τον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον σιωνισμό
►Ενάντια στο Ισραηλινό απαρτχάιντ και την κατοχή της Παλαιστίνης
Το Tsedek! [=Δικαιοσύνη στα εβραϊκά] είναι μια συλλογικότητα, στη Γαλλία, Εβραίων decoloniales [“απο- αποικιοκρατών”, του νέου ρεύματος αντιπάλων του αποικισμού όλων των κοινωνικών σχέσεων και ταυτοτήτων από την ιμπεριαλιστική-αποικιοκρατική καπιταλιστική Δύση] οι οποίοι αγωνίζονται τόσο ενάντια στον κρατικό ρατσισμό στη Γαλλία όσο και για τον τερματισμό του απαρτχάιντ και της Κατοχής στο Ισραήλ / Κατεχόμενη Παλαιστίνη. Ξεφεύγουν από την συζήτηση που προωθείται από τους επίσημους εβραϊκούς θεσμούς στη Γαλλία που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν όλους τους Εβραίους αλλά και από την πλειονότητα των γαλλοεβραϊκών αντιρατσιστικών ομάδων. Έχουν γίνει στόχος πολλών επιθέσεων από το κράτος, το καθεστώς Μακρόν, τους σοσιαλδημοκράτες (η δήμαρχος του Παρισιού Ινταλγό απαγόρευσε εκδήλωση του Τσέντεκ με ομιλήτρια την γνωστή Αμερικανοεβραία φιλόσοφο Τζούντιθ Μπάτλερ!)
“Είναι καιρός να ακουστούν οι φωνές μας – λέει το Τσέντεκ και να οικοδομήσουμε μαζί ένα εβραϊκό αντιρατσιστικό και αποαποικιακό μέτωπο. Αυτό το μανιφέστο είναι το πρώτο μας βήμα”.
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΤΣΕΝΤΕΚ
Για μια αποαποικιακή εβραϊκή φωνή – Ως αποαποικιοκράτες Εβραίοι ακτιβιστές, κατανοούμε τον βαθμό στον οποίο η κοινωνία μας είναι δομημένη από την αποικιακή και φυλετική ιστορία της. Ως Εβραίοι, δεν ξεχνάμε ότι τα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη είναι αυτά που ενορχήστρωσαν την καταστροφή μας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Ότι ήταν αυτοί που μετέτρεψαν τον Εβραίο σε παράσιτο, ξένο εντός του κράτους, δικαιολογώντας έτσι τη δίωξη και την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης. Ότι ήταν επίσης αυτοί που προκάλεσαν τον ξεριζωμό των Εβραίων από τις κοινωνίες τους στις αραβικές και μουσουλμανικές χώρες, βάζοντας τα θύματα της αποικιοκρατίας να πολεμούν οι μεν τους δε, και αυτοί επίσης είναι που υποστηρίζουν το σιωνιστικό εθνικιστικό και αποικιακό σχέδιο.
Σήμερα, το γαλλικό κράτος και η αφομοιωτική πολιτική του συνεχίζουν να βλάπτουν σοβαρά τους Εβραίους. Ούτε πολύ ορατοί ούτε πολύ βάρβαροι, είμαστε “αποδεκτοί” με την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουμε αιώνια θύματα, ούτως ώστε να μπορέσει το κράτος να παριστάνει τον προστάτη μας. Στην πραγματικότητα, συνεχίζει να κατασκευάζει τις συνθήκες της εξαφάνισής μας μέσω της ταυτοτικής προσέγγισής του στην εκκοσμίκευση, της έμφασής του σε μια λεγόμενη «ιουδαιοχριστιανική» κουλτούρα και της συσχέτισης των Γάλλων Εβραίων με το κράτος του Ισραήλ – η οποία μας μετατρέπει σε διαχωρισμένους πολίτες.
Όντας και παραμένοντας Εβραίοι – Η ιστορία των εβραϊκών κοινοτήτων έχει διαμορφώσει μια πληθώρα σχέσεων με τον Ιουδαϊσμό, την Εβραϊκότητα και τους μη Εβραίους. Αυτή η πολλαπλότητα συγκρούστηκε με τα τείχη της λευκής ταυτότητας των ευρωπαϊκών εθνικών κρατών, γεγονός που έκανε τους Εβραίους μια από τις πρώτες φιγούρες της ετερότητας. Προϊόν αυτής της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας, ο Σιωνισμός παρήγαγε μια αναγωγική, ανιστορική και εθνοτική-εθνικιστική εκδοχή της εβραϊκής ταυτότητας. Με την υποστήριξη των δυτικών χωρών, έχει γίνει ο σιωνισμός προέκταση του Ιουδαϊσμού, ακόμη και ενσάρκωσή του, και έχει διαστρεβλώσει ριζικά την εμπειρία μας για την Εβραϊκότητα στη Γαλλία. Μετατρέποντας τον θρησκευτικό λόγο σε εθνικιστικό λόγο, ο Σιωνισμός καταστρέφει και διαστρεβλώνει τα θεμέλια του Ιουδαϊσμού και υιοθετεί ακριβώς τις δομές από τις οποίες οι Εβραίοι έχουν ιστορικά αποκλειστεί από τη δυτική κοινωνία: έθνος-κράτος, αποικιοκρατία και φυλή.
