Από τη μια ουδείς τέλειος κι από την άλλη μην τάζεις

Και φτάνει η στιγμή που η "δημιουργική" ασάφεια δεν πιάνει.Οι ελιγμοί φαίνονται ρεαλιστικοί αλλά στην ουσία δεν είναι.Ο ρεαλισμός είναι μια ξεκάθαρη έννοια.Η έννοια που οτιδήποτε επιχειρείται, στοχεύει στην αρμονία φύσης και όντων όπως την βρήκαμε.Αλλιώς μιλάμε για τη μεγαλύτερη σοφιστεία των αισθήσεων.Γιατί οι ελιγμοί οι δούρειοι ίπποι και οι ιδανικοί στόχοι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα όταν η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί-δεν θέλει να γυρίσει στην εποχή πριν γίνει ταξική συνεργασία.Και δη μια ταξική συνεργασία μέσα στον καπιταλιστικό οξυμένο κόσμο των συμφερόντων των λίγων σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.Εν ολίγοις να ξεμάθουμε όσα πασχίσαμε να μάθουμε!Η διαχρονική διαπάλη μάς μαθαίνει τους φαύλους κύκλους των κοινωνιών κυρίως όταν η συμπαραταγμένη ριζοσπαστική Αριστερά ( ευτυχώς όχι ολόκληρη ) δεν λειτουργεί με συνέπεια και την κρίσιμη στιγμή διστάζει ή ποιος ξέρει τι άλλο παθαίνει.Αντί να πατήσει το φρένο και να βάλει χειρόφρενο στην συμπλεγματική συντήρηση, στο τέλος, πατάει και γκάζι κάνοντας ανέφικτες εμπειρικά "συμφιλιωτικές" κινήσεις...