Για μια πραγματικότητα πραγματική

Οι υλικές οικονομικές συνθήκες δεν αφήνουν το κάθε μέλος της κοινωνίας να δείξει τις αληθινές του αξίες και τα χαρίσματά του.Έτσι ήταν "πάντα" και έτσι θα παραμείνει όσο το εκμεταλλευτικό οικονομικό σύστημα, δεν ανατρέπεται από την παραγωγική τάξη, που, στην ουσία είναι στην ανεργία-απραξία, με μια λέξη στην παρακμή.Γενικώς στην απόλυτη ανασφάλεια και φυσικά εντελώς αποπροσανατολισμένη από την αληθινή πραγματικότητα -ιδίως στην εποχή της φουτουριστικής αυτοματοποίησης και της μετατροπής του ανθρώπου σε απόλυτη χρηματιστική μονάδα.Μπορεί όμως να γίνει αυτό; θα αναρωτηθεί ο καλοπροαίρετος γιατί ο κακόπιστος ούτε καν το κάνει, αμέσως λέει: Δε γίνεται αυτό.Κι όμως γίνεται, πρωτίστως ανατρέπεται στη συνείδηση και με "λίγη" προσπάθεια, διότι η συνείδηση είναι αυτή που αλλάζει τα πράγματα ούτως ή άλλως.Εντούτοις υπάρχει ένα πρόβλημα στη διαμόρφωση της συνείδησης.Το φράγμα του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, που διακόπτει βάναυσα τις απαραίτητες γνώσεις (ιστορικοπολιτικές κυρίως σε συνδυασμό με τις εσωτερικές ατομικές αναζητήσεις) για την ολοκληρωμένη συνειδητοποίηση του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου.Το οποίο φράγμα, το εκμεταλλεύονται δεόντως με χίλιους δύο τρόπους οι εκάστοτε ολιγαρχίες.Εν προκειμένω οι της αναβαθμισμένης τεχνοκρατικής κεφαλαιοκρατίας.Με την υλιστική αντίληψη της Ιστορικής κίνησης, μπορούμε να αντιληφθούμε τις απεριόριστες δυνάμεις που κρύβονται στις ανθρώπινες δυνατότητες.Να αντιστρέψουμε δηλαδή την εσφαλμένη αντιστροφή της ύλης που καθορίζει την ιδέα, επειδή η ιδέα έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει την υλική κατάσταση ανάλογα με το πόσο σωστή ή λάθος είναι.Και ο προορισμός της ιδέας, με βάση τη φυσική της φύσης αλλά και τη μεταφυσική του σύμπαντος σίγουρα πρέπει να βγαίνει κάπου!Με την αντίθεση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο πουθενά δε βγαίνει.Το δίλημμα, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα επίκαιρο όσο ποτέ.