Όταν σκάβεις το λάκκο τ' αλλουνού (εργάτες) πέφτεις ο ίδιος μέσα (καπιταλιστές)

Οι προδοσίες στην πολιτική δεν γίνονται τυχαία και με μοναδικό κριτήριο πάντα τον ατομικό οπορτουνισμό.Μεθοδεύονται προσεκτικά από τα στρατηγικά αστικά ισχυρά συμφέροντα.Άπειρα ιστορικά παραδείγματα το φανερώνουν.Οι "σοσιαλιστές" με την αγαστή συνεργασία των κυρίαρχων κύκλων, που παραχάραξαν την σοσιαλιστική θεωρία και την παρουσίασαν από ανατρεπτική σε μεταρρυθμιστική (ούτε καν κι αυτό, τρόπος του λέγειν, γιατί τα συμφέροντα των εργαζόμενων είναι διαμετρικά αντίθετα με αυτά των ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής, αξεπέραστη και θεμελιώδης αντίφαση του καπιταλισμού και βασικός νόμος της Ιστορικής κίνησης) από τις αρχές του 20ου αιώνα, δημιούργησαν μια μόνιμη και ανανεώσιμη πέμπτη φάλαγγα μέσα στους επαναστάτες σοσιαλιστές που χρησιμεύει εφεδρικά, για την απογοήτευση και την αποστράτευση των ριζοσπαστικοποιημένων μαζών-λαών που κινούνται προς την κατεύθυνση της αναγκαίας αλλαγής.Η εν λόγω στρατηγική όμως δεν δουλεύει πια κι ας της φαίνεται ότι πιάνει.Και πριν την εδραίωση του καπιταλισμού, τέτοιες τακτικές στρατηγικής σημασίας, ήταν στην ημερήσια διάταξη.Αλλιώς θα είχαμε ακόμη τα συστήματα που προηγήθηκαν.Κατά κανόνα, η αντίδραση βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο και αν η ζωή του έχει βασιστεί-ποτιστεί με το να διαπρέψει, αναλόγως και με το περιβάλλον του και με την τύχη του και με τις ικανότητές του, δύσκολα διατίθεται να αλλάξει τις συνήθειές του ή την όποια κοινωνική του θέση, συν τους συσχετισμούς δυνάμεων που επικρατούν.Ιδιαίτερα δε εάν δεν έχει προϋπάρξει μια προοδευτική έφεση και προετοιμασία.Εντούτοις οι κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις παραεξελίχθηκαν προς όφελος του κέρδους και των αξιωμάτων, (δεν υπάρχει άλλος χώρος για μοίρασμα) μέσα σ' ένα παράλογο τεχνητό και ολοκληρωτικό οικονομικό περιβάλλον που επιβάλλεται με την ισχύ και η αξιοποιήσιμη αντίδραση, στρέφεται κατά πάντων όπως και στους καταστροφικούς πολέμους όλης της Ιστορίας της ανθρωπότητας.Δηλαδή η ίδια η αξιοποίηση της ατομικής αντίδρασης- από την πιο μαλακή, ουδετερότητα έως την πιο σκληρή, ακροδεξιά- για να σπάει η εργατολαϊκή ενότητα, γυρίζει μπούμερανγκ στις συνειδητές δυνάμεις της αντίδρασης, της καθεστηκυίας τάξης των ενοποιημένων συμφερόντων.Ένας ακόμη νόμος της Ιστορικής κοινωνικής κίνησης των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής ιδιοκτησίας και οικονομίας.