Η πτώση της κυρίαρχης βλακείας

Ζούμε στο μεσοδιάστημα του παλιού κόσμου που πέθανε και του καινούργιου που δυσκολεύεται να γεννηθεί.Ένας από τους νόμους της ταξικής κοινωνικής Ιστορίας.Η ποταπή αντίδραση του παλιού κόσμου να μην το αποδέχεται, καθορίζει τις επερχόμενες ανυπολόγιστες συνέπειες.Γιατί όταν δεν προχωράει τίποτα με τον παλιό τρόπο, πρέπει να βρεθεί ένας νέος τρόπος, που θα γκρεμίσει τον τοίχο του αδιεξόδου, που οι αρχαίες, καθυστερημένες και μισάνθρωπες αντιλήψεις έχτισαν πάνω στα περάσματα του ανθρώπου.Η μετάβασή του από την ζωώδη κατάσταση με την ανεύθυνη παρεξήγηση, κυνικότητα και αδιαφορία για την γενικότητα των πάντων, στην ανώτερη συμπεριφορά της ανοιχτής φαντασιακής λογικής και καλαισθησίας, μπαίνει ως το ελάχιστο καθήκον του -αν μη τι άλλο- για την αποφυγή της εν εξελίξει αυτοκαταστροφής.Με δυο λόγια: του νοήματος τού μυστηρίου της ζωής.