Ποια κυρίαρχη τάξη προκάλεσε τους δύο παγκόσμιους (και πιο πριν τους πάμπολους δουλεμπορικούς και αποικιακούς) πολέμους για τη διασφάλιση και την απρόσκοπτη συνέχιση των κερδών της από τους λαούς; Και ποια τάξη συνεχίζει τους πολέμους ανά τακτά χρονικά διαστήματα για το διαβολικό εκφοβισμό τους ώστε να μην ενωθούν ποτέ εναντίον της; η τάξη της μικρής και μεγάλης μπουρζουαζίας, που εναντιώθηκε στην τρίτη τάξη που κάποτε ανήκε και που τελικά πρόδωσε, για να “υπηρετήσει” τη φεουδαρχία που παρήκμαζε περιμένοντας να πάρει τη θέση της.Με τις πόλεις και το εμπόριό της, τους μακιαβελικούς συμβιβασμούς της και τις πρωτόγνωρες ίντριγκές της , επικράτησε σταδιακά και η Ιστορική κίνηση του ανθρώπου αντί να προχωρήσει όπως διακήρυττε στη χειραφέτηση της σκλαβωμένης ανθρωπότητας για χιλιετίες, σταμάτησε πλήρως στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα για τον πρόστυχο υλικό κόσμο του τυφλού εμπορίου και της κτηνώδους δύναμης...Η αστική τάξη λοιπόν μας απειλεί σήμερα ξανά, και, απ’ ό,τι φαίνεται στον καθένα και στην καθεμιά που έχει καρδιά και νου, καβάλησε το καλάμι της χλιδής και του εγκλήματος για τα καλά, βλέποντας τους αγώνες που συνεχίζονται από θαυμάσιους και πεισματάρηδες για το σωστό ανθρώπους.Αυτό είναι το πιο σίγουρο από όλα και η παγκόσμια προπαγάνδα τους τα λέει επίσης όλα.Η οικονομική κρίση του 1929,32, το κραχ των μονοπωλίων, που συντάραξε τον τότε κόσμο, δε συγκρίνεται με το κραχ του 2008 και του 2020 απανωτά, μαζί με την υγειονομική κρίση του κορωνοϊού αλλά και της προβλεπόμενης κλιματικής κρίσης από την αναρχία της καπιταλιστικής υπερπαραγωγής “αγαθών” και των ρύπων της στη λεπτή ισορροπία της ατμόσφαιρας.Επιπροσθέτως, οι παραγωγικές δυνάμεις δεν μπορούν να ξεδιπλώσουν τις πολύπλευρες δυνατότητες με τα φράγματα της ατομικής συγκεντρωμένης ιδιοκτησίας των μέσων για την ανάπτυξη της κοινωνίας.Με λίγα λόγια δεν χωρούν στο νέο αυτοματοποιημένο σύστημα παραγωγής και υπηρεσιών με βάση το καπιταλιστικό ποσοστό κέρδους που στενεύει, ενώ οι παραγωγικοί άνθρωποι που έχουν γίνει εξυπνότεροι και ικανότεροι, την ίδια στιγμή διεκδικούν τη ζωή τους.Όλα αυτά συνθέτουν μια κρίση που δεν έχει προϋπάρξει σε τέτοια κλίμακα κοινωνικής και οικονομικής στασιμότητας σύμφωνα και ανάλογα με τις γνώσεις και την πικρή πείρα πολλών δεκαετιών τρόμου κι αστάθειας.Η ανθρωπότητα κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε.Η εν λόγω εποχή του πολυεθνικού καπιταλισμού καταστρέφει ολοκληρωτικά και παγκόσμια, με μια αστική τεχνοκρατική γραφειοκρατία από τη Δύση μέχρι την Ανατολή κι απ’ Βορρά έως το Νότο που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο μετά την πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού” στην ΕΣΣΔ και στην Κίνα.
Τα μάτια μας ανοιχτά και τις καρδιές μας γεμάτες.