Ο μηδενισμός βούτυρο στο ψωμί του συστήματος του υπερκέρδους

Η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη με πραγματικούς όρους, δεν διαπραγματεύονται με ψεύτικους και απατηλούς ορισμούς, με ψυχολογικούς πολέμους και συμπλέγματα ή ανοησίες μιας άσκοπης ζωής.Η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη είναι ιδανικές έννοιες για τους ανθρώπους που θέλουν την προκοπή για όλους και για όλα τα καλά.Το ότι φθείρονται από την κεφαλαιοκρατική μηχανιστική νοοτροπία, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.Από την άλλη, σημαίνει ότι θέλει γενική ευφυΐα, συνείδηση, γενναιοδωρία και φιλότιμο για να ξεχωριστούν από την τεχνοκρατική και χρηματοπιστωτική βαρβαρότητα...Στην πράξη, η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη, τις πιο πολλές φορές σκοντάφτουν από το αίτιο των εμποδίων της ανισότητας, της διαφορετικής Ιστορίας του καθενός και της καθεμιάς, τρεκλίζοντας ως στο αποτέλεσμα ενός καταστροφικού εγωισμού που δεν έχει σαν σύσταση μόνο την επιβίωση αλλά και την παρανοϊκή εσωστρέφεια-περιέργεια-ιδεοληψία για το τι κάνουν ή ποιοι είναι οι άλλοι.Πάρα πολύ πίσω εν ολίγοις, από τα ζέοντα ψυχολογικά-κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα!Έτσι εξηγείται γιατί το κεφάλαιο "παρατηρώντας", δεν ενδιαφέρεται για τίποτα όσον αφορά την ανθρώπινη κοινωνία.Βέβαια αυτό, δεν είναι παρατήρηση, αλλά αφορμή για να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα.Να σταματήσουμε να του την δίνουμε.