Ο άνθρωπος και οι φραγμοί της εκπληκτικής φαντασίας του

Κατ' επανάληψη έχει αποδειχτεί Ιστορικά πως οι άνθρωποι αλλάζουν την πραγματικότητα προς το καλύτερο αλλά και προς το χειρότερο, σαν την κίνηση του εκκρεμούς ρολογιού.Πότε προς τ' αριστερά με κατακτήσεις και πότε προς τα δεξιά με τις αναιρέσεις τους.Αν κάναμε έναν απολογισμό για να αποτιμηθεί η αξία και η χρησιμότητα των κοινωνικών αλλαγών που έγιναν και που αναιρέθηκαν ή ποια κοινωνική ταξική κίνηση έχει σήμερα τις περισσότερες επιρροές στην πλειοψηφία του κόσμου, θα διαπιστώναμε έκπληκτοι πως κατά κάποιο τρόπο, βγαίνει ισοπαλία.Όντως οι σφοδρές διαλεκτικές συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και στις δυνάμεις της συντήρησης-οπισθοδρόμησης είναι ίσες στο αποτέλεσμά τους, με την ακρίβεια της μηχανικής ενός εκκρεμούς.Οι ηττημένοι στην ουσία δεν χάνουν και οι νικητές εν τέλει δεν κερδίζουν, γιατί οι αντιθέσεις εξακολουθούν να υφίστανται και δεν λύνονται.Το γεγονός ότι φαίνεται να κυριαρχεί κατά κράτος ο καπιταλισμός( το πιο εφήμερο) δεν λέει τίποτα γιατί και η φεουδαρχία με τη μοναρχία για αιώνες κυριαρχούσαν, έδειχναν πανίσχυρα συστήματα.Με τα παραπάνω θέλω να καταδείξω τις αιτίες της παραπλάνησής μας, δηλαδή του δογματισμού του τίποτα δεν αλλάζει.Η φλογερή επιθυμία για δημοκρατία κι αρμονική κοινωνία εκείνων που δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, δεν σβήνει με καμία δύναμη, παρά την ανείπωτη βαρβαρότητα εκείνων που δεν νοιάζονται για τίποτα.Έτσι οι ηττημένοι κάποτε αστοί (οι λίγοι που πήραν κι άλλους λίγους μαζί) έγιναν κυρίαρχοι αλλά δεν κερδίζουν επειδή και οι ηττημένοι προλετάριοι (οι πολλοί που όσοι κι αν φύγουν παραμένουν οι πολλοί) είναι προορισμένοι να κερδίσουν κι αυτοί μια για πάντα.Απολύτως ρεαλιστικό σαν τον πολυάριθμο στρατό που λόγω αριθμητικής υπεροχής αργά ή γρήγορα στο τέλος κατισχύει.Το μέγα λάθος που ευθύνεται για την επανάληψη της κοινωνικής Ιστορίας σαν τραγωδία πρώτα και μετά σαν φάρσα, είναι οι μετασχηματισμοί της ανόργανης ύλης με εγκληματική επιπολαιότητα-αμέλεια και οι μηχανικοί νόμοι που πήραν την θέση του απλού ανθρώπινου ενστίκτου που δεν του φτάνει μόνο να ζήσει να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να εξερευνήσει, να συμβάλλει, να νιώσει τη φύση, αλλά, να επιβληθεί μέσω μιας πρόστυχης δύναμης, της πολυτέλειας!Καθυστερώντας την νοητική εξέλιξη, την πραγματική πολιτική συνείδηση μιας κοινωνικής παγκόσμιας ολοκλήρωσης-αίνιγμα.Ενώ τα έχουμε εφεύρει ή επινοήσει νοητά όλα αυτά, παραδείγματος χάριν, από τον γήινο ανθρώπινο χρόνο για καθαρά πρακτικούς βοηθητικούς λόγους, τους αριθμούς για μέτρηση εκτάσεων, τις πρώιμες ανακαλύψεις του χαλκού και του σιδήρου, του τροχού, της γραφής και της τυπογραφίας, μέχρι την ύστερη μαζική αγροτική παραγωγή, την βιοτεχνία, την βιομηχανία, την βιομηχανική και ψηφιακή κίνηση, τις ενώσεις της Χημείας, ασχέτως (!) αν καταλήγουν στην Αλχημεία.Με λίγα λόγια, ο έλεγχος των παραγόμενων προϊόντων-αγαθών-ανακαλύψεων έχει χαθεί τελείως δίχως κανένα αληθινά κοινωνικό σκοπό.Με τη σειρά μου, κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, δεν ανήκουμε στους απλοϊκούς μηχανικούς νόμους έτσι ελαφρά τη καρδία ούτε στο τεχνολογικό σπουδαιοφανές περιβάλλον που καταναγκαστικά "ζούμε" και δεν μας αξίζει καθόλου να το πιστεύουμε, όταν μάλιστα απομακρυνόμαστε επικίνδυνα από την φυσικότητα της οργανικής υλικής και διανοητικής μας υπόστασης!