Προς την πιο λογική αλήθεια

Πιστεύουμε ή ακολουθούμε την κλίση μας στην ανώριμη και στην ώριμη ηλικία.Απολύτως σεβαστό και εν μέρει φυσιολογικό αφού ενεργούμε με οικογενειακές και υποκειμενικές κοινωνικές παραστάσεις καθώς και από εθνικές και τοπικές παραδόσεις.Είναι αυτονόητο πως δεν κατέχει κανείς την απόλυτη αλήθεια σε μια άγνωστη, άπιαστη, πολύπλοκη και ρευστή κατάσταση ως προς την προέλευση της φυσικής ύπαρξης και του κοινωνικού νοήματος στην ασφυκτικά στενή αντικειμενικότητα της ατομικής και κοινωνικής ύπαρξης.Η παρελθούσα και η παρούσα εξελικτική διαδικασία όμως, δυστυχώς, δεν αφήνει τα περιθώρια για την σχετικοποίηση ή την υπερανάλυση της υπάρχουσας αλήθειας, βιώνοντας με αγωνία εντός και εκτός ορίων τις ανάγκες της ατομικότητας και της κοινωνικότητας σε ένα σύστημα χωρίς ολότητα.Ανάγκες βιοτικές, ανάγκες συναισθηματικές και πνευματικές.Στην ανώτερη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία, δε θα λύνονταν οι αντιθέσεις εύκολα και τα διαλεκτικά παθήματα και μαθήματα θα συνεχίζονταν.Θα ξεκινούσε απλά ο δρόμος για την ακόμα πιο ρεαλιστική κατάκτηση του εαυτού μας -και μόνο- και την ανάδειξη των ταλέντων μας σε απείρως μεγαλύτερους ορίζοντες.Οι κλίσεις και τα ταλέντα σε όλους τους τομείς της ζωτικής παραγωγικότητας και της γενικής φαντασιακής δημιουργίας δεν περιορίζονται, παρά μόνο όταν διαστρεβλώνονται, καταπιέζονται και εν τέλει καταστρέφονται στους τωρινούς ανύπαρκτους ορίζοντες.

Αφιερωμένο στον γατούλη μου τον Ευγένιο ή στον πάπιο όπως χαρακτηριστικά τον λέγαμε (γιατί το νιαούρισμά του παρέπεμπε σε πάπια) για την απαράμιλλη ευγένειά του τρία χρόνια τώρα από τότε που μας είχε απόλυτη ανάγκη σε ηλικία μεγάλη και αδέσποτος άγνωστο πώς και γιατί.Έφυγε σήμερα το ξημέρωμα παλεύοντας τη νεφρική ανεπάρκεια ένα ολόκληρο συγκλονιστικό χρόνο.Η απώλεια και ο πόνος δεν περιγράφονται, η αληθινή αγάπη όμως είναι αιώνια!