Όταν η οικονομική και πολιτική τάξη που κατέχει την κυβερνητική εξουσία αλλάζει τους όρους της διαχείρισης του συστήματος οργάνωσης με φτωχοποίηση και τρόμο για τους πολλούς ώστε να τους φέρει σε θέση να μη μπορούν να αντεπιτεθούν, τότε η μαζική, ενωμένη αντίδραση των πολλών εάν δεν είναι άμεση, διαρκής και συνεπής, η καθημερινότητα θα καταλήξει σταδιακά στην απόλυτη κόλαση που είναι πάντα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος.Το βλέπουμε ήδη αυτό στην Παλαιστίνη, στον Λίβανο, στην Ουκρανία, στη Συρία και το ξέρουμε και από τα προηγούμενα και γνωστά ιμπεριαλιστικά εγχειρήματα ανά την υφήλιο.Έτσι κυβερνούν οι καταπιεστές, με καρότο και μαστίγιο.Ό,τι και να γίνει έξω από την απάντηση του οργανωμένου λαού που πρέπει να απαντήσει σταθερά, συνειδητά κι ανυποχώρητα, ποτέ δεν θα σταματήσει την κατατρακύλα από πλευράς αυτών που κυβερνούν για τα συμφέροντά τους και αυτά λέγονται συνέχιση της κυριαρχίας, εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης για τα κέρδη, παράλληλα με την ολοκληρωτική καταστροφή σε όλους τους τομείς των ανθρώπων/πολιτών που αντιστέκονται και διεκδικούν.
Και πάνω που λέγαμε ξανά πως να, τώρα θα ενωθούμε γυναίκες άνδρες και παιδιά στους ταξικούς μας τους αγώνες για τη Λευτεριά και την Αδελφοσύνη, για άλλη μια φορά σε μέρες μνήμης και τιμής για τους σκοτωμένους μας συναντηθήκαμε καχύπτοπτα, με βλέμματα και σκέψεις που ασέλγησαν βαθιά στα πιο αγνά μας όνειρα.Τίποτα δεν είν' τυχαίο σε τούτη τη ρημάδα τη μικροζωή, της μικρής και μεγάλης μπουρζουαζίας όπου ο χωροχρόνος για αληθινή ζωή δε λέει να υπάρξει...Την Άνοιξη να φέρουμε δεν γίνεται όλοι εμείς οι αδικημένοι, αν πρώτοι εμείς, την αδικία που 'χουμε "μαζέψει" δεν την πετάξουμε μακρυά σαν την αιώνια κατάρα που μας δέρνει.Παρ' όλα αυτά θα συνεχίσω να κάνω πως σε πιστεύω, γιατί εγώ σύντροφε θέλω ν' αλλάξω τον κόσμο ακόμη!.
Το 1802 κάποιοι κρατούμενοι ταξίδευαν νότια.Ο προορισμός τους ήταν άγνωστος, πιθανόν για καταναγκαστικά έργα.Οι κρατούμενοι σάπιζαν στις φυλακές αλλά στη Γαλλία οι κρατούμενοι αναφέρονταν ως Γαλάτες…που στην ουσία σήμαινε “σκυλιά”.Τους ανάγκαζαν να κάνουν βαριές δουλειές συχνά άχρηστες.Οι κρατούμενοι “έλεγαν ότι πήγαιναν για τσάι”.Ο επιστάτης τούς φώναζε συνεχώς πολύ σκληρά. “Κουνηθείτε, εμπρός! Δεν έχουμε όλη τη μέρα”.Ένας επιθεωρητής ονόματι Ιαβέρης, είχε έρθει μαζί με τον γιο του για να του δείξει την "αξιοσέβαστη" δουλειά του, στο μέλλον ίσως και να την ακολουθούσε.Ήταν φανατισμένος με την πιστή εφαρμογή του νόμου χωρίς όμως να τον καταλαβαίνει στάλα.”Τον βλέπεις αυτόν;” είπε στον μικρό γιο του δείχνοντας έναν κατάδικο που έσπαγε με το καλέμι κάτι θεόρατες πέτρες ασταμάτητα.“Είναι έτσι γιατί προσπάθησε να δραπετεύσει δύο φορές”. Ο κατάδικος λεγόταν Γιάννης Αγιάννης και βρισκόταν εκεί στην πραγματικότητα γιατί είχε κλέψει μια φραντζόλα ψωμί επειδή πεινούσε.Είχε καταδικαστεί σε 5 χρόνια…Ξαφνικά ακούγεται μια ελεγχόμενη έκρηξη μέσα στο λατομείο της φρίκης και κάποιος αλυσοδεμένος κατάδικος φώναξε για βοήθεια μέσα από τους θρυμματισμένους βράχους.Είχε εγκλωβιστεί και τραυματιστεί σοβαρά.Αμέσως ο Γιάννης Αγιάννης, έσπασε την αλυσίδα του με το καλέμι του κι έτρεξε για να τον βοηθήσει.Η δύναμή του φάνηκε υπεράνθρωπη, καθώς κανένας απ’ όσους βρίσκονταν στο σημείο δεν μπορούσε να μετακινήσει την τεράστια μαρμάρινη πλάκα που είχε εγκλωβίσει τον συγκρατούμενό τους.Γυρνώντας με την πλάτη του ο Γιάννης Αγιάννης την πήρε όλη απάνω του και κατάφερε να ελευθερώσει τον δύστυχο κρατούμενο.Ο στρυφνός και καθόλου έξυπνος επιθεωρητής Ιαβέρης, τον παρακολουθούσε όλη αυτή την ώρα και περίμενε ανυπόμονος για να του πει πως παραβίασε τον νόμο, σπάζοντας την αλυσίδα του για να τρέξει να σώσει τον καταπλακωμένο σύντροφό του.”Ελα εδώ εσύ, για να δω το πόδι σου”, του φώναξε και συνέχισε σαν κατήγορος επίσημου δικαστηρίου.”Ηθελες να δραπετεύσεις ε; λοιπόν άλλα τρία χρόνια θα φας γι' αυτό που έκανες! Απόψε θα κάτσεις στην απομόνωση, πάρτε τον”, είπε και γύρισε επιτακτικά προς στους φύλακες.Ο διοικητικός υπάλληλος έγραψε στην αναφορά του στο βιβλίο των συμβάντων : Επιχείρησε να δραπετεύσει, είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος...Ο Γιάννης Αγιάννης επιχείρησε να "αποδράσει" άλλες δύο φορές.Κάποια στιγμή, επιτέλους, έφτασε η ώρα για να βγει από τη φυλακή.Είχε εκτίσει ποινή 19 ετών!
Ελευθερία…
Δεν θα υπήρχε…το διαβατήριο πρώην
κρατουμένου ήταν σαν αλυσίδες που έπρεπε
να κουβαλάει για πάντα.Ήταν σχεδόν αδύνατον
να βρει δουλειά.Οι πόρτες των σπιτιών και
των πανδοχείων ήταν κλειστές.Ο αγώνας
όμως είναι για να ξεκινάει δίχως να τελειώνει...
