Εδώ που τα λέμε σύντροφε τα μάτια σου μονάχος σου τα βγάζεις

Και πάνω που λέγαμε ξανά πως να, τώρα θα ενωθούμε γυναίκες άνδρες και παιδιά στους ταξικούς μας τους αγώνες για τη Λευτεριά και την Αδελφοσύνη, για άλλη μια φορά σε μέρες  μνήμης και τιμής για τους σκοτωμένους μας συναντηθήκαμε καχύπτοπτα, με βλέμματα και σκέψεις που ασέλγησαν βαθιά στα πιο αγνά μας όνειρα.Τίποτα δεν είν' τυχαίο σε τούτη τη ρημάδα τη μικροζωή, της μικρής και μεγάλης μπουρζουαζίας όπου ο χωροχρόνος για αληθινή ζωή δε λέει να υπάρξει...Την Άνοιξη να φέρουμε δεν γίνεται όλοι εμείς οι αδικημένοι, αν πρώτοι εμείς, την αδικία που 'χουμε "μαζέψει" δεν την πετάξουμε μακρυά σαν την αιώνια κατάρα που μας δέρνει.Παρ' όλα αυτά θα συνεχίσω να κάνω πως σε πιστεύω, γιατί εγώ σύντροφε θέλω ν' αλλάξω τον κόσμο ακόμη!.