Το Tsedek! συγκεντρώνει Εβραίους διαφορετικής προέλευσης και υπόβαθρου, πιστούς και άθεους. Για εμάς, η δημιουργία ενός έθνους-κράτους δεν αποτελεί προϋπόθεση για την εβραϊκή χειραφέτηση και αυτοδιάθεση. Διεκδικούμε εκ νέου μια εβραϊκή ταυτότητα συνδυάζοντάς την με έναν αντιρατσιστικό αγώνα και προτείνοντας μια πολιτιστική εναλλακτική που δίνει έμφαση στη διατήρηση των εβραϊκών πολιτισμών και στην αλληλεγγύη με άλλες ιστορικά καταπιεσμένες ομάδες και μειονότητες. Η Εβραϊκότητά μας είναι χτισμένη γύρω από κοινές παραδόσεις, τη χαρά, την επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης και την αλλαγή του κόσμου, που στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: δικαιοσύνη, ειρήνη και αλήθεια.
Για έναν διεθνιστικό ακτιβισμό ενάντια στην αποικιοκρατία, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό – Θέλουμε να πολεμήσουμε δίπλα σε αυτούς που αμφισβητούν την οικονομική, πολιτική και συμβολική βία που συνεχίζει να ασκεί η νεοαποικιακή Γαλλία στον κόσμο, ιδιαίτερα στα υπερπόντια εδάφη της και στην Αφρική. Οι γαλλικές και ευρωπαϊκές μεταναστευτικές πολιτικές και η ξενοφοβική μεταχείριση των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο, αποτελούν ακόμη ένα παράδειγμα της δυτικής αποικιοκρατίας. Από το Καλαί μέχρι τη Λέσβο, τα σύνορα, τα τείχη και τα συρματοπλέγματα σκοτώνουν και στεκόμαστε δίπλα σε μετανάστες και εργάτες χωρίς χαρτιά.
Ενάντια στον κρατικό ρατσισμό
Ο αγώνας ενάντια στον αντισημιτισμό είναι ένας αγώνας για ισότητα που πρέπει να σταθεί στο πλευρό των άλλων αντιρατσιστικών αγώνων – Είμαστε σε σύγκρουση με κρατικούς θεσμούς και οργανισμούς που ισχυρίζονται ότι καταπολεμούν τον αντισημιτισμό ορίζοντάς τον ως μια εξαιρετική και ξεχωριστή μορφή ρατσισμού και περιορίζοντάς τον σε ατομικές και ανιστορικές συμπεριφορές. Ο αγώνας κατά του αντισημτισμού που θα έπρεπε να είναι ένας αγώνας για έναν πιο δίκαιο κόσμο, παντού και για όλους, βρίσκεται εργαλειοποιημένος υπέρ μιας ηθικολογικής επιχείρησης, ενώ πολύ συχνά χρησιμοποιείται ως εργαλείο για ρατσιστική διακυβέρνηση και για την υπεράσπιση του σιωνιστικού αποικιακού σχεδίου.
Η άρνηση εντοπισμού των δομικών δυνάμεων που παράγουν ρατσισμό αποτρέπει τη σύγκλιση αντιρατσιστικών αγώνων, προστατεύει τα συμφέροντα του κράτους και ανοίγει το δρόμο προς τον αυταρχισμό. Όπως κάθε ρατσισμός, ο σύγχρονος αντισημιτισμός είναι ένα πολιτικό φαινόμενο. Αν και έχει τις δικές του ιστορικές ιδιαιτερότητες και διαμορφώνεται από διάφορες μεταλλάξεις, ο αντισημιτισμός παραμένει προϊόν του εθνικισμού και της λευκής υπεροχής, που τροφοδοτούν αντιδραστικές ιδεολογίες. Η απάντησή μας πρέπει επομένως να είναι και πολιτική. Αρνούμαστε να διαχωρίσουμε τον αγώνα κατά του αντισημιτισμού από άλλους αντιρατσιστικούς αγώνες και επιθυμούμε να συμμετάσχουμε στην οικοδόμηση ενός πολιτικού σχεδίου δικαιοσύνης για όλους.
