Η διαχρονική ύβρις ως σημάδι της αναγκαιότητας για στροφή στην κοινωνική Ιστορία

H κοινωνία όπως σχηματίστηκε (εννοείται εφήμερα) δεν είναι οργανική-φυσική αλλά επιτηδευμένη και πολλαπλώς καταπιεσμένη, καταδικασμένη να ζει στην αφυσικότητά της.Μέσω της οπτικοακουστικής προβολής για καπιταλιστικό κέρδος και κοινωνική άνοδο στην ιεραρχία των κοινωνικών και οικονομικών θεσμών, τα μέλη της εκπαιδεύονται να λειτουργούν καιροσκοπικά αθέμιτα και ανταγωνιστικά σαν μια πρόβα τζενεράλε πριν από κάθε πραγματικό πόλεμο.Το τελευταίο σύστημα, των αγορών, προωθώντας την φιλοδοξία για πλούτο και αναγνώριση μέσω των ειδώλων και του μιμητισμού, κατέστρεψε ολοσχερώς την προοπτική ενός ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καλύτερου και συνειδητοποιημένου κόσμου, (προσωρινά κι αυτό, σίγουρο).Εν τούτοις ο καπιταλισμός και το μόνιμο παρακμιακά ιμπεριαλιστικό του στάδιο, συνεχίζει ακάθεκτος και αμετανόητος την αιώνια αδικία (όπως έχω ξαναπεί) όπως και τα προηγούμενα και πάντα ετοιμόρροπα συστήματα.Για την ψευδαισθητική εξέλιξη, ούτε λόγος σε τελική ανάλυση, όταν για κάθε εφεύρεση, για κάθε μεγαλόσχημο ή για κάθε αγορά, η αλαζονεία βγαίνει από τον ασκό ή το κουτί και ξανά σκλαβώνονται ξανά πεθαίνουν και ξανά υποφέρουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι.Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τις ζωές μας ως υπάρξεις.Ζωή έχουν όλα τα όντα, ύπαρξη όμως που καθορίζει τα γεγονότα μόνο εμείς ως είδος.Το πιο ενδιαφέρον μυστήριο, γιατί άραγε; Και δω που τα λέμε θα φταίμε, γιατί όσο αφήνουμε τους άρπαγες να παίζουν σκάκι με τα κοινά κι απαραίτητα αγαθά αποκλείεται να το βρούμε (στο όποιο μέλλον) μέσα στην ανυπαρξία τους που είναι και κολλητική...