Η θνησιγένεια των τάξεων Πρώτο μέρος

Για να καταφέρουμε να καταλάβουμε καλύτερα την ταξική κοινωνία στην οποία ολόκληρος ο κόσμος είναι απερίγραπτα πλέον χειροπόδαρα δεμένος και παντελώς αποπροσανατολισμένος από την πραγματική ζωή (πώς επιβιώνουμε δηλαδή καθημερινά διαμέσου των κοινωνικών τάξεων και των παραγωγών τους για τις οικονομικές-ανταλλακτικές μας σχέσεις στην παραγωγή των αγαθών, της διάθεσής τους, των υπηρεσιών και της όποιας ατομικής ιδιοκτησίας), ας αναλύσουμε περιληπτικά πώς δημιουργήθηκε η κάθε κοινωνική τάξη με τα συγκρουόμενα και ανειρήνευτα, άκρως διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα.Το καπιταλιστικό σύστημα είναι συνέχεια των δύο προηγούμενων συστημάτων οργάνωσης των ανθρώπων-παραγωγών της εργασιακής αξίας.Το πρώτο, της δουλοκτησίας, από τα πρώτα χρόνια της "γνωστής" Ιστορίας, μέχρι και τα ύστερα μεσαιωνικά χρόνια που μετεξελίχθηκε στο επόμενο σύστημα, της φεουδαρχίας.Και τα δύο χαρακτηρίζονται από την ακραία εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο αλλά και την  εκμετάλλευση των ζώων και της φύσης σε πρώιμη φάση όμως για την τελευταία, λόγω της μη ανακάλυψης ακόμη της βιομηχανικής εποχής.Η οργάνωση και των δύο ελεγχόμενων συστημάτων, από την αρχή, σταμάτησε τη ραγδαία Ιστορία του ανθρώπινου παράγοντα που είχε και εξακολουθεί να έχει απεριόριστες ικανότητες.Κάθε παραγωγός αγαθών, από την αρχαία εποχή έως και τη μεσαιωνική στον τότε γνωστό κόσμο που ξέρουμε, έχασε το δικαίωμά του που η ίδια η φύση τού χάρισε: της ελεύθερης παραγωγής και διανομής ενός χρήσιμου προϊόντος που κάλυπτε τις βασικές ανάγκες τού ιδίου αλλά και του περίγυρού του που είχε κοινωνικές και αλληλέγγυες σχέσεις μαζί του.Στις μεγάλες μεταναστεύσεις των φυλών και από τις συγκρούσεις, ξεπήδησαν οι έννοιες των ομάδων που είχαν "κοινά συμφέροντα".Ο έλεγχος των προϊόντων (η άμεση ή η έμμεση κλοπή στην ουσία) των παραγωγών με την ένοπλη βια ή την μόνιμη απειλή, την εξαγορά ή την καθολική εξόντωση και εν συνεχεία με τη δημιουργία ιεραρχικών δομών επιβολής κυριαρχίας, γέννησαν τους νόμους, την εξουσία και τους φόρους επί των παραγωγικών πληθυσμών.Αυτό ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στη βαθμιαία εξελισσόμενη ανθρωπότητα που σίγουρα, προσπαθούσε να σχηματιστεί όπως για παράδειγμα ο πλανήτης μας για δισεκατομμύρια χρόνια.Παρ' όλα αυτά, οι παραγωγοί εξεγείρονταν συνεχώς, καθώς η καταπίεση, η ανελευθερία και η υπεξαίρεση του μόχθου τους, δυνάμωνε.Οι κοινωνικές τάξεις επινοήθηκαν στην πραγματικότητα, από τους εκάστοτε αρχικούς καταπιεστικούς μηχανισμούς ως βαλβίδα εκτόνωσης των εξεγέρσεων-που θα ήταν απίστευτα αιματηρές- και για την εξαγορά των κοινωνικών μαζών για να κατευναστούν.Το οποίο και συνεχίζεται απαρέγκλιτα μέχρι σήμερα (τηρουμένων των αναλογιών) στην απέραντη αστικοποιημένη δυστοπία -κοινωνία απόλυτης δυστυχίας- μιας παγκόσμιας χούφτας καταπιεστών, έναντι μιας τεράστιας καταπιεζόμενης παγκόσμιας παραγωγικής κοινωνικής οντότητας.Τι είναι όμως τελικά η κοινωνική τάξη; Η κοινωνική τάξη ως εννοιολογική πρώτη φάση, κάνει την εμφάνισή της μέσα από την πρώιμη αρχαιότητα με την μορφή της πρώιμης τέχνης και των ναών.