Μακριά, σε μια πόλη στους πρόποδες των Άλπεων, ο Γιάννης Αγιάννης βαδίζει για μια νέα και άγνωστη ζωή, που έμελλε να συγκινήσει και να διδάξει πολλές μετέπειτα γενιές μέχρι σήμερα, σε όλα τα έθνη και τους πολιτισμούς της Γης, την αγάπη, τη δικαιοσύνη, την ανιδιοτέλεια, την υπομονή, την επιμονή και κυρίως την αλλαγή μέσα από την πρωτοποριακή πένα του γνήσιου λογοτεχνικού κινήματος του ρομαντισμού του Βίκτωρος Ουγκώ.Ένα απ’ τα μεγαλοφυέστερα και πρότυπα διδακτικά μυθιστορήματα όλων των εποχών!
Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 Φεβρουαρίου 2025 θα μείνει μέρα ιστορική – ό,τι κι αν προκύψει, μεγάλο ή μικρό, με άμεσες είτε μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Και μόνο η κάθοδος εκατομμυρίων ανθρώπων στις διαδηλώσεις Μνήμης και Αγώνα σε πάνω από 260 πόλεις και χωριά της Ελλάδας και σε 120 πόλεις στο εξωτερικό καθιστά την ημέρα ξεχωριστή στην ιστορία.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ το Έγκλημα στα Τέμπη
57 ψυχές ζητάνε δικαιοσύνη – Οι συγγενείς ζητάνε δικαιοσύνη – Οι 180 τραυματίες ζητάνε δικαιοσύνη! Όλος ο ελληνικός λαός ζητάει δικαιοσύνη!
Όχι στη συγκάλυψη!
Όχι στην απαξίωση των ζωών!
Κάτω το σύστημα του κέρδους
Το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη που δόθηκε στη δημοσιότητα (στην αγγλική του εκδοχή) και η συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ, την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025, παραμονή των μεγάλων διαδηλώσεων και της γενικής πανεργατικής απεργίας, παρότι προσεκτικό στις διατυπώσεις, αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση.
Υπάρχουν τρία επίπεδα του συμβάντος. Και στα τρία το πόρισμα επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση είναι ένοχη.
α) Η πρόκληση της σύγκρουσης
Επιβεβαιώνει ότι το σιδηροδρομικό δυστύχημα ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα από την γενική απαξίωση του σιδηρόδρομου, την μη υλοποίηση του συστήματος τηλεχειρισμού / τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης , την υποχρηματοδότηση και πάνω απ’ όλα από την ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου και τις απολύσεις έμπειρου προσωπικού. Αντ’ αυτού ορίστηκαν σε καίρια πόστα σταθμάρχες «βύσματα» των κομματαρχών της ΝΔ (όπως στη Λάρισα), που ακόμη και αυτοί εργάζονταν σε συνθήκες φυσικής εξόντωσης που μεγέθυναν την πιθανότητα ανθρώπινου λάθους. Και δεν δικαιούται να “πανηγυρίζει” ο κυβερνητικός “γιαγκούλας”, ΝΑΙ όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για τη μη υλοποίηση της «Σύμβασης 717» του 2014.
β) Η πρόκληση πυρόσφαιρας
Την ίδια στιγμή το πόρισμα αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση της ΝΔ και τον Μητσοτάκη προσωπικά, και για όλα τα “παπαγαλάκια” που είχε επιστρατεύσει για να διαψεύσει και να λοιδορήσει όσους μιλούσαν για ανθρώπους που δεν πέθαναν από τη σύγκρουση των τρένων αλλά κάηκαν. Χρειάστηκε ένας χρόνος και 11 μήνες για να βγουν στη δημοσιότητα τα ηχητικά από το 112 «Έχω ελάχιστο οξυγόνο». «Δεν μπορώ αναπνεύσω». «Βοήθεια – Βοήθεια».
Τώρα το πόρισμα κάνει σαφές ότι η γιγάντια πυρόσφαιρα αμέσως μετά την έκρηξη δεν προκλήθηκε από την καύση της σιλικόνης του τρένου αλλά από την ανάφλεξη παράνομου, εύφλεκτου υλικού που μεταφερόταν σιδηροδρομικώς. Μιλώντας, ο Χρήστος Παπαδημητρίου, πρόεδρος Σιδηροδρομικού Τομέα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ είπε ότι : «Η εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για πτητικό εύφλεκτο υγρό τουλάχιστον 2,5 τόνων», προσθέτοντας ότι δεν μπορεί να είναι απολύτως βέβαιοι δεδομένης της έλλειψης / καταστροφής των στοιχείων. Σημασία δεν έχει αν αποδίδουν την απώλεια ζωής σε «μόνο» 5 – 7 και όχι σε 27 – ένα ζήτημα που ασφαλώς θα διερευνηθεί. Βεβαιώνει ότι υπήρξαν παιδιά, άνθρωποι, που δεν πέθαναν από τη σύγκρουση αλλά κάηκαν ζωντανοί. Και είναι αυτή η ύπαρξη παράνομου, εύφλεκτου υλικού που έκανε την κυβέρνηση να προχωρήσει στην επιχείρηση συγκάλυψης.
γ) Η επιχείρηση συγκάλυψης
Η επιχείρηση συγκάλυψης που από την πρώτη στιγμή ξεκίνησε η κυβέρνηση μετά τη σύγκρουση στα Τέμπη δέχθηκε ευθεία διάψευση από το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Ρητά ειπώθηκε στη συνέντευξη ότι καταστράφηκε το υλικό από τον τόπο της σύγκρουσης. «Έγιναν όλα λάθος, καταστράφηκαν τα στοιχεία σε τρεις μέρες». Επιβεβαιώνεται ότι η κυβέρνηση -ναι, παρίστατο, δεν κουβαλούσε η ίδια τα μπάζα, είχε βάλει εργολάβους γι’ αυτό- αφαίρεσε όλο το χωμάτινο υλικό που πιθανόν είχε διαποτιστεί από το εύφλεκτο υλικό, πρώτα «ξεμπάζωσε» και μετά μπάζωσε τον τόπο του εγκλήματος… Οι αγιογδύτες, χωρίς ιερό και όσιο, ρίξανε τσιμεντένια βάση, για να καλύψουν τον τόπο του δυστυχήματος και μάλιστα, φτιάξανε και ένα μικρό εκκλησάκι – για να συγκαλύψουν την ενοχή τους. Και είχαν κι έχουν το θράσος να λοιδορούν τις οικογένειες.
Δεν είναι όμως χωρίς σημασία, ότι στη συνέντευξη για το πόρισμα αναγνωρίστηκε ο ρόλος που έπαιξαν οι οικογένειες των θυμάτων για τη συγκέντρωση των στοιχείων. Ό,τι θα έπρεπε να κάνουν κανονικώς λειτουργούσες υπηρεσίες το έκαναν οι οικογένειες.
Για αυτά και για όλα τα άλλα που μας στερούν, για το οξυγόνο που δεν μας αφήνουν να αναπνεύσουμε, για τη ζωή που δεν μπορούμε να ζήσουμε,
Όλοι και όλες στις διαδηλώσεις. Στις συγκεντρώσεις και προσυγκεντρώσεις.
