεται πάση θυσία το είδος μας θα μείνουν ανακάλυπτες.Ποιά είναι η πιο βασική; Πέραν της "ανακάλυψης" του "φαρμάκου" για την θεραπεία της μόνιμης άγνοιας και της απονιάς που χρειαζόμαστε για να απελευθερωθούν οι τεράστιες δυνατότητες όλων των ανθρώπων, υπάρχει και μια ανακάλυψη που εκκρεμεί ως μη εφικτή πλέον εξαιτίας της χρηματοδότησης μόνο για χλιδή και καλοπέραση των γνωστών κυνηγών του κέρδους από εδώ και πέρα.Για ένα διάστημα υπήρχε μια κάποια χρηματοδότηση για έρευνες σε προηγμένες ενέργειες που κράτησε το πολύ τριάντα χρόνια.Όμως επειδή δεν είχαν αυτό που ήθελαν οι καπιταλιστές, γρήγορα αποτελέσματα δηλαδή για κερδοφορία και νέες αγορές, τί έγινε; Απλά εγκαταλείφθηκαν.Οραματιστές που ερευνούσαν και σχεδίαζαν για αποικίες κάποτε σε άλλους πλανήτες, ήταν δεν ήταν πραγματοποιήσιμο, λες και ήταν πραγματοποιήσιμο μια κρεμαστή γέφυρα από ατσάλι με αμάξια πριν 100.000 χρόνια, δεν ήταν πλέον χρήσιμοι.Είναι ποτέ δυνατόν να ανακαλυφθούν μέσα σε λίγες δεκαετίες με τις παραγωγικές δυνάμεις στη μαρμάγκα, άγνωστα επιστημονικά μυστήρια δισεκατομμυρίων ετών;

Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι κι αυτό είναι η απόγνωση

Όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα του ανθρώπου για την υλική "επιβίωση" χάνεται κι ο σεβασμός.Ο σεβασμός είναι εκείνη η πολιτισμένη ιδιότητα που όταν χάνεται, χάνεται και η ανθρωπιά με τις συνέπειες της απανθρωπιάς και του δόγματος " ο σώζων εαυτό σωθήτω".Στη ζωή αυτή όμως όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή και όσοι δεν το κατανοούν βαθιά εγκληματούν όσο δεν μπορεί να περιγράψει η λογική...Αλλά όταν ακόμη χάνονται ανθρώπινες ζωές για τα κέρδη, τα παραπάνω φέρνουν στον διάβολο τον σαρδώνιο γέλωτα...!

Η απόγνωση φέρνει απόγνωση!...

Ναι, η ζωή είναι η κόντρα στη φθορά

Η αφορμή για το νέο ανέκδοτο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη "Ο Ανήφορος" αποκαλύπτει την επικαιρότητα που έχει.Η φθορά του ανθρώπου, πραγματικά, είναι στη χειρότερη μορφή της και τα διδάγματα θα πρέπει να είναι πολλά μέσα σ' αυτό το βιβλίο, που και μόνο ο τίτλος υπόσχεται πολλά στον αναγνώστη που ψάχνεται ή διψάει για δικαιοσύνη.Είναι και δική μου θεώρηση ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τη φθορά να μας ζώσει.Ο Καζαντζάκης θεωρείται η κορυφαία μορφή της φιλοσοφικής και της επαναστατικής λογοτεχνίας στο είδος της και στην εποχή της, ανεξάρτητα από τις αντιφατικές απόψεις και τα γεγονότα της εποχής όπου έδρασε ο συγγραφέας.Μιλάμε για μια χαοτική εποχή.Και σήμερα έτσι είναι με πιο πολύπλοκες αναλογίες.Αυτό που ξαναβιώνεται από την ανθρωπότητα σήμερα, επιβεβαιώνεται σίγουρα μέσα από τις αράδες αυτού του βιβλίου.Δεν το έχω διαβάσει και θα το πάρω σίγουρα.Η δε σιγουριά μου, χωρίς να το έχω διαβάσει, έχει να κάνει με τον θαυμασμό μου για έναν πραγματικό δάσκαλο που μας μιλάει μέσα από τα βιβλία του στον καθένα μας ξεχωριστά.Είναι εκείνος ο στοχαστής που με την πένα του ταρακουνούσε για τα καλά το πανδημικό άδικο.Μεγάλωσα με πολλές παραινέσεις του και κάθε φορά μάθαινα με τον τρόπο μου ν' αντέχω όλο και περισσότερο.Η σοφία του δεν περνάει ποτέ απαρατήρητη και συνεχίζει ακόμη να συμβάλλει στην πνευματική ανάπτυξη κάποιου όταν την συναντάει.

Γιατί έχουμε και έναν κόσμο ν' αλλάξουμε...

Το καθαρτήριο είναι μέσα μας.Όσες φρίκες κι αν συναντάμε,
μέσα μας θα τις σβήνουμε με την αέναη πηγή της ζωής μας και
με τον ήλιο των ανθρώπων μας στο τέλος κάθε μέρας και κάθε νύχτας!...

Δεν μιλάμε για το μέλλον της ιστορίας αλλά για την Ιστορία του μέλλοντος

Η Ιστορία δεν τελείωσε όπως έλεγαν το 1991 με το "τέλος" του Ψυχρού Πολέμου.Δεν θα μπορούσε άλλωστε.Όσο υπάρχει ο ήλιος (λέτε για αυτό να χαλάνε συνειδητά το κλίμα,  για να μη φαίνεται; τι άλλο να πούμε...) που κάνει την εμφάνισή του κάθε μέρα σε ολόκληρη την πλάση, η Ιστορία θα είναι στην ημερήσια/ηλιακή διάταξη με όσα πισωγυρίσματα κι αν επιχειρούνται από τους κατόχους των μέσων παραγωγής.Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και ως φάρσα διαδοχικά εδώ και κάμποσες δεκαετίες, επειδή γυρίζουμε την πλάτη μας στα γεγονότα που έπρεπε εξ' ορισμού ως ανθρώπινα σκεπτόμενα όντα να μη το κάνουμε.Το μεγαλύτερο σφάλμα για κάθε άνθρωπο.Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτη αρχή για να υπάρξει μια ώθηση προς τα εμπρός ούτως ώστε η Ιστορική κίνηση να ξεκολλήσει από τον βάλτο της μοναρχοαστικής μεγαλομανίας, με μια λέξη του κακουργήματος.Πανδημία,  φτώχεια, αποξένωση, εγκλήματα και απειλή πολέμου μεταξύ των σημερινών ιμπεριαλιστών είναι το άνοιγμα της κόλασης ενώ βρισκόμαστε στον μοναδικό πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος της ΖΩΗΣ και... το ξέρουμε ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για έναν παράδεισο για όλους...! 

Μη μας δείχνετε την κόλαση,  γιατί εμείς,  θα πάμε στον παράδεισο και δε θα σας πάρουμε μαζί!...

Η αστική τάξη ζει σαν φάντασμα και για αυτό δεν μας ακούει

Ο καπιταλισμός από τότε που προκάλεσε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, έπρεπε φυσιολογικά να είχε τελειώσει.Τα πάντα κρύβονται σε αυτή την διαπίστωση.Από τότε μέχρι σήμερα προσπαθεί να υπάρξει ενώ αυτό αποδεικνύεται αδύνατο.Αδύνατο, επειδή δεν είναι μόνο πια οι θεμελιώδεις αντιθέσεις-αντιφάσεις του καπιταλισμού όπως πολύ εύστοχα ερμηνεύτηκαν τον 19ο αιώνα.Υπάρχουν και τα αμέτρητα εγκλήματά του σε βάρος όλων των λαών, που όχι μόνο δεν έχουν τελειωμό, αλλά και που πολλαπλασιάζονται λες και δεν θα λογοδοτήσει ποτέ γι' αυτά...Είναι δυνατόν;...

Μπροστά στο σπίτι σπιτάκι το ψωμί ψωμάκι δεν είναι τίποτα

Το θέμα της ανασφάλειας των ανθρώπων για την ανάγκη της στέγασης όταν εξωθούνται στην αστεγία ή φιλοξενούνται και νιώθουν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ως βάρος, μπορεί να χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη αιτία της σκλήρυνσης των ανθρώπων, με αποτέλεσμα την καταστροφή των κοινωνικών σχέσεων σε μη αναστρέψιμη κατάσταση.Δεν μιλάει σχεδόν κανείς για το θέμα.Και το λέω αυτό επειδή έχω μεγάλη αρνητική πείρα στο τι σημαίνει να πηγαίνεις από σπίτι σε σπίτι και να καταλήγεις χωρίς, επειδή δεν έχεις μόνιμη δουλειά για χ.ψ λόγους, να περνάς τις νύχτες στην αυλή της μαμάς σου, στην εφηβεία, γιατί το σπίτι δεν είναι δικό της αλλά του άντρα της που δεν είναι ο μπαμπάς σου, ή φιλοξενούμενος κι απόλυτο βάρος σε φίλους κατά περίσταση και σε σχέσεις που δεν κατέληξαν πουθενά.Γιατί όλα αυτά; Γιατί τα σπίτια δεν υπάρχουν πια ...τα πήρε το εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας.Αλλά ας αφήσουμε την γκρίνια, υπάρχει κάτι χειρότερο: να μην έχουν οι άνθρωποι τη χώρα τους!...

Ζαν Πωλ Σαρτρ: Ο μαρξισμός δεν έχει ξεπεραστεί γιατί δεν ξεπεράστηκαν οι συνθήκες που τον γέννησαν

Ο μαρξισμός ξεπερνάει οποιαδήποτε φιλοσοφική και επαναστατική θεώρηση του κόσμου μέσα από την συσσωρευμένη γνώση των αιώνων.Κάνει μια πραγματική βουτιά στα πραγματικά προβλήματα των κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών σχέσεων απλώνοντας την γνώση και τη συνείδηση πέρα απο τα ατομικά-φιλοσοφικά συμπεράσματα υποκειμενικής φύσεως εκπροσώπησης τάξης.Σχεδόν όλοι οι προηγούμενοι στοχαστές έκαναν το ίδιο σχεδόν σφάλμα ή απόκρυψη των κοινωνικών ταξικών διαστάσεων.Ήταν πάντα η θεώρηση στο όνομα μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας που δεν θα άλλαζε και πολύ τις σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και διαβίωσης του συνόλου της κοινωνίας.Ο υποκειμενισμός και ο ατομικός ιδεαλισμός τους, αντανακλούσαν τελικά τα συμφέροντα μιας μειοψηφικής τάξης σε βάρος της τεράστιας πλειοψηφίας των καταπιεσμένων τάξεων η οποία η νέα αυτή κοινωνική τάξη πραγμάτων, δεν ολοκληρώνει καμιά κοινωνική πρόοδο για κάθε άνθρωπο αλλά στην ουσία ανακυκλώνει ως καινούργιο το φρεσκάρισμα του παλιού.Η κοινωνική πρόοδος δηλαδή δεν ίσχυε στις πράξεις.Στη Γαλλική Επανάσταση φάνηκε απόλυτα.Η ανερχόμενη αστική κοινωνία ενώ χρησιμοποίησε τις λαϊκές δυνάμεις για να αποκτήσει πολιτική δύναμη και να ανατρέψει την απόλυτη μοναρχία, όταν το πέτυχε, η αστική εμπορική και χρηματιστική τάξη εκανε συμμαχίες με τους ευγενείς παραγκωνίζοντας τις ευρύτερες λαϊκές μάζες που πρωτύτερα ειχαν συμβάλει.Το αποτέλεσμα ήταν σαν να μην είχε υπάρξει επανάσταση και πρόοδος.Οι ταξικές αντιθέσεις από τους αστούς κρύβονταν επιμελώς.Όπως γίνεται και σήμερα.Ο εξόφθαλμος λόγος, όταν κατανοήσουμε τον μαρξισμό έστω και λίγο, είναι ότι η μαρξιστική μέθοδο με μέσο τον ιστορικό υλισμό ή αλλιώς της υλιστικής αντίληψης της Ιστορικής κίνησης  των συγκρούσεων και των διαμετρικά αντίθετων συμφερόντων μεταξύ των εκμεταλλευτικών τάξεων και των εκμεταλλευόμενων (σε αντίθεση μιας στενής, ατομικιστικής/ιδεαλιστικής-αστικής ανάλυσης) που εντοπίζει τις ταξικές αντιφάσεις στο σύστημα και στις κοινωνικές τάξεις με τα πραγματικά υλικά συμφέροντα που αντιτίθενται ως ταξικά συμφέροντα, δεν αντικρούονται από την αστική τάξη που κατέχει de facto τον πλούτο της κοινωνίας.Δεν μπορεί η αστική τάξη και οι εκπρόσωποί της να επιχειρηματολογήσουν με σοβαρότητα και πειθώ.Γι' αυτό η αστική δημοκρατία μετατρέπεται απότομα σε δικτατορία του κεφαλαίου.Αυτό είναι το μεγάλο κατόρθωμα του Μαρξ και του Ένγκελς.Έβαλαν τις βάσεις μια για πάντα, για να κατανοήσουν οι καταπιεσμένοι όπου γης, με αιχμή του δόρατος τους παραγωγούς του πλούτου, την εργατική τάξη με τα πλατιά λαϊκά της στρώματα, ότι η ταξική συνείδηση και η ταξική πάλη είναι η μόνη διέξοδος για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων, των πολλών, των αδικημένων.

