Η θνησιγένεια των τάξεων Τρίτο μέρος

Όπως είδαμε, δύο καταπιεστικές τάξεις διαμορφώθηκαν και συγκρούονταν καθ' όλη τη διάρκεια της αντιδραστικής Ιστορικής κίνησης και ταυτοχρόνως και οι δυο μαζί συγκρούονταν με τις καταπιεζόμενες κοινωνικές μάζες που πάλευαν σκληρά για δικαιώματα και ελευθερίες.Αυτή η τακτική, προέρχεται από την αρχή της ταξικής κοινωνικής διαίρεσης.Το δουλοκτητικό σύστημα και η εξέλιξή του το φεουδαρχικό, παρότι έφραξαν την πραγματική πορεία των γεγονότων, δεν κατάφεραν ούτε στο ελάχιστο αυτό που επιδίωκαν.Τον έλεγχο δηλαδή και την υποταγή.Ακριβώς το αντίθετο συνέβηκε.Η τρίτη τάξη, η παραγωγική άρχιζε να αφυπνίζεται μέσα από πολλές και πολυσύνθετες αντιθέσεις που αντικειμενικα έπρεπε να λυθούν.Οι παραγωγικές δυνάμεις και οι παραγωγικές δυνατότητες, ασφυκτιούσαν στη μέγγενη του ολιγαρχικού συστήματος.Η φεουδαρχία ως φυσική εξέλιξη της βίας της, φούντωσε την φλογερή επιθυμία των καταπιεσμένων για δικαιοσύνη και συμμετοχή στην άσκηση της πολιτικής -από δω και στο εξής- εξουσίας.Με την στροφή στην αρχαία κλασική παιδεία, αναδύθηκαν νέες ιδέες, ολοκληρωμένες αυτή τη φορά, για την οργάνωση της κοινωνίας.Η περίφημη Αναγέννηση στους κυρίαρχους κύκλους, μοναρχία-κλήρος και η ελίτ του στρατού, στην ουσία μόρφωσε τους ανθρώπους (τους έδωσε μορφή με μια λέξη), από τις εμπειρίες της πάλης των τάξεων μια για πάντα.Από τον θεσμό της δουλοπαροικίας και την διάλυσή της όπως μας διδάσκει ο Μαρξ, πολύ αργότερα, γεννήθηκε η σημερινή αστική τάξη με τις πόλεις, εξ ου και η ονομασία της.Οι συνεχόμενες επιτυχίες αυτής της καινούργιας και πανούργας καταπιεστικής τάξης πλέον, θα την έφερνε κάποια στιγμή στην θέση της πολιτικής εξουσίας εδραιώνοντας το γραφειοκρατικό κράτος της.Οι νέες μορφές τεχνολογίας μέσα από την εν μέρει απελευθερωμένη επιστήμη, δημιούργησε απίστευτες για την εποχή παραγωγικές δυνατότητες.Τα προϊόντα μετατράπηκαν σε τυποποιημένα εμπορεύματα και σε χρηματικές ανταλλακτικές μονάδες.Η αστική τάξη ενσωμάτωσε τις προηγούμενες κυρίαρχες τάξεις των προηγούμενων συστημάτων και το καπιταλιστικό σύστημα έκανε σταδιακά την εμφάνισή του.Το κεφάλαιο, το χρηματικό ποσό που χρειαζόταν κάποιος για να γίνει κυρίαρχος στην παραγωγή και κατ' επέκταση σε όλα τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, μπήκε δυναμικά και αδίστακτα στη νέα εποχή των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων.Η πραγματική του "σταθεροποίηση" και επέκταση (στο μεταξύ μέσα από τις ανακαλύψεις της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού στην πορεία γίνεται παγκόσμιο), αρχίζει από το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και ύστερα, όπου, η βιομηχανική επανάσταση και ο επιστημονικός ορθολογισμός που συνέτριψε το σκοταδισμό, φέρνουν τις τελικές κοινωνικοπολιτικές ανακατατάξεις.Για την τρίτη τάξη την παραγωγική, ένα συνονθύλευμα από πρώην δούλους μετέπειτα δουλοπάροικους και φτωχών υπηκόων του όχλου πριν και πολιτών-μικρών αστών μετά, δεν υπήρχε χώρος αλλά και "τύχη" για την καινούργια κυρίαρχη τάξη και τα κέρδη της.Η μετατροπή τους σε μισθωτούς βιομηχανικούς εργάτες (το προλεταριάτο), αλλάζει εκ θεμελίων τις προηγούμενες αντιθέσεις και τις κάνει απλούστερες.Έτσι σχηματίζονται δύο τάξεις με τα επακόλουθα κοινωνικά τους στρώματα, η αστική (η πλουτοκρατία που κατέχει τα μέσα της παραγωγής) και η εργατική (η φτωχολογιά που πουλάει την εργατική της δύναμη μόνο για να ζει και να αποδίδει την υπεραξία) που βρίσκονται σε νέες μορφές πάλης αντίθετων συμφερόντων.Με τον ολοένα και πιο σαφή διαχωρισμό τους, η ανθρωπότητα μπήκε σε μια εποχή απόλυτης και πιο συγκεκριμένης ταξικής πάλης, που σήμερα, βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