Αν δεν έχουμε λαχτάρα για ριζική αλλαγή του κόσμου μας (παρ' όλους τους φόβους μας διότι βλέπουμε και νιώθουμε τι γίνεται, τρόμος δίχως τέλος δηλαδή) δεν μπορεί να γίνει τίποτα.Και υπάρχουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο κι όχι να τα αφήσουμε ίδια και χειρότερα.Ντροπή μας αν δεν κάνουμε κάτι.Έκαστος εφ' ω ετάχθη και μακριά απ' το σεράι.Σιγά μη γεννηθήκαμε για να μην κάνουμε τίποτα..Αυτή η περίπτωση αποκλείεται με βάση τα ιστορικά γεγονότα.Και για να μην παρεξηγηθώ ως είθισται, σε μαζική κλίμακα εννοώ.Η δύναμη της συνήθειας ευθύνεται πρωτίστως και μετά χίλια ακόμη πράγματα ή και νήματα που έλεγε ο Μαρξ.Η κατανόηση ότι ζούμε σαν μικροί αστοί και ότι δεν είμαστε ο εαυτός μας αλλά ένας καθρέφτης του μοναρχοαστισμού, είναι το πρώτο βήμα για την πάλη εναντίον κάθε καταπίεσης και εγκλήματος...Βέβαια δε λέω θέλει τεράστια υπέρβαση μα αν θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι πρέπει να μας υπερβούμε!Να πούμε στο Εγώ μας, σσστ, αρκετά με ταλαιπώρησες και ταλαιπωρώ ακόμη τον Κόσμο μας...Έχει αποδειχτεί τα τελευταία 30 χρόνια ότι με τις μεμονωμένες και διασπασμένες διαμαρτυρίες και τα πολλά κινήματα που δεν ενώνονται τελικά με τίποτα, κυριαρχεί στο τέλος της μέρας, η ατομικιστική νοοτροπία που αντί να μειώνεται, αυξάνεται...Πείτε μου εσείς τι άλλο;
Αγγλική παροιμία: Βόλευε εκεί που ζεις και μη ζεις εκεί που βολεύεσαι...Ή αλλιώς κατά την άποψή μου, μην ξεμακραίνεις από τις αρχές σου ή τους προβληματισμούς σου για κανένα λόγο γιατί θα σπείρεις τη δυστυχία ακόμη περισσότερο.Κάνουμε τη διαφορά στα πάντα!
Οι μεταμοντερνιστές δεν είναι μόνο οι συντηρητικοί.Είναι και οι προοδευτικοί που προσπαθούν να αναδειχτούν μέσα από το σύστημα της εκμετάλλευσης νομίζοντας ότι θα το αλλάξουν με την όποια γοητεία τους...Αυτή η εγωκεντρική τάση είναι η πεμπτουσία για την εγκατάλειψη των οραμάτων.Ο νοών νοείτω...
Όταν το οικοδόμημα καταρρέει, καταρρέουν κι όλα αυτά που αγαπήσαμε και εκτιμήσαμε από μικροί.Μουσική, συγκροτήματα, συναυλίες, ταινίες, εκπομπές, αθλήματα και πάει λέγοντας.Καλλιτέχνες που θαύμαζες απεριόριστα.Με το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα, φαίνεται καθαρά αυτή η πτώση για τους ανθρώπους της Τέχνης.Δυστυχώς είναι μια οδυνηρή αλήθεια που δύσκολα χωνεύεται.Τα πρότυπα που για δεκαετίες ολόκληρες έκαναν τη διαφορά και ομόρφαιναν την καταπιεσμένη ζωή των περισσότερων απλών ανθρώπων, δεν υπάρχουν πια.Όσοι Θρύλοι είναι ακόμη στη ζωή έχουν ενσωματωθεί σ' αυτή την πτώση.Δεν υπάρχει άλλη επιλογή γι' αυτούς.Η φτώχεια δεν παλεύεται, ειδικά μετά από τις μεγάλες επιτυχίες εκείνων των καιρών.Υποκρίνονται τελικά.Τα κοινωνικά δίκτυα, μας έφεραν τόσο κοντά που μπορούμε να τους μιλήσουμε και δεν τους αρέσει αυτό (!), γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και για το γεγονός ότι έχουν καβαλήσει το καλάμι, άγνωστο το πότε ακριβώς.Πραγματικά δεν θέλουν να τους αγαπήσεις και να τους εκφράσεις τον θαυμασμό σου.Μιλάνε για την αγάπη, αλλά μόνο η ειρωνεία και η κακή πρόθεση να σου δείξουν ότι είσαι η πλέμπα (που υποτίθεται για τον κόσμο δημιουργούν), φαίνονται από την αρχή έως στο τέλος.Μη μιλάς και πολύ, μόνο ακολούθα αλλιώς ...τρέξε σαν την Κόλαση! Ολόκληρη η θρυλική περίοδος των σπουδαίων αυτών καλλιτεχνών μετατράπηκε στο αντίθετό της κι ας φαίνεται ότι βρίσκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας...
χιλιάδες πρόσφυγες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο
της Κατερίνας Μάτσα
Αμέσως μετά την ενθρόνισή» του ως 47ου προέδρου της Αμερικής, ο Γιάνκης Καίσαρας, διέταξε την κυβέρνησή του να προετοιμάσει τους όρους μεταφοράς τουλάχιστον 30 χιλιάδων μεταναστών στο Γκουαντάναμο, την εφιαλτική φυλακή υψίστης ασφαλείας, όπου έχουν απομείνει μόνο 15 έγκλειστοι. (New York Times, 30/1/25)
«Έχουμε 30.000 κρεβάτια στο Γκουαντάναμο για τους ξένους εγκληματίες, τους χειρότερους παράνομους ξένους, που απειλούν τον αμερικάνικο λαό», δήλωσε ο Τραμπ. Την ίδα στιγμή, τα κέντρα κράτησης και οι τοπικές φυλακές έχουν γεμίσει με 40.000 πρόσφυγες, που κυνηγιούνται ανελέητα από την αστυνομία. Όσοι συλλαμβάνονται στέλνονται αλυσοδεμένοι με στρατιωτικά αεροπλάνα στις χώρες τους στη Λατινική Αμερική ή προορίζονται για το Γκουαντάναμο.
Δόθηκαν οδηγίες στα Υπουργεία Άμυνας και Εσωτερικής Ασφάλειας για να προετοιμαστεί αυτό το φοβερό στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου παραμένει ακόμα το προσωπικό του, 800 στρατιωτικοί και πολίτες. Πρόκειται για ένα στρατόπεδο με σκηνές, που περιστοιχίζεται από διπλό αγκαθωτό σύρμα. Εδώ σκοπεύουν να εγκαταστήσουν οικογένειες με τα παιδιά τους. Ακόμα και οι δεσμοφύλακες εκεί αναγνωρίζουν ότι θα είναι πολύ δύσκολη η ζωή των κρατουμένων, ιδιαίτερα των γυναικών και των παιδιών. Παρόλα αυτά ο αγριάνθρωπος στο Λευκό Οίκο επιμένει. Ο εκπρόσωπός του δήλωσε, κατ’ εντολή του αφεντικού του, ότι παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα νησί – φυλακή, μακρυά από νομικές και κοινωνικές υπηρεσίες, την όλη επιχείρηση αναλαμβάνει η υπηρεσία μετανάστευσης της χώρας.
