Η αντίσταση στην άδικη, αδιάφορη και υποτιμητική συμπεριφορά είναι καθήκον.Όμως αυτό πονάει και απαιτεί υπερπροσπάθεια, διότι, ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να πεθαίνει από τα συμπλέγματα ενός άδικου συστήματος, που αυτοματοποιεί συνεχώς τα ορμέμφυτα ένστικτα για να μανιπουλάρει την ατομική και συλλογική υποσυνείδηση.Γεννήθηκε για κάτι πολύ πιο ανώτερο από την φυλακή των ενστικτωδών μη συνειδητοποιημένων παρορμήσεων-επιθυμιών.Η αντίσταση σε κάθε αδικία είναι προϋπόθεση για να σταματήσει.Τελικά κάθε ανθρώπινη σχέση αποδεικνύεται μαθηματικά καταστροφική, γιατί όταν οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να "κοινωνικοποιηθούν" στις νόρμες μιας εκμεταλλευτικής και ακαλλιέργητης συνθήκης, έρχονται σε σύγκρουση με την κυριότερη αντίφαση-αυταπάτη για έναν πραγματικό εξανθρωπισμένο (άπιαστο όνειρο μέχρι σήμερα) Πολιτισμό που δεν βλέπουν.Το βίαιο ιστορικό παρελθόν αλλά και παρόν της ανθρωπότητας τι διδάσκει; Με τον απαράδεκτο και άνευ ουσίας ανάρμοστο υπερτροφικό εγωισμό, τίποτα μα τίποτα καλό δεν βγαίνει.