Ύστερα από τις μεγάλες συγκρούσεις ανάμεσα στα διαφορετικά φύλα για την εκμετάλλευση των εδαφών και των πρώτων βασικών τους υλών, οι κατακτητές επέβαλαν στους κατακτημένους τον δικό τους πολιτισμό, που συνεπάγεται τον τρόπο σκέψης και θέλησης, που εκείνα τα χρόνια κρυβόταν στη μορφή του αποκρυφισμού.Ο αποκρυφισμός και το δέος που προκαλούσε εκείνη την εποχή στους ανθρώπους της πρώιμης αρχαιότητας, μπορούσε να χειραγωγήσει τα ακατέργαστα ανθρώπινα ένστικτα στα άκρα.Η δικαιοσύνη μπορούσε να μπλεχτεί πολύ εύκολα (εδώ μπερδεύεται σήμερα με τόσα Ιστορικά ντοκουμέντα) και να διαιρέσει τις πρώτες κοινωνικές ανθρώπινες μάζες.Με τις πασίγνωστες δεισιδαιμονίες -που ενυπάρχουν ακόμη και στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα- καθοδηγούνταν ο φόβος περί του υπαρξιακού αγνώστου, του μεταφυσικού, η ζήλεια, η μεγαλομανία και ο ατομικισμός της αυτοσυντήρησης με οποιοδήποτε μέσο, με δυο λόγια τα πιο κατώτερα στοιχεία του ανθρώπου, προς την κατεύθυνση της διάσπασης του κοινωνικού συνόλου.Οι κυρίαρχες κλίκες εκείνης της εποχής, είχαν διαισθανθεί τη δύναμη του ελέγχου των αρχέγονων και ανασφαλών ενστίκτων και ανέπτυξαν σταδιακά τη θρησκεία, προσαρμοσμένη αναλόγως με τις συνθήκες.Ο θεσμός της θρησκείας, άνοιξε νέες προοπτικές για έναν πιο "ασφαλή" και αποδοτικότερο έλεγχο των πρώιμων και αρχαίων κοινωνιών με τη σχετική "ειρήνη" που δεν κοστίζει.Πρώτα ενσαρκώθηκαν οι εκστατικές φαντασιώσεις από τα πανίσχυρα στοιχεία της φύσης, ύστερα αποθεώθηκαν οι άνδρες και οι γυναίκες μιας επικής-μυθικής εποχής που ξεχώριζαν και τέλος δημιουργήθηκαν τα περίφημα δόγματα.Μέσα από τα δόγματα και τις δοξασίες, εδραιώθηκε μια συνειδητοποιημένη τάξη σε συνεννόηση με τις κλίκες του αρχηγού, ηγέτη ή βασιλιά, το πρόπλασμα της μετέπειτα εξελισσόμενης και πολυσύνθετης άρχουσας τάξης.Στην αρχαία Αίγυπτο, οι ιερείς και οι ιέρειες των Φαραώ, ήταν μια κυρίαρχη τάξη που προστάτευαν τα συμφέροντα τους και κατ' επέκταση και τα δικά τους.Ακολούθως στην αρχαία Ελλάδα, την ελληνιστική περίοδο και την αρχαία Ρώμη.Η εποχή αυτή είναι η εποχή του συστήματος της δουλοκτησίας.Οι πραγματικοί παραγωγοί, εργάζονται δημιουργώντας τον κοινωνικό πλούτο ως δούλοι, για τη μία και μοναδική τάξη που εξουσιάζει.Στη δουλοκτησία και στα πρώτα της στάδια, δεν υπάρχουν ακόμη κοινωνικές τάξεις με την στενή έννοια του όρου αλλά, όχλοι, που παρασιτούν από την εργασία των δούλων.Εντούτοις ούτε και η εκμετάλλευση των θρησκευτικών ανησυχιών των ανθρώπων, δεν κατάφερε να αποτρέψει τις κοινωνικές εξεγέρσεις λόγω της ανισότητας και της βαρβαρότητας.Σ' αυτή την περίοδο, επινοούνται οι αυτοκρατορικοί πόλεμοι (στις μέρες μας ιμπεριαλιστικοί) ως αντιπερισπασμός και ως καταστολή των κοινωνικών εξεγέρσεων και των απελευθερωτικών επαναστάσεων όπως για παράδειγμα του Σπάρτακου.Μια νέα και ισχυρή τάξη αναδύεται και απομακρύνεται από τις μάζες του όχλου.Η τάξη του αυτοκρατορικού στρατού ως ανελέητο φόβητρο.Με λούστρο του τα επικά ιδανικά της περιόδου, οι στόχοι των κατακτήσεων άλλων λαών, σηματοδοτούν το ξεκίνημα κατά κάποιο τρόπο της ταξικής πάλης σε ένα ανώτερο επίπεδο που γεννούν οι αντιθέσεις της σκλαβιάς σε μαζική κλίμακα...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