Ο επίδοξος διάδοχος του Χίτλερ, για να κρύψει την χρεοκοπία του συστήματος και να αποπροσανατολίσει την λαϊκή οργή μετατρέπει σε αποδιοπομπαίο τράγο τούς μετανάστες που ζητούν άσυλο σαν να αποτελούν τάχα τη «νέα τρομοκρατική απειλή» για την Αμερική σήμερα.
Οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τη χώρα τους, γιατί η φτώχεια και οι πόλεμοι καταστρέφουν τη ζωή τους, το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους, τα θύματα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού και της αποικιοκρατίας, οι φτωχοδιάβολοι όπου γης που αναζητούν μια καλύτερη μοίρα, μια θέση στον ήλιο, βρίσκονται σήμερα κατηγορούμενοι ως εγκληματίες και τρομοκράτες. Ανακηρύσσονται σε ζωές που δεν αξίζουν να ζουν. Καταδικάζονται από την κυβέρνηση των δισεκατομμυριούχων φασιστών του Τραμπ να εκτοπισθούν με αλυσίδες στα πόδια (όπως στην Κολομβία) ή και να ριχτούν στη μαύρη τρύπα του Γκουαντάναμο, με τη σκοτεινή ιστορία των βασανιστηρίων και των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης.
«Υπόσχομαι μαζικούς, ιστορικούς εκτοπισμούς» δήλωσε με το γνωστό κυνικό και πρόστυχο ύφος ο φανφαρόνος Καίσαρας της ιμπεριαλιστικής παρακμής, ποδοπατώντας κάθε τι ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο, προκαλώντας όλη την καταπιεσμένη ανθρωπότητα.
Απ' όσα διαβάζουμε, με μια συνοπτική ματιά στο χάρτη, η Κίνα και η Ινδία είναι κοντά στα τρία δις πληθυσμό, η Αφρική ενάμιση δις (αν θυμάμαι καλά), ολόκληρη η ήπειρος της Αμερικής με έναν γρήγορο υπολογισμό ένα δις, Ευρώπη και Ρωσία πάνω από μισό δις (συν κάτι ακόμη) και η ήπειρος της Αυστραλίας μαζί με όλες τις υπόλοιπες χώρες, νήσους και χερσονήσους της υφηλίου, δηλαδή όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός, συνολικά οκτώ δισεκατομμυρίων, αποκαλύπτουν την αιτία της σπουδής για τις "τεκτονικές" αλλαγές που βιώνει με πρωτοφανή ωμότητα για την εποχή, το σύνολο της ανθρωπότητας από τα γνωστά ιμπεριαλιστικά νέο-αποικιοκρατικά κέντρα.Γιατί; διότι ένας πραγματικός έλεγχος πάνω σε οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπους, στην πράξη, δεν εφαρμόζεται από μια συντριπτική εχθρική μειοψηφία.Η Παγκοσμιοποίηση δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τις θεμελιώδεις αντιφάσεις μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, έθνους και υπερεθνικού κράτους/μέλους, ιδιωτικής ιδιοκτησίας και δημόσιας αλλά και της πτώσης του καπιταλιστικού ποσοστού κέρδους που δεν ανεβαίνει λόγω υπερπαραγωγής και ολοκληρωτικής χρηματιστικοποίησης.Και βεβαίως το μεγαλύτερο και ακλόνητο πρόβλημα της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων που λειτουργεί χωρίς σχέδιο και αρμονία: Η ταξική πάλη που επανήλθε δριμύτερη, πολυπληθέστερη και πολυπλοκότερη! Με άλλα λόγια, τί να κάνουν σήμερα με τις τεράστιες παραγωγικές δυνάμεις!Τίποτα δεν μπορούν να κάνουν που να έχει ένα "βιώσιμο" αποτέλεσμα και γι' αυτό έχουμε αυτή την αχαρακτήριστη "προ"συντελειακή κατάσταση.Στην πραγματικότητα η Παγκοσμιοποίηση πρόσθεσε περαιτέρω αντιφάσεις που δεν λύνονται με τους παλιούς τρόπους και η επιστροφή σε εθνικό επίπεδο είναι πλέον αδύνατη όπως κι αν λέγεται, π.χ. μετα-καπιταλισμός.Όπως έχω γράψει, "χρειάζεται" άλλος πλανήτης (!) για να συνεχιστεί αυτή η εκμεταλλευτική, αρρωστημένη παραγωγή και η απληστία για κέρδη και εξ-ουσία.Εδώ με το ζόρι πηγαίνουμε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κι όπως δυστυχώς είδαμε (για τα μέλη του πληρώματος), δυσκολευόμαστε ακόμη για να τους φέρουμε πίσω με ασφάλεια, σύμφωνα και με τις τελευταίες κι απαράδεκτες εξελίξεις.Τα γεγονότα είναι αμείλικτα και κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει!
Είναι γνωστό σε αυτούς που ασχολούνται ιδιαίτερα με το θέμα, ότι ο φασισμός και ο ναζισμός χρηματοδοτήθηκαν όσο ποτέ άλλοτε κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τους ιδιοκτήτες των οικονομιών τους, που έτρεμαν την Προλεταριακή Σοσιαλιστική Επανάσταση.Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος κατ’ ουσία προετοίμασε το έδαφος για να αναπτυχθούν οι άθλιες συνθήκες που βόλευαν τις κυρίαρχες μοναρχικές και αστικές τάξεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Τσαρική Ρωσία), ούτως ώστε να τιμωρήσουν παραδειγματικά το διεθνές χειραφετητικό εργατο/αγροτικό επαναστατικό κίνημα που είχε πιάσει φωτιά, αμέσως μετά την επιτυχία της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 και ακόμη πιο πίσω με τα "ωστικά" κύματα να χτυπούν σχεδόν όλες τις χώρες.Από ‘κει και πέρα, έθεσαν σε πλήρη λειτουργία το σχέδιό τους για τον αμείλικτο ταξικό τους πόλεμο για να μη χάσουν τα προνόμιά τους σε βάρος όλων των εργατών και αγροτών της Ευρώπης και της Ασίας με όλα τα βάρβαρα μέσα που διέθεταν.Οι μικροαστοί και τα καθυστερημένα στρώματα της εργατικής και αγροτικής τάξης, επιλέγονται για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.Να επιτεθούν δηλαδή με τις πλάτες της πλουτοκρατίας, στην πρωτοπορία του τεράστιου επαναστατικού κινήματος μετά τη λήξη του πρώτου παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού σφαγείου.Στα 20 χρόνια του μεσοπολέμου που ακολούθησαν, η απανθρωποποίηση και η βαρβαρότητα της καταστολής θα ισοπεδώσουν τα πάντα.Το αποτέλεσμα ήταν να έρθουν στην εξουσία τα εξουσιομανή και μικρόψυχα τέρατα του Μουσολίνι αρχικά και, του Χίτλερ, του Γκέρινγκ, του Φράνκο και άλλων δυροφόρων τους στην υπόλοιπη Ευρώπη κι από την άλλη, ο πριονισμός, η στρατιωτική επέμβαση και ο συστηματικός αποκλεισμός μετέπειτα προς στη Σοβιετική Ένωση που οργάνωσαν σε αγαστή συνεργασία με τα δυτικά μονοπωλιακά συμφέροντα χωρίς κανέναν ενδοιασμό για το που θα οδηγούνταν όλα αυτά, διαμόρφωσαν έναν αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων για τις δημοκρατικές-προλεταριακές μάζες μπλοκάροντας την αρχική ορμή για την Παγκόσμια Σοσιαλιστική Επανάσταση.Μια σειρά από καθοριστικά γεγονότα όπως ο θάνατος του Λένιν, η εκδίωξη και τέλος η δολοφονία του Τρότσκι στο Μεξικό, ο ισπανικός εμφύλιος και οι επιθέσεις της Αυτοκρατορικής μιλιταριστικής Ιαπωνίας (που αναζητούσε ζωτικό χώρο στην Κίνα, στην Μογγολία, στα σύνορα της Σοβιετικής Ρωσίας στην Άπω Ανατολή και στον Ειρηνικό), έδωσαν την ευκαιρία στον Στάλιν -σαν έτοιμος από καιρό- και στην νομενκλατούρα του να εγκαταλείψουν για πάντα το διεθνές προλεταριάτο και τον αγώνα του για την Παγκόσμια Σοσιαλιστική Επανάσταση.Έτσι, η Ανθρωπότητα ρίχτηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με εκατόμβες νεκρών πρωτοφανούς βαρβαρότητας, με αποκορύφωμα, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων ολόκληρης της Ευρώπης στα στρατόπεδα του θανάτου κι όλων εκείνων που δεν ήταν αρεστοί για αιώνες.Σήμερα επανεφανίζονται παγιωμένα τα επίχειρα αυτής της ατιμωρησίας αυτών των ηθικών και φυσικών αυτουργών, που η εξουσία παρέμεινε στα χέρια τους ενώ θα έπρεπε να ανατραπούν και να εξαφανιστούν από το προσκήνιο μια για πάντα.Τότε ήταν οι μικροαστοί και τα λούμπεν στοιχεία, τώρα θα είναι οι ίδιοι οι δισεκατομμυριούχοι που πετούν την μάσκα του δημοκράτη για να κάνουν τα ίδια και χειρότερα….
