Όπου το ψέμα γκρεμίζει η αλήθεια το ξαναχτίζει

Από την αρχή των συστημάτων οργάνωσης της κοινωνίας και των θεσμών που εφάρμοζαν σε κάθε βαθμίδα ανάπτυξής τους, ποτέ δεν εξελίχθηκαν προς την κατεύθυνση της βιώσιμης σταθερότητας.Δηλαδή μιας αρμονικής κοινωνίας, που αποφάσισε να βγει από τα δεινά και τις φρικαλεότητες της πρωτόγονης ημιανθρώπινης κατάστασης.Η συντήρηση-μονολιθική διαιώνιση μιας κοινωνικής οργάνωσης που βασίζεται πάνω στο ατομικό κυνήγι υλικών αγαθών με απωθημένες ψυχοπαθολογικές απωθήσεις που κατατείνουν στην επιβολή αναγνωρισιμότητας, δεν μπορεί παρά κάθε φορά να αποτυγχάνει με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις αντίστοιχες εποχές.Από τις πρώιμες προϊστορικές τοπικές κοινωνίες ως την παγκοσμιοποίηση των εθνικών κρατών, σε συνδυασμό με την παροιμιώδη διάκριση πλουσίων ψευδομικρομεσαίων και φτωχών, η μόνη πρόοδος που αντικειμενικά αναγνωρίζεται, είναι αυτή, της προοπτικής που ακόμη δεν έχει φανεί -ή αλλιώς που δεν την αφήνουν οι "παντοκράτορες"- αλλά κάπου υπάρχει και κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε.Διότι η τεχνολογία των στιλπνών αγαθών, που ο έλεγχός τους δεν επαφίεται στη σοφία και στην χρησιμότητα της κοινωνίας του 21ου αιώνα έχει χαθεί τελείως.Μια τεχνολογία που στην καλύτερη περίπτωση ωφελεί κάποιους λίγους σώφρονες αλλά δυστυχώς, στη χειρότερη, παγιδεύει και ρέπει τις κοινωνίες σε απεγνωσμένες και ανάξιες πράξεις με τα τρομακτικά αποτελέσματα των "πυρηνικών διασπάσεων" της κακίας, που μαζεύεται σαν ελατήριο από την παρακμή της "μισθωτής" δουλείας του καπιταλιστή-ιμπεριαλιστή-χρηματοπιστωτή ιδιοκτήτη!Η συνωμοτική γενικευμένη φτώχεια, είναι η χειρότερη μορφή βίας και η φυλακή της, η αιώνια διαλεκτική πάλη των υποτελών τάξεων-λαών για την απελευθέρωσή τους.Την επιτομή της δικαιοσύνης.Με μια λέξη του λόγου της επινόησής της!