Ο Κομμουνισμός ήταν μια πραγματικότητα από το 1848 και πέρα.Με τον καιρό έγινε η μόνη πραγματικότητα που μπορεί να ανατρέψει την αντιστροφή της

Το ότι το κεφάλαιο -παλιό και νέο- δεν είχε και δεν έχει ακόμη πατρίδα αλλά μονάχα μέρη και ευκαιρίες όπου αναπαράγει κέρδη, οπουδήποτε και με οποιαδήποτε μέσα, αποδεικνύεται σήμερα περίτρανα, καθώς εκμεταλλεύεται τις λεπτές πλέον έννοιες των υποτιθέμενων ανεξάρτητων χωρών για να ανακατέψει σε μια τελική φάση τους πολιτισμούς και τις κοινωνίες τους, χωρίς όμως το κατάλληλο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της κοινωνικής οργάνωσης που χρειάζεται κατεπειγόντως η ανθρωπότητα στο σύνολό της, για να ευημερήσει πραγματικά και να μην κινδυνεύει να καταστραφεί.Δηλαδή το σύστημα του Σοσιαλισμού (που σε πρώτη φάση στοχεύει σε μια γενική κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ανταλλαγής και κοινωνικής ισότητας για όλα τα αγαθά και τις ευκαιρίες που έχει ανάγκη κάθε ανθρώπινο πλάσμα ούτως ώστε να αναπτυχθεί προς όφελος του εαυτού του και προς όφελος της κοινωνίας, και του Κομμουνισμού, που στη δεύτερη και πιο ουσιαστική, καθοριστική φάση του για τον αναγκαίο μετασχηματισμό όλων των παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων, της κατάργησης των κοινωνικών τάξεων που ευθυνονται για την ατελείωτη σκληρή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι ίδιες οι κοινωνικές μάζες θα καταργήσουν και τον ίδιο τον καπιταλισμό που τρώει τις δικές του σάρκες κυνηγώντας τους πάντες), που πολέμησαν και κατέστρεψαν από τα πρώτα του βήματα και που συνεχίζουν αμείλικτα να πολεμούν διαολεμένα ώστε να μην επιστρέψει από τη βέβαιη επιστροφή του λόγω ανωτέρας βίας! Μόνο τυχαία δεν είναι η αλλοίωση και η αλλοτρίωση του ανθρώπου και ολόκληρης της Φύσης σε επιταχυνόμενη παγκόσμια πορεία.Από την άλλη μεριά, αποδεικνύεται και το κρισιμότερο γεγονός πως ούτε και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων έχει μια αληθινή πατρίδα στο έδαφος του αδηφάγου και γερασμένου συστήματος των αγορών και των τραπεζών/ένα και το αυτό.Όλα τα έθνη εδώ και πολλές δεκαετίες αλληλεπιδρούν εκ των πραγμάτων καταναγκαστικά στους οικονομικούς, νομικούς, χρηματιστηριακούς και ιδιοκτησιακούς νόμους του Παγκοσμιοποιημένου Καπιταλισμού Pac-Man και σε έναν ανεπίστρεπτο υπερσυγκεντρωτισμό άνευ προηγουμένου, ξεκομμένα από την πραγματική πραγματικότητα που οδηγεί με διαλεκτική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή των ίδιων των ανθρώπων/παραγωγών, που συνθέτουν εν γένει τον όποιο Πολιτισμό και είναι αντικειμενικά τα κατ’ εξοχήν υποκείμενα της έως τώρα κοινωνικής Ιστορίας...