Να πάρουμεστα σοβαρά τις απειλές του Τραμπ και του Μασκ!
Του Γιώργου Μητραλιά
Την ώρα που ο Τραμπ κάνει την μια μετά την άλλη τις πολεμοχαρείς δηλώσεις του εναντίον του Παναμά, της Γροιλανδίας, του Καναδά και των Παλαιστινίων, οι καγκελαρίες και τα διεθνή ΜΜΕ περιορίζονται να κάνουν λόγο για ... τακτικίστικους χειρισμούς του νέου Αμερικανού προέδρου. Ακόμη χειρότερα, ορισμένοι στη διεθνή αριστερά συνεχίζουν να εγκωμιάζουν τον… ειρηνοποιό Τραμπ(!), ως εκείνο που θα βάλει τέλος στιυς πολέμους στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη. Και την ίδια ώρα, ενώ το δεξί του χέρι, ο Έλον Μασκ πολλαπλασιάζει τις κάθε είδους πρωτοβουλίες του υπέρ της ακροδεξιάς σε όλο τον κόσμο, τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις της Δύσηςπεριορίζονται να μιλούν για τον... λαϊκισμό του, και να αναρωτιούνται «ποιος νομίζει ότι είναι ο Έλον Μασκ»…
Προφανώς, τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο των φιλελεύθερων καλοθελητών μας και λοιπών σκληροπυρηνικών της οικονομίας της αγοράς: όλες αυτές οι αντιδράσεις θυμίζουν πάρα πολύ τις αντιδράσεις των περισσότερων δυτικών μέσων ενημέρωσης και κυβερνήσεων απέναντι στον Μουσολίνι και τον Χίτλερ στις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Η ίδια τύφλα απέναντι στην επικείμενη καταστροφή και, ακόμα χειρότερα, η ίδια αναπάντεχη και σε χρόνο ρεκόρ μεταστροφή και προσχώρηση στις υπερ-ριζοσπαστικές λύσεις που προτείνουν αυτοί οι χαρισματικοί «λαϊκιστές» και «εθνικιστές». Για παράδειγμα, το γεγονός ότι η αφρόκρεμα του διεθνούς οικονομικού Τύπου, η οποία χλεύαζε ως γελοίο καραγκιόζη μόλις πριν από μερικούς μήνες αυτόν τον απίθανο νέο πρόεδρο της Αργεντινής με το αλυσοπρίονο, τώρα του πλέκει το εγκώμιο, προτείνοντας τον μάλιστα ακόμα και ως πρότυπο για τους δυτικούς ηγέτες! Και όλα αυτά τη στιγμή που πολλοί από τους νεοφιλελεύθερους ηγέτες μας μεταμορφώνονται σε...λιμπερταριακούς (libertarian) ιδεολόγους κυριολεκτικά εν μία νυκτί...
Μακριά λοιπόν από εμάς η ιδέα ότι ο Τραμπ ή ο Μασκ δεν εννοούν αυτά που λένε. Ή ότι θα «ηρεμήσουν» μόλις αναλάβουν την εξουσία και έρθουν αντιμέτωποι με την «πολυπλοκότητα» των προβλημάτων της εποχής μας. Όλα αυτά που δεν είναι παρά ευσεβείς πόθοι που προβάλλονται σήμερα ως «αναλύσεις» της κατάστασης από τους ειδικούς και λοιπούς «πολιτικούς επιστήμονες» μας, είναι ακριβώς οι ίδιες, μερικές φορές λέξη προς λέξη (!), ανόητες εκτιμήσεις που έκαναν οι ηγέτες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη δεκαετία του 1930... και πλήρωσε πανάκριβα η ανθρωπότητα στη συνέχεια. Και δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να σπέρνουν σύγχυση, αφήνοντας τους από κάτω άοπλους και αδύναμους μπροστά στην καταστροφή που ετοιμάζεται εναντίον τους…
Ναι λοιπόν, ο Μασκ και ο Τραμπ έχουν πλήρη επίγνωση των όσων υπόσχονται να κάνουν, επειδή τα σχέδια και οι ενέργειές τους ανταποκρίνονται στις επιθυμίες τους και πάνω απ' όλα, σε πολύ υλικές πραγματικότητες. Η προτίμηση του Μασκ - και σε κάποιο βαθμό του Τραμπ - για την πιο σκληρή ακροδεξιά και τους νεοφασίστες μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι προϋπόθεση για τον θρίαμβο του λιμπερταριανισμού του (που απεχθάνεται ακόμη και τα πολύ δειλά όρια που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην καπιταλιστική απληστία) είναι η συντριβή κάθε συνδικαλιστικού κινήματος και η εξατομίκευση των εργαζομένων. Επιπλέον, ούτε ο Τραμπ ούτε ο Μασκ κρύβουν ότι απώτερος στόχος τους είναι να τελειώνουν μια για πάντα με τους εργαζόμενους. Τον περασμένο Αύγουστο, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του «ντιμπέιτ» τους που μεταδόθηκε ζωντανά στο Χ, πέρασαν πολύ ώρα εκθειάζοντας -και χαχανίζοντας- με τις περιπτώσεις εργαζομένων που απολύθηκαν από τον Μασκ με το που ξεκίνησαν απεργία. Και ακριβώς ενάντια σε αυτή τη στάση τους υπέρ της ποινικοποίησης του δικαιώματος στην απεργία, το ισχυρό και ριζοσπαστικό συνδικάτο των εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία (UAW) κατάθεσε μήνυση εναντίον τους κατηγορώντας τους για «απόπειρα εκφοβισμού και απειλής» των εργαζομένων. Όπως είπε ο ηγέτης του UAW Σον Φέιν, «ο Τραμπ και ο Μασκ θέλουν οι άνθρωποι της εργατικής τάξης να είναι άβουλοι και να το βουλώνουν, και γελούν ανοιχτά με αυτό. Είναι αηδιαστικό, παράνομο και απόλυτα προβλέψιμο από αυτούς τους δύο κλόουν»....