Ξεπερνώντας την εργαλειοποίηση του αντισημιτισμού – Στη Γαλλία και αλλού, οι συντηρητικές φιλοϊσραηλινές οργανώσεις και κρατικοί θεσμοί που ισχυρίζονται ότι καταπολεμούν τον αντισημιτισμό συνεχίζουν να συγχέουν «Εβραίο» και «σιωνιστή» παρουσιάζοντας οποιαδήποτε κριτική στον σιωνισμό, την κατοχή ή το ισραηλινό απαρτχάιντ ως εγγενώς αντισημιτική. Αρνούμαστε να αφήσουμε την πάλη ενάντια στον αντισημιτισμό να εκτραπεί από τον στόχο της ισότητας και να γίνει εργαλείο αυταρχικής διακυβέρνησης που στοχεύει τους μουσουλμάνους, την αριστερά και ειδικότερα τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αρνούμαστε να γίνουμε ηθικός εγγυητής ενός κράτους που καταδίωξε και εξολόθρευσε τους δικούς μας ανθρώπους. Η ασφάλεια ή τα δικαιώματα των Εβραίων δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν πολιτικές που εισάγουν διακρίσεις σε βάρος άλλων μειονοτήτων ή περιορίζουν την ελευθερία της έκφρασης, όπως είδαμε με την απαγόρευση διαδηλώσεων υπέρ του παλαιστινιακού λαού, την απαγόρευση συμμετοχής ακτιβιστών σε δημόσιες συνδιασκέψεις ή την απέλαση των ιμάμηδων.
Ενάντια στην κρατικά επιχορηγούμενη ισλαμοφοβία – Ο σύγχρονος ευρωπαϊκός εθνικισμός δομείται γύρω από την ισλαμοφοβία και είναι η φιγούρα τού μουσουλμάνου που αντιπροσωπεύει σήμερα την ετερότητα και τον εισβολέα. Η ολοένα και πιο κανονικοποιημένη θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης νομιμοποιεί τη δίωξη μεταναστευτικών πληθυσμών, προσφύγων και μη λευκών αιτούντων άσυλο. Οι θεωρίες συνωμοσίας που χαρακτηρίζουν τον αντισημιτισμό κινητοποιούνται τώρα και εναντίον μουσουλμάνων, που τους κατηγορούν ότι θέλουν να αποσταθεροποιήσουν και να διχάσουν τις κοινωνίες μας. Η συλλογική μνήμη δεν πρέπει να κάνει τα στραβά μάτια στις αναλογίες μεταξύ της σημερινής ισλαμοφοβίας και του αντισημιτισμού του περασμένου αιώνα, ούτε στον τρόπο με τον οποίο η προσήλωση σε έναν φανταστικό «ισλαμοαριστερισμό» απηχεί τον “εβραιομπολσεβικισμό” του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Απέναντι στον κρατικό ρατσισμό, πολεμάμε μαζί με τους συντρόφους μας που στοχοποιούνται από την ισλαμοφοβία.
Για το τέλος του απαρτχάιντ και της κατοχής στο Ισραήλ-Παλαιστίνη
Το κράτος του Ισραήλ είναι ένα παρακλάδι της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και οφείλει την ύπαρξή του στην εκδίωξη των Παλαιστινίων και στην άρνηση των δικαιωμάτων τους – Δεν πρόκειται ούτε για μια «θρησκευτική σύγκρουση» ούτε μια «πολιτιστική πάλη», η σχέση Ισραήλ-Παλαιστίνης αφορά μια εποικιστική αποικιοκρατική κατάσταση. Το οξύμωρο «εβραϊκή δημοκρατία» δεν ορίζει τίποτα περισσότερο από μια ψευδή δημοκρατία, η οποία προορίζεται αποκλειστικά για τους Εβραίους. Επομένως, μόνο μια γνήσια διαδικασία αποαποικιοποίησης θα επιτύχει δικαιοσύνη και ισότητα. Σήμερα, δύο μπλοκ με ριζικά άνιση δύναμη και μέσα έρχονται αντιμέτωπα μεταξύ τους: από τη μια πλευρά, ένα υπερισχύον, αποικιακό κράτος που αψηφά το διεθνές δίκαιο και επωφελείται από την υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων˙ από την άλλη, ένας πληθυσμός αποικισμένος, καταπιεσμένος και διασκορπισμένος, του οποίου οι πράξεις αντίστασης θεωρούνται παράνομες. Στεκόμαστε δίπλα στους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς που αγωνίζονται για μια πραγματικά δημοκρατική εναλλακτική, η οποία θα παρέχει τα ίδια δικαιώματα σε όλους τους κατοίκους της περιοχής, από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα.
