Ό,τι γίνεται, γίνεται για να μην ενωθούμε

Δεν υπάρχει πιο καταστροφικό πράγμα από το να παραδίνει κάποιος την ηθική του για να εκτονωθεί, να ξεφύγει από τις δύσκολες στιγμές και κυρίως ενστικτωδώς να ψευτοζήσει.Το τελευταίο ειδικά οδηγεί στην απάθεια και την αναλγησία, στην τρέλα και τον φασισμό.Ναι, η απόγνωση τα κάνει όλα.Παρ'όλα αυτά, η απόγνωση από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει αναλόγως με τις αξίες που δεσπόζουν στη ζωή του και δε γίνεται πάντα να ισχύει σαν δικαιολογία.Και οι αξίες μαθαίνονται, φευ αν δεν μαθαίνονται...Δε μπορεί δηλαδή ολόκληρος ο κόσμος να βρίσκεται σε αναταραχή, οι μέρες να έχουν παγώσει, οι πόλεμοι να μαίνονται, οι γενοκτονίες να επαναλαμβάνονται, οι λαοί να χτυπιούνται, η ζωή να μην θεωρείται και πάλι υπέρτατη αξία, οι αδύναμοι να ποδοπατούνται και η ατομική απόγνωση (σαν παράλληλοι πλανήτες και παράλληλα σύμπαντα) να επισκιάζει τους πάντες και τα πάντα.Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο χειροτέρεψαν όλα, με το να χάνεται το μυαλό και η καρδιά τώρα τούτες τις σκοτεινές στιγμές.Γιατί σκοτάδι είναι το να μη θέλουμε να βρούμε τον εαυτό μας (όσο μπορούμε) και από πάνω, να θέλουμε να τον χάσουν κι όποιοι προσπαθούν να τον βρουν για να αγωνιστούν και να βοηθήσουν...

Γραμμένο τον Αύγουστο του 2014