Αν θέλεις όμως να διαλύσεις το εργατικό κίνημα, τίποτα δεν είναι πιο έμπειρο, πιο αποφασισμένο και πιο οργανωμένο να το κάνει από την ακροδεξιά, που βρίσκεται εξάλλου και σε διαρκή άνοδο. Εδώ δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για εκλεκτικές συγγένειες. Στην πραγματικότητα, γινόμαστε ήδη μάρτυρες μιας σύγκλισης που θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει σύντομα την ακροδεξιά σε όλο τον κόσμο να ενώσει τις δυνάμεις της με τους λιμπερταριακούς τελευταίας εσοδείας που εκπροσωπούνται από τον Μασκ, τον Μιλέι και ίσως και τον ίδιο τον Τραμπ, αν ολοκληρώσει την εγκατάλειψη του νεοφιλελευθερισμού του. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν όμως καταστροφική για την ανθρωπότητα, επειδή θα απογείωνε την ακροδεξιά που θα γινόταν ακόμα πιο ασυγκράτητη, ακόμα πιο επιθετική και ακόμα πιο ανοιχτά νοσταλγική των φασιστικών προγόνων της, την ώρα μάλιστα που τείνει να γίνει ηγετική πολιτική δύναμη σχεδόν παντού στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Εξάλλου, είναι γεγονός ότι αυτή η σύγκλιση των λιμπερταριακών με τη σκληρή ακροδεξιά και τους νοσταλγικούς νεοφασίστες, διευκολύνεται σε μεγάλο βαθμό από την εγκατάλειψη από τους λιμπερταριακούς νέου τύπου Musk, Milei και τους φίλους τους, τόσο του ακραίου αντικρατισμού όσο και της υπεράσπισης των ατομικών δικαιωμάτων που χαρακτήριζαν τον παραδοσιακό λιμπερταριανισμό. Έτσι βλέπουμε τον Μασκ και τους λιμπερταριακούς οπαδούς του σε όλο τον κόσμο όχι μόνο να ασπάζονται, αλλά και να γίνονται υπέρμαχοι των πιο παραδοσιακών ρατσιστικών, αντιδραστικών και σκοταδιστικών θεωριών και προκαταλήψεων της νεοφασιστικής σκληρής ακροδεξιάς! (1) Το αποτέλεσμα είναι ότι ένα συνεχώς αυξανόμενο τμήμα της παγκόσμιας ακροδεξιάς εγκαταλείπει πλέον τον παραδοσιακό κρατισμό της για να αγκαλιάσει τον λιμπερταριανισμό τύπου Musk, ενώ ο τελευταίος εγκαταλείπει την παραδοσιακή υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων για να υιοθετήσει τις βίαια αντισοσιαλιστικές, πολεμοκάπηλες, συνωμοσιολογικές, σκοταδιστικές, ρατσιστικές, μισογυνικές, αντι-ΛΟΑΤ, αντι-μεταναστευτικές, αντι-νεολαιίστικες, αντι-οικολογικές και κλιματο-αρνητικές θεωρίες και συμπεριφορές της σκληρής και νεοφασιστικής ακροδεξιάς. Είναι λοιπόν πάνω σε αυτή την πολύ στέρεη βάση των συγκλινουσών, αν όχι κοινών, «αξιών» και συμφερόντων τους που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η συγχώνευση της παγκόσμιας ακροδεξιάς με τον θριαμβεύοντα λιμπερταριανισμό των Μασκ και Μίλεϊ,(2) που τώρα φαίνεται να προσεγγιζει και ο ίδιος ο Τραμπ. Μια συγχώνευση που θα γεννούσε ένα αληθινό τέρας, η καταστροφική ισχύς του οποίου θα μπορούσε να ξεπεράσει κατά πολύ ακόμα και οτιδήποτε είδε και βίωσε η ανθρωπότητα τον περασμένο αιώνα…
Ιδού λοιπόν η απάντηση σε ένα ερώτημα που φαίνεται να ταλανίζει ιδιαίτερα τα ΜΜΕ και τους ποικίλους “φασιστολόγους” τον τελευταίο καιρό: Ναι, ο Μασκ είναι πράγματι φασίστας, έστω κι αν ο φασισμός του είναι ένας νέου είδους φασισμός. Όπως εξάλλου ήταν καθαρόαιμος φασίστας ο επιφανής πρόγονός του Χένρι Φορντ, επίσης κατασκευαστής αυτοκινήτων, και επίσης μεγάλος καινοτόμος του καπιταλισμού στην εποχή του, δισεκατομμυριούχος και εμβληματική μορφή του θριαμβεύοντα αμερικανικού καπιταλισμού. Αυτός ο Χένρι Φορντ που μοιράζεται με τον Έλον Μασκ τον ίδιο θαυμασμό για δύο ιδιαίτερα επικίνδυνους Γερμανούς πολιτικούς: ο πρώτος για τον Αδόλφο Χίτλερ και ο δεύτερος για τη νεοφασίστρια πρόεδρο του AFD Άλις Βάιντελ. Αυτός ο Χένρι Φορντ, το πορτρέτο του οποίου κρεμόταν πάνω από την πολυθρόνα του Χίτλερ στο γραφείο του, επειδή ήταν ο Φορντ που είχε «ανακαλύψει» και χρηματοδοτήσει τον Χίτλερ πριν από οποιονδήποτε άλλον, και επειδή ο ριζοσπαστικός αντισημιτισμός του (τέσσερις τόμοι με κείμενα από το ίδιο του το χέρι του Φορντ!) είχε εμπνεύσει και καθοδηγήσει τον Χίτλερ όσο κανένας άλλος. Εξάλλου, ο Μασκ δεν κάνει σήμερα παρά να ακολουθεί το παράδειγμα του ναζιστή Χένρι Φορντ όταν σπάει με τη βία απεργίες και επιτίθεται στα εργατικά συνδικάτα. Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι ο Φορντ είχε δικό του απεργοσπαστικό στρατό από 3.000 επαγγελματίες γκάνγκστερ, ενώ ο Μασκ δεν έχει (ακόμα;) κάτι τέτοιο και αναγκάζεται να προσφεύγει στις υπηρεσίες ιδιωτικών συμμοριών…
Το συμπέρασμά μας μπορεί να είναι μόνο προσωρινό, καθώς βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή αυτής της εφιαλτικής ιστορίας. Ωστόσο, μπορούμε ήδη να βεβαιώσουμε ότι θα ήταν εγκληματικό να επαναληφθούν τα λάθη που έκαναν οι πρόγονοί μας τη δεκαετία του 1930, ότι πρέπει να λάβουμε πολύ στα σοβαρά τις δηλώσεις και τις απειλές του Τραμπ και του Μασκ, και άρα να προετοιμαστούμε επειγόντως για να τους εμποδίσουμε. Άλλωστε, οι “ανάγκες της εθνικής άμυνας” που επικαλείται σήμερα ο Τραμπ, όταν δεν αποκλείει τη χρήση βίας για να επιτεθεί στον Παναμά, τη Γροιλανδία ή τον Καναδά, θυμίζουν ανεπαισθήτως τον δήθεν απαραίτητο διαβόητο “lebensraum” (ζωτικό χώρο) που επικαλέστηκε ο Χίτλερ στην εποχή του, για να αιματοκυλήσει την Ευρώπη και ολάκερο τον κόσμο…
