Η διαλεκτική ωρίμανση της νεότητας του κόσμου

Για τη γεωλογία και την παλαιοντολογία, ένα φυσικό φαινόμενο εκατομμυρίων ή χιλιάδων ετών (για παράδειγμα την εποχή των δεινοσαύρων ή το ηφαίστειο της Σαντορίνης), αποτελεί πάντοτε ένα σχετικά νέο παρελθόν, σε συνολική κλίμακα της ύπαρξης του πλανήτη, που μετράει δισεκατομμύρια χρόνια.Το παραπάνω παράδειγμα ξεκαθαρίζει πως ό,τι ισχύει στη φυσική Ιστορία, ισχύει και στην κοινωνική, με τις ανάλογες αναλύσεις φυσικά που έχουν κάποιες βασικές διαφορές.Όμως το αποτέλεσμα έως ένα σημείο είναι το ίδιο: κάθε δραστηριότητα που υπάρχει κίνηση, σύγκρουση και ενότητα αντιθέτων, χαρακτηρίζεται και από το χρονικό της πλαίσιο για να εδραιωθεί ως καινούργια κατάσταση.Οι επαναστάσεις των εργατών και των συμμάχων τους, δηλαδή των πολλών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης και για το χτίσιμο της αρμονικής ελευθερίας τους, δεν ξεπερνούν τα 150 χρόνια σε άθροισμα 5000 χρόνων "γνωστής" Ιστορίας. Άρα η πάλη θα συνεχιστεί "αιωνίως".Η αστική τάξη χρειάστηκε αγώνες (με τις πλάτες των λαών), τουλάχιστον, 500 ετών για να αλλάξουν τα πράγματα υπέρ της.Με βάση αυτό το ακλόνητο επιχείρημα, οι κοινωνικοί επαναστάτες, ίσως είμαστε οι πιο πραγματιστές των πραγματιστών κι όχι οι φαντασμένοι που χαρακτηριζόμαστε!...