Η θνησιγένεια των τάξεων Δεύτερο μέρος

Με βάση λοιπόν τη δημιουργία των δύο αρχετυπικών τάξεων στην αρχαϊκή και ύστερη αρχαιότητα, που διαχωρίστηκαν από τις ανθρώπινες παραγωγικές μάζες, σφετεριζόμενες τον πλούτο τους, διακρίνεται καθαρά ότι: οι τάξεις των ομαδοποιημένων συμφερόντων, είναι γέννημα όχι φυσικής διαλεκτικής αλλά επίκτητης.Με λίγα λόγια, οι τάξεις δεν υπήρχαν στην πραγματική εξέλιξη και στις φυσικές συγκρούσεις κι αντιθέσεις του ανθρώπινου είδους με το είδος του και τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης, πάρα μόνο 5.000 χιλιάδες χρόνια γεμάτα ύπουλων φραγμών και αργής Ιστορικής κίνησης σε σύνολο, τουλάχιστον, σε επιστημονική αποδοχή, 100.000 χρόνων προϊστορικής ανθρώπινης διεργασίας.Κι αυτό σαν ένα αρχικό θεμελιώδες

συμπέρασμα.Συνεχίζοντας από κει που είχαμε μείνει, στην γέννηση της τάξης του αυτοκράτορα με τις μισθοφορικές λεγεώνες του στο σύστημα της δουλείας, αποκαλύπτεται η πρώτη μεγάλη ταξική σύγκρουση ενάντια στον "παρωχημένο" θεσμό της βασιλείας και του κλήρου της εποχής, ταυτόχρονα όμως με τον κοινό σκοπό της καθυπόταξης των πρωτοπόρων δούλων και των "ελεύθερων" πολιτών του όχλου.Έχει προηγηθεί (γύρω στον 7ο με 6ο αιώνα με αποκορύφωμα τον 5ο αιώνα π.Χ ή ΠΚΕ) μέσα από αυτή την σύγκρουση αλλά και κοινή στρατηγική των δύο κυρίαρχων τάξεων, η έννοια της δημοκρατίας, σε αρχικό στάδιο και οι πραγματικές κοινωνικές τάξεις κάνουν την εμφάνισή τους δυναμικά στο προσκήνιο.Ήταν μια μεγάλη προοδευτική στροφή που φωτίζει μέχρι και σήμερα με τον κλασικό αιώνα της αρχής του επιστημονικού-πολιτικού ορθολογισμού.Η ουσιαστική ταξική πάλη παίρνει σάρκα και οστά, επειδή οι αναρίθμητοι καταπιεσμένοι, έστω και υποσυνείδητα άρχιζαν να σκέφτονται συλλογικά, προς όφελος των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας τους.Τυραννίδα και πρώιμη δημοκρατία εναλλάσσονταν.Ολιγαρχία και πολυθεϊστικός κλήρος συγκρούονται με "πολίτες" και με δούλους.Οι αυτοκρατορικοί πόλεμοι στην κλασική και ύστερη αρχαιότητα (πάνω-κάτω 4ος αιώνας π.Χ ή ΠΚΕ με 5ο αιώνα μ.Χ ή ΜΚΕ) παραλύουν την πάλη των τάξεων για ένα μεγάλο ιστορικό διάστημα που μας είναι γνωστό ως η αρχή του Μεσαιωνικού κόσμου, ο λεγόμενος και Σκοταδισμός.Με το πέρασμα στη μεσαιωνική  ανείπωτη βαρβαρότητα, το δουλοκτητικό σύστημα παρακμάζει ολοκληρωτικά και το φεουδαρχικό το αντικαθιστά σταδιακά.Οι δούλοι μετατρέπονται σε δουλοπάροικους που καλλιεργούν τα φέουδα με αντάλλαγμα την συντήρησή τους και την προστασία τους, καθώς επίσης και την υποχρέωσή τους να μένουν σ' αυτά για πάντα.Τα φέουδα, ήταν μια νέα μορφή εξουσίας όπου μεγάλες εκτάσεις γης, παραχωρήθηκαν στις ανώτερες τάξεις των ευγενών.Οι μονάρχες πλέον, συρρικνωμένοι εμφανώς από τους αντιδραστικούς πολέμους των αυτοκρατοριών, δεν μπορούσαν να κυβερνούν χωρίς την εύνοια της αριστοκρατίας και του μονοθεϊστικού εφεξής κλήρου.Βλέπουμε ότι το εγχείρημα των κυρίαρχων τάξεων να παραλύσουν τις αγωνιζόμενες παραγωγικές μάζες σπέρνοντας το σκοτάδι σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, θέρισαν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.Νέες φυλές με νέες απολυταρχικές ηγεμονίες μαζί με νέες θρησκείες, άλλαξαν κι ανέτρεψαν τους συσχετισμούς.Έφεραν τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω.Η πάλη των τάξεων ξαναφούντωσε με μεγαλύτερη ορμή και η "Αναγέννηση" μεταξύ 15ου και 17ου αιώνα, έβαλε τις βάσεις για το επερχόμενο καπιταλιστικό βιομηχανικό σύστημα και την χρηματιστική εμπορευματοποίηση κάθε παραγωγικής ικανότητας...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