Σημειώσεις
1. Η προτίμηση του Τραμπ και του Μασκ για την πολύ σκληρή ακροδεξιά και το νεοφασισμό καθορίζει, καθώς φαίνεται, και την επιλογή των καλεσμένων στην τελετή ορκωμοσίας του Τραμπ στις 20 Ιανουαρίου στην Ουάσιγκτον. Για παράδειγμα, θα υπάρχει μόνο ένας καλεσμένος από τη Γαλλία, ο οποίος προφανώς δεν είναι ο πρόεδρος Μακρόν, ούτε καν η Μαρίν Λεπέν, η οποία θεωρείται πολύ μετριοπαθής. Ο μοναδικός επίσημα καλεσμένος είναι ο ...Ερίκ Ζεμούρ! Ολόκληρο πρόγραμμα, όπως λένε και οι Γάλλοι…
Παρατηρήσεις και επισημάνσεις του ΕΕΚ για τις ηφαιστειακές εξελίξεις στην Συρία*
1. Η στρατιωτική επίθεση του HTS (Hay’at Tahrir al-Sham), ενός πρώην κλάδου της Αλ Κάιντα, μαζί με τον Συριακό Εθνικό Στρατό των μισθοφόρων της Τουρκίας του Ερντογάν, με τη βοήθεια του Τουρκικού Στρατού κατά του σάπιου καθεστώτος του Άσαντ, εξυπηρετεί τα σχέδια τού ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και του σιωνιστικού Ισραήλ για αναμόρφωση ολόκληρης της Μέσης Ανατολής, σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες και τα παγκόσμια συμφέροντά τους. Η επίθεση ξεκίνησε στις 27 Νοεμβρίου, συμπίπτοντας με την «κατάπαυση του πυρός» που υπέγραψε η Χεζμπολάχ στον Λίβανο με το Ισραήλ, μετά τον αποδεκατισμό τής ανώτατης ηγεσίας της Χεζμπολάχ από τη σιωνιστική τρομοκρατική μηχανή, που συνδέεται με τη συνεχιζόμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, τη συνεχιζόμενη εθνοκάθαρση και τα σχέδια προσάρτησης της Δυτικής Όχθης από την ακροδεξιά σιωνιστική αποικιοκρατία των εποίκων, μαζί με προετοιμασίες για άμεσο πόλεμο κατά του Ιράν.
Soldiers walk past damaged buildings in Yarmouk Palestinian camp in Damascus, Syria May 22, 2018. REUTERS/Omar Sanadiki
2. Το 53χρονο καθεστώς της δυναστείας του Άσαντ κατέρρευσε σε 13 ημέρες. Ήταν διεφθαρμένο και σάπιο, μια εκφυλισμένη καρικατούρα του παλιού αραβικού μικροαστικού αντιιμπεριαλιστικού εθνικισμού του Μπάαθ. Όπως είπε ο ίδιος ο Νετανιάχου μετά την πτώση του Άσαντ, η Συρία για μισό αιώνα δεν έριξε ποτέ μια σφαίρα εναντίον του Ισραήλ. Συμμετείχε επίσης στον πρώτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ. Καταδίωξε και έσφαξε την παλαιστινιακή αντίσταση όπως στο Tel al Zaatar το 1976. Σώθηκε στο παρελθόν μόνο χάρη στους συμμάχους της, τη Χεζμπολάχ, το 2013 και ιδιαίτερα με την ρωσική στρατιωτική επέμβαση το 2015 και την στήριξη του Ιράν, που το βοήθησαν για τους δικούς τους πολιτικούς και γεωπολιτικούς λόγους.
Πρόσφατα το καθεστώς Άσαντ έκανε νέα ανοίγματα στην ιμπεριαλιστική Δύση με τη βοήθεια των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των μοναρχιών του Κόλπου. Από την πλευρά της, η Τουρκία του Ερντογάν ζήτησε από τον Άσαντ μια κοινή επίθεση κατά της αυτόνομης Κουρδικής περιοχής στη βορειοανατολική Συρία, καθώς και να αποδεχθεί την επιστροφή στη Συρία των 3,5 εκατομμυρίων Σύριων προσφύγων από την Τουρκία, που υποφέρουν από την τεράστια οικονομική κρίση και τη δημαγωγία κατά των μεταναστών από τους Τούρκους φασίστες του MHP (Milliyetçi Hareket Partisi – Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης). Ο Άσαντ αρνήθηκε και τους δύο όρους και έτσι η Τουρκία βοήθησε να ξεκινήσει η επίθεση κατά του συριακού καθεστώτος, ακυρώνοντας την προηγούμενη συμφωνία τής Αστάνα μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας.
3. Η αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό είναι μεγάλο πλήγμα για τον Άξονα της Αντίστασης γύρω από το Ισραήλ. Ιδιαίτερα είναι ένα πλήγμα στην αποδυναμωμένη Χεζμπολάχ και το Ιράν. Χάνουν έναν στρατηγικό χώρο, βάσεις για τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν και μια χερσαία γέφυρα για να στείλουν στρατιωτική βοήθεια στον Λίβανο. Το Ιράν γίνεται άμεσος στόχος πολέμου από το Ισραήλ και τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η Ρωσία θα χάσει τις βάσεις στην Ταρτούς και κοντά στη Λατάκια, τις μοναδικές της βάσεις στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα σημαντικές για τις δραστηριότητές της στην Αφρική.
Αλλά το μεγαλύτερο πλήγμα το δέχτηκε τόσο ο ίδιος ο λαός της Συρίας, που αντιμετωπίζει την απειλή του κατακερματισμού και της ανανέωσης ενός διεθνούς πολέμου δι’ αντιπροσώπων στο εσωτερικό της χώρας, όσο και ο Παλαιστινιακός λαός, που παραμένει απομονωμένος υπό συνθήκες άγριου γενοκτονικού πολέμου, εν μέσω μιας κλιμακούμενης ανθρωπιστικής καταστροφής.
