Η ανθρωπότητα δε σηκώνει άλλο σκοτάδι

Στον 19ο αιώνα, ο Κάρολος Δαρβίνος, ο σπουδαίος φυσιοδίφης που έγραψε για την "καταγωγή των ειδών" έλεγε ότι η Φύση είναι ένα χάος ευχαρίστησης.Που σημαίνει ότι η μελέτη της, αποτελεί το πιο σπουδαίο πράγμα για τον άνθρωπο και την εξέλιξή του.Βέβαια είχε όλα τα υλικά μέσα να το κατανοήσει σε μια εποχή όπου η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, ζούσε ακόμη σε φρικτές συνθήκες (κι ας υπήρξαν και οι διαφωτιστές του 18ου αιώνα φωτίζοντας τα πολλά σκοτεινά κακώς κείμενα), που περιγράφονται από συγκαιρινούς του, πολλούς επαναστάτες συγγραφείς που είχαν την πολυτέλεια της απερίσπαστης παρατήρησης με λογοτεχνικό/ποιητικό, ψυχολογικό ή κοινωνικό και πολιτικό πρίσμα.Για παράδειγμα ο Κάρολος Ντίκενς ή ο Βίκτωρ Ουγκώ, Ο Ρήγας Φεραίος που μαρτύρησε και που ήταν πιο μπροστά από την εποχή του, ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ανδρέας Κάλβος για τη χώρα μας ή ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς για τον κόσμο ολόκληρο.Και παρότι είχαν τα μέσα να ζήσουν απλά και ωραία, δηλαδή να ζούνε μέσα στις ανέσεις και στα σκανδαλώδη κουτσομπολιά, επέλεξαν να πουν Όχι, γιατί απλά ήταν σωστοί άνθρωποι και συμπονετικοί (και ήθελαν και μπορούσαν να το κάνουν) για όλα τα άσκοπα δεινά των ανθρώπων.Ένας Θεός μόνο ξέρει το πραγματικό τίμημα που πλήρωσαν για να μας δείξουν το δρόμο ανάμεσά τους και πολλοί άλλοι πριν και μετά.Επέλεξα να αναφερθώ στους συγκεκριμένους ριζοσπάστες διανοητές του 19ου αιώνα που κατά τη δική μου ανάλυση είναι ο 2ος και πιο ολοκληρωμένος διαφωτισμός.Τι θέλω να πω; Ο κόσμος είναι απ' την αρχή του ένα σχετικό χάος και η άγνοια το μετατρέπει σε απόλυτο.Καλούμαστε λοιπόν να το βάλουμε σε μια επιστημονική τάξη που να αξίζει όμως να ζούμε και μάλιστα να συμμετέχουμε όλοι οι άνθρωποι, μαθαίνοντας καίριες γνώσεις που θα μας απομακρύνουν από το ατομικό μας παραλήρημα ή αν θέλετε πιο σωστά, από τις αδικίες που έχουμε υποστεί.Η αλληγορία του σπηλαίου* του Πλάτωνα είναι μια τέλεια αρχή για να δούμε τι μας αποκαλύπτει ο "δικός" μας φιλόσοφος για το πώς βλέπουμε τον κόσμο χωρίς να το γνωρίζουμε.Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος, μακάρι να υπήρχε!...Και πολλές φορές να λέμε κιόλας, καλά που υπάρχει κι αυτός γιατί... δεν φαίνεται, αλλά όταν φανεί, θα ανοίξουν όλοι οι δρόμοι της πραγματικής εξέλιξης! Η εξέλιξη δεν είναι οι αγορές, ούτε ολόγυρά μας ο τρόμος...

*Τα είδωλα που βλέπουν οι άνθρωποι-δεσμώτες στο σπήλαιο χωρίς να βλέπουν ποιοί τα κινούν αντιστοιχούν στις απανωτές ειδήσεις της καταστροφής σαν την αποκάλυψη και στα αποχαυνωτικά και άκρως προσβλητικά προγράμματα, που στόχο έχουν να παραμείνουν καθηλωμένοι ώστε να μη δουν οι σύγχρονοι άνθρωποι ότι υπάρχει πραγματική ζωή έξω από το σύγχρονο τσιμεντένιο σπήλαιο.Ο ήλιος που συναντάει ένας απ' τους δεσμώτες όταν καταφέρνει και βγαίνει από το σπήλαιο, είναι η συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος που του έδειχναν ήταν φτιαχτός.Με άλλα λόγια η Ιστορία για την εξέλιξη που πραγματικά προχωράει (δεν υπάρχει εξέλιξη όταν οι δεσμώτες δεν κατανοούνται μεταξύ τους), γράφεται όταν οι δεσμώτες συνειδητοποιούν τα δεσμά τους αγωνιζόμενοι να τα σπάσουν.