Το φως της αφύπνισης είναι σαν τον ήλιο βγαίνει για όλους

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε λίγο έως πολύ παράξενοι.Οι πάντες, περνάμε τρομερά δύσκολα.Δεν έχει σημασία τελικά ποιός περνάει πιο δύσκολα, η ουσία είναι μία: Εν τέλει όλοι περνάμε φρικτά.Υπό αυτή την έννοια, δεν είμαστε και τόσο παράξενοι όσο φαινόμαστε.Ας το πούμε επιφυλακτικοί (βέβαια αν παραβιαστεί αυτή η επιφυλακτικότητα με το "ζόρι" μπορεί να γινόμαστε και επιθετικοί, αλλά όχι για κακό σκοπό),επειδή στο σύστημα που ζούμε, τα πάντα γίνονται ένας αχταρμάς και ένα δυσβάστακτο Άδικο και σε συνδυασμό με τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον καταιγισμό της κυρίαρχης αφήγησης/παραπληροφόρησης ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ιδιοκτησίας κι ανασφαλούς ζωής, η επικοινωνία καταλήγει στο χαλασμένο τηλέφωνο που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί.Η ξενοφοβία με την έννοια της ανθρωποφοβίας και της κοινωνικής αλλοτρίωσης επειδή όλα μας φαίνονται μη οικεία, ευθύνονται για το κλείσιμο στο καβούκι μας.Και ρωτάω τώρα εγώ εκείνους τους προοδευτικούς,  τους συντρόφους  κομμουνιστές και τους αληθινούς αριστερούς και δημοκράτες που σέβομαι βαθιά: Σίγουρα μας θέλετε στους αγώνες που τόσα χρόνια σκληρά και δύσκολα, αγωνιστήκατε για να σας καταλάβουμε;