Ο αντιρατσιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι αντισιωνιστικός – Ο Σιωνισμός ενσωματώνει και επεκτείνει τις φυλετικές λογικές της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας. Επιδιώκει να κάνει τους Εβραίους λευκούς, να τους απελευθερώσει χρησιμοποιώντας τους ίδιους μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν ιστορικά για να τους καταπιέσουν. Σε αυτή τη διαδικασία, οι μη Ευρωπαίοι Εβραίοι είναι υποψήφιοι να γίνουν λευκοί και οι Παλαιστίνιοι αποτελούν ένα ξένο και μη αφομοιώσιμο σώμα. Δεν θα κλείσουμε τα μάτια στο ρατσισμό της σιωνιστικής επιχείρησης –η οποία έχει και εβραϊκά θύματα– γιατί πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να αντικατασταθεί η συζήτηση που εναντιώνει τους Εβραίους με τους μη Εβραίους, γεγονός που ωφελεί το ισραηλινό καθεστώς, με μια ανάλυση της πραγματικής σχέσης εποίκου/αυτόχθονα.
Πολλές εβραϊκές φωνές στους γαλλικούς αντιρατσιστικούς κύκλους επιδιώκουν να συμφιλιώσουν τον αντιρατσισμό και τον σιωνισμό, παρουσιάζοντάς τον ως ένα απελευθερωτικό κίνημα συμβατό με τις λεγόμενες «προοδευτικές» αξίες. Ο σιωνισμός είναι ένα ρατσιστικό αποικιακό και εθνοτικό-εθνικιστικό σχέδιο, του οποίου οι δομικοί δεσμοί με τον αντισημιτισμό γίνονται όλο και πιο εμφανείς. Το βλέπουμε αυτό ιδιαίτερα στην άνευ όρων υποστήριξη που παρέχουν τα ακροδεξιά κινήματα σε όλο τον κόσμο στην πολιτική του Ισραήλ για αποικισμό και απαρτχάιντ. Τα αποικιακά συστήματα παράγουν και ενισχύουν τον φασισμό, την φυλετική λευκή υπεροχή και τον ρατσισμό, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού. Ο σιωνισμός δεν έχει θέση στους αντιρατσιστικούς και αντιαποικιακούς αγώνες, ούτε στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μια εβραϊκή αντιρατσιστική φωνή δεν μπορεί παρά να είναι αντισιωνιστική.
Εβραίοι ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ – Ανησυχούμε ότι για πολλούς Εβραίους, ο Ιουδαϊσμός και ο Σιωνισμός είναι ένα και το αυτό, ότι οι Εβραίοι και το κράτος του Ισραήλ ταυτίζονται. Αυτή η ταύτιση διατρέχει όλους τους χώρους μας, είτε είναι οικογενειακοί, κοινοτικοί ή θεσμικοί. Για πολλούς Εβραίους, οι εκκλήσεις για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης εκλαμβάνονται ως απειλή για την ασφάλειά μας. Αρνούμαστε να αφήσουμε την οδυνηρή ιστορία του αντισημιτισμού να χρησιμοποιηθεί για να παίξει με τους φόβους του λαού μας και να νομιμοποιήσει μια αποικιακή επιχείρηση που αρνείται στους Παλαιστίνιους τα δικαιώματά τους. Αντίθετα, όπως και άλλοι Εβραίοι αντισιωνιστές ακτιβιστές –στο παρελθόν και το παρόν, από το Ισραήλ και αλλού– πιστεύουμε ότι η ασφάλεια των Εβραίων, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών, δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω του αποικισμού και της καταπίεσης του παλαιστινιακού λαού. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο αποικισμός καταστρέφει τους αποίκους και την ανθρωπιά τους. Τους εκθέτει στην περιστασιακή βία των αποικισμένων, καθώς και στη βία του δικού τους συστήματος.
Το Tsedek! υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους στον αγώνα τους για ελευθερία και δικαιώματα, μεταξύ άλλων μέσω της εκστρατείας BDS (Boycott, Divestment, Sanctions = Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων, Κυρώσεις). Όσο το «Εβραϊκό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση» επιδιώκεται εις βάρος των συλλογικών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, δεν είναι νόμιμο και δεν θα είμαστε σε θέση να επιτύχουμε μια δίκαιη ειρήνη.
Ως Γάλλοι Εβραίοι, δεν είμαστε υπεύθυνοι για την ισραηλινή πολιτική, αλλά αυτή ασκείται στο όνομά μας. Ως εκ τούτου, έχουμε ευθύνη να την αλλάξουμε. Σε αλληλεγγύη με τις εβραϊκές αντιρατσιστικές, αντικατοχικές και αντισιωνιστικές συλλογικότητες σε όλο τον κόσμο, καθώς και με τις παλαιστινιακές και ισραηλινές ομάδες, ο αγώνας μας δεν είναι μοναχικός. Είναι μέρος μιας διεθνούς εξέγερσης.
Μετάφραση Γιαν. Σιμ.
Πηγή: Νέα Προοπτική