Κάποτε η Εργατική Πρωτομαγιά θα τιμάται κάθε μέρα

Μετά την οικονομική και κοινωνική κρίση της δεκαετίας του 1970 που συνοδεύτηκε από τις καπιταλιστικές δικτατορίες σε όλο τον κόσμο, της πρώτης ύστερα από μια περίοδο ραγδαίας βιομηχανικής ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το κύριο μέλημα των κυρίαρχων τάξεων, ήταν η ενσωμάτωση της αγωνιζόμενης Αριστεράς στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας.Με αυτή την τακτική στόχευαν να διασπάσουν -για άλλη μια φορά- το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που ξανάνιωνε μέσα από τις προηγούμενες και απανωτές επιθέσεις της δικτατορίας του κεφαλαίου.Πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισαν να ενδίδουν στο κάλεσμα της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, καταλαμβάνοντας θέσεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.Το γεγονός αυτό είχε σαν συνέπεια την υποταγή μιας ολόκληρης γενιάς συνειδητών εργαζομένων στις σειρήνες της νέας κοινωνικής εκμετάλλευσης.Ακολούθως η πτώση των εκφυλισμένων καθεστώτων του "υπαρκτού σοσιαλισμού" της ανατολικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ στο τέλος της δεκαετίας του 1980 (που η κρίση της δύσης προκάλεσε), είχε ως συνέπεια την προετοιμασία της δομικής κρίσης του σημερινού πολυεθνικού καπιταλισμού που παίζει μπάλα μόνος του.Σήμερα η χρηματοπιστωτική κρίση που χτύπησε το 2008, είναι αντικειμενικά αξεπέραστη, εξαιτίας του συσσωρευμένου και αδρανούς πλούτου στα χέρια υπερλίγων και των απάνθρωπων τακτικών τους με τους πολέμους της ενέργειας.Η εργατική τάξη πάντα και παντού θα αποτελεί την λύση στο συνεχές πρόβλημα της καπιταλιστικής απληστίας.Οι αγωνιστές της, αιώνια θα εμπνέουν και θα κινητοποιούν κάθε άνθρωπο που πιστεύει βαθιά και φλογερά στην πραγματική πρόοδο της ανθρωπότητας!