Είναι συνωμοσιολογία το πώς λειτουργεί ο ύστερος καπιταλισμός; Το είπαν καθαρά, δεν υπάρχει εναλλακτική όλα αυτά τα χρόνια

Η δική μου θεώρηση για τις Γαλλικές εκλογές του Β' γύρου, φαίνεται συνωμοσιολογική εκ πρώτης, όμως εάν το εξηγήσω λίγο μπορεί να γίνει κατανοητό.Η αλήθεια είναι ότι παρατηρώ τα πολιτικά πράγματα διαφορετικά.Δεν είμαι κομφορμιστής και δεν το έχω σπουδάσει το θέμα στη συστηματική, συστημική-καθεστωτική εκπαίδευση.Ευτυχώς, γιατί ο νους καίγεται! Και εξηγούμαι.Δεν κοιτάω τα αστικά προγνωστικά ποσοστά και τα αποτελέσματα παρά επιδερμικά και δεν δίνω σημασία στις εκλογικίστικες κουζίνες τόσο πολύ, αφού μαγειρεύονται από τις ελίτ του πλούτου για τον πλούτο.Δεν πρόκειται για λαϊκή κουζίνα.Η Μαρίν Λεπέν "υποτίθεται" ότι ήταν η μεγάλη νικήτρια του Α' γύρου και ο μεγάλος χαμένος, ο Εμμανουέλ Μακρόν που ήταν όντως ο σούπερ χαμένος και εδώ που τα λέμε άργησε.Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν παρουσιάστηκε κι αυτός ως "νικητής" (και σωστά) αφού κατάφερε με τον συνασπισμό του Νέου Λαϊκού Μετώπου, μια συμμαχία ad hoc αριστερών κομμάτων και αγωνιστών, να ξεπεράσει για πρώτη φορά τη σκληρή νεοφιλελεύθερη Γαλλική Κυβέρνηση που επικρατούσε όλα αυτά τα χρόνια των μνημονιακών σεισμικών αλλαγών από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.Το φαινόμενο της Λεπέν με το κόμμα της Εθνικής Συσπείρωσης (RN) είναι πασίγνωστο ότι είναι ακροδεξιό με φασιστικό παρελθόν (ο πατέρας της είναι ο Ζαν Μαρίν Λεπέν, πολιτικός και αρνητής του ολοκαυτώματος των Εβραίων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), που προωθήθηκε με κάποιες "σοβαρές αλλαγές" για να φαίνεται το κόμμα της πιο ελκυστικό στις μικροαστικές και εργατικές λούμπεν μάζες την κατάλληλη στιγμή, από την μεγαλοαστική τάξη όλα αυτά τα ζοφερά χρόνια των μεγάλων εξεγερσιακών κινημάτων της μαχητικής γαλλικής κοινωνίας.Ο στόχος ήταν να υπάρχει ένα σκιάχτρο κατά της Αριστεράς και των αληθινών δημοκρατικών πολιτών και κατά της ταξικής πάλης που ακολουθεί από τα κάτω.Ο ατμός που συγκεντρώθηκε στο κιβώτιο των εμβόλων από αυτή τη χρόνια κοινωνική πόλωση εξαιτίας της απόλυτης καταστροφής του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων, όπως κι έγινε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, από κάπου έπρεπε να βγει και αυτή η ώρα έχει φθάσει.Έτσι, αφού το έδαφος στρώθηκε μετά βαΐων και κλάδων για το κόμμα της Εθνικής Συσπείρωσης όλα τα προηγούμενα χρόνια, πήρε την πρώτη θέση σε ψήφους.Αυτό ήθελε και η κυρίαρχη αστική τάξη και δεν ήταν καθόλου δύσκολο, αφού την τέχνη της χειραγώγησης της κοινωνίας την ελέγχει απόλυτα και την ξέρει καλά.Ο Μακρόν δεν είναι πολιτικός, αλλά άνθρωπος των τραπεζών και των αγορών.Έβγαλε τη δουλειά.Ο Μελανσόν από την άλλη ήταν το ίδιο αναμενόμενο σε αυτή τη φάση να βγει ο δεύτερος "νικητής".Όμως εδώ, στη συνέχεια έχουμε ένα ξεκάθαρο παράδοξο.Ο Β' γύρος φαίνεται πολύ αμαρτωλός -τηρουμένων των αναλογιών- μοιάζει πολύ με το παράδοξο αποτέλεσμα στη χώρα μας όπου ο Μητσοτάκης πήρε το ξακουστό 41% μετά από μια τετραετία ολοκληρωτικής καταστροφής του κοινωνικού ιστού και σε συνθήκες εγκλεισμού λόγω πανδημίας.Τι θέλω να πω; Όσοι άνθρωποι και να κινητοποιήθηκαν στον δεύτερο γύρο των Γαλλικών εκλογών υπό τον φόβο να μην έρθει στο μέγαρο των Ηλυσίων της Γαλλικής Δημοκρατίας η Ακροδεξιά Κυβέρνηση της Λεπέν, δεν μπορεί να εξηγήσει με λογικά εκλογικά αποτελέσματα, την πτώσης της από την πρώτη θέση, στην τρίτη θέση λες και είναι ένας  μοχλός που απλά κατεβάστηκε από πάνω κάτω! Με οποιοδήποτε τερτίπι, μονοεδρικό ή πολυεδρικό, μειοψηφικό ή πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα σε πραγματικά ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές δε γίνονται από την μια στιγμή στην άλλη αυτές οι ανατροπές, δεν είναι ποδόσφαιρο οι εκλογές.Ή μήπως είναι;Το αποτέλεσμα, μοιάζει εξωφρενικά όπως παίρνονται οι πολιτικές και οι οικονομικές αποφάσεις τα τελευταία 15 χρόνια του επιθετικού νεοφιλελευθερισμού.Με την μετατροπή των λαϊκών αποφάσεων, του Όχι σε Ναι έτσι απλά με μια μονοκοντυλιά, με το 41% αλλά με το 25% στην πραγματικότητα να κυβερνά ένας πρωθυπουργός ΚΑΙ με τους εκλεγμένους πρωθυπουργούς που εκδιώχθηκαν αντισυνταγματικά άρον- άρον από την θέση τους, λόγω δανειακών υποχρεώσεων των γνωστών μνημονιακών συμβάσεων και της δημοσιονομικής επιτήρησης των δανειστών για τα επόμενα εξήντα χρόνια σε ολόκληρο τον Σταυρό του Νότου για ακόμα μια φορά.Και στις καλές εποχές, η Αστική Δημοκρατία είχε τεράστια κενά στις εκλογές.Σήμερα δεν εξασφαλίζεται ούτε η ελάχιστη αξιοπιστία για το αδιάβλητο του εκλογικού αποτελέσματος όταν αυτοί που μας κυβερνούν οικονομικά και πολιτικά μας έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο.Κάθε γνήσιος και ανιδιοτελής δημοκράτης και αριστερός το γνωρίζει καλά και υποφέρει.Και σε καμία περίπτωση δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του αλλά ούτε και τους συνανθρώπους του!