4. Η πτώση του καθεστώτος του Άσαντ επιδεινώνει και κλιμακώνει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ήδη το Ισραήλ έχει καταλάβει επ’ αόριστον τα υψώματα του Γκολάν, το όρος Ερμών που εποπτεύει τη Δαμασκό και άλλα Συριακά εδάφη, ενώ κατέστρεψε όλες τις στρατιωτικές δυνατότητες του Συριακού Στρατού με εκατοντάδες βομβαρδισμούς. Επίσης, συνεχίζει τη γενοκτονία στη Γάζα και κλιμακώνει τη βίαιη επίθεση του Ισραηλινού Στρατού και των εποίκων στη Δυτική Όχθη, ενώ με τη βοήθεια των συνεργατών του της προδοτικής αστικής «Παλαιστινιακής Αρχής», επιτίθεται και δολοφονεί μαχητές στον καταυλισμό των Παλαιστινίων προσφύγων της Τζενίν.
Το Ισραήλ επεκτείνει τον πόλεμο κατά της Υεμένης και των Χούτι με νέες επιθέσεις στο λιμάνι Χοντέιντα και την πρωτεύουσα Σαναά. Όμως οι Χούτι παραμένουν ανθεκτικοί και ανυποχώρητοι, συνεχίζοντας τις επιθέσεις τους με πυραύλους στην καρδιά του Ισραήλ, στο Τελ Αβίβ.
5. Η όξυνση του ιμπεριαλιστικού – Σιωνιστικού πολέμου ενάντια στα καταπιεσμένα έθνη της Μέσης Ανατολής συνδέεται με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για μια «Νέα Μέση Ανατολή», που ανακοινώθηκαν με πομπώδη τρόπο από τις ΗΠΑ και τον Νετανιάχου ξανά στα Ηνωμένα Έθνη την παραμονή του Οκτωβρίου 2023, καθώς και από τον Τραμπ με τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» για «ομαλοποίηση των σχέσεων» μεταξύ του Ισραήλ και των Αραβικών ολιγαρχιών, από τον Κόλπο ως το Μαρόκο, με πιο σημαντικό κρίκο τη Σαουδική Αραβία. Η λεγόμενη «Νέα Μέση Ανατολή» είναι ζωτικό μέρος της παγκόσμιας στρατηγικής του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού για τη δημιουργία ενός διαδρόμου που ενώνει τον Ινδικό Ωκεανό με τη Μεσόγειο και την Ευρώπη, εμποδίζοντας τον «Νέο Δρόμο του Μεταξιού» της Κίνας.
Από αυτή τη σκοπιά, γίνεται σαφές ότι ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, με όλες τις δικές του ιδιαιτερότητες και ιστορικές ρίζες, είναι αλληλένδετος με την παγκόσμια ιμπεριαλιστική πολεμική εκστρατεία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, από την Ουκρανία μέχρι την Παλαιστίνη, τον Λίβανο και τη Συρία, από τη Βαλτική ως την Ερυθρά Θάλασσα και, περαιτέρω, στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, ενάντια στους δηλωμένους πρωταρχικούς στρατηγικούς εχθρούς των ΗΠΑ και του Δυτικού ιμπεριαλισμού, της Ρωσίας και της Κίνας. Ο στόχος του ιμπεριαλισμού στην άλυτη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και την ιστορική παρακμή του είναι να βρει διέξοδο στο αδιέξοδο ολοκληρώνοντας την καταστροφική αποσύνθεση της ΕΣΣΔ, να κατακερματίσει και να αποικιοποιήσει τον πρώην σοβιετικό χώρο καθώς και την Κίνα.
Soldiers walk past damaged buildings in Yarmouk Palestinian camp in Damascus, Syria May 22, 2018. REUTERS/Omar Sanadiki
6. Σε αυτή την παγκόσμια αντιπαράθεση, το επαναστατικό Τροτσκιστικό κίνημα δεν μπορεί να είναι «ουδέτερος παρατηρητής», να κρατά «ίσες αποστάσεις» ή να υπερασπίζεται ανοιχτά τον ιμπεριαλισμό στις επιθέσεις του στην Ουκρανία, στη Συρία, στην Ασία ή στη Λατινική Αμερική. Πρέπει να αγωνιστούμε για να νικήσουμε την τάση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ προς έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, για την ήττα τους στην Ουκρανία, για την επαναστατική αναγέννηση μιας νέας Σοβιετικής εργατικής εξουσίας στα πλαίσια των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ, χωρίς καπιταλιστές, ολιγάρχες, βοναπάρτες ή γραφειοκράτες.
Υποστηρίζουμε μαζί με τον Λένιν ότι ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό της ιμπεριαλιστικής εποχής είναιη διαίρεσηκαι σύγκρουση μεταξύ καταπιεστικών και καταπιεζόμενων εθνών. Από αυτή τη σκοπιά, υπερασπιζόμαστε κριτικά τον Άξονα της Αντίστασης στη σύγκρουσή του με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και το Σιωνιστικό Ισραήλ. Σε περίπτωση επιθετικότητας και ιμπεριαλιστικού πολέμου κατά του Ιράν, υπερασπιζόμαστε τον λαό του Ιράν, διατηρώντας πάντα το δικαίωμά μας στην κριτική στην ηγεσία του και για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης.
Η ανάγκη για ένα Ενιαίο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο σύμφωνα με τις γραμμές που υποδεικνύονται από το 4ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς είναι επιτακτική. Για τη νίκη του χρειάζεται επειγόντως την ηγεσία της διεθνούς εργατικής τάξης και μια επαναστατική Τέταρτη Διεθνή με γνώμονα τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης.
Η άδοξη κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ φανέρωσε την τελική εξάντληση του αστικού και μικροαστικού εθνικισμού στον καταπιεσμένο «Παγκόσμιο Νότο». Ο ρόλος του σταλινισμού και της χρεοκοπίας του (ιδιαίτερα στην Αίγυπτο, τη Συρία, το Ιράκ, το Σουδάν) έπαιξε επίσης μεγάλο ρόλο στις καταστροφές στη Μέση Ανατολή.
Για να λύσουμε την κρίση της ηγεσίας και να ανοίξουμε το δρόμο προς το Ενιαίο Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο υπό την ηγεσία του προλεταριάτου, η στρατηγική μας πρέπει να κερδίσει τις μάζες των καταπιεσμένων εθνών. Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να προωθήσουμε τα συνθήματα της τακτικής μας λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα αντικειμενική και υποκειμενική κατάσταση. Θεωρούμε απολύτως απαραίτητο σήμερα να εγείρουμε το αίτημα για μια ελεύθερη, ενωμένη, κοσμική και σοσιαλιστική Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη Ποταμό ως τη Μεσόγειο Θάλασσα, και στην οποία Άραβες και Εβραίοι θα ζουν μαζί αδερφωμένοι, στο πλαίσιο μιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας των λαών και των εθνοτήτων της Μέσης Ανατολής.
[* Το παραπάνω κείμενο απαντάει σε ερωτήματα που μαςαπηύθυναν επαναστάτες Τροτσκιστές της Λατινικής Αμερικής (από Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Χιλή). Η απάντηση γράφτηκε από τον γραμματέα του ΕΕΚ Σάββα Μιχαήλ και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον σ. Σάββα Στρούμπο.]
Διάβαζε επίσης, https://neaprooptiki.gr/syria-i-anatropi-tou-asant-klimakonei-to-chaos-sti-mesi-anatoli/
