-Φίλε μου κι αν ο κόσμος δεν αλλάζει τι να κάνω μόνος μου;
-Ο κόσμος αλλάζει από τότε που ξεκίνησε. Το παν είναι να το
παρατηρείς και να το θέλεις όπως θα το ήθελες και μετά από δω!
Αμέτρητοι ποθούν μια όμορφη κανονική κοινωνική κατάσταση.Άσχετα αν τα ένστικτα της οπισθοδρόμησης συνωμοτούν για να την αποτρέψουν. Άλλοτε από απλή βλακεία κι άλλοτε από ωμή κακία.Πράγμα αδύνατο φυσικά, όπως το να πας στον ήλιο.Ένα τεχνητό φράγμα πόσο θα κρατήσει την ορμητικότητα μιας απέραντης θάλασσας; Ή για πόσο καιρό θα μπορούν να καταπιέζουν χωρίς τιμωρία;Τα Ιστορικά γεγονότα έχουν αποφανθεί πολλάκις επαληθευτικά!
Όχι για πολύ.Δεν είναι ο χρόνος αλλά η βεβαιότητα της νομοτέλειας!Μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε την ανημπόρια μας μπροστά σε τούτο το μυστήριο πέρασμα, από τη μια μεριά του ανεξήγητου σύμπαντος και από την άλλη του τρόμου του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος, χωρίς να γινόμαστε μικροί με τα επακόλουθα του φόβου.Το αντίθετο, ας γινόμαστε σοφότεροι ώστε να πάψει για πάντα αυτή η γιγαντιαία παραλογία.Κι από που να ξεκινήσουμε; Από την συνειδητή και αλάνθαστη διαπίστωση πως η παραγωγή και η διάθεση των "αγαθών" με σκοπό το κέρδος την κτήση και την εκμετάλλευση είναι η καθ'έξιν αρνητική αλυσίδα όλων των δεινών των παραγωγικών και κοινωνικών-ιδιοκτησιακών σχέσεων.Η αρχή του ισότιμου και δίκαιου δούναι και λαβείν ως ισορροπία ουσιαστικής κάλυψης των φυσικών καθημερινών αναγκών που στοχεύει στη συνέχιση ενός καλύτερου μέλλοντος, να γίνει αδιαπραγμάτευτη για κάθε άνθρωπο, για να διορθωθεί -κατά τους τεχνοκράτες στα ακατανόητα οικονομικά τους- η αυτοκαταστροφική πορεία που πήραμε από την εποχή της πρώτης καταγεγραμμένης κοινωνικοοικονομικής Ιστορίας.