Το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" 

κλείνει με το πιο σπουδαίο κάλεσμα:

"Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε"

Στη στρεβλή πραγματικότητα υπενθυμίζουμε την ορθή

Η Αριστερά εάν δεν έχει πρόγραμμα επαναστατικό για την χειραφέτηση όλων όσων πλήττονται από την Δεξιά αστική κυβέρνηση, είναι απλά μια εξαπάτηση που φέρνει θεσούλες στους ηγέτες της.Ο μικροαστικός σοσιαλισμός με "μεταρρυθμίσεις" και ρητορική έχει χρησιμοποιηθεί έναν ολόκληρο αιώνα κάνοντας τα πολιτικά πράγματα ακόμη χειρότερα.Κυρίως απογοητεύοντας τους έντιμους, δημοκρατικούς και ριζοσπαστικούς ψηφοφόρους και υποστηρικτές που οραματίζονται μια ανθρώπινη κοινωνία.Και αυτό είναι το ζητούμενο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.Η Αριστερά είναι επαναστατική σε αντιλαϊκές πολιτικές και αγωνίζεται να φέρει τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.Δεν μπορεί να γίνει καμία πραγματική αντιπολίτευση που πραγματικά θα αλλάξει την βάρβαρη πολιτική μιας καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής διαχείρισης.Η φράση-δόγμα της δεξιάς, όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει τα λέει όλα.Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα!

Το προπατορικό αμάρτημα της βίας ανθρώπου από άνθρωπο

Η παραβίαση της ισότητας και της αρμονικής συμβίωσης μεταξύ των ανθρώπων πολύ πιο πριν από την έναρξη του δουλοκτητικού συστήματος που φτιάχτηκε για να προστατευτούν οι πρώτοι παραβιαστές της ύπαρξης, ανέφικτο να εντοπιστεί πόσο πιο πριν και με ποιό τρόπο κυνηγώντας ανηλεώς κάθε τι ανθρώπινο μέχρι τα πέρατα της Γης, ήταν και είναι η αιτία όλων των εγκλημάτων.Γιατί ποιοί διοικούν την κοινωνία και τη διαφθείρουν; Οι τελευταίοι παραβιαστές αιώνιοι απόγονοι των πρώτων και των εξαγορασμένων συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο πιο τρομαγμένοι καθώς το δικαστήριο του κόσμου πλησιάζει!

Τι έγραφε ο Λέον Τρότσκι το 1940

Για την υπεράσπιση της πατρίδας.

Πριν 100 σχεδόν χρόνια, όταν τα εθνικά κράτη αντιπροσώπευαν ακόμα ένα σχετικά προοδευτικό παράγοντα, το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» διακήρυσσε ότι το προλεταριάτο δεν έχει πατρίδα.Η μόνη του επιδίωξη είναι η δημιουργία της πατρίδας των εργατών που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο.Στο τέλος του 19ου αιώνα, τα αστικά κράτη με τους στρατούς και τα δασμολογικά τείχη τους έγιναν το πιο μεγάλο φρένο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, που απαιτούν μια πολύ πιο εκτεταμένη αρένα.Ένας σοσιαλιστής που εμφανίζεται σήμερα για να υπερασπίσει την «πατρίδα», παίζει τον ίδιο αντιδραστικό ρόλο που έπαιζαν οι χωρικοί της Βανδέας, που όρμησαν να υπερασπίσουν το φεουδαρχικό καθεστώς, δηλαδή, τις δικές τους αλυσίδες.Τα τελευταία χρόνια και ακόμα μήνες, ο κόσμος έχει παρατηρήσει με έκπληξη πόσο εύκολα εξαφανίζονται τα κράτη από το χάρτη της Ευρώπης: Αυστρία, Τσεχοσλοβακία. Αλβανία, Πολωνία. Δανία. Νορβηγία, Ολλανδία, Βέλγιο…Ο πολιτικός χάρτης μεταμορφώνεται ξανά με τέτοια ταχύτητα που δεν έχουμε δει σε άλλη εποχή εκτός από την εποχή των ναπολεόντειων πολέμων.Εκείνη την περίοδο ήταν ένα ζήτημα επιβίωσης των φεουδαρχικών κρατών τα οποία έπρεπε να παραχωρήσουν το δρόμο στα αστικά εθνικά κράτη.Σήμερα είναι ένα ζήτημα επιβίωσης των αστικών κρατών τα οποία πρέπει να παραχωρήσουν το δρόμο στη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία των Λαών. Όπως πάντα, η αλυσίδα σπάει στον πιο αδύνατο κρίκο της. Η πάλη των ιμπεριαλιστών ληστών δεν αφήνει έδαφος για τα μικρά ανεξάρτητα κράτη, όπως ακριβώς ο τραχύς ανταγωνισμός των τραστ και των καρτέλ για τους μικρούς ανεξάρτητους χειροτέχνες και εμπόρους.Χάρη στη στρατηγική της θέση η Γερμανία θεωρεί περισσότερο επικερδές το να επιτεθεί στους κύριους εχθρούς της μέσα στις μικρές και ουδέτερες χώρες.Αντίθετα, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία θεωρούν περισσότερο επικερδές το να καλυφθούν με την ουδετερότητα των μικρών κρατών και να αφήσουν την Γερμανία να τα οδηγήσει με τα χτυπήματά της στο στρατόπεδο των «δημοκρατών» Συμμάχων.Η ουσία της υπόθεσης δεν μεταβάλλεται μ’ αυτή τη διαφορά στις στρατηγικές μέθοδες. Ανάμεσα στα γρανάζια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, οι μικροί δορυφόροι κονιορτοποιούνται.Η «υπεράσπιση» των μεγάλων πατρίδων απαιτεί την ανατροπή μιας ντουζίνας μικρών και μεσαίων πατρίδων.Αλλά ακόμα και σε σχέση με τα μεγάλα κράτη, αυτό που ενδιαφέρει την μπουρζουαζία δεν είναι το ζήτημα της υπεράσπισης της πατρίδας, αλλά το ζήτημα να υπερασπίσει τις αγορές, τις ξένες παραχωρήσεις, τις ριγές πρώτων υλών και τις σφαίρες επιρροής.Η αστική τάξη ποτέ δεν  υπερασπίζει την πατρίδα για την πατρίδα. Υπερασπίζει την ατομική ιδιοκτησία, τα προνόμια, τα κέρδη.Κάθε φορά που οι ιερές αυτές αξίες απειλούνται, η αστική τάξη παίρνει αμέσως το δρόμο του ντεφετισμού.Αυτή ήταν η πορεία της ρώσικης μπουρζουαζίας, που τα παιδιά της, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, πάλεψαν και γι’ άλλη μια φορά είναι έτοιμα να παλέψουν σε κάθε στρατό στον κόσμο ενάντια στην δική τους πρώην πατρίδα.Για να σώσει το κεφάλαιό της η ισπανική μπουρζουαζία στράφηκε προς τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ για στρατιωτική βοήθεια ενάντια στον ίδιο το λαό της.Η νορβηγική μπουρζουαζία βοήθησε την επέμβαση του Χίτλερ στην Νορβηγία.Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι πάντα.Ο επίσημος πατριωτισμός είναι μια μάσκα που καλύπτει τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών. Οι ταξικά συνειδητοί εργάτες πετούν με περιφρόνηση στην άκρη αυτή τη μάσκα.Δεν υποστηρίζουν την αστική πατρίδα, αλλά τα συμφέροντα των εργατών και των καταπιεζομένων της ίδιας τους της χώρας και ολόκληρου του κόσμου.Οι θέσεις της Τέταρτης Διεθνούς βεβαιώνουν: «Ενάντια στο αντιδραστικό σύνθημα της υπεράσπισης της πατρίδας» είναι αναγκαίο να προωθήσουμε το σύνθημα της επαναστατικής καταστροφής του εθνικού κράτους. Στο τρελοκομείο της καπιταλιστικής Ευρώπης είναι αναγκαίο, να αντιπαραθέσουμε το πρόγραμμα των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης σαν ένα στάδιο στο δρόμο για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες του Κόσμου».Δεν είναι λιγότερο ψεύτικο το σύνθημα ενός πολέμου για τη δημοκρατία ενάντια στο φασισμό. Λες και έχουν ξεχάσει οι εργάτες ότι ή βρετανική κυβέρνηση βοήθησε τον Χίτλερ και τη συμμορία των δημίων του να κερδίσουν την εξουσία! Οι ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες είναι στην πραγματικότητα τα μεγαλύτερα αριστοκρατικά καθεστώτα στην Ιστορία.Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, στηρίζονται πάνω στην σκλαβιά των αποικιακών λαών.Η δημοκρατία των Ενωμένων Πολιτειών στηρίζεται πάνω στην αρπαγή του πλούτου μιας ολόκληρης ηπείρου. Όλες οι προσπάθειες των «δημοκρατιών» αυτών κατευθύνονται προς την διατήρηση των προνομιακών τους θέσεων.Μια σημαντική μερίδα του πολεμικού βάρους φορτώθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες στις αποικίες τους.Οι σκλάβοι υποχρεώνονται να δώσουν αίμα και χρυσάφι για να εξασφαλιστεί η δυνατότητα στους κυρίους τους να παραμείνουν δουλοκτήτες.Οι μικρές καπιταλιστικές δημοκρατίες που δεν έχουν αποικίες είναι δορυφόροι των μεγάλων αυτοκρατοριών και τσιμπολογάνε μια μερίδα από τα αποικιακά κέρδη τους.Οι κυρίαρχες τάξεις αυτών των κρατών είναι έτοιμες να αποκηρύξουν τη δημοκρατία σε κάθε στιγμή για να διαφυλάξουν τα προνόμια τους.Στην περίπτωση της μικρής Νορβηγίας ο εσωτερικός μηχανισμός της παρακμάζουσας δημοκρατίας αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά μπροστά σ’ όλο τον κόσμο.Η νορβηγική μπουρζουαζία χρησιμοποίησε ταυτόχρονα τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και τους φασίστες, χωροφύλακες, δικαστές και αξιωματικούς.Στην πρώτη σοβαρή σύγκρουση οι δημοκρατικοί αρχηγοί σαρώθηκαν και η φασιστική γραφειοκρατία, που αμέσως βρήκε μια κοινή γλώσσα με τον Χίτλερ, έγινε ο αφέντης του σπιτιού.Με διάφορες εθνικές παραλλαγές το ίδιο αυτό πείραμα πραγματοποιήθηκε προηγούμενα στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και σε μια σειρά άλλα κράτη.Σε κάθε στιγμή κινδύνου η μπουρζουαζία είναι πάντα ικανή να ελευθερώνει από τα δημοκρατικά χάμουρα τον πραγματικό μηχανισμό τής κυριαρχίας της σαν το άμεσο όργανο του χρηματιστικού κεφαλαίου.Μόνον οι αθεράπευτα τυφλοί είναι ικανοί να πιστεύουν ότι οι βρετανοί και οι γάλλοι στρατηγοί και ναύαρχοι διεξάγουν έναν πόλεμο ενάντια στο φασισμό! Ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει το προτσές της μεταμόρφωσης των δημοκρατιών σε αντιδραστικές δικτατορίες αλλά, αντίθετα, ζωντανεύει αυτό το προτσές σαν συμπεράσματα μπροστά στα μάτια μας.Μέσα σε κάθε χώρα όπως και στην παγκόσμια αρένα, ο πόλεμος δυνάμωσε άμεσα τις πιο αντιδραστικές ομάδες και θεσμούς.Τα γενικά επιτελεία, αυτές οι φωλιές των βοναπαρτιστών συνωμοτών, τα κακόφημα άντρα της αστυνομίας, οι συμμορίες των έμμισθων πατριωτών, οι εκκλησίες όλων των πίστεων, σπρώχνονται άμεσα στην πρώτη γραμμή.Με την Αυλή του Πάπα, το εστιακό αυτό σημείο του σκοταδισμού και του μίσους ανάμεσα στους ανθρώπους, ερωτοτροπούν όλες οι πλευρές, ειδικά ο Προτεστάντης Πρόεδρος Ρούσβελτ.Η υλική και πνευματική παρακμή οδηγεί πάντα στην αστυνομική καταπίεση και σε μια αύξηση των απαιτήσεων για το θρησκευτικό όπιο.Ψάχνοντας να κερδίσουν τα πλεονεκτήματα ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, οι ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες λανσάρουν τη δική τους άμυνα με μια διπλασιασμένη φόρα ενάντια στην εργατική τάξη και στην καταδίωξη των επαναστατικών οργανώσεων.Ο κίνδυνος του πολέμου, και τώρα ο ίδιος ο πόλεμος χρησιμοποιείται απ’ αυτούς πρώτα και κύρια για να συντρίψουν τους εσωτερικούς εχθρούς.Η μπουρζουαζία σταθερά και χωρίς παρεκτροπή ακολουθεί τον κανόνα: «Ο κύριος εχθρός είναι μέσα στην ίδια της τη χώρα».Όπως συμβαίνει πάντα, οι ασθενέστεροι υποφέρουν περισσότερο.Οι ασθενέστεροι στο τωρινό σφαγείο των λαών είναι οι αναρίθμητοι πρόσφυγες από όλες τις χώρες, κι ανάμεσα τους οι επαναστάτες εξόριστοι.Ο αστικός πατριωτισμός εκδηλώνεται πρώτα απ’ όλα με την κτηνώδη μεταχείριση των ανυπεράσπιστων αλλοδαπών.Πριν να δημιουργήσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους αιχμαλώτους του πολέμου, όλες οι δημοκρατίες δημιούργησαν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους εξόριστους επαναστάτες.Οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου, ιδιαίτερα η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, γράψανε το πιο μαύρο κεφάλαιο της εποχής μας με τη μεταχείριση των προσφύγων, των εξόριστων, των άστεγων.Στέλνουμε τους πιο θερμούς χαιρετισμούς μας στους φυλακισμένους και καταδιωκόμενους αδελφούς μας και τους λέμε να μην χάνουν το θάρρος τους.Από τις καπιταλιστικές φυλακές και τα καπιταλιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης θα βγουν οι περισσότεροι από τους ηγέτες της αυριανής Ευρώπης κι ολόκληρου του κόσμου.

Πηγή: εφημερίδα Επανάσταση

(σ.σ: Είναι προφανές ότι ο Τρότσκι αναφέρθηκε αρνητικά στην ΕΣΣΔ (δηλαδή στην κυβέρνησή της για την ακρίβεια) εξαιτίας της μεγάλης του εμπειρίας μιας και ήταν από τους πρωτεργάτες της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία του 1917 (και του 1905) αλλά και της απίστευτης στα ιστορικά χρονικά εξορίας του και διαγραφής του από την υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού).

Ο πόλεμος των από πάνω φέρνει την επανάσταση των από κάτω

Τι να περιμένουμε από την γεωπολιτική σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ εναντίον Ρωσίας-Κίνας που κλιμακώνεται; Στην Ελλάδα μάλλον την έξοδο του Μεσολογγίου, εάν ακούμε πολλές ελληνικές ειδήσεις και εκπομπές.Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο όμως, πιο σίγουρα από όλες μαζί τις επαναστάσεις που έγιναν, την Παγκόσμια Επανάσταση όποιες τακτικές κι αν ακολουθηθούν! Το πιο πιθανό μέρος ν' αρχίσει είναι στις ΗΠΑ.Είναι ο πιο αδύναμος κρίκος με βάση τον πληθυσμό της, ό,τι σπέρνει θα θερίσει.Γι' αυτό αναφέρονται στα όπλα του τρόμου όλοι οι εμπλεκόμενοι.Για την αιώνια Επανάσταση! 

Σήμερα που έβλεπα τον Ρώσο "πρόεδρο" να αναγγέλει την προσάρτηση εδαφών και να χωρίζει τον κόσμο λες κι είναι καραμέλες, η θλίψη μου χτύπησε επικίνδυνα κόκκινο μαζί με τα τόσα άλλα κι αξεπέραστα προβλήματα.Και τι έκανα λέτε για να ξεχαστώ; έβαλα ομιλία βουλευτή στη Βουλή και μου έφτιαξε τη διάθεση.Αλήθεια τώρα, μάλιστα γέλασα τόσο που η θλίψη μου έφυγε, παραμιλώντας ότι αποκλείεται να είναι αλήθεια.Τέτοιο γέλιο μετά από τέτοια θλίψη δεν μου έχει ξανασυμβεί κι ούτε πρόκειται να ξαναγίνει.Το τί είδα, το αφήνω για αίνιγμα!

Ο γήινος χρόνος θέλει πολιτισμό και ελευθερία αλλιώς "ας αρκεστούμε" στον γεωλογικό χρόνο της προϊστορίας

Αυτή η εποχή είναι ό,τι πρέπει για να κάνει ένας ερευνητής  μεγάλες ανακαλύψεις πάνω στο πεδίο του χωροχρόνου με ειδίκευση του Άλμπερτ Αϊνστάιν στη γενική και ειδική θεωρία της σχετικότητας που είχε ασχοληθεί.Ώρα να τη συνεχίσει κάποιος την έρευνα.Εκείνη την εποχή ο Αϊνστάιν ερευνούσε διάφορα ζητήματα με τον χώρο και τον χρόνο γιατί μόλις είχε κυκλωθεί από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και αμέσως μετά από τον Μεσοπόλεμο που σταματήσανε τον γήινο χρόνο κατά κυριολεξία.Τότε κατά κάποιο τρόπο, άδραξε την ευκαιρία και του είπε: "έ ψιτ φίλε Χρόνε, τώρα που σε βρήκα σταματημένο, θέλω να σε μελετήσω εντάξει;" Έτσι κι έκανε λοιπόν, τον έψαξε όσο δεν μπορούσε άνθρωπος και ανακάλυψε σπουδαία πράγματα μέσα του και γύρω του, στην κίνησή του, στην ταχύτητά του και στη σχετικότητα στη γήινη φάση του.Είναι βέβαιο ότι τότε -που οι άνθρωποι παλάβωσαν για τα καλά, όπως και τώρα - κατανόησε όσο κανείς άλλος ότι το σύμπαν και ο χρόνος μπορεί να μην είναι άπειρα αλλά η βλακεία ήταν.Λέγεται ότι έτσι είχε πει ή κάπως έτσι.Κι όχι τίποτα άλλο, δεν είμαστε και σαν αυτόν ν' ασχοληθούμε με τον σταματημένο χρόνο τώρα που είναι ξανά εύκαιρος μήπως και βρούμε κάτι και πάμε για μια βράβευση που είναι και η μόνη σε κίνηση!

Οι ιταλικές εκλογές θα επιταχύνουν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πληττόμενων Ευρωπαίων

Επιβεβαιώνεται "πανηγυρικά" τι προκάλεσε η  Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλιακών ομίλων τα τελευταία 20 χρόνια ειδικά.Η ζώνη του ευρώ που δεν είναι και για όλα τα κράτη/μέλη και ούτε υπάρχει οικονομική ισότιμη ένωση των πολιτών της, άλλαξε τα κράτη της Ευρωπαϊκής ηπείρου  προς το χειρότερο.Η Ευρώπη έγινε μέσα σε δύο δεκαετίες αγνώριστη με την πιο κακή έννοια του όρου.Η ΕΟΚ πρώτα και η ΕΕ μετά υποσχόταν με τυμπανοκρουσίες ευημερία, ειρήνη και ασφάλεια για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες.Ωστόσο κατέληξε όπως ακριβώς έλεγαν δεκαετίες πριν αλλά και πρόσφατα, ειδικοί αρθρογράφοι και οικονομολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες και αγωνιστές της γνήσιας Αριστεράς: ο λάκκος των λεόντων.Να θυμηθούμε την τρόικα και τα εκβιαστικά ματωμένα μνημόνια, το χρέος που είναι το τρίτο κατά σειρά στον κόσμο και που ουδεμία σχέση έχει με τον πληθυσμό της χώρας, την καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού με κόφτες σε μισθούς και συντάξεις και κουρέματα στα ασφαλιστικά ταμεία και στα ομόλογα που έγιναν καπνός, την αλλαγή και την υπαγόρευση των οικονομικών πολιτικών στις εθνικές κυβερνήσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ, το ΤΑΙΠΕΔ και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας του λαού στο σφυρί, τις αναγκαστικές ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών από την κατάρρευσή τους με χρήματα των φορολογουμένων για να σωθούν οι τράπεζες των πιστωτών, Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι και ποιοί άλλοι, τα δημοψηφίσματα του Όχι σε Ναι, τις συμφωνίες του προσφυγικού/ μεταναστευτικού που μετατρέπουν τις χώρες της Ευρώπης και κυρίως την Ελλάδα σε φυλακές κατατρεγμένων από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, Ή να πούμε για αυτό το τελευταίο, το πιο χαρακτηριστικό και εξωφρενικό που ετοιμαζόταν στην Ιταλία με μεθοδευμένη προπαγάνδα ετών εν μέσω δημοσιονομικής επίθεσης, απενεχοποίησης στα ιταλικά κρατικά μέσα για την μουσολινική περίοδο με αποτέλεσμα την άνοδο του μικροαστικού νεοφασισμού στη χώρα ...που  τον γέννησε και επεκτάθηκε σαν φωτιά προκαλώντας τον πιο καταστροφικό Παγκόσμιο Πόλεμο; Τι να πει κανείς από τούτο το βούρκο της βαρβαρότητας που δεν σταματάει ποτέ; 

Ξέρουμε τη μοίρα μας, έρχονται μεγάλοι αγώνες...

Και διηγώντας τα να κλαίμε; ε, δεν είμαστε με τα καλά μας

Η παρατήρηση του Ρώσικου και του Κινέζικου  καπιταλισμού (για τον δυτικό μοναρχοκαπιταλισμό συνολικά ξέρουμε και τα έχουμε πει και τα λέμε) που μας ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως χάρη στην ακραία προδοσία τους για όλους τους κομμουνιστές και σοσιαλιστές του κόσμου, αλλά και για όλους τους αληθινούς απλούς δημοκρατικούς ανθρώπους, μας βοηθάει να κατανοήσουμε το μέγεθος της βαθιάς κατρακύλας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος των "αγορών'.Ένα πράγμα πάντως είναι η βάση της σήψης των καπιταλιστών στις ανείπωτες πράξεις τους.Το όπιο δεν παράγεται στην Ασία και συγκεκριμένα στην Κίνα; Δηλαδή πόσο κάνουν χρήση οπίου και αποκοιμίζουν συνεχώς το καλό τους δαιμόνιο που λέγεται συνείδηση και αρμονική συμβίωση; Σα δεν ντρέπονται οι πρώην "σύντροφοι"... Κάπως πρέπει να εξηγηθεί αυτή η τερατογένεση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη παγκοσμίως πάλι.

Η αποκαστάσταση των λαθών θα λύσει το πραγματικό πρόβλημα του σεχταρισμού μέσα στο μεγάλο αγωνιστικό κίνημα της ταξικής πάλης

Τα κόμματα και οι διάφορες οργανώσεις της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς αγωνίζονται για τους λαούς.Εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και κατ' επέκταση όλων των καταπιεσμένων και αδικημένων.Αυτή και μόνο η θεμελιώδης θεώρηση και η δράση τού προγράμματος της επαναστατικής Αριστεράς με το  όραμα  μιας αδελφωμένης κοινωνίας χωρίς ταξική εκμετάλλευση,  αρκεί για να ξεκινήσουν όλα τα κινήματα της εργατολαϊκής τάξης την αποκατάσταση όλων των λαθεμένων αποφάσεων που έγιναν στο παρελθόν λόγω σκληρών συσχετισμών δύναμης.Ο Λέων Τρότσκι δεν μπορεί να μην έχει αποκατασταθεί ακόμη από τη μεγάλη αυτή αδικία της διαγραφής του στην ουσία, από την υπόθεση του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού και την "ύποπτη" αποσιώπηση της μάχης και της θυσίας του για μια καλύτερη κοινωνία.Ο ίδιος ο Λένιν είχε γράψει για τα μελλούμενα, τα ξέρουν όλοι οι έντιμοι αριστεροί.Κάποιες μικρές οργανώσεις δείχνουν τον δρόμο (και μπράβο τους γιατί μας μαθαίνουν πολλά), αλλά όχι οι βασικές οργανώσεις που ακόμη δεν το έχουν κάνει.Η αποκατάσταση του Τρότσκι θα δείξει πραγματικά την αληθινή αλλαγή και θα φέρει την απόλυτη στήριξη στο κόμμα της ελληνικής εργατικής τάξης, το ΚΚΕ.

Η πανούκλα της “ελεύθερης” αγοράς

Όχι μόνο το τέλος της Ιστορίας δεν ήρθε και δεν έρχεται αλλά το αντίθετο έγινε και γίνεται, η Ιστορία ξεκινάει από την αρχή.Και επειδή οι αιώνιοι μηχανορράφοι της "αιώνιας" πλουτοκρατίας βγαλμένοι απ' το βασίλειο της δανιμαρκίας δεν το πιστεύουν και δεν το παραδέχονται ως άτιμοι που είναι, επιταχύνουν τα Ιστορικά γεγονότα σε αντιδραστική κατεύθυνση σαν να μην υπήρξε ποτέ παρελθόν και Ιστορία.Νά γιατί ο αντικαπιταλισμός είναι ο μόνος δρόμος για να ανατρέψουμε την υπερφυσική ανοησία της χρηματιστικής ολιγαρχίας και των μονοπωλίων της που βάζουν φράγματα στην ασταμάτητη ανθρώπινη πορεία και στα ωραία πράγματα που έχει κάθε ανθρώπινο πλάσμα.

Για τη στέγη σκέτος δόλος

Τον ξέρετε τον λόγο γιατί τα σπίτια σας τα χάνετε ανόητοι σπιτονοικοκυραίοι; Να σας πούμε εμείς οι μπουχτισμένοι απ' του αμόκ σας την παραζάλη: Γιατί όλοι σας, ξεφύγατε από τα "ψίχουλά" σας και επειδή γίνατε τριβόλοι το airbnb σάς τιμωρεί και όποιον ο Χάρος πάρει!... Κρίμα βαρύ τώρα να το 'χετε, το άχθος του αρούρη,  στα μονοπώλια εσείς χαρίσατε τους μόχθους του Κόσμου Όλου. 

Καταλαβαίνοντας το παρελθόν ξεθολώνει το ζοφερό παρόν

Όπως προείπαμε,  από το 1900 και μετά ( με μια μικρή αναφορά ακόμη πιο πίσω) διαμορφώθηκαν οι κοινωνικές συνθήκες για αναγκαίες κοσμοϊστορικές αλλαγές της ανθρώπινης επινόησης μέσω των ανακαλύψεων της τεχνολογίας, δίνοντας την ευκαιρία για πρώτη φορά στον άνθρωπο των εργαλείων, να μετασχηματίσει τα υλικά αγαθά της ζωής σε μαζική βάση κοινωνικής ωφέλειας.Ένα νέο στάδιο παραγωγής προϊόντων και ευημερίας που υπόσχεται αδιανόητα πράγματα ακόμη και στο πιο κοντινό παρελθόν.Όμως ακόμη και σ' αυτόν τον συγκεκριμένο αιώνα, τον 20ο, τον πολλά υποσχόμενο που πέρασε, οι τάξεις των παλιών και νέων εκμεταλλευτών, επανέφεραν την οικεία τους τακτική τού διαίρει και βασίλευε κι ας υπόσχονταν στην αστική τους επανάσταση, τα πιο ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη (με την βοήθεια βεβαίως των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων λαών) ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα.Σταματούσαν κάθε στιγμή με τους παλιούς τρόπους, όπως και τώρα (με ή χωρίς εισαγωγικά), τις εξελικτικές διεργασίες.Για παράδειγμα, με προαιώνιες μεθόδους, πρώιμες και απομονωμένες από μέρος σε μέρος φυλετικές στην αρχή και εν συνεχεία ταξικές συγκρούσεις -πχ οι πρώτοι μεγάλοι πολιτισμοί σε όλη τη Γη που παρόλα αυτά, για χιλιετίες δεν γνώριζαν την ύπαρξή τους, στους ίδιους χρόνους ή παρελθοντικούς, και, ούτε καν  τον κοινό τους πλανήτη που τους ένωνε ας πούμε, η καμπυλότητα του σύμπαντος- οι οποίες κάθε φορά, γυρνούσαν προς τα πίσω ή κολλούσαν τον χρόνο της ανθρώπινης κίνησης.Σταματάει όμως η ζωτικότητα του ανθρώπου και οι αγώνες του για ευημερία; Πώς είναι δυνατόν να σταματήσουν οι αγώνες δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όταν ο περασμένος αιώνας χαρακτηρίστηκε από την μεγαλύτερη κοινωνική πάλη όλων των εποχών σε παγκόσμια κλίμακα; Και συνεχίζεται με περισσότερη ένταση, διότι οι αντιθέσεις δείχνουν αλλαγές και συνθέσεις ποσοτικές και ποιοτικές κάθε φορά αδιανόητες στο εκάστοτε παρελθόν και παρόν.Το παρελθόν,  που συχνά επιχειρείται να επανέλθει με την μορφή της κληρονομικότητας, στο κάθε παρόν, με τις παλιές δόξες με δύο λόγια ή τα επικά νανουρίσματα ιδίως όταν η παλιά κοινωνία παρακμάζει απ' την πολλή θολούρα και την ανυπόφορη τυραννία, προκαλεί τους πόνους για την καινούργια κοινωνία που αναμένεται να γεννηθεί επειδή η παλιά πεθαίνει.Ακμή και παρακμή μαθαίνουμε στο σχολείο, έτσι δεν είναι; Γιατί εάν τελικά δεν ισχύει,  πως και δεν είμαστε ακόμη στη λίθινη εποχή και πώς γράφω τώρα εδώ στην ψηφιακή εποχή; Εδώ που λέτε, η διαλεκτική της Φύσης είναι όμοια με την διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης, αλλαγές στη Φύση, στην έρημο κάποτε υπήρχε θάλασσα και ο άνθρωπος της σπηλιάς έγινε ο λογικός άνθρωπος, τουλάχιστον στους τύπους σήμερα.Αλλά όταν δεν την αφήνουν να γεννηθεί η καινούργια κοινωνία, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν θα γεννηθεί.Η καθυστέρηση της απελευθέρωσης των παραγωγικών ανθρώπων που δεν χρησιμοποιούνται σχεδόν ποτέ, των παραγωγικών δυνάμεων του συνόλου της κοινωνίας δηλαδή, το μόνο που καταφέρνει είναι την όλο και πιο μοχθηρή και μάταιη άρνηση στη ζωτική και κοινωνική κίνηση των παραγωγικών ανθρώπων.Ας κοιτάξουμε χιλιετίες πίσω.Για ποιό λόγο η τεχνολογία δεν υπήρχε όλους αυτούς τους προηγούμενους πολλούς αιώνες; Μα για έναν ανεκδιήγητο ατομικό εγωισμό που είναι καταδικασμένος να υποταχθεί στο όλον της κοινωνικής ενοποίησης.Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος του 1914 στην ουσία έφερε στην επιφάνεια την ταξική πάλη σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς επιστροφή για τον παλιό κόσμο.Η προσπάθεια διάσπασης των εργατών και των αγροτών είχε το αντίθετο αποτέλεσμα.Οι φρικαλεότητες ενός τέτοιου πολέμου ως συλλογική τιμωρία από τις άρχουσες τάξεις,  έθεσαν σε ατελείωτη κίνηση τη συλλογική συνείδηση των καταπιεσμένων μια για πάντα.Όταν διαλύθηκαν οι τελευταίες αυτοκρατορίες, η Αυστροουγγρική, η Οθωμανική και η Τσαρική με τα βιομηχανικά όπλα μαζικής καταστροφής για πρώτη φορά στα πεδία των μαχών, ο καπιταλισμός από προοδευτική δύναμη (όχι βέβαια όσο έλεγε) λόγω της σχετικής απελευθέρωσης των παραγωγικών δυνάμεων, μετατράπηκε σε αντιδραστικό σύστημα, χειρότερο από αυτό που υποτίθεται ανέτρεψε για καλό σκοπό, δηλαδή την απελευθέρωση της κοινωνίας σε μια πορεία όπου όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, σύμφωνα με την διακήρυξη των δικαιωμάτων του/κάθε πολίτη.Φυσικά από τον καιρό που ανέλαβε τα ηνία της πολιτικής εξουσίας μετά την επανάσταση στην Αγγλία, την Αμερική, τη Γαλλία και-πολύ- εν μέρει στη Γερμανία, ήδη η νέα αστική τάξη κυβερνούσε με αχυράνθρωπους -κυρίως φιλομοναρχικούς- οι οποίοι δεν θα εκτιμούσαν τα δημοκρατικά ιδεώδη ούτε στη Δευτέρα Παρουσία.Τόσο χάλια.  Το αντίθετο μάλιστα σαν άλλοι βοναπάρτες* έπαιζαν "αριστοτεχνικά" το ρόλο της υπονόμευσης της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων της καινούργιας κοινωνικής οργάνωσης προς όφελος των παλιών και "νέων" τάξεων.Κι αυτό συνεχίστηκε ολόκληρο τον 19ο αιώνα,  με αποκορύφωμα, την αναμενόμενη -από τους καταπιεσμένους λαούς- στροφή στη βαρβαρότητα του Μεγάλου Πολέμου όπως ονομάστηκε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ο οποίος για πρώτη φορά στρεφόταν μαζικά εναντίον της ανθρωπότητας που αντιστεκόταν ενστικτωδώς και ιδεολογικά στον επικείμενο αφανισμό.Η τεχνολογία των μαζικών όπλων καταστροφής άλλαξε για πάντα το όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας.Αυτό ακριβώς ήθελαν ή που νόμιζαν ότι θα τερμάτιζαν οι καινούργιοι αφέντες του "Διαφωτισμού" μαζί με τους παλιούς του Σκοταδισμού και το "πέτυχαν" με την έναρξη και λήξη τού ακόμη πιο καταστροφικού πολέμου, του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου 1939-1945.Όμως η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο δεν το πέτυχαν, αλλά το όραμα να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο, εμπεδώθηκε στο dna μας κι έγινε αντικειμενικά, η απόλυτη κοινωνική διαλεκτική ιστορική αναγκαιότητα από τις επαναλαμβανόμενες αλλαγές της σύγχρονης πολιτισμένης συνείδησης.Η τάση της αρμονίας, της ειρήνης, της ανθρώπινης δημιουργίας υπερέχει της τάσης του χάους, του πολέμου, της συμπλεγματικής καταστροφής.

Συνεχίζεται...

* Λουδοβίκος Βοναπάρτης Ναπολέων Γ' (1808-1873) ανιψιός του Ναπολέοντα Α', αυτοκράτορας της Γαλλίας από το 1852 έως το 1870.Μετά τη συντριβή της επανάστασης του 1848 εκλέχτηκε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.Τη νύχτα της 2ης του Δεκέμβρη 1851 έκανε πραξικόπημα που ο Καρλ Μαρξ το ανέλυσε στο έργο του "Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη ".

Καταλαβαίνοντας το παρελθόν ξεθολώνει το ζοφερό παρόν

Στο προηγούμενο άρθρο τονίστηκε ότι ο 20ος  αιώνας είναι η πεμπτουσία του σχηματισμού των κολοσσιαίων μονοπωλίων που ελέγχουν όλα τα μέσα παραγωγής και που συντηρούν τη ζωή σήμερα,  εφόσον (κάποια στιγμή) θέλουμε να βρούμε την άκρη γιατί η ανθρωπότητα γυρνάει στη γενική βαρβαρότητα χωρίς επιστροφή -εάν δεν το αλλάξουμε όλοι μας ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός και της καθεμιάς.Επίσης τονίστηκε η καθοριστική και εκπαιδευτική-αγωνιστική συμβολή των Μαρξ και Ένγκελς που με τα έργα  τους έφεραν έναν φρέσκο κι ανώτερο διαφωτισμό που απευθυνόταν στη διεθνή εργατική τάξη ως ένα νέο στάδιο της κοινωνικής εξέλιξης,  κοσμοϊστορικής σημασίας.Η τάση για ελευθερία και ενοποίηση του ανθρώπου είναι εγγενής δλδ ακατανίκητη.Το γεγονός αυτό,  ήταν θέμα χρόνου να συμβεί επειδή η ιστορική κίνηση προχωράει ακάθεκτη όπως και η φυσική κίνηση της Φύσης.Όχι απαραίτητα με την ίδια κατάσταση πάντως.Έχει απλά γενικές ομοιότητες και κραυγαλέες ειδικές διαφορές, όπως για παράδειγμα, τα προσωπικά, ολιγαρχικά συμφέροντα στην κοινωνία που είναι τροχοπέδη στην κοινωνική Ιστορία της εξέλιξης.Υπό αυτή την έννοια, η Ιστορία δεν κινείται πραγματικά εξελικτικά.Παρ' όλα αυτά κάποια στιγμή οι κοινωνικοί αγώνες επαναφέρουν το χαμένο έδαφος και κάτι πάει να γίνει.Το νέο αυτό στάδιο λοι­πόν, που λέγεται η αφύπνιση του εργατικού και λαϊκού κινήματος σε παγκόσμια κλίμακα και που έλαμψε με τις τέσσερις Εργατικές Διεθνείς Οργανώσεις*  με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, έβαλε τεράστια εμπόδια στους κεφαλαιοκράτες και στην καπιταλιστική παραγωγή (ακόμη περισσότερα στον αιώνα μας, εξού και πάλι τα ίδια, είναι ο ιμπεριαλισμός) και έτσι οι τελευταίοι, αντέδρασαν  με το καρότο και το μαστίγιο της αντεπανάστασης σε όλη αυτή την περίοδο, από τον 1ο και 2ο ιμπεριαλιστικό ΠΠ με ένα διάλειμμα μεταξύ τους, που ονομάστηκε Μεσοπόλεμος ο οποίος παρεμπιπτόντως,  σκοπίμως, δημιούργησε το φασιστικό και ναζιστικό τέρας,  τους εθνικοαπελευθερωτικούς-αντιαποικιακούς Πολέμους, τους Εμφύλιους και Ψυχρούς Πολέμους, Πολέμους ρεβανσιστικούς που άλλαζαν τα σύνορα, τις γεωπολιτικές αλλαγές, τους διπλωματικούς, τους οικονομικούς, τους πολιτισμικούς και ενεργειακούς Πολέμους, μέχρι τις έγχρωμες "επαναστάσεις" μπας και σταματήσουν οι εχθροί-λαοί να αγωνίζονται για το μεγάλο,  ενωτικό και πανανθρώπινο κάλεσμα του σοσιαλισμού. 

Συνεχίζεται...

* 1.Η 1η Διεθνής ιδρύθηκε από τους Μαρξ και Ένγκελς το 1864 ως γενικό επιτελείο συντονισμού και συνεργασίας με τη διεθνή εργατική τάξη  (Διεθνής Ένωση των Εργαζομένων ΔΔΕ).

2.Η 2η Διεθνής δημιουργείται το 1889 με περισσότερα και σύνθετα καθήκοντα τα οποία θα φανούν καταστρεπτικά το 1914 εξαιτίας της στροφής των σοσιαλιστών της Γερμανίας και της Γαλλίας να ψηφίσουν τις πολεμικές πιστώσεις των αστικών τους τάξεων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.Η διάλυση και η επανασύστασή της αποτέλεσαν τον ορισμό της σύγχυσης με τη δημιουργία της 2 1/2 Διεθνούς ή την Ένωση των σοσιαλιστικών κομμάτων για τη διεθνή δράση ΕΣΚ. 

3.Η 3η Διεθνής ή Κομιντέρν (την Κομμουνιστική Διεθνή), ήταν το αποτέλεσμα του οπορτουνισμού των αρχηγών της 2ης διεθνούς όπως είχε καταγγείλει ο Λένιν ότι πρόδωσαν τον διεθνιστικό τους ρόλο.Ο Λένιν αγωνίστηκε για την ανάγκη επιστροφής στην αφετηρία, δηλαδή, την αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, σύμφωνης με το όραμα του Μαρξ στα πρότυπα της 1ης Διεθνούς.Μετά το θάνατο του Λένιν η Κομιντέρν μπαίνει σε απίστευτες περιπέτειες και στην ουσία δεν επιτελεί σωστά τα καθήκοντά της μετά το 1927 όταν απομακρύνεται ο Λέον Τρότσκι.

4. Η 4η Διεθνής ιδρύθηκε από τον Λέοντα Τρότσκι σε μια εποχή από τις πιο σκοτεινές της αστικής αντίδρασης, της ανόδου του Χίτλερ.Η πολιτική της σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί συνεπής σύμφωνα και με την αξιοπιστία του ιδρυτή της.Οι ακραίες όμως συνθήκες της παγκόσμιας απομόνωσης και των πισωγυρισμάτων δεν την έκαναν ιδιαίτερα "γνωστή" ή αποτελεσματική στους μετέπειτα κοινωνικούς αγώνες του εργατικού, κομμουνιστικού κινήματος.

Καταλαβαίνοντας το παρελθόν ξεθολώνει το ζοφερό παρόν

Για να καταλάβουμε ουσιαστικά για ποιο λόγο έχουμε αυτή την πρωτοφανή για την εποχή μας στασιμοβαρβαρότητα, που ήρθε για τα καλά από το παρελθόν και για τα καλά θέλει να παραμείνει απειλώντας τον ανθρώπινο πολιτισμό, θα πρέπει να γυρίσουμε την Ιστορική κίνηση των κοινωνικών μαζών 120 χρόνια πίσω, στις αρχές δηλαδή του 20ου αιώνα, του λεγόμενου και σωστά, ο αιώνας των λαών.Από το 1900 και δώθε ξεκινάει μια εποχή όπου οι τεχνολογικές ανακαλύψεις (με υπερβολική υπερεκτίμηση όπως αποδείχτηκε και καταστροφική) της αστικής εκβιομηχάνισης ως παγκόσμιου παραγωγικού μοντέλου ανατρέπουν ολοκληρωτικά τις παραδοσιακές κοινωνίες που έως πριν οι παραγωγικές σχέσεις ήταν απομονωμένες με την μορφή της αυτάρκειας.Το βιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο μέσα σε 100 χρόνια διεισδύει σταδιακά σε όλη την υδρόγειο και καταστρέφει μεγάλα κομμάτια της προκαπιταλιστικής απλής παραγωγής των αγαθών στα υπό διαμόρφωση έθνη κράτη.Οι αυτοκρατορίες με τις τεράστιες επικράτειες φαίνονταν ξεπερασμένες από καιρό, δεκαετίες, αν όχι εκατονταετίες.Οι κατακτήσεις της νέας εκμεταλλευτικής τάξης που ηγείται στη μαζική παραγωγή νέων και φθηνών προϊόντων από μακρινές χώρες,  που εκμεταλλεύτηκε τις πρώτες ύλες και τους ντόπιους πληθυσμούς ως εργατική δύναμη, της δίνει την ώθηση για γεωγραφικές, γεωοικονομικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις υπέρ των συμφερόντων της.Το χρηματιστικό κεφάλαιο μαζί με το βιομηχανικό αρχίζει να ελέγχει όλους τους κλάδους της παραγωγής και του εμπορίου.Μεγάλες εταιρίες ξεκινούν την μονοπωλιακή τους πολιτική εκείνη την εποχή και απεργάζονται σχέδια πολιτικά και στρατιωτικά για την διεθνοποίηση των κεφαλαίων τους ώστε να φτάσουν σε αυτό που βλέπουμε σήμερα, τους κολοσσούς των βιομηχανικών και προσφάτως ψηφιακών μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων που καταδυναστεύουν τις ζωές όλων των ανθρώπων στο σημερινό χρηματιστηριακό πάρτι.Και για να μην φεύγουμε απ' την εποχή για την οποία αναφερόμαστε,  έχει προηγηθεί στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα,  η Άνοιξη των Λαών με την επανάσταση του 1848 σ' ολόκληρη την Ευρώπη σαν ντόμινο για την τελική πτώση των παμπάλαιων μοναρχιών.Εδώ, σε αυτή την ταραγμένη εποχή που έρχεται σαν σε συνέχεια της Γαλλικής Επανάστασης που ακυρώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα,  γίνεται η μεγάλη πολιτική και φιλοσοφική τομή στην κοινωνική Ιστορική διεργασία.Γεννιέται ο επιστημονικός σοσιαλισμός από τους μεγαλύτερους ώς τότε στοχαστές της ανθρώπινης διανόησης και βέβαια μελετώντας σε βάθος και ουσία την συσσωρευμένη γνώση  των προηγούμενων φιλοσόφων ανά τους αιώνες.Ήταν οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, που εκδίδουν το πρώτο διεθνές κάλεσμα στους λαούς και συγκεκριμένα στην ανερχόμενη νέα και διεθνή εργατική τάξη σε απελευθερωτικό αγώνα για να αποτινάξει τα παλιά με νέο τρόπο δεσμά του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.Το πασίγνωστο Κομμουνιστικό Μανιφέστο με το "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" αναλύει την Ιστορία της πάλης των τάξεων με υλιστικούς όρους.Τα εργαλεία παραγωγής, για να καλυφθούν οι καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων εξελίσσουν τον τρόπο σκέψης της εκάστοτε εποχής και  κοινωνικής οργάνωσης.Τίποτα δεν είναι αιώνιο και όλα αλλάζουν ανάλογα με τον τρόπο παραγωγής και κατοχής των μέσων αυτών.Για το λόγο αυτό,  προτείνουν την κομμουνιστική κοινωνία όπου οι παραγωγοί έχουν και τα μέσα και την διεύθυνση της κοινωνίας αφού εκείνοι που παράγουν τον πλούτο ξέρουν να τον διανείμουν σωστά και ισότιμα με βάση το "ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητες του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του".Τα επόμενα κορυφαία θεωρητικά τους έργα διαπαιδαγωγούν τους εργάτες του νέου κόσμου της μαζικής παραγωγής και ένας νέος Ιστορικός κύκλος ταξικής πάλης (της σύγκρουσης αλλιώς των  εκμεταλλευτών με τους εκμεταλλευόμενους και αντίστροφα) ανοίγει φτάνοντας στον 20ο αιώνα που προαναφέραμε και στην προσπάθεια για την ανάλυσή του στην αρχή του άρθρου.Οι τεχνολογικές καινοτομίες λοιπόν σε όλα τα ανεπτυγμένα και αναπτυσσόμενα κράτη που είχαν επηρεαστεί βαθιά από τους νέους τρόπους παραγωγής πολυτελών προϊόντων αλλά και απίστευτων μαζικών τεχνολογικών δυνατοτήτων όπως για παράδειγμα, η διάνοιξη μιας σημαίνουσας διώρυγας για την όλο και πιο γρήγορη διέλευση του παγκόσμιου εμπορίου, τα πλοία των μυθικών διαστάσεων που πλέουν με ταχύτητες εξωπραγματικές ή τις ατσάλινες γέφυρες που κρέμονται σαν μαγικές χορδές,  διαμορφώνουν τις συνθήκες για κοσμογονικές αλλαγές σε χρόνο ρεκόρ ακόμη και σε υποανάπτυκτες χώρες όπως είχε προβλέψει ο Μαρξ.Είχε πει, "το βαρύ πυροβολικό της αστικής τάξης είναι τα φθηνά και μαζικά προϊόντα της.Τραβάει μαζί της ακόμη και τα πιο βάρβαρα και μισοβάρβαρα έθνη."Όμως από την άλλη, οι μεγαλοκαπιταλιστές που συγκέντρωσαν τα μέσα παραγωγής με τόση μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη συνθλίβοντας ταυτόχρονα και τους πιο μικρούς καπιταλιστές μέσα στα εθνικά τους εδάφη, δημιούργησαν ανειρήνευτες ταξικές αντιθέσεις και μια ταξική πάλη που δεν την περίμεναν.Ποτέ δεν την περιμένουν γιατί η απληστία θολώνει τη στρατηγική.Έτσι οι κοσμογονικές αλλαγές έφεραν τις απολύτως αντίθετες προσδοκίες.Η τάση για κέρδη χωρίς όρια, οδηγούν αντικειμενικά και σε σύγκρουσεις χωρίς όρια.Όπου υπάρχουν κέρδη υπάρχει και χασούρα.Οι ριγμένοι καπιταλιστές-μεσοαστοί και οι χρεωμένοι μεγαλοκτηματίες πιάνονται στη δαγκάνα των δανείων των τραστ και καταστρέφονται αλλά και οι καταπιεσμένοι εργάτες που η υπεραξία τους δεν τους αφήνει τίποτα αποδεικνύονται η μαγιά της ανόδου της ταξικής πάλης.Όταν αντίπαλες τάξεις συγκρούονται, στο τέλος η τάξη που έχει τη δύναμη θα χτυπήσει μια και καλή.Όμως η δύναμη πολλές φορές γίνεται αδυναμία.Όπερ και εγένετο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο 1914-1918.Μπορεί το πρόσχημα να ήταν εθνικιστικού χαρακτήρα, αλλά η βάση της μοναρχοαστικής άρχουσας τάξης ήταν ο φόβος της ανερχόμενης  εργατικής τάξης που συνειδητοποιούσε για πρώτη φορά τόσο δυνατά τη δύναμή της διεθνώς.Η Αυστροουγγρική, η Οθωμανική και η Τσαρική αυτοκρατορία για τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Αμερικάνους, και τους Γερμανούς καπιταλιστές, έπρεπε να διαλυθούν και να γίνουν έθνη-κράτη με εθνική και πολιτική ομοιογένεια ώστε οι υπήκοοι που ήταν ανομοιογενείς και καταπιεσμένοι από τις θρησκευτικές και φορολογικές αρχές των αυτοκρατοριών αυτών, να μην ενωθούν στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής επανάστασης που ερχόταν από τις ιδέες του μαρξισμού και διαμέσου της Ιστορικής Κομμούνας των εργατών του Παρισιού το 1871.Μπορεί οι Κομμουνάροι να άντεξαν μόνο δύο μήνες ως εργατικό κράτος, το πρώτο σύντομο κράτος των εργατών στην Ιστορία της ταξικής πάλης από καταβολής ταξικής σκλαβιάς, αλλά ήταν το πρώτο μικρό βήμα για το πρώτο μεγάλο που ακολούθησε το 1917 στην καταρρέουσα Τσαρική Ρωσία με τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και το πρώτο μεγάλο επαναστατικό κράτος των εργατών με το κόμμα των Μπολσεβίκων.Οι ηγέτες του, οι έτεροι μεγάλοι επαναστάτες και διανοητές του 20ου αιώνα, ο Λένιν και ο Τρότσκι.Κορυφαίοι θεωρητικοί του μαρξισμού και συνεχιστές του μετά τον Μαρξ και τον Ένγκελς.

Συνεχίζεται...

Την αποκατάσταση του Μεσαίωνα μήπως εννοείτε;

Το πιο μεγάλο ψέμα στην παρακμασμένη αστική εποχή δεν είναι -ομολογουμένως- άλλο από τον μύθο της δημοκρατίας.200 χρόνια τώρα, έχουν πληρώσει οι άνθρωποι όλου του πλανήτη πολύ ακριβά τη συστηματική χρησιμοποίησή της από τα γεράκια της αταξίας της αστικής τάξης.Η δημοκρατία  είναι ένα εξελιγμένο πολίτευμα μιας ολόκληρης κοινωνίας που οργανώνεται ιδανικά προς το καλύτερο και δεν είναι το καθεστώς μιας ολιγαρχικής τάξης οικονομικών συμφερόντων που πολεμάει για σκοταδιστική δύναμη και τοκογλυφικό κέρδος από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.Ούτε η μισθωτή εργασία δεν υφίσταται πλέον.Στην αληθινή δημοκρατία τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν αναίρουνται ποτέ και η πρόοδος των ανθρώπων δεν σταματάει για κανένα λόγο επειδή η ειρήνη καθίσταται η μόνη αρμονική κατάσταση.Η δημοκρατική αντίληψη είναι τόσο προοδευτική που δεν μπορεί να υπάρξει στο σύστημα της οικονομίας της αγοράς που αλλάζει το πολίτευμα κατά το δοκούν.Η δημοκρατία με δυο λόγια, είναι αυτή η μεγαλειώδης επινόηση που έχει μείνει στη θεωρία εξαιτίας της λεηλασίας της δημιουργικότητας της ανθρωπότητας από τους "αρίστους" των τελευταίων των σπηλαίων.

Για την επιστροφή της νεότητας του κόσμου

Είστε νέοι άρα ωραίοι, μα τα μάτια και τ' αυτιά γιατί μες στο βουλοκέρι; Ειν' τα νιάτα να μη λέμε, με το μέλλον κλειδωμένο, ok, μα και σ' άλλες γέννες ήρθαν νέοι, που 'χαν άλλοτε παρελθόν μοιραίο.Η Ιστορία όμως λέει, ήταν κάποτε πολύ μαλαματένιοι, μικροί-μεγάλοι αγωνιστές σπουδαίοι.Για διαβάστε και ακούστε, πώς οι νέοι και οι νέες όλου του έως τότε κόσμου, ήταν η σκυτάλη, στην ανθρωπότητα  μια συμβολή μεγάλη.Μην ξεχνιέστε εντελώς λοιπόν νέες και νέοι, μαζί με τους προγόνους κι απογόνους, έχετε μια αποστολή συγκεκριμένη.Δώστε την καλύτερη σκυτάλη…Το πιο σωστό και μόνο Πρέπει για ο,τι δεν σας αρέσει!...

Ο άνθρωπος είναι αγώνας, ο αγώνας είναι ο άνθρωπος.

Να 'ταν ο λαός ο υπουργός

Κύριε Υπουργέ της Εθνικής μας Άμυνας, όταν μιλάτε για τις Νατοϊκές υποχρεώσεις της χώρας έναντι των συμμάχων, δεν λέτε τίποτα ότι το στράτευμα είναι καταναγκαστικός μηχανισμός (με το απλοϊκό πρόσχημα του καθήκοντος στην υπεράσπιση της πατρίδας) για νεοσύλλεκτους  έφηβους/παιδιά που ακόμη δεν έχουν βγει από τ' αυγό τους και δεν έχουνε ιδέα τι θα δούνε.Για λόγους σύνθετους,  κανείς νέος δεν ωριμάζει εύκολα.Κυρίως βέβαια για το ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως μέριμνα για την ολοκληρωμένη ανατροφή της νέας γενιάς,  παρά μόνο όπως πάει ένας νέος, τι να κάνουμε...Η "πατρίδα" τούς καλεί στην πιο τρυφερή και δύσκολη ηλικία χωρίς κανένα κοινωνικό,  οικογενειακό και οικονομικό κριτήριο.Σαν γουρούνι στο σακί.Καμιά προσωπικότητα δεν παίζει ρόλο εδώ.Αυτός δεν είναι στρατός για να υπερασπιστεί τις ανάγκες ενός έθνους, ενός λαού. Είναι ένας ιμπεριαλιστικός στρατός,  που δεν έχει καμία σχέση με την άμυνα της χώρας.Τι λέτε λοι­πόν  για υποχρεώσεις στα πλαίσια μιας συμμαχίας που κανένας δεν εξουσιοδότησε;...Μπείτε στο πραγματικό θέμα κάποια στιγμή.Η στράτευση έτσι όπως γίνεται, με το ζόρι, καταστρέφει και ευνουχίζει τον νέο άνθρωπο.Αυτά να κοιτάξετε κι αφήστε τις ενημερώσεις για υποχρεώσεις προς άλλους και δη μιλιταριστικές μη ειρηνικές...

Με φόντο την κλιματική καταστροφή

Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος τα έχει όλα: Ντικενσιανή Φτώχεια σαν οδοστρωτήρας, Γκεμπελίστικη Προπαγάνδα, Πόλεμος δια αντιπροσώπων και βαρβαρότητα Παγκοσμίου Πολέμου με τρόμο πυρηνικής απειλής, δηλαδή, πόλεμος των πλουσίων και των χρήσιμων ηλίθιων εναντίον όλων, Ενεργειακή, στεγαστική και επισιτιστική ακρίβεια που αφανίζει, Φασιστοναζισμό σε κάθε βήμα και σε κάθε εικόνα, Ασθένειες χωρίς ΕΣΥ και χωρίς το εμείς, Παιδεία Σκοταδισμού και "δεν με νοιάζει τίποτα",  Πλήρης κατάρρευση του Πολιτισμού.Τι άλλο θες για να συνέλθεις και να σηκωθείς ε; Τι, δε θες; Ωχ, τότε αλίμονό μας ... 

Είμαστε κληρονόμοι απελευθερωτών εδώ και πολύ καιρό και αυτό δεν αλλάζει

Υπάρχει ένα σημείο στην ταξική πάλη που δείχνει πώς τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα αντιδρούν πάντα όταν το κεφάλαιο γίνεται ανοιχτά αντιδραστικό.Στην εποχή της ψηφιακής επιτήρησης και των κοινωνικών μέσων  αυτό φαίνεται από την συνολική επανάσταση και κατανόηση των χρηστών ότι το σύστημα ξεφεύγει εντελώς.Η γενική δυσαρέσκεια είναι ξεκάθαρη.Στην Ιστορία της πάλης των τάξεων όταν τα συστήματα ξέφευγαν και γινόντουσαν ανοιχτά αντιδραστικά και ολοκληρωτικά, η ταξική πάλη έβραζε και μετατρεπόταν σε ολομέτωπη κίνηση των μαζών εναντίον τους.Μέσα από ένα πολυδαίδαλο σύστημα ταξικών ριζοσπαστικοποιήσεων και με την συσσωρευμένη πείρα των αποτυχιών,  το λαϊκό κίνημα βρίσκει το δρόμο του προς τα εμπρός.Από την στιγμή που οι πόροι επιβίωσης των ανθρώπων αφαιρούνται σε μαζική κλίμακα, είναι θέμα χρόνου και τρόπου για το πώς θα οργανωθούν  οι λαοί για να τσακίσουν τους καταπιεστές τους.Οσο πιο διαβολικό γίνεται το κεφάλαιο άλλο τόσο η μάχη γι' αυτό είναι χαμένη.Και αυτό δεν το λένε οι αλεπούδες που ό,τι δεν φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια, αλλά η κοσμοθεωρία του μαζικού κινήματος της λαϊκής πλειοψηφίας.Σε όλη την έως τώρα ταξική ιστορία οι άνθρωποι προοδεύουν ακατάπαυστα, παρ' όλη την συστηματική καταπίεση, τα πισωγυρίσματα και τους βάλτους, από όποια οπτική κι αν το δούμε.Ο άνθρωπος της αρχαίας εποχής δεν συγκρίνεται με τον σημερινό άνθρωπο και δη στην εποχή του καζίνο-καπιταλισμού που τρεμοσβήνει.Με κάποιες μικρές εξαιρέσεις όσον αφορά τους υπερσυντηρητικούς τύπους της μικρομεγάλης ιδιοκτησίας που φράζουν ακόμη την ολοκλήρωση των πανανθρώπινων αιτημάτων της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης.

Η κόλαση είναι άδεια κι όλοι οι διάβολοι είναι εδώ, Σαίξπηρ *

Η αβίωτη αύξηση του κόστους ζωής, οι πόλεμοι, η ανεξέλεγκτη παραγωγή, η λούμπεν κατάσταση χωρίς την κοινωνικοπολιτική και ιστορική παιδεία τουτέστιν εκφασισμός (το υπερτροφικό Εγώ του παιδιού που δε μεγαλώνει γιατί δεν το μαθαίνουν, δηλαδή χωρίς τη συνείδηση την κοινωνική για ένα καλύτερο μέλλον για όλους ως το ανώτερο στάδιο της ανθρώπινης ωφέλιμης ύπαρξης), συνθέτουν την έναρξη της μεγάλης οπισθοδρόμησης ως αποτέλεσμα του εκμεταλλευτικού συστήματος να ομογενοποιήσει με άναρχο ατομικιστικό τρόπο διαφορετικές ταξικές και ατομικές νοοτροπίες.Η ραγδαία αστικοποίηση τις τελευταίες έξι δεκαετίες, μετέτρεψε- με αποκορύφωμα το τώρα ώρα μηδέν- τους εσωτερικούς μετανάστες των χωριών που έγιναν μόνιμοι κάτοικοι των πόλεων και των μεγαλουπόλεων, σε καταναγκαστικές μονάδες μαζικού καπιταλιστικού κέρδους και… αβύσσου…

Απαιτείται σεβασμός και σκέψη σοβαρή για την
ανθρώπινη υπόσταση που χάνεται μέρα
με τη μέρα μέσα στην αναισθησία της υποκρισίας!...

* Το απόφθεγμα του τίτλου δεν το έχω
διαβάσει προσωπικά (άλλωστε τι να πρωτοδιαβάσει κανείς),
το άκουσα από πολιτική εκπομπή.

Ο γεροκαπιταλισμός το 'χασε

Αμέσως μετά την πτώση του "υπαρκτού σοσιαλισμού"  και πιο ακριβέστερα, του Σταλινισμού (γιατί ο Στάλιν στην ουσία,  μετά το θάνατο του Λένιν δεν πίστευε στον γνήσιο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ανθρωπότητας κι είναι ζήτημα αν πίστευε όσο ζούσε ο Λένιν παριστάνοντας τον σύντροφο) πριν από 33 χρόνια, άρχισε μέσα από τα δεινά των λαών ο απολογισμός τού τι ακριβώς είναι ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός.Και είναι βέβαιο ότι η εμπειρία αυτή, ανέβασε στη συνείδηση των εκμεταλλευόμενων τάξεων, όλα αυτά τα χρόνια, την κατανόησή τους σε νέα ύψη πολύ πιο ανώτερα και ποιοτικά λόγω της μεγάλης 100χρονης πρακτικής πείρας της εφόδου στον ουρανό.Σήμερα, χθες, προχθές, που ο ιμπεριαλισμός το βλέπει και το αισθάνεται έχει τρομοκρατηθεί και ως συνήθως τρομοκρατεί τους λαούς που έχουν καταλάβει πολλά.Και επειδή καταλαβαίνουν πολλά,  σε συνδυασμό με την άνοδο των λαϊκών δυνάμεων ως αποτέλεσμα του σκληρού και ασταμάτητου ταξικού πολέμου στα συμφέροντά τους, τα δυτικά μονοπώλια, δημιούργησαν το τέρας της οικονομικής κρίσης του 2008 προχωρώντας στον γεωπολιτικό κατακλυσμό και τον ιδεοληπτικό κατακερματισμό των κρατών το 2014 με το πραξικόπημα στην Ουκρανία.Ένα προαναγγελθέν αποσταθεροποιητικό σχέδιο διαίρεσης των λαών της Ευρώπης και όλου του κόσμου που οι Νατοϊκοί "χορτάτοι" ιμπεριαλιστές περίμεναν να προκαλέσει την εισβολή των "πεινασμένων" ιμπεριαλιστών του Πούτιν, το οποίο κι έγινε.Όταν η συνέχεια της πολιτικής στον 21ο αιώνα είναι ο πόλεμος και ο ασκός του Αιόλου ανοίγει,  τότε οι κυρίαρχες τάξεις να φοβούνται τη Σοσιαλιστική Επανάσταση σ' ένα νέο ανώτερο στάδιο που δεν έχουν ξαναδεί...

Tα έλεγε μια ιδιοφυΐα "ερασιτεχνικής" και αυτοσχέδιας εναλλακτικής μουσικής ( κατά τη γνώμη μου ) πριν κάποια χρόνια.Τώρα Σσσστ!...

Η φεουδαρχία του καπιταλισμού

Όπως μεταδίδεται από τα ΜΜΕ ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι τάλε κουάλε με τις μεταδόσεις των προηγούμενων ιμπεριαλιστικών περιφερειακών πολέμων.Έχει όλα τα θλιβερά χαρακτηριστικά, αλλά απ' ότι τονίζεται, σε πιο γρήγορους πρωτοφανείς ρυθμούς.Τι θέλουν να μας περάσουν με την προπαγάνδα του πολέμου τα δελτία των ειδήσεων και των αποκλειστικών μαραθώνιων εκπομπών; Χωρίς να το ξέρουν, μας αναγγέλουν ένα νέο στάδιο της Ιστορίας ( στην ουσία ενός τρομερού πισωγυρίσματος ) που αναδύεται μέσα από τις καταστρεπτικές πολιτικές του καπιταλισμού των 200 χρόνων.Αυτό το στάδιο μας πάει προ του καπιταλισμού, 300 και βάλε χρόνια.Με μια 30ετή, πολεμική του τρόμου χωρίς τέλος, του δόγματος του σοκ στις μάζες, των χρηματιστικών αντιθέσεων μέσω τεχνητών ή συστημικών κρίσεων ( "Σοσιαλισμός"  για τους λίγους,  αιώνιος καπιταλισμός για τους πολλούς ) και ανακατατάξεων στον έλεγχο των μονοπωλίων, στρατιωτικών συρράξεων και προσφάτως υγειονομικών απειλών και επιτηρήσεων.Δηλαδή μας λένε ότι η Ιστορία μπορεί πράγματι να μην τελειώνει αλλά δεν μας ενδιαφέρει.Την γυρνάμε πίσω ετσιθελικά, για να μην την πάτε εσείς οι λαοί μπροστά.Απίστευτη, κυνική ομολογία της ήττας του καπιταλισμού, τι τώρα τι μετά!

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι το να αγωνίζεσαι για την ιδέα μιας ενωμένης ανθρωπότητας χωρίς πολέμους.Να θεωρείς αδιαπραγμάτευτη την εικόνα του κόσμου όπως πραγματικά είναι και όχι όπως τα ατομικά βάρβαρα συμφέροντα την δείχνουν.Να αγκαλιάζεις όλη την πλάση που μας μιλάει με τα σύμβολά της κάθε στιγμή.Ο ήλιος, τα βουνά, η θάλασσα, τα δέντρα, η συγκλονιστική πολυμορφία του ζωικού και του φυτικού βασιλείου και η αριστουργηματική ποικιλία του ανθρώπινου είδους, πρέπει να σε πείθουν πως η μικρότητα των ενστίκτων ευθύνεται για το χάος.Η σωστή πλευρά της Ιστορίας ήταν και είναι η ολοκληρωμένη ένωση των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο,  για να ξεκινήσει η πραγματική Ιστορία των πραγματικών ανακαλύψεων.Όπως περάσαμε τα βουνά και τις θάλασσες προσπαθώντας να κατανοήσουμε τον ρόλο μας στη Γη,  έτσι πρέπει να συνεχίσουμε σε ένα ανώτερο στάδιο επιστημονικό, πολιτισμικό και πανανθρώπινο καταργώντας την δικτατορία του ενστίκτου.Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι η επικράτηση της κοινής νοημοσύνης...

Παλιάνθρωποι ιμπεριαληστές θα σας διαλύσουμε

Ο μεγάλος Τσε Γκεβάρα τα έλεγε, θα τον ακούσουμε επιτέλους;

Το παρακάτω κείμενο του Λένιν εξηγεί όσο κανένα άλλο γιατί γίνονται οι σύγχρονοι πόλεμοι και είναι επίκαιρο για τον πόλεμο στην Ουκρανία.Επίσης εξηγεί γιατί κατά την άποψή μου (και σίγουρα και πολλών άλλων) η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται ακόμη στο μέλλον

Λένιν - Γράμμα προς τους 

εργάτες και αγρότες της Ουκρανίας.

ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ 

ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ 

ΑΠ’ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΤΕΝΙΚΙΝ

Σύντροφοι! Πρίν άπό τέσσερις μήνες, στά τέλη Αύγούστου τοΰ 1919, άπ’ άφορμή τίς νίκες ένάντια στόν Κολτσάκ, άπηύθυνα ένα γράμμα στούς έργάτες καί τούς αγρότες *.Τώρα έπαναλαβαίνω όλόκληρο αύτό τό γράμμα γιά τούς έργάτες καί τούς άγρότες τής Ουκρανίας άπ’ άφορμή τίς νίκες ένάντια στόν Ντενίκιν (**).Τά κόκκινα στρατεύματα πήραν τό Κίεβο, τήν Πολτάβα, τό Χάρκοβο καί προελαύνουν νικηφόρα πρός τό Ροστόβ. Στήν Ουκρανία μαίνεται ή έξέγερση κατά τοΰ Ντενίκιν. Είναι άνάγκη νά συγκεντρώσουμε όλες μας τίς δυνάμεις γιά νά συντρίψουμε όλοκληρωτικά τά στρατεύματα του Ντενίκιν, πού άποπειράθηκαν νά παλινορθώσουν τήν έξουσία τών τσιφλικάδων καί τών καπιταλι­στών. Πρέπει νά έκμηδενίσουμε τόν Ντενίκιν γιά νά είμαστε άσφαλισμένοι καί άπό τήν παραμικρότερη πιθανότητα νέας εισβολής.Οί εργάτες καί οί άγρότες τής Ουκρανίας πρέπει νά γνωρίσουν τά διδάγματα πού έβγαλαν δλοι οί ρώσοι έργάτες καί άγρότες άπό τήν πείρα τής κατάκτησης τής Σιβηρίας άπό τόν Κολτσάκ (***) καί τής απελευθέρωσης τής Σιβηρίας από τα κόκκινα στρατεύματα υστέρα άπό πολύμηνο τσιφλικάδικο καί καπιταλιστικό ζυγό.Ή κυριαρχία τοΰ Ντενίκιν στήν Ούκρανία ήταν τό ίδιο σκληρή δοκιμασία, όπως ή κυριαρχία τοΰ Κολτσάκ στή Σιβηρία. Λέν υπάρχει άμφιβολία πώς τά διδάγματα τής σκληρής αυτής δοκιμασίας θά βοηθήσουν τούς έργάτες καί τούς άγρότες τής Ούκρανίας, οπως καί τούς έργάτες καί τούς άγρότες τών Ούραλίων καί τής Σιβηρίας, νά καταλάβουν καλύτερα τά καθήκοντα τής Σοβιετικής έξουσίας καί νά τήν ύπερασπίσουν σταθερότερα.Στή Μεγαλορωσία καταργήθηκε όλοκληρωτικά ή τσιφλικάδίκη γαιοκτησία. Το ίδιο πρέπει νά γίνει καί στην Ουκρανία. Καί ή Σοβιετική έξουσία των ούκρανών έργατών καί άγροτών πρέπει νά έξασφαλίσει τήν πλήρη κατάργηση τής τσιφλικάδικης γαιοκτη­σίας, τήν πλήρη άπελευθέρωση τών ούκρανών έργατών καί άγροτών άπό τήν κάθε λογής καταπίεση τών τσιφλικάδων καί άπό τούς ίδιους τούς τσιφλικάδες.Εκτός όμως άπ’ αύτό τό καθήκον καί άπό πολλά άλλα καθήκοντα πού έμπαιναν καί μπαίνουν μέ τόν ίδιο τρόπο μπροστά στίς έργαζόμενες μάζες τής Μεγαλορωσίας καί τής Ούκρανίας, υπάρχουν καί τά ειδικά καθήκοντα τής Σοβιετικής έξουσίας στήν Ούκρανία. Σ’ ένα άπ’ αυτά τά ειδικά καθήκοντα πρέπει νά δοθεί σήμερα έξαιρετική προσοχή. Είναι τό έθνικό ζήτημα ή τό ζήτημα, αν ή Ούκρανία θά είναι χωριστή καί άνεξάρτητη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία τής Ούκρανίας, συνδεμένη μέ ένωση (ομοσπονδία) μέ τή Σοσιαλιστική ‘Ομοσπονδιακή Σοβιετική Δημο­κρατία τής Ρωσίας, ή άν ή Ούκρανία καί ή Ρωσία θά συγχωνευτούν σέ μιά ένιαία Σοβιετική Δημοκρατία. Ολοι οί μπολσεβίκοι, όλοι οι συνειδητοί έργάτες καί άγρότες πρέπει νά σκεφτοΰν σοβαρά τό ζήτημα αύτό.Τήν άνεξαρτησία τής Ούκρανίας τήν έχει αναγνωρίσει καί ή ΠΚΕΕ (Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή) τής ΣΟΣΔΡ (Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Σοβιετική Δημοκρατία τής Ρωσίας) καί τό ΚΚΡ μπολσεβίκων. Γι’ αύτό είναι όλοφάνερο καί τό άναγνωρίζουν όλοι, πώς μόνο οί ίδιοι οί ούκρανοί έργάτες καί άγρότες μπορούν στό Πανουκρανικό τους συνέδριο τών Σοβιέτ νά λύσουν καί θά λύσουν τό ζήτημα, άν δηλαδή ή Ούκρανία θά ένωθεΐ μέ τή Ρωσία ή θά παραμείνει ή Ούκρανία αύτοτελής καί άνεξάρτητη Δημοκρατία, καί στήν τελευταία περίπτωση ποιά άκριβώς όμοσπονδιακή σύνδεση πρέπει νά καθιερωθεί άνάμεσα σ’ αύτή τή Δημοκρατία καί στή Ρωσία.Πώς πρέπει, λοιπόν, νά λύσουμε αύτό τό ζήτημα άπό τήν άποψη τών συμφερόντων τών έργαζομένων; από τήν άποψη τής επιτυχίας τού άγώνα τους γιά τήν πλήρη άπελευθέρωση τής έργασίας άπό τό ζυγό τού κεφαλαίου;Πρώτο, τά συμφέροντα τής έργασίας άπαιτοΰν τήν πιό πλήρη έμπιστοσύνη, τήν πιό στενή συμμαχία άνάμεσα στους έργαζόμενους τών διαφόρων έθνών. Οί όπαδοί τών τσιφλικάδων καί τών καπιτα­λιστών, τής άστικής τάξης, προσπαθούν νά διαιρέσουν τούς έργάτες, νά δυναμώσουν τήν έθνική διχόνοια καί έχθρότητα γιά νά άποδυναμώσουν τούς έργάτες καί νά έδραιώσουν τήν έξουσία τού κεφαλαίου.Τό κεφάλαιο είναι διεθνής δύναμη. Γιά νά νικηθεί χρειά­ζεται ή διεθνής συμμαχία τών έργατών, ή διεθνής αδελφοσύ­νη τους.Εμείς είμαστε πολέμιοι τού έθνικοΰ μίσους, τής εθνικής διχόνοιας, τής έθνικής άπομόνωσης. Είμαστε διεθνιστές. Επι­διώκουμε τή στενή συνένωση καί τήν πλήρη συγχώνευση τών έργατών καί τών άγροτών όλων τών έθνών τού κόσμου σέ μιά ένιαία παγκόσμια Σοβιετική Δημοκρατία.Δεύτερο, οί έργαζόμενοι δέν πρέπει νά ξεχνούν πώς ό καπιταλισμός διαίρεσε τά έθνη σέ ένα μικρό άριθμό καταπιεστι­κών, μεγαλοκρατικών (Ιμπεριαλιστικών), μέ πλήρη δικαιώματα, προνομιούχων έθνών καί στήν τεράστια πλειοψηφία τών καταπιεζόμενων, έξαρτημένων καί μισοεξαρτημένων, άνισότιμων έθνών. Ό πιό έγκληματικός καί άντιδραστικός πόλεμος τού 1914-1918 ένίσχυσε άκόμη περισσότερο αύτή τή διαίρεση, δυ­νάμωσε πάνω σ’ αύτή τή βάση τήν όργή καί τό μίσος. Αιώνες ολόκληρους συσσωρευόταν ή άγανάκτηση καί ή δυσπιστία τών άνισότιμων καί έξαρτημένων έθνών ένάντια στά Ιμπεριαλιστικά καί καταπιεστικά έθνη, — τέτιων έθνών όπως τό ούκρανικό, έναντίον τέτιων, όπως τό μεγαλορωσικό.Εμείς θέλουμε μιά προαιρετική ένωση τών έθνών, μιά ένω­ση πού νά άποκλείει κάθε βία τού ένός έθνους πάνω στό άλλο, μιά ένωση πού νά στηρίζεται στήν πλήρη έμπιστοσύνη, στή σαφή έπίγνωση τής άνάγκης τής άδελφικής ένότητας, στήν άπόλυτα έλεύθερη συναίνεση. Ή ένωση αύτή δέν μπορεί νά πραγματοποιηθεί άμέσως, πρέπει νά φτάσουμε σ’ αύτή, δου­λεύοντας μέ τή μεγαλύτερη ύπομονή καί σύνεση, γιά νά μή καταστρέψουμε τήν ύπόθεση, γιά νά μή προκαλέσουμε τή δυ­σπιστία, γιά νά δόσουμε τόν καιρό νά έξαλειφθεΐ ή δυσπιστία πού άφησαν οι έπί αιώνες καταπίεση άπό τούς τσιφλικάδες καί ιούς καπιταλιστές, ή άτομική ιδιοκτησία καί ή έχθρα πού προκάλεσαν οί άλλεπάλληλοι διαμελισμοί της.Συνεπώς, έπιδιώκοντας σταθερά τήν ένότητα τών έθνών, καταπολεμώντας άμείλικτα καθετί πού τά διασπά, πρέπει νά είμαστε πολύ προσεκτικοί, ύπομονητικοί, υποχωρητικοί στίς έπιβιώσεις τής έθνικής δυσπιστίας. ’Ανένδοτοι, άδιάλλακτοι πρέπει νά είμαστε άπέναντι σέ ό,τι άφορά τά βασικά συμφέροντα τής έργασίας στόν άγώνα γιά τήν άπελευθέρωσή της άπό τό ζυγό τού κεφαλαίου. Καί τό ζήτημα πώς θά καθοριστούν τά κρατικά σύνορα τώρα, προσωρινά — γιατί έμεΐς άποβλέπουμε στην πλήρη κατάργηση τών κρατικών συνόρων — δέν είναι ζήτημα βασικό, σπουδαίο, άλλά δευτερεΰον. Σχετικά μέ τό ζήτημα αύτό μπορούμε νά περιμένουμε καί πρέπει νά περιμένου­με, γιατί ή έθνική δυσπιστία συχνά είναι πολύ γερά ριζωμένη μέσα στίς πλατιές μάζες τών άγροτών καί τών μικρονοικοκυρέων καί μέ τή βιασύνη μας μπορούμε νά τήν ένισχύσουμε, δηλαδή νά βλάψουμε τό έργο τής ολοκληρωτικής καί όριστικής ένότητας.Ή έμπειρία τής έργατοαγροτικής έπανάστασης στή Ρωσία, τής έπανάστασης τού Όχτώβρη-Νοέμβρη τού 1917, η πείρα τής δίχρονης νικηφόρας πάλης της ενάντια στήν εισβολή τών δι­εθνών καί τών ρώσων καπιταλιστών, έδειξε ξεκάθαρα οτι οι καπιταλιστές κατάφεραν νά εκμεταλλευτούν προσωρινά τήν έθνι­κή δυσπιστία τών πολωνών, τών λεττονών, τών έσθονών καί τών φιλλανδών άγροτών καί μικρονοικοκυρέων άπέναντι στούς μεγαλορώσους, κατάφεραν νά σπείρουν προσωρινά μέ βάση αύτή τή δυσπιστία τή διχόνοια ανάμεσα σ’ αυτούς καί σ’ εμάς. Ή πείρα έδειξε ότι αυτή ή δυσπιστία ξεπερνιέται καί σβήνει, άλλά πολύ σιγά, καί όσο μεγαλύτερη σύνεση καί ύπομονή δείχνουν οί μεγαλορώσοι, πού γιά πολύ καιρό ήταν καταπιεστικό έθνος, τόσο ασφαλέστερα σβήνει αύτή ή δυσπιστία. Καί μέ τήν άναγνώριση ακριβώς τής άνεξαρτησίας τών κρατών τής Πολωνίας, τής Λεττονίας, τής Λιθουανίας, τής Εσθονίας καί τής Φιλλανδίας κατα­κτούμε άργά, μά σταθερά τήν εμπιστοσύνη τών πιό καθυστερημέ­νων, τών πιό έξαπατημένων καί έξουθενωμένων από τούς καπι­ταλιστές έργαζόμενων μαζών τών γειτονικών μας μικρών κρα­τών. ’Ακριβώς έτσι άποσποΰμε πιό σίγουρα τίς μάζες αύτές άπό τήν έπιροή τών καπιταλιστών τού «δικού τους» έθνους, πιό σίγουρα τίς όδηγοΰμε πρός τήν πλήρη έμπιστοσύνη, πρός τή μελλοντική ένιαία διεθνή Σοβιετική Δημοκρατία.Εφόσον ή Ουκρανία δέν έχει άπελευθερωθεΐ έντελώς άπό τόν Ντενίκιν, ώς τό Πανουκρανικό συνέδριο τών Σοβιέτ κυβέρ­νησή της είναι ή Πανουκρανική Επαναστατική ’Επιτροπή (16). Στήν ’Επαναστατική αύτή ’Επιτροπή, δίπλα στούς ούκρανούς κομμουνιστές-μπολσεβίκους δουλεύουν σάν μέλη τής κυβέρνη­σης καί οί ουκρανοί κομμουνιστές-μποροτμπιστές (17). Οί μποροτμπιστές διαφέρουν άπό τούς μπολσεβίκους, άνάμεσα στ’ άλλα, καί στό οτι ύποστηρίζουν τήν άπόλυτη άνεξαρτησία τής Ουκρα­νίας. Οί μπολσεβίκοι δέν τό κάνουν αύτό άντικείμενο διαφωνίας καί διαίρεσης, δέν τό βλέπουν αύτό καθόλου σάν έμπόδιο γιά μιά ομόθυμη προλεταριακή δουλιά. “Οταν ύπάρχει ένότητα στόν άγώνα ένάντια στό ζυγό τοΰ κεφαλαίου, γιά τή δικτατορία τοΰ προλεταριάτου τό ζήτημα σχετικά μέ τά έθνικά σύνορα, σχετικά μέ τήν όμοσπονδιακή ή άλλη σύνδεση μεταξύ τών κρατών δέν πρέπει νά χωρίζει τούς κομμουνιστές. ’Ανάμεσα στούς μπολσεβίκους ύπάρχουν όπαδοί τής πλήρους άνεξαρτησίας τής Ούκρανίας, ύπάρχουν όπαδοί μιάς λιγότερο ή περισσότερο στενής όμοσπονδιακής σύνδεσης, ύπάρχουν καί όπαδοί τής πλήρους συγχώνευσης τής Ουκρανίας μέ τή Ρωσία.Είναι άπαράδεκτο νά προκύψει διάσταση έξαιτίας αύτών τών ζητημάτων. Τά ζητήματα αυτά θά τά λύσει τό Πανουκρανικό Συνέδριο τών Σοβιέτ.Αν ένας μεγαλορώσος κομμουνιστής έπιμένει στή συγχώνευ­ση τής Ούκρανίας μέ τή Ρωσία, εύκολα μπορεί νά τόν ύποπτευθουν οί ούκρανοί οτι ύπερασπίζει μιά τέτια πολιτική οχι γιατί φροντίζει γιά τήν ένότητα τών προλετάριων στήν πάλη ένάντια στό κεφάλαιο, άλλά γιατί διατηρεί τίς προλήψεις του παλιού μεγαλορωσικού έθνικισμοΰ, του ιμπεριαλισμού. Μιά τέτια δυσπιστία είναι φυσική, καί ώς ένα βαθμό άναπόφευκτη καί δικαιολογημένη, γιατί οί μεγαλορώσοι, κάτω άπό τό ζυγό τών τσιφλικάδων καί τών καπιταλιστών, αιώνες τρέφονταν μέ τίς έπαίσχυντες καί σιχαμερές προλήψεις τοΰ μεγαλορωσικού σωβινισμού.Αν ένας ούκρανός κομμουνιστής έπιμένει στήν άπόλυτη κρατική άνεξαρτησία τής Ούκρανίας, μπορούν νά τόν ύποπτευθοϋν ότι ύπερασπίζει μιά τέτια πολιτική οχι άπό τή σκοπιά τών προσωρινών συμφερόντων τών ούκρανών έργατών καί άγροτών στήν πάλη τους ένάντια στό ζυγό του κεφαλαίου, άλλά άπό μικροαστικές, μικρονοικοκυρίστικες έθνικές προλήψεις. Γιατί ή πείρα μάς έδειξε έκατοντάδες φορές οτι οί μικροαστοί «σοσιαλι­στές» τών διαφόρων χωρών — οί κάθε λογής δήθεν σοσιαλιστές πολωνοί, λεττονοί, λιθουανοί, γεωργιανοί μενσεβίκοι, έσέροι καί λοιποί — μεταμφιέζονταν σέ οπαδούς του προλεταριάτου μέ μοναδικό σκοπό νά έφαρμόσουν μέ τήν άπάτη τήν πολιτική του συμβιβασμού μέ τή «δική τους» έθνική άστική τάξη ένάντια στούς έπαναστάτες έργάτες. Αύτό τό είδαμε στό παράδειγμα τής διακυ­βέρνησης του Κέρενσκι στή Ρωσία τό Φλεβάρη-Όχτώβρη του 1917, τό είδαμε καί τό βλέπουμε σέ ολες τίς χώρες.“Ετσι ή άμοιβαία δυσπιστία άνάμεσα στούς μεγαλορώσους καί στούς ούκρανούς κομμουνιστές γεννιέται πολύ εύκολα. Πώς λοι­πόν νά παλέψουμε ένάντια σ’ αύτή τή δυσπιστία; Πώς νά τήν κατανικήσουμε και νά δημιουργήσουμε τήν άμοιβαία έμπιστοσύνη;Τό καλύτερο μέσο είναι ή κοινή δουλιά γιά τήν υπεράσπιση τής δικτατορίας τοΰ προλεταριάτου καί τής Σοβιετικής έξουσίας στήν πάλη ένάντια στους τσιφλικάδες καί στούς καπιταλιστές ολων των χωρών, ένάντια στίς άπόπειρές τους νά επαναφέρουν τήν παντοκρατορία τους. Ενας τέτιος κοινός άγώνας θά δείξει καθαρά στήν πράξη οτι όποιαδήποτε λύση κι άν δοθεί στό ζήτημα τής κρατικής άνεξαρτησίας ή των κρατικών συνόρων, οί μεγαλορώσοι καί οι ούκρανοί έργάτες χρειάζονται άπαραίτητα μιά στενή στρατιωτική καί οικονομική συμμαχία, γιατί διαφορετικά οί καπιτα­λιστές τής «Άντάντ», τής «Συνεννόησης», δηλ. τής συμμαχίας τών πιό πλούσιων καπιταλιστικών χωρών, τής ’Αγγλίας, Γαλλίας, ’Αμερικής, ’Ιαπωνίας καί ’Ιταλίας, θά μάς τσακίσουν καί θά μάς πνίξουν έναν-έναν χωριστά. Τό παράδειγμα τής πάλης μας ένάντια στόν Κολτσάκ καί στόν Ντενίκιν, πού τούς έφοδίαζαν οί καπιταλι­στές αύτοί μέ χρήματα καί όπλα, έδειξε καθαρά αύτό τόν κίνδυνο.“Οποιος παραβιάζει τήν ένότητα καί τήν πιό στενή συμμαχία τών μεγαλορώσων μέ τούς ούκρανούς έργάτες καί αγρότες, αυτός βοηθά τούς Κολτσάκ, τούς Ντενίκιν, τούς καπιταλιστές-ληστές όλων τών χωρών.Γι’ αύτό εμείς, οί μεγαλορώσοι κομμουνιστές, πρέπει νά καταδικάζουμε μέ τή μεγαλύτερη αυστηρότητα καί τίς παραμικρότερες έκδηλώσεις μεγαλορωσικοΰ έθνικισμοΰ άνάμεσά μας, γιατί αύτές οί έκδηλώσεις, πού είναι γενικά προδοσία του κομμουνισμού, φέρνουν πολύ μεγάλη ζημιά, γιατί μάς χωρίζουν άπό τούς ούκρανούς συντρόφους μας καί χύνουν νερό στό μύλο του Ντενίκιν καί του καθεστώτος του.Γι’ αύτό έμεΐς, οί μεγαλορώσοι κομμουνιστές, πρέπει νά είμαστε υποχωρητικοί στίς διαφωνίες μέ τούς ούκρανούς κομμουνιστές-μπολσεβίκους καί τούς μποροτμπιστές, έφόσον οί διαφωνίες αφορούν τήν κρατική ανεξαρτησία τής Ούκρανίας, τίς μορφές τών δεσμών της μέ τή Ρωσία, καί γενικά τό έθνικό ζήτημα. ’Ανένδοτοι καί άδιάλλακτοι πρέπει νά είμαστε όλοι έμεΐς οί κομμουνιστές, καί οί μεγαλορώσοι καί οί ούκρανοί καί όποιουδήποτε άλλου έθνους, στά βασικά, τά θεμελιακά, τά ομοια γιά ολα τά έθνη ζητήματα τής προλεταριακής πάλης, τά ζητήματα τής προλεταριακής δικτατο­ρίας, του άπαράδεκτου τοΰ συμβιβασμού μέ τήν άστική τάξη, του άπαράδεκτου τής κατάτμησης τών δυνάμεων πού μάς προστα­τεύουν άπό τόν Ντενίκιν.Τό ζωτικό συμφέρον καί τών μεγαλορώσων καί τών ούκρανών έργατών καί άγροτών είναι νά νικήσουν τόν Ντενίκιν, νά τόν εκμηδενίσουν, νά κάνουν άδύνατη τήν επανάληψη μιας παρόμοιας Επιδρομής. Ό άγώνας θά είναι μακρόχρονος καί δύσκολος, γιατί οί καπιταλιστές ολου τοΰ κόσμου βοηθούν τόν Ντενίκιν καί θά βοηθούν τούς διάφορους Ντενίκιν.Σ’ αύτό τό μακρόχρονο καί δύσκολο άγώνα έμεις, οί μεγαλορώσοι καί ούκρανοί έργάτες, πρέπει νά βαδίζουμε Ενωμένοι μέ τήν πιό στενή συμμαχία, γιατί, δρώντας μεμονωμένοι, άσφαλώς δέν θά τά βγάλουμε πέρα. Οποια καί νά είναι τά σύνορα τής Ούκρανίας καί τής Ρωσίας, όποιες καί νά είναι οί μορφές τών κρατικών τους σχέσεων, αύτό δέν είναι καί τόσο σπουδαίο, σ’ αύτό τό ζήτημα μπορούμε καί πρέπει νά κάνουμε ύποχωρήσεις, σ’ αύτό τό ζήτημα μπορούμε νά δοκιμάσουμε καί τούτη κΓ έκείνη καί μιά τρίτη λύση, άπ’ αύτό δέν θά χαθεί ή ύπόθεση τών έργατών καί τών άγροτών, η ύπόθεση τής νίκης ένάντια στόν καπιταλισμό.Αν όμως δέν μπορέσουμε νά διατηρήσουμε τήν πιό στενή συμμαχία μεταξύ μας, τή συμμαχία ένάντια στόν Ντενίκιν, τή συμμαχία ένάντια στούς καπιταλιστές καί στούς κουλάκους τών χωρών μας καί όλων τών χωρών, τότε ή ύπόθεση τών έργατών θά χαθεί άσφαλώς γιά πολλά χρόνια, μέ τήν έννοια ότι καί τή Σοβιετική Ούκρανία καί τή Σοβιετική Ρωσία θά μπορέσουν τότε οί καπιταλι­στές νά τίς τσακίσουν καί νά τίς στραγγαλίσουν.Καί ή άστική τάξη όλων τών χωρών, καί τά κάθε λογής μικροαστικά κόμματα, τά «συμβιβαστικά» κόμματα πού συμμα­χούν μέ τήν άστική τάξη ένάντια στούς έργάτες, προσπάθησαν πρίν άπ’ όλα νά διασπάσουν τούς έργάτες τών διαφόρων Εθνοτήτων, νά υποδαυλίσουν τή δυσπιστία, νά τορπιλίσουν τή στενή διεθνή ένωση καί τή διεθνή άδελφοσύνη τών έργατών. Αν ή άστική τάξη τό πετύχει αύτό, ή ύπόθεση τών έργατών είναι χαμένη. Ας κατανικήσουν, λοιπόν, οί κομμουνιστές τής Ρωσίας καί τής Ούκρανίας μέ τήν ύπομονητική, επίμονη καί σκληρή κοινή δουλιά τους τίς εθνικιστικές μηχανοραφίες κάθε άστικής τάξης, τίς κάθε λογής εθνικιστικές προκαταλήψεις καί άς δείξουν στούς εργαζόμε­νους όλου του κόσμου το παράδειγμα μιάς πραγματικά σταθερής συμμαχίας τών έργατών καί άγροτών τών διαφόρων εθνών στόν άγώνα γιά τή Σοβιετική εξουσία, γιά τήν κατάργηση του ζυγοΰ τών τσιφλικάδων καί τών καπιταλιστών, γιά τήν παγκόσμια Ομοσπον­διακή Σοβιετική Δημοκρατία.     

ΛΕΝΙΝ, 28/12/1919, ΑΠΑΝΤΑ, τόμος 40, σελίδες 41-47

***

(*) Βλ. “Απαντα. 5η εκδ.. τόμ. 39ος. σελ. 151-159. Ή Σύντ.

(**) Αντόν Ιβάνοβιτς Ντενίκιν, Αντιστράτηγος στον τσαρικό στρατό και στρατηγός των Λευκών στον ρώσικο εμφύλιο πόλεμο 

(***) Αλεξάντρ Κολτσάκ ανώτατος αρχηγός των χερσαίων και θαλάσσιων δυνάμεων των «Λευκών» 

16. “Πανουκρανική Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή – Προσωρινό όργανο της επαναστατικής εξουσίας στην Ουκρανία (…)”  Απάντα, τόμος 40, σελ.370

17.  “Μποροτμπιστές – Μέλη του μικροαστικού, εθνικιστικού κόμματος που δημιουργήθηκε το Μάη του 1918 (…)” Απαντα, τόμος 40, σελ. 371

 

Πηγή: Ημεροδρόμος