Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Τα πράγματα που αλλάζουν και δεν αλλάζουν

Πως η "καθυστερημένη" Ανατολή κατάφερε να φθάσει την "προηγμένη" Δύση και επιδιώκει να την ρίξει από την θέση της; Από την υπερεκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, που με τη σειρά της, έφερε την διαλεκτική διαδικασία.Μια διαδικασία που υπάρχει από πάντα στο ίδιο το σύμπαν με άπειρες διεργασίες αντιθέσεων, συγκρούσεων και συνθέσεων που φέρνουν νέα δεδομένα.Έτσι με τον ίδιο τρόπο γίνεται και στο κοινωνικοοικονομικό "σύμπαν".Οι συγκρούσεις είναι κοσμογονικές, τίποτα δεν μένει αιώνιο και τα πάντα αλλάζουν.Ωστόσο αλλάζουν προς το καλύτερο; Όχι, γιατί η διαλεκτική του διαστήματος και της φύσης και η διαλεκτική της κοινωνίας των τάξεων δεν είναι παρόμοιες τελικά, μοιάζουν, αλλά επιφανειακά.Το σύμπαν έχει καθορισμένους νόμους της ανόργανης ύλης που σχηματίζεται και μετασχηματίζεται και πολλοί από αυτούς τους νόμους, παραμένουν ανεξερεύνητοι ή μεγάλα αινίγματα.Πάντως είναι σίγουρα μονολιθικά συγκεκριμένοι.Για την οργανική φύση του πλανήτη μας, επίσης έχει καθορισμένους νόμους και καθορισμένα όρια, ειδικά για το ζωικό και φυτικό βασίλειο.Η ταξική μας κοινωνία είναι μια περίπλοκη υπόθεση που οι νόμοι της επινοήθηκαν από την κυρίαρχη εκάστοτε τάξη, διέπεται από οικονομικές συνθήκες ως ανταλλακτικό μέσο της διάθεσης των αναγκαίων αγαθών, αλλά και που ταυτόχρονα δεν αντανακλούν την διαλεκτική της γενικής Ιστορικής κίνησης της ύλης.Συνεπώς και της ολοκληρωμένης κίνησης του ανθρώπινου παράγοντα.Επιπλέον, η εκμετάλλευση με σκοπό την κερδοφορία του εμπορευματικού και χρηματικού κεφαλαίου, σταματάει ή μάλλον παραποιεί και εκφυλίζει τις παραγωγικές δυνατότητες μιας πραγματικής παραγωγικής κοινωνίας.Τι σημαίνει άραγε μια πραγματική παραγωγική κοινωνία;Μα φυσικά εκείνη η κοινωνία που δεν θα συγκρούεται πια με ψεύτικους νόμους και με ανήθικες παμπόνηρες παρανοϊκές ατομικές ανασφάλειες.Με ιδεοληπτικές επιδιώξεις της άγνωστης λιμπιστικής ενέργειας κρυμμένη σε πλούτο και ισχύ, μιζέρια και κουτσομπολιό.Φαίνεται καθαρά πλέον στον 21ο αιώνα, ότι η επανάληψη της κοινωνικής Ιστορίας στις κοινωνικές διεργασίες των τάξεων δεν είναι παρά μια επανάληψη της κυκλικής κίνησης των εσωτερικών ανέγγιχτων ατομικών παθών.Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, φέρνει σαφώς την διαλεκτική των αντιθέτων, τις ιδεολογικοπολιτικές ζυμώσεις, αλλά είναι μια διαλεκτική που αλλάζει προς το χειρότερο, για το λόγο ότι δεν είναι η αντικειμενική διαλεκτική της γενικής κίνησης που λύνει στην ουσία τις αντιθέσεις και τους φραγμούς.Η ανθρώπινη Ιστορία δεν συγχρονίζεται με τις ταχύτητες του νοήματος της ύπαρξης.Αν δούμε την Ιστορία των αρχαίων και μεσαιωνικών Πολιτισμών έως και σήμερα, δεν διαφέρουν καθόλου οι τακτικές τους και οι επιδιώξεις τους με τον δικό μας, τον σημερινό Παγκόσμιο Πολιτισμό.Δεν είναι διαλεκτική κίνηση (κάποτε ίσως) αλλά μια αντανάκλασή της που υποτίθεται προχωρά ενώ μένει στάσιμη ή έρπει.Διαλεκτική κοινωνική διαδικασία κατά την άποψή μου, είναι το να μην γίνει ο εκμεταλλευόμενος κάποτε κι αυτός εκμεταλλευτής.Σύγκρουση για την λύση του ατελείωτου φραγμού των ανθρώπινων νοητικών δυνατοτήτων.Για την διαλεκτική της ελευθερίας!

Για την γιορτή